เก้าอี้โยกตัวนั้น!!

lelawadee

   ปกติก็เป็นคนกลัวผีนะ....แต่ ตัวเองก็จะสัมผัสกับเรื่องเร้นลับมาตั้งแต่ เด็ก...จนมามาความรู้สึกกลัวน้อยลงเมื่อไม่กี่ปีมานี่
เหตุ เพราะ คุณแม่สามีมาเสียในอ้อมกอดนั่นเอง...ด้วยสัมผัสกับสิ่งที่มองไม่เห็นส่วนมาก จะเป็นฝันที่ชัดเจนและได้รับความรู้สึกจริงๆเวลาตื่นว่านั่นใช่ในสิ่งที่เขา มาบอกหรือต้องการสื่อสารกับเรา
ค่ะเข้าเรื่อง....ก่อนวันปีใหม่ ปี2009 .................. ก่อนคืนวันบอกกล่าวจาก โอปาติกะ  (ในภาษาธรรมใช้เรียก บุคคลผู้อื่นที่ล่วงลับไปแล้วหรือยังมีชีวิตอยู่..เรียกได้เช่นกัน)
ด้วยว่ากลางคืนจะนั่งหน้าคอมฯเป็นเวลานาน  
ดูหนัง..เล่นเกมส์ แชทกับเพื่อนๆ  จะนั่งเก้าอี้ธรรมดาและบางครั้งปวดหลังจริงๆ  ไม่รู้ เป็นไงซิเกิดนึกถึงเก้าอี้โยกที่ไม่เคยใช้เลย 
คิด ถึง..นึกถึงเก้าอี้ตัวนี้อยู่สองวันที่และที่ยังไม่ได้เอาอี้ตัวนี้ออกมาใช้ เพราะเอาไปเก็บไว้อีกห้องนึง คือคิดอยากใช้ อยากนั่งมันคงโยกสบายมีผ้าขนสัตว์หมอนนุ่มอุ่นให้กอด................ที่ช้า เพราะขี้เกียจค่ะ.ฮิ...............แต่ดูเหมือนยิ่งขี้เกียจความรู้สึกอยากนั่งโยกก็มีมากขึ้นทวีคูณ
ด้วยว่ากลางคืนจะนั่งหน้าคอมฯเป็นเวลานาน  ดูหนัง..เล่นเกมส์ แชทกับเพื่อนๆ  ป้าหมอจะนั่งเก้าอี้ธรรมดาและบางครั้งปวดหลังจริงๆ  ไม่รู้ เป็นไงซิเกิดนึกถึงเก้าอี้โยกที่ไม่เคยใช้เลย แต่ได้รับมรดกจากแม่สามีมีประมาณห้าปีกระมัง เป็นเก้าอี้โยกสวย ไม้อย่างดี รูปแบบค่อนข้างสมัยเก่าและเป็นตัวโปรดที่แม่ลุงใช้นั่งสมัยที่มีชีวิต อยู่................ผู้อ่านอย่าเพิ่งนึกค่ะ..............ไม่ใช่อย่างที่ คิดหรอก???
คิด ถึง..นึกถึงเก้าอี้ตัวนี้อยู่สองวันที่และที่ยังไม่ได้เอาอี้ตัวนี้ออกมาใช้ เพราะเอาไปเก็บไว้อีกห้องนึง คือคิดอยากใช้ อยากนั่งมันคงโยกสบายมีผ้าขนสัตว์หมอนนุ่มอุ่นให้กอด................ที่ช้า เพราะขี้เกียจค่ะ.ฮิ...............แต่ดูเหมือนยิ่งขี้เกียจความรู้สึกอยาก นั่งโยกก็มีมากขึ้นทวีคูณ.....เอาเป็นว่าเลิกทำตัวขี้เกียจ???จัดแจงกับ เก้าอี้ได้ดังใจ...ฮ่าๆๆสบายจังอุ่นด้วย บอกลุงว่าดูซิทำไมไม่เอามาใช้ซะตั้งนานแล้ว
คืน นั้นนั่งโยกเยกดูทีวี สบายใจสบายกายจริงเรา....นั่งดูทีวีสักพัก ไม่รู้ว่าด้วยความสบายโยกเยกๆรึเปล่า แหม..ง่วงจัง ไม่ไหวล่ะย้ายไปนอนบนโซฟาใกล้ๆดีกว่า
ประมาณการได้ว่า นอนหลับไม่น่าจะนาน เพราะทีวียังไม่ไปถึงไหนเลย..............
มาค่ะ...มาจริงๆ ฝัน ค่ะฝันแต่ทำไมถึงชัดเจนเหมือนอยู่ในเหตุการณ์จริงเช่นนี้  ในฝัน...เอ??นี่ มันเก้าอี้โยกของเรานี่มีใครมานอนอยู่ล่ะ ชายแก่สูงอายุนอนอยู่มีผ้าขาวคลุมร่างมิดชิด เห็นแค่มือนิ้วยาวขาวซีดเล็บยาวดำโผล่ออกมาให้เห็นข้างนึง  เข้าไปดูใกล้
เอ้า????ใครกัน??ไหงมานอนตายบนเก้าอี้นี้ล่ะ  ด้วยความรู้สึกในฝันโกรธ มากกว่ากลัว แต่ที่กลัวคือ..คิดว่าหากมีใครมาบ้านคงไม่ดีแน่เขาคงกลัว แต่ที่โกรธๆเพราะนั่นเก้าอี้ของเรา....และในทันใดนั่นแม่ลุงก็เดินเข้ามาบอกป้าว่าไม่ต้องกังวลเดี๋ยวแม่ช่วย.......................
แล้วแม่ก็ลากเก้าอี้พร้อมชายคนนั้นออกไปไว้หลังบ้านแล้วบอกว่าพรุ่งนี้เอาไปทิ้งซะ นะ แล้วแม่ก็หายไป  ป้าสะดุ้งตื่น แต่ด้วยความอยากนอนต่อเผลอหลับไปด้วยความสะลึมสะลือ
เคลิ้มหลับ...เอ??รู้สึกเหมือนมีอะไรย่ำมาบนผ้าห่ม ตึบ...ๆๆ ..ผงกหัวขึ้นดู
.นิ้วยาวขาวซีดเล็บดำปื๊อ เลื้ยยขึ้นมา....ขึ้นมา...อะไรกันนี้ เกิดการต่อสู้กัน..ป้ากับนิ้วประหลาด พร้อมกันป้าหก็ร้องตะโกนใส่ ฉันไม่กลัวหรอกมาซิ ตะโกนเสียงดังจนลุงเข้ามาเขย่าตัว ถามว่าเป็นไร  ละเมอซิ..
เล่าให้ลุงฟัง....และบอกให้ลุงเอาเก้าอี้ไปเก็บที่เดิม  ลุงก็ช่วยเหลือด้วย ดี...ถามลุงเรื่องความเป็นมาของเก้าอี้โยก...ลุงไม่ทราบ ทราบเพียงแค่แม่ลุงใช้มานานและโปรดมาก ก่อนหน้านี้ความเป็นมา..มืด!.....เอาะล่ะ ป้าจะไปถามพ่อกะน้าของลุง.....
เก้าอี้ตัวนั้นได้กลับไปอยู่ในห้องตากผ้าเหมือนเดิมแล้ว ป้าก็ยังคงเดินเข้าออกห้องนี้วันละหลายรอบ สวดมนต์แผ่เมตตาให้ลุงบนเก้าอี้ทุกวัน
สัพเพสัตตา สัตว์ทั้งหลาย ที่เป็นเพื่อนทุกข์เกิดแก่เจ็บตาย....ฯลฯ ต่างคนต่างอยู่นะ