คอกวัว-อาร์ซ๊เอ

สะพั่งสะท้านไมภพ

คอกวัว - อาร์ซีเอ
ควันธูปลอยอ้อยอิ่งขึ้นจากธูปที่ปักไว้ในแก้ว นัยว่าเป็นการคารวะแก่วิญญานของผู้กล้าที่วายชนม์ และยังอีกมากที่เป็นผู้กล้า(ชายและหญิง) ที่บาดเจ็บและไม่บาดเจ็บบนถนนสายการต่อสู้  ผมนั่งดูทีวีแล้วก็เกิดเคลิบเคลิ้มไปบ้างเป็นบางเวลา ในเวลานี้ผมไม่อยากจะทำอะไรอื่นอีกได้ลงคอ เพราะรู้สึกเศร้าสลดใจในเรื่องราวปัจจุบัน เพียงแค่อำนาจ เพียงแค่ยศ ตำแหน่ง เพียงแค่เงิน ตั้งแต่ 2516 มาแล้วที่ผมเห็นแบบนี้ไม่คิดว่า 2553 จะต้องมาเห็นอีก หรือมันเป็นเพียงวาระกรรมแห่งการพลิกผันกลับไปกลับมา 
ทรราชย์
ย่อมเกิดขึ้นพร้อมกับผู้นำใหม่ แล้วต่อไปก็เกิดทรราชย์ยังงี้ไปไม่มีวันจบสิ้นหรือจนกว่าน้ำจะท่วม
ปฏิวัติย่อมเกิดขึ้นได้เสมอๆและก็รัฐบาลที่ได้จากปฏิวัติ หรืออื่นๆที่ได้มาจากปฏิวัติ การต่อสู้ด้วยมือเปล่ากับปืนเปล่า บนคอกวัว ยิงกันหูดับตับไหม้ ม้วยมรณ์ทั้งสองข้าง ด้วยการทำหน้าที่ของตนเอง และต่อมาภายหลังภายใต้ความโกรธแค้นอาฆาตพยาบาท ยังไม่จบ บทเรียนเกิดขึ้นอีกบทหนึ่งแล้ว ควันธูปยังคอยลอยอ้อยอิ่งขึ้นไปอย่างไม่รีบร้อน ผมสะพั่ง นังระลึกวาดภาพอนาคต คงต้องตายกันอีกเยอะ ผู้ที่ตั้งใจไว้ดีแม้ตายไปก็คงพบกับสุคติ แต่ผู้ที่คิดไม่ดีตายไปก็คงต้องชดใช้กรรมในนรก สงสารคนที่ต้องทนแดดร้อนนอนกินถ่ายตามสะดวก กับข่าวสารด้านเดียวคนมากมายก็คล้อยตาม มันไม่สามารถชี้ชัดได้เหรอหรือว่าผิดหรือถูก ผมสะพั่ง หัวเราะให้กับตนเอง มุมมองมากไปนี่เอง และสื่อมากเกินไปนี่เอง ต้องตายกันอีกมากมายจริงๆ
ที่อาร์ซีเอ 
ผมสะพั่ง เกิดมาในชีวิตไม่เคยไป วันสงกรานต์ผมใส่เสื้อลายดอกสีชมพู กุงเกงอิตาเลี่ยน ด้วยวัยของผมเมื่อยืนอยู่ด้านหน้าอาร์ซีเอ ก็มีคนแหกปากร้องขายปืนฉีดน้ำ ผมคิดว่า ทำไมต้องใช้ด้วย เมื่อซื้อบัตรสามร้อยได้น้ำมะนาวมาสองขวด เสียบกระเป๋ากุงเกงขวดนึง อีกขวดนึงตบตูด แรงกระแทกทำให้มีฟองฟ็อดดันฝาเกลียวและก็บิดออกเบาแรง เมื่อเดินเข้าไป แม่เจ้าโว้ย โดนที่หัวกระบาลก่อนเลย น้ำเย็นไหลวาบลงคอเสื้อ ไหลวาบลงก้น เย็นวาบทั้งตัว น้องๆบางคนก็คิดถึงญาติผู้ใหญ่เห็นผมมาก็พากันสรงน้ำผมอย่างสนุกสนาน ผมก็สะบัดน้ำให้ศีลให้พรกันอย่างแย้มยิ้ม ทุกคนโยก ทุกคนยกน้ำ ฉีดน้ำ สาดน้ำ และไม่มีที่จะให้ไปต้องต่อสู้กับปืนยาว ปืนสั้น นานาชนิดเสียงงี้หูแทบแตกจากเพลงที่มันแต่ร้องไม่ได้ แต่เพื่อไม่ให้น้องๆลูกๆ หลานๆ เกร็ง ผมสะพั่ง จึงต้องส่ายสะโพกไปด้วย และยกไหล่ตามจังหวะการจราจล สายน้ำเย็นไหลผ่านเสื้อผ้าลงไปตามผิวกายวาบๆเป็นระยะ ส่วนการ์ดผู้ชุมนุมยังคงใส่เสื้อดำเข้มยืนทำหน้าที่ไม่ท้อถอย ทุกทิศทางมีแต่รอยยิ้ม
ผมสะพั่ง ได้แต่หวังว่า ในอนาคตการชุมนุมทางการเมืองของเราคงจะได้เป็นอย่างนี้ต่อไป ให้มีแต่สายน้ำที่ไหลเย็นไหลผ่านกาย ขออย่าให้มีสายน้ำอุ่นหลั่งไหล มีแต่รอยแย้มยิ้มรื่นเริงบันเทิงใจ ไม่มีรอยเครียดขึ้งโกรธแค้นกัดฟันขมวดคิ้วและต้องฆ่า และที่นี่ไม่มีทรราชย์เกิดขึ้นอย่างแน่นอน มันเป็นความฝันกลุ่มก๊วนที่มากมายยืนล้อมถังน้ำและโต๊ะวางปืน ระดมยิงใส่กลุ่มก๊วนอื่นอย่างเมามันและสนุกสนาน รวมถึงสหประชาชาติก็มาร่วมใช้ปืนอย่างสนุกสนาน
เอไม่รู้ว่าพวกนักอะไรสักอย่างหนึ่ง จะออกมาต่อต้านไหมว่าการใช้ปืนฉีดน้ำเนี่ยจะเป็นการสร้างนิสัยให้คนชอบยิงกันเป็นจุดเริ่มต้นของความรุนแรงเข่นฆ่ากันเอง บ้างหรือเปล่า 
ทำไมจึงมีสองมาตรฐานอย่างนี้เล่า
ชีวิตก็แบบนี้ ตอนเกิดมาสามารถเลือกมิได้ แต่เกิดมาแล้วก็เลือกเป็นบ้าง เลือกไม่เป็นบ้าง ดวงดีบ้าง ดวงไม่ดีบ้าง 
ผมสะพั่ง กลับมาในอีกวัน วันที่รอคอยและจินตนาการล่วงหน้า หนาวเหน็บ ค่อยๆคิด ค่อยๆทำกันไปนะครับ ก่อนจะทำอะไรควรโทรศัพท์คุยกันก่อนก็ได้ นัดแนะกันให้ดี ต่างคนก็ต่างบท อย่าจริงจังในชีวิตมากนัก อย่าลองว่าทำแล้วจะต้องรอด เพราะจริงๆแล้วทรราชย์ล้วนไม่เคยรอด ขอเน้นย้ำว่า ทุกผู้คนต่างมีปืน