สืบสถาน

pigstation

เป็นเพียงกลุ่มคำพูดถูกพ่นมาจากปากนักกาเมืองท้องถิ่นผู้กำลังโอหัง
จากข้าราชการประจำตำแหน่งพัฒนากรผันตัวมาเป็นนายกเทศมนตรี
แห่งตำบลหนึ่งริมประเทศเขตป่าตะวันตกมรดกโลหก ด้วยการเป็นหุ่นเชิดของสส.มาเฟียเงินดำปี๋
"พิพิธภัณฑ์จะมีใคร มีชาวบ้านเข้าสักกี่คน ทำศูนย์สินค้าโอท็อปจะดีกว่า
ทุกคนเข้ามาค้าขาย มีรายได้"
( ภรรยาเขาเป็นแม่ค้า แม่ยายเช่าแผงขายผักตลาดสด หรือเป็นการ
หาช่องทางเพิ่มรายได้ให้ครัวเรือน )
จากนั้นชายผู้ห้อยคอด้วยอุดมการณ์จึงระอาใจในกำพืดที่ถูกลืมไว้หน้า
สำนักงานเทศบาลบ้านไร่อันโอ่อ่าแต่ไร้รสนิยม
เพื่อนผู้หนึ่งจัดลำดับในสังคมแคบๆนี้( พ่อค้าอะหลั่ยที่รวยพอประมาณ มีเงินให้
คนเล่นเกมส์การเมืองท้องถิ่นกู้ยืมไปลงทุนหว่านซื้อเสียง )
เปรยว่า
"แหม..มันลงทุนห้าล้านขายที่ไป ก็เป็นธุรกิจ อะไรที่มันกินเปอร์เซ็นต์ได้
มันเอาทั้งนั้น ไม่เป็นไร เดี๋ยวจะบอกพี่แกเองว่าที่มึงจะทำน่ะ ดี "
.............
..............
...............
( หน้าหนึ่งทุกฉบับหนังสือพิมพ์มีแต่ภาพพลเรือนเลือดอาบ ขณะที่รัฐบาลนอนดูโฮมเธียเตอร์/สั่งคอลเลคชั่นของเตรื่องเพชรคาร์เทียร์อยู่ )
................
..............
............
มีเงินโอนมาจากคหบดีผู้หนึ่งจำนวนเงินมากพอสำหรับจัด นิทรรศการศิลปะ
ที่ พิพิธภัณฑ์บ้านไร่ อุทัยธานี ติด 7-11
เขากำลังปักชำต้นกล้าอุดมคติปลูกลงบนแผ่นดินไทยที่กำลังแล้งคุณธรรม
สืบสถานจะเป็นแหล่งที่บรรจุจิตวิญญาณแผ่ซ่านให้เด็กนักเรียน
ให้แม่บ้าน ให้ใครก็ตามที่เข้ามาใน สืบสถาน ( 4 คูณ 8 เมตร  32 ตร.ม.)
รับรู้ว่า ความเสียสละสามารถอนุรักษ์ผืนป่าตะวันตกนามห้วยขาแข้ง
ไว้ได้เคียงคู่ป่าอเมซอน
ส่วนคนที่ว่าก้าวหน้าในยศถาบรรดาศักดิ์กลับล้าหลังกว่าชาวป่า
ชนเผ่าแห่งกาฬทวีปที่รู้คุณต้นไม้ เข้าใจสัตว์ป่า เพื่อยังชีพ
มีแต่ไอ้เศษเดนคนที่เสือกรวยล้ำฟ้าออร์เดอร์หัวสิงโต งาช้าง
หนังเสือ ไปประดับคฤหาสถ์
เราไม่ว่าหรอกที่ พฤติกรรมสัตว์ป่าหน้าขนต้องดุร้าย เพราะนั่นคือสัญชาติญาณ
ซึ่งต้องขอโทษด้วยที่ต้อเปรียบเปรยว่า
" ก็เพราะคนใจสัตว์ ป่าถึงบรรลัย โลกที่ร้อนฉ่า"
สักวัน...สุยริยจักรวาลคงมีดาวอังคาร 2 ดวง.