หะหะหายจะจะใจวะวะไว้

สะพั่งสะท้านไมภพ

วันนี้หลังจากที่ได้รับประทานไข่เข้าไปสามใบ ทุเรียนอีกสองแถว ชาเย็นหนึ่งกระติก หมูเสต็ก ขนมปังแปดแผ่น เนยห่อสีทอง ฯลฯ ผมมองดูที่พุงขาวของผมซึ่งตอนนี้มันปกปิดทุกอย่างที่ต่ำกว่าพุง ทำให้ไม่ให้เห็นอะไรเลย หลังจากที่สวาปามของดังกล่าวไปแล้วก็ขึ้นเต๊งมานั่งหน้าจอคอมพิวเตอร์ นึกอยากจะทำอะไรก็ทำไป นึกอยากจะดูก็ดูไป พอเมื่อยๆไหล่ก็เดินออกจากบ้านไปยืนไกลผู้คนใต้ต้นไม้มีร่มเงา ควักบุหรี่ขึ้นมาสูบปื๊ดๆเล่นไปสองตัว เสร็จแล้วกลับมาล้างหน้าแปรงฟัน นัยว่าไม่ให้เหม็นกลิ่นบุหรี่ เมื่อเบื่อหน่ายคอมพิวเตอร์ถึงจุดสูงสุดแล้ว แต่ก่อนจะเบื่อก็คิดได้ว่าหากไม่มีคอมพิวเตอร์และสามารถท่องเน็ตได้แล้วชีวิตนี้คงจะน่าบัดซบเป็นยิ่งนัก พอเบื่อแล้วจัดแจงปิดแล้วลงไปข้างล่างไปนอนกรนให้เมียฟังสักพัก เมื่อนอนจนไม่รู้จะนอนอย่างไรแล้วก็เข้าประจำหน้าจออีก
แต่ทว่าเมื่อเช้าตอนตื่นขึ้นมารู้สึกว่ามันเอียงๆแสดงว่าเริ่มจะเสียศูนย์ ก็นั่งนิ่งสักครู่ ทำสมาธิสักนิด แล้วก็ออกไปทำธุระประจำวัน
วันนี้ออกกำลังกาย ใส่กางเกงขาสั้นสีน้ำเงินโกเซ็น เสื้อยืดแขนยาวสีขาว ถุงเท้า และรองเท้าเล่นกีฬา และออกไปวิ่งๆๆๆๆ ได้เหงื่อออกมาก็กลับมาทานน้ำ และทานข้าวปิดท้ายด้วยทุเรียนอีกหนึ่งแถว 
ความจริงก็น่าจะเป็นห่วงชีวิตของตนเองเหมือนกันเหมือนกับทุกคน แต่ทว่าก็มาคิดอีกทีว่า เอาเท่าที่มีก็แล้วกัน เอาเท่าที่ได้ก็แล้วกัน ได้เท่าไหนก็เท่านั้น และดันหวนระลึกถึงพี่จานทูนที่ได้กล่าวไว้ว่า หายใจไว้พั่ง ผมจึงเริ่มหายใจเข้าและออก และท่องว่าหายใจไว้
แม้ว่าในตอนนี้จะทำอะไรไม่ได้หวังอะไร ไม่ได้คิดกระทำเพื่อหวังอะไรก็ตาม มันก็ตลกดี และดูจะมีความสุข เพราะเมื่อมีเรื่องราวใดที่ต้องคิดต้องห่วง ก็จะกลับไปคิดว่า เมื่อเจริญก้าวหน้าก็ไม่หวัง อะไรก็ไม่หวัง แล้วจะไปทุกข์สุขทำไม ช่างหัวมันเถอะ
ในโลกใบนี้ การวิ่งตามหามันยิ่งกว่าวิ่งร้อยเมตร ผมก็เผลอวิ่งเหมือนกันเพราะว่าไม่ว่าใครก็ใครรับรองว่าไม่อาจหลีกเลี่ยงหรือหลีกพ้นการบีบบังคับจากธรรมชาติได้ แล้วจะต้องแหกด่านหรือแหกค่าย หรือแหกจารีตออกไป เพื่อความต้องการ
ในเรื่องนี้จิตใจของผมยอมรับแล้วว่าเป็นผู้เอาเปรียบร่างกายอยู่เสมอ จะทำอะไรจิตใจก็มีความสุข แต่กลับให้ร่างกายต้องแบกรับภาระความอ่อนเพลียเจ็บป่วยตลอดมา มาเดี๋ยวนี้จิตใจกับร่างกายของผมเริ่มจะคุยกันรู้เรื่องแล้ว
ปัจจุบัน ผมสะพั่ง อยากอ่านนิตยสารเล่มหนึ่ง แต่ทว่ามันเลิกไปนานแล้ว ดังนั้น เมื่อเซริจเอ็นจิ้น ใช้คีย์เวิร์ดว่าเรื่องเสียวแล้ว มาบานเลย 
ผมสะพั่ง สะท้านไมภพ ก็กำลังรวบรวมเรื่องเสียวใส่เวิร์ดตอนนี้ได้ไปแล้วสี่ร้อยกว่าหน้าแล้ว คาดว่าจะประมาณถึงหมื่นหน้าแน่ และแต่ละเรื่องล้วนมันหยดเยิ้มกระฉูดทั้งสิ้น และถ้าเป็นไปอย่างที่ผมคิด ผมก็จะสร้างหนังสือนวลนางขึ้นมาเอง ใส่หน้าปกเอง เรื่องลอกเขามา แล้วเขียนเองอ่านเองไม่เผยแพร่เพราะว่าแค่เรื่องจริงนี้ก็สุดๆจะโรคจิตทีเดียว แต่จะต้องตั้งชื่อว่า หนังสือโป๊ คงจะเป็นเล่ม 1 ทำให้สวยเลย และจะเอาออกไปให้ผู้ที่มีสหชาติกันได้อ่านบ้าง หนังสือเล่มนี้หากตกไปอยู่ในมือของฝ่ายธรรมะแล้วคงจะทำให้ไฟธาตุแตกตาย แต่ทว่าขณะที่กำลังทำอย่างหนึ่ง ก็ดันคิดจะทำคาราโอเกะเพลงรักและภาพสุดวาบหวิวที่ชอบ นอกจากนี้แล้วยังคิดเตรียมอุปกรณ์ในการเสพสมที่จะประดิษฐ์ขึ้นมาอีกหลายรายการ 
โอ้โอ๊ะโอ๋ เยอะมากเลย สิ่งต่างๆเหล่านี้เป็นสิ่งที่อยากทำทั้งสิ้น ถ้าหากไม่ไปเดือดร้อนใครแล้ว กระผมสะพั่ง ลุย บางท่านอ่านไปแล้วอาจเห็นว่าไร้สาระ ซึ่งผมก็ว่าอย่างนั้น แต่ทว่ากับคนที่ไม่มีความคิดบ้าๆในการได้มาซึ่งลาภยศแล้ว คงไม่เป็นไร
นึกถึงเรื่องราวยามค่ำคืนในอดีต มันทำให้เกิดความเร่าร้อนต่อชีวิต แต่ทว่ามันกลับเป็นการเปรียบเทียบได้ว่าอะไรเป็นความสุขเย็นๆสบายใจ และอะไรเป็นความสุขที่ปนยาพิษ
ในความคิดของผมอาจจะไม่เหมือนชาวบ้าน แต่ทว่าในความใจดีของผม ก็บางครั้งทำตัวเหมือนเป็นตัวแทนของเทพยาคอยดูแลคนที่ด้อยโอกาสกว่าให้ได้รับความสุขเท่าที่พอให้ได้ 
ผมมองเรื่องราวที่ผมทำด้วยรอยยิ้ม และหมุนติ้วด้วยการคิดปานจักรผันในระดับปัญญา ทุกอย่างที่ทำล้วนแล้วแต่ไร้สาระ แต่ทว่า จากคำกล่าวของ จานทูน ที่กล่าวว่า พั่ง ไม่มีอะไรบังเอิญหรอกพั่ง มีแต่ความเป็นเหตุและผล
ผมถึงมองออกว่าหากไม่คิดชั่วๆแล้วหรือคิดจะปล้ำใครหรือคิดจะล่วงเกินใคร หรือคิดจะเอาเปรียบใครแล้ว แม้น้ำลายจะไหล แม้หน้าจะมืดนิดๆ แม้จะเกิดกิเลสตัณหาจนมันหยด แต่ทว่าเมื่อเห็นภาพที่เกิดแล้ว ก็ใช้สติปัญญาในการหาทางรอด และความกล้าหาญที่ต้องมีและไม่กลัวเกรง
สุดท้ายก็เป็นอีกหนึ่งที่ไม่มีเสียดายตังค์ แม้จะไม่ได้แอ้มอะไรเลย หรือเป็นไปแบบโง่ๆ แต่ทว่ามันทำให้ผมทราบว่าเวรกรรมที่ผ่านมาได้หมดไปอีกหนึ่งแล้ว
ยังมีเรื่องราวที่ต้องทำอีกเยอะ
หายใจเข้าออกเอาไว้นะครับ 
ขอบพระคุณที่ติดตามผลงาน