ฟ้าเพียงดิน (๙)

แก้วประเสริฐ

                  ฟ้าเพียงดิน (๙)
    ชายหนุ่มมองทั้งสองสามารถเข้ากันได้อย่างรวดเร็วรู้สึกต่างสนิทสนมกันยิ่งนัก ทำให้ชายหนุ่มอมยิ้ม
พลางนึกในใจว่า  อันคำโบราณกล่าวไว้ไม่ผิดเลยว่า  
    “ คารมเป็นต่อ  รูปหล่อเป็นรอง  ปากเป็นเอก  เลขเป็นโท หนังสือเป็นตรี ชั่วดีเป็นตรา”
อันที่จริงเพื่อนคนนี้ก็ใช่ว่าจะด้อยในความรูปหล่อก็หาไม่ บรรดาแอร์โฮสเตรทต่างพากันหลงใหลเกือบ
ทั้งสิ้น  แต่เจ้ากนกมันหาได้สนใจไม่   มันกล่าวไว้ว่าเป็นโสดนั้นดี สามารถไปไหนมาไหนได้คล่องตัว
ไม่อยากหาห่วงมาคล้องคอมันเหมือนหมาที่ถูกจูงไป 
  
     ถ้าจะจริงของมันแล้วพลอยคิดไปถึงหญิงสาวคนหนึ่งที่น่าสงสารนัก ใบหน้ารูปไข่ค่อนข้างกลม
  แก้มสองข้างบุ๋มเป็นรอยเห็นได้ชัด ผมยาวที่ถูกมัดบ้างถักเป็นเปีย บ้างรวบแล้วมัดเป็นพวงเดียวกัน
ป้ายมาข้างด้านหน้าของหล่อน  ใบหน้าหาสิ่งแต่งเติมด้วยเครื่องสำองค์ไม่มีเลยด้วย
ความสวยแบบธรรมชาตินี่เองทำให้ความงามไปอีกรูปแบบหนึ่ง
     ชายหนุ่มซึ่งเป็นคนที่ชอบในสิ่งที่ไม่ธรรมดาอยู่แล้ว  เขาก็พลอยนึกถึงสาวๆในต่างประเทศ
ในระหว่างศึกษาและท่องเที่ยวไปในอเมริกายุโรป  บรรดาสาวพอแรกเริ่มเป็นสาวก็ล้วนต่างน่าตาสวยๆ
แต่ก็ใช้เครื่องสำอางเสริมใบหน้าอีกแทบทั้งสิ้น  เป็นเกือบทุกๆคน บางคนใบหน้าตกกระตั้งแต่สาวๆแต่
บางคนก็ไม่เป็น   และแก่เร็วเสียด้วยพออายุย่างเข้ายี่สิบสามสิบร่างกายก็เปลี่ยนแปลงไป
      ผิวหนังก็หยาบกร้านเป็นรอยตกกระหาที่จะแนบเนียนเหมือนสาวชาวเอเชียไม่ได้เลย 
จะเป็นด้วยดินฟ้าอากาศที่สร้างไว้ให้ก็ได้  ฉะนั้นพวกหล่อนจึงชอบอาบแดดกันนั่นเอง  
 เขาสะบัดศีรษะเบาๆเพื่อขจัดสิ่งเหล่านี้ออกไป พร้อมกล่าวกับคุณพิมพ์และเพื่อนว่า
       “ขอโทษนะเพื่อนและคุณพิมพ์  ผมขอพักผ่อนหน่อย ด้วยไม่ได้นอนหนุนตักแม่มานานแสนนานแล้ว”
พอกล่าวจบก็ล้มตัวลงนอนหนุนตักแม่แย้มทันทีแสร้งเป็นหลับในตาแต่ความคิดอ่านของเขากลับหวนไป
ยังบ้านหลังน้อยที่เขารัก   ป่านฉะนี้สาวใบหน้าน่ารักจะทำอย่างไรบ้าง
        ฝ่ายแม่แย้มเมื่อเห็นลูกชายที่หล่อนเลี้ยงดูมาทำเหมือนเด็กๆสำหรับเธอ  ก็ยกมือพลางลูบไล้ไปบนใบหน้า
ย้อนนึกอดีตเก่าๆ  เด็กคนนี้หล่อนเองเลี้ยงมาตั้งแต่ยังแบเบาะอยู่อบรมสั่งสอนสิ่งต่างๆจนเติบใหญ่   ไม่คิดเลย
ว่าตั้งแต่กลับมาจากต่างประเทศร่างกายจะใหญ่โตเช่นนี้ไปได้ผิดพ่อผิดแม่ไปหมด  จนกระทั่งเด็กคนนี้เรียก
หล่อนว่าแม่มาตั้งจำความได้มาตลอดไม่เคยห่างกันเลยไปไหนไปด้วยกันเสมอ 
 แต่พอไปเรียนต่อยังต่างประเทศหล่อนถึงได้กลับมายังสวนเมืองนนท์   
        ทุกๆคืนหลังจากสวดมนต์ไหว้พระหล่อนจะขออำนาจคุณพระรัตนตรัยให้ช่วยปกปักรักษาชายหนุ่มตลอดมา
มิเคยขาด  ถึงจะไม่ใช่ลูกของตัวก็เหมือนลูกของตัวเอง  ดังนั้นหล่อนจึงมอบความรักทั้งหมดให้แก่ชายหนุ่ม
จนหมดไม่เหลือไว้เลย  ในระหว่างการเลี้ยงดูเด็กคนนี้มีคนมาชอบพอแกก็หลายๆคนล้วนแล้วแต่ฐานะดีหาใช่คน
ขี้ริ้วขี้เหล่แต่ประการใด  หล่อนเองก็หาใช่ไม่สวยจัดได้ว่าเป็นคนสวยคนหนึ่งหล่อนและคุณอัศวโรจน์เป็นลูกพี่
ลูกน้องกัน  ดังนั้นชายหนุ่มที่นอนบนตักแกนี้จึงมีสายเลือดเหมือนกัน
        สมบัติพัสถานในสวนนี้แกได้ทำมรดกไว้แล้วมอบให้ชายหนุ่มเพียงผู้เดียวโดยไปจ้างทนายความไว้เป็นพิเศษ
ด้วยแกครองโสดหาญาติอื่นอีกไม่   ฉะนั้นความรักทั้งหมดจึงมอบให้แก่ชายหนุ่มนี้   แต่ชายหนุ่มที่นอนนี้ก็หาได้
สร้างความผิดหวังให้แก่แกไม่เลย  เชื่อฟังอยู่ในคำสั่งแก่เสมอจนไปต่างประเทศพึ่งกลับมาทำตัวเสมอต้นเสมอ
ปลาย เรียกแก่ว่าแม่ทุกๆคำพูด  พลางมือก็เสยผมบนศีรษะชายหนุ่มขยี้เบาๆลูบไล้ไปตามใบหน้าด้วยรอยยิ้ม
แสดงความภาคภูมิใจต่อชายหนุ่มนัก
        การกระทำนี้หาได้รอดพ้นจากสายตาหญิงสาวไม่  แม้แต่เจ้ากนกก็ไม่กล้าที่จะเรียกเพื่อนให้ขึ้นมาร่วมกิน
เหล้าด้วยกัน  จึงหันไปคุยกับคุณพิมพ์ต่อไป
      “คุณพิมพ์ครับ...คุณดูซิไอ้กานต์มันออเซาะแม่มันจังน่าถีบนะคุณ”
  หญิงสาวยิ้มแล้วเอ่ยว่า
      “อ้าวคุณก็เขาเป็นแม่ลูกกันนี่นา  นานๆจะเจอกันสักทีก็เป็นอย่างนี้แหละ  สังเกตว่าคุณกานต์จะรักแม่แกคนนี้
มากเสียด้วยนะ”
      “เห็นมันเคยพูดเหมือนกันว่า มันมีแม่สองคนรักทั้งคู่ ตอนแรกผมนึกว่าพ่อมันมีเมียน้อยเสียอีก  ครั้นมาทราบ
และได้มาสวนนี้ตอนสมัยเรียนมหา’ลัยกับมันนั่นแหละถึงได้รู้ว่าเป็นแม่นมมันเอง  แต่เขาเป็นญาติกันนะครับ”
       “หรือค่ะ พิมพ์เองก็พึ่งรู้ ตอนแรกคิดว่าป้าแย้มก็เป็นโสดตัวคนเดียวไม่มีญาติ  ยังสงสัยเลยว่าทำไมเนื้อที่สวน
ก็มีมากแต่กลับซื้อที่เพิ่มเติมมากแทบจะมากกว่าใครๆในแถบนี้เสียอีก”  หญิงสาวกล่าว
       “พิมพ์มองดูสภาพคนทั้งสองช่างน่ารักบริสุทธิ์จริงๆนะค่ะ  เอ....คุณกานต์เรียนจบอะไรมาหรือค่ะคุณกนก”
       “มันเรียนเก่งจริงๆนะครับคุณพิมพ์ จบสองอย่างเลยล่ะ ด้านวิศวกรรมและฝ่ายธุรกิจรวมถึงการปกครองด้วย
แถมมันยังได้รับประกาศนียบัตรเกียรตินิยมมาเสริมอีกด้วยซิ”  ชายหนุ่มกล่าว
        “ถ้าอย่างงั้นก็จบปริญญาเอกทั้งคู่ซิค่ะ”
        “ครับมันได้ปริญญาเอกและเกียรตินิยมทั้งคู่  แต่นิสัยมันแปลกๆไม่ค่อยเหมือนใครหรอก  ผู้หญิงฝรั่งติดมัน
เกลียวแต่มันคบแค่เพื่อนเท่านั้นหาได้เป็นหลักใดๆไม่  บ้างยั่วมันต่างๆนาๆ ตอนที่ผมไปเยี่ยมมันหลังจากบินไป
ถึงได้เวลาพักผ่อนสองวัน  ก็เลยแวะไปที่บ้านพักมันที่พ่อมันซื้อไว้ให้อยู่ ขนาดหญิงฝรั่งมันปล้ำมันสวยทั้งสวย
มาก  แต่มันกลับไล่ให้ออกจากบ้านไป ทำให้สาวนั้นโมโหใหญ่ หอบเสื้อผ้าหนีไปแทบไม่ทันพอดีผมไปเจอเข้า
พอดีเลยครับ”   หนุ่มกนกกล่าวตอบ
        “และมันก็ชอบแต่งตัวบ้าๆบอๆเสียด้วย มันจึงเข้ากับพวกพั้งได้ พวกนิโกรมันก็เข้าไปเที่ยวบาร์นิโกรได้ด้วย
ทุกๆคนรักมันหมด   มันจึงอยู่บ้านได้สบายๆโดยไม่มีใครกล้ามายุ่งเกี่ยวในเรื่องขโมยของในบ้านเลย เพราะมัน
เป็นพวกกับนิโกร คุณก็รู้ว่ามันร้ายขนาดไหนยังยอมมันเลยล่ะ”  ชายหนุ่มกนกแจ้งให้หล่อนทราบทันที
       “นับว่าแปลกนะคุณ  ปกติคนมีเงินระดับนี้น่าจะวางตัวมากกว่านะ  พิมพ์เห็นมามากขนาดมีเงินไม่เท่าไหร่
แต่งตัวโก้วางอำนาจจนน่าหมั่นไส้เลย” หญิงสาวเอ่ย
       “คุณยังไม่รู้อะไรคุณพิมพ์  ตอนมันกลับมาแขกเหรื่อนั่งรถแต่งตัวประชันความร่ำรวยกัน  มันแต่งตัวอย่างไร
คุณพิมพ์ลองบอกให้ผมฟังหน่อยครับมันแต่งตัวอย่างไร”  ชายหนุ่มกนกหัวร่อเบาๆ
        “ไม่รู้ซิค่ะ พิมพ์ไม่ได้ไปในงานด้วยท่านผู้บริหารใหญ่ก็บอกให้ไปแต่พิมพ์บอกว่าทางเข้าบ้านอยู่ในสวนลึก
อันตรายมาก  ท่านจึงอนุญาตให้ค่ะ”
        “มันไปที่บ้านผมแม่บ้านดูแลบ้านบอกว่า มันไปเอาเสื้อผ้าผมที่ขาดๆเก่าผมใส่เล่นด้วยรักเสื้อกางเกงทั้งสองมากแต่มันเก่าๆมาก   มันไปเอามาใส่แล้วทิ้งเสื้อผ้ามันไว้ที่นั่น
แล้วลากรองเท้าฟองน้ำมาถึงงาน  รปภ.  ไม่ยอมให้มันเข้ามาในงานเลย”
  กล่าวจบชายหนุ่มก็หัวร่อดังลั่นจนแม่แย้มหันไปมองตาเขียวทันที  นั่นแหละเจ้ากนกถึงยกมือไหว้ขอโทษเบาๆ  
       แม่แย้มก็ฟังชายหนุ่มกล่าวกับหนูพิมพ์ด้วยความสนใจเช่นกัน แต่ที่ทำตาเขียวเพราะชายหนุ่มกนกหัวร่อดังไป
กลัวจะทำให้ลูกของตัวที่นอนอยู่คุดคู้เหมือนเด็กๆจะตื่นขึ้นมา  
แล้วแม่แย้มก็ขอร้องให้ชายหนุ่มเล่าต่อพลางกล่าวว่า 
       “ แม่ก็อยากจะรู้เหมือนกันแต่พ่อกนกพูดเบาๆหน่อย เดี๋ยวลูกกานต์จะตื่นตกใจจ๊ะ”  หญิงค่อนข้างชราเอ่ยขึ้น
      “ครับแม่”  แล้วชายหนุ่มก็เล่าต่อทันที   มันแต่งตัวเหมือนคนบ้าๆ นั่งรถแท็กซี่ผ่าเข้ามากลางงานเล่นเอา
บรรดาเพื่อนคุณพ่อมันและคุณหญิงคุณนายทั้งหลายตระหนกไปตามๆกัน  มันทำเป็นไม่สนใจก้าวลงจากรถแล้ว
จ่ายเงิน มันจะเดินเข้าไปในบ้าน  หากคุณแม่มันไม่เรียกก่อนมันคงไม่เข้ามา  คุณเอ๋ย หัวมันฟูเสื้อผ้าเก่าๆลากรอง
เท้าแตะฟองน้ำเดินไปหาคุณหญิงแม่มัน  ยกมือไหว้แล้วเดินไปหาคุณพ่อมันกอด  
    เล่นเอาคนในงานตลึงกันไปหมด  ผมอยู่ยืนคุยกับเพื่อนๆแต่ทุกๆคนรู้นิสัยมันดีต่างอมยิ้มไปตามๆกัน 
  แต่พวกคุณหญิงคุณนายพาลูกสาวมาเพื่อจะคิดใคร่ผูกพันใจมัน  ต่างอ้าปากค้างไปตามๆกัน 
 ไม่แค่อย่างนั้นนะคุณมันยังพาคุณพ่อมันออกมาเต้นจังหวะลาตินอเมริกันอีกด้วย  คราวนี้ทั้งคุณพ่อคุณแม่มัน
ก็พากันเต้นกันใหญ่  ทำเอาพวกคุณหญิงคุณนายทั้งหลายเหมือนตกกระไดพลอยโจน
รวมทั้งลูกสาวๆทั้งหลาย  พากันเข้าร่วมด้วยเลย  ทำเอาพวกผมหัวร่อกันใหญ่  
        ไอ้พวกผมรวมทั้งผมด้วยก็หาทางได้โอกาสก็ได้รู้จักพวกหล่อนๆ  ที่ทำไปนั้นต้องการทราบความจริงว่า
เรื่องราวเป็นอย่างไรถึงได้รู้ได้ยิน สาวๆพวกนั้นมันก็เรียนจบจากมหา’ลัยเดียวกัน แต่ต่างคณะกันครับ  
ตอนเรียนกันอยู่นั้น  พวกสาวๆนั้นเรียกไอ้กานต์ว่า “ ไอ้ตี๋หน้าจืด “  มันโมโหใหญ่จนทุกวันนี้ไอ้กานต์มันก็ไม่ลืมเลยครับ   เมื่อเล่าจบทำเอาคุณพิมพ์และแม่แย้มต่างหัวร่อร่วนๆไปตามๆกัน
      พอพวกลูกคุณหญิงคุณนายมาหามัน มันไม่สนใจเลยจนคุณแม่มันต้องขอร้องนั่นแหละมันถึงจะเข้าไปพูด
ด้วย   หากคุณไม่เชื่อผม คุณพิมพ์ลองเรียกไอ้กานต์ซิว่า “ ไอ้ตี๋หน้าจืด” ซิครับ ชายหนุ่มเล่าจบก็หัวร่อใหญ่
       “จ๊ะบ้าหรือคุณเขาเป็นเจ้านายพิมพ์นะ  เดี๋ยวเขาโกรธพิมพ์ก็แย่ซิ”  หญิงสาวหันไปค้อนวงใหญ่
       “ผมว่าสำหรับแม่คงไม่เป็นไรหรอกครับ เพราะมันพูดให้พวกผมฟังเสมอๆครับ”
แม่แย้มได้ยินก็หัวร่อแต่ไม่ได้กล่าวอะไร  พลางหันไปลูบแก้มชายหนุ่มเบาๆ
       ทันใดนั้นร่างของชายหนุ่มชื่อกนกก็กระเด็นไปติดซี่ลูกกรงดังโครมทันที เล่นเอาชายหนุ่มชื่อกนกร้องลั่น
บ้านทันที
       “ไอ้เห้????....หรือไม่จริงว๊ะ  ไอ้ห่ากูนึกว่ามึงนอนหลับไปเสียอีก” กล่าวจบพร้อมหัวร่อ
ชายหนุ่มลุกขึ้นนั่งทันที พร้อมยกมือทั้งสองลูบเสยผมให้เรียบร้อย  หันไปไหว้แม่แย้มทันที
       “กานต์ขอโทษแม่นะ  ไอ้ห่านี้เล่าซะหมดเปลือกเลยล่ะแม่”  ชายหนุ่มกล่าว
       “ไม่เป็นไรนี่ลูก สนุกดีซะอีก”  แม่แย้มเอ่ยขึ้น
        “สำหรับแม่ไม่เป็นไรหรอกครับ  ผมอายคุณพิมพ์เขา  ไอ้ห่านี้เสือกเล่าซะหมดทีตอนดีๆไม่เล่า สมควรแล้ว”
         “ตอนไหนว๊ะที่มึงบอกว่าดี ส่วนใหญ่ระยำทั้งนั้น”  หนุ่มกนกกล่าว
         “อ้าวก็ตอนที่กูไปเปลี่ยนเสื้อผ้าเล่าทำไมไม่เล่าด้วยล่ะว๊ะ”  ชายหนุ่มเถียง
          “อ้อๆๆ????....นี่หรือดีของมึงมันก็ไอ้สัปปะรังเคคล้ายๆกันแหละว๊ะ” หนุ่มกนกเถียง
          “เออๆๆใช่แต่ไม่เหมือนเดิมหรอกโว้ย”
          “พอๆๆเถอะลูกทั้งสอง ทะเลาะยังกับเด็กๆไปได้”  แม่แย้มกล่าวแล้วหัวร่อที่เห็นเถียงกันเรื่องนิดๆเท่านั้น
          “เอามึงไม่ต้องไปจีบคุณพิมพ์ให้มากไปหรอก  มาๆๆรินเหล้าให้กูหน่อยโว้ย” ชายหนุ่มกล่าว
เล่นเอาชายหนุ่มชื่อกนกใบหน้าเจื่อนๆไปทันที
           “เดี๋ยวพิมพ์รินให้ก็ได้ค่ะ”  หญิงสาวกล่าวขึ้นพลางหยิบขวดเหล้านำน้ำแข็งใส่แก้วทันที
           “ไม่ต้องหรอกครับคุณพิมพ์  ผมจะให้ไอ้หนกมันรินให้ครับ โทษฐานปากหมา”
           “มาๆๆเอามาครับคุณพิมพ์   แล้วอย่าเสือกบ่นอีกล่ะ คราวนี้กูเอาเหล้าสาดหน้ามึงแน่ๆ”  กล่าวจบก็หยิบ
เหล้าและแก้วใส่น้ำแข็งมา พร้อมเทเหล้าเกือบครึ่งแก้วพร้อมรินโซดาใส่ทันที   เล่นเอาหนุ่มกานต์นัยน์ตา
เหลือกทันที
         “เฮ้ยๆๆๆ!!!!....มึวางยากูหรือว๊ะไอ้เห้....”
         “แน๊ะๆๆไอ้ห่านี่  กูรินให้แล้วเสือกบ่นอีก”  พร้อมหนุ่มกนกก็รินเหล้าในแก้วใส่ลงแก้วตัวเองพร้อมผสม
โซดาทั้งสองแก้ว   แล้วยื่นส่งให้ชายหนุ่มทันที
        “ยังงี้ซิว๊ะถึงได้รักกันจริงนึกว่ามึงจะมอมกูเสียอีก”
        “ไอ้เห้...ทำดีเสือกจะไม่ได้ดีซะแล้วซิ  อนาถใจกูจริงๆนะ”  แล้วหนุ่มกนกก็ยกเหล้าดื่มรวดเดียวหมดแก้ว
        “ทีนี้มึงบ้างล่ะเมื่อกี้นี้ถีบกูไม่ไว้หน้าสาวๆเลย  หากไม่หมดกูลุกขึ้นเตะมึงแน่ๆโว้ย”  หนุ่มกนกกล่าวพร้อม
ลุกขึ้นยืน    ครั้นชายหนุ่มเห็นดังนั้นจำใจยกขึ้นดื่มทีเดียวหมดแก้ว แล้วพอวางลง  คุณพิมพ์ก็หยิบแก้วทั้งสองมา
จัดการผสมให้ใหม่แล้วไปวาง  ที่เบื้องหน้าหนุ่มทั้งสองพลางอมยิ้ม  หล่อนคิดในใจว่าทั้งสองคนนี้ช่างรักใคร่กัน
จริงหนอ   หล่อนเห็นมามากๆแล้วไม่เหมือนคู่นี้ที่หยอกกันแรงๆก็ไม่ถือสาโกรธกันเลย
        แม่แย้มก็ลุกขึ้นบอกว่าเดี๋ยวจะไปหากับแกล้มให้ยายแจ่มทำเพิ่มอีก   ชายหนุ่มยกนาฬิกาขึ้นดูแล้วเอ่ยว่า
      “ไม่ต้องหรอกแม่  แค่นี้ก็พอแล้วนี่ก็จวนจะมืดค่ำแล้วเดี๋ยวก็คงจะกลับหรอก   แหม๋แม่ครับเหล้าแก้วนี้หวาน
อร่อยหอมหวนจริงๆนะครับแม่”   กล่าวเสร็จใบหน้าหันไปทางแม่แย้มแต่สายตามองไปยังเพื่อนดูอาการมัน
      “แม่ๆๆๆไอ้ห่ากานต์โกหกหน้าด้านๆเลยแม่  มันยังไม่ได้จิบเหล้าแก้วที่คุณพิมพ์รินให้เลย เสือกรู้ว่าหวาน
หอมแล้ว”
       “อ้าวก็จริงๆนี่หว่า  กูเห็นมึงจิบไปยิ้มหวานทางคุณพิมพ์กูก็รู้ว่า เหล้าคงหวานหอมนะซิโว้ยไอ้เห้...”
คราวนี้เหล้าที่ยกขึ้นดื่มของหนุ่มกนกก็เกิดอาการสำลักพรวดทันที...........
             * แก้วประเสริฐ.*