ครั้งแรกกับชายอื่นในต่างแดน

lelawadee

คุณโจบอกไว้หลายวันแล้วว่าจะพาไปหาชายหนุ่ม เขาเพียรพยายามโทรหาชายคนนั้นจนรู้แน่ชัดว่าจะไปพบ เขาได้วันไหน
...พอถึงวันนัด..คุณโจถามว่า..แน่ใจนะว่าอยากพบชายคนนี้ เจ็บนะ ถึงตายนะหรืออย่างน้อยๆจับไข้ขอเตือนไว้ก่อน นั่นๆๆขู่เราให้ปอดแหกน่่ะ??
แต่ด้วยความเป็นหญิงไทยใจโหด(ว๊ากไม่ใช่ค่ะ..ใจเด็ดต่างหาก) เดินหน้าลูกเดียว เป็นไงเป็นกั๊น never say No   
s]..หลังอาหารเที่ยงเราสองคนพากันไปหาชายคนนั้น ก่อนถึง..คุณโจถามเสียงละห้อน  แม่ๆเปลี่ยนใจได้นะพ่อกลัวแม่เจ็บนะ..พ่อ กลัว..
ไม่ค่ะ..ยืนยันเสียงหนัก go on ..ระหว่างเดินขึ้นบันได ใจก้เต้นตึกตัก..ตึกตั๊ก(เผลอเต้นไปครึ่งครั้ง..ตึกๆๆ  ตั๊กตัก  ตลกค่ะ)
แอ๊ด.............ด..ด ประตูเปิด ชายเยอรมันวัยกลางคนภูมิฐาน นั่งอยู่กลางห้องที่ดูสะอาดตา...มีเตียงด้วย  
Guten Tag! ชายคนนั้นมองด้วยสายตาแปลกๆไปนิดนึง แล้วหันไปคุยกับคุณ(โจที่ในครั้งนั้นตัวเรายังไม่เก่งภาษาเยอรมันแล้วคุณโจ ก็หันมาถาม แม่ๆ นานเท่าไรไรแล้วที่ไม่เคย? เขาสองคนถามไปตอบมาจนเขาแน่ใจว่าเราไม่ใช่คนเนปาลหรือฟิลิปปินส์อย่างที่เขา คิด
ชายแก่สูงใหญ่(คงใหญ่ไปหมดทุกส่วนล่ะซิ...(ใครคิดคะ? น่าเกลียดจัง???) หันมาบอกให้ถอดเสื้อ
ว๊าก.........หันไปขอความเห็นคุณโจ แหม??รายนั่นพยักหน้าหงึก..อย่างรู้เห็นเป็นใจ.เอ้าถอดก็ถอด มาถึงที่แล้วนี่ เขาบอกเพื่อความสะดวก ไม่ต้องอายนะแค่สองที เจ็บนิดหน่อย ไม่ต้องขึ้นเตียงตรงนี้แหละบนเก้าอี้นี่ก็สะดวกดี.....(วุ๊ย!เล่นท่าวะด้วย).....แลัวยังบอกก่อนว่าพรุ่งนี้จะระบมนิดหน่อยนะ
   ถอดเสื้อด้วยความเขินอาย..อูย..ต่อหน้าชายอื่นนะแถมสามียัง จ้องตาเป๋ง ฉึก..ฉึกสองฉึกเจ็บนิดหน่อยอร่อยดี ฮ่าๆโดนข้างละที(ต้นแขน) ใส่เสื้อกลับบ้าน
ป้องกันภัย ไข้หวัดใหญ่ ไข้หวัดนก อหิวา บาดทะยัก โปลิโอ ฯลฯ  ไปอีกสิบปี
ขอขอบคุณสามีที่กลัวภรรยา เจ็บ
ขอบคุณคุณหมอค่ะ
ทราบภายหลังว่าที่คุณโจพร่ำบอกว่าเจ็บนะ จับไข้เชียวนะ น่ะไม่ใช่อะไรร๊อก เธอกลัวหากเราป่วยไม่มีใครทำกับข้าวให้กินนั่นเอง...
เฮ้อ.....รักนะ