ลุ่มลึกอิสราวดี 61 (อวสาน)

แก้วประเสริฐ

                ลุ่มลึกอิสราวดี  61  (อวสาน)
     งานพิธีพระราชสยุมพรบังเกิดขึ้น   ประชาชนภายในเมืองต่างหยุดการค้าขายทั้งสิ้นพากันออกมา
ร่วมถวายพระพรพร้อมเพรียงกัน   ทางฝ่ายอำมาตย์ใหญ่เสนาบดีก็จัดการเฉลิมฉลองด้วยบรรดา
มโหรีการแสดงต่างๆอย่างมโหฬาร ให้บรรดาประชาราษฎร์ต่างชมกัน  ภายในเมืองมีแต่เสียงหัวร่อ
บรรดาเหล่าทหารหาญทั้งหลายก็ได้รับอนุญาตจากแม่ทัพใหญ่ตามแนวกำแพงเมืองมิให้มีการป้อง
กันแต่ประการใดมาร่วมงานในครั้งนี้  เพียงกำชับว่าหากดื่มกินเหล้าแล้วอย่าสร้างความเดือดร้อนให้
แก่ประชาชน  หากผู้ใดฝ่าฝืนจะถูกลงโทษอย่างหนัก   เป็นที่ครึกครื้นสนุกสนานไปทั่วเมือง
      ในท้องพระโรงนั้นถูกประดับประดาด้วยสีสันอันอลังการ สถานที่ใช้รดน้ำพระคนโทนั้นก็ถูก
ประดับด้วยสีสันลวดลายต่างๆ   หน้าโต๊ะที่ประดับไว้กับประดับด้วยไข่มุกส่งแสงเรืองรองยิ่งนัก
 เหล่าบรรดาสนมกำนัลนางต่างแต่งกายโอ้อวดกันและกัน ส่งเสียงหัวร่อและต่างเข้ารับแขกเมือง 
 มิให้ขาดพระแม่เจ้าสิริสาอลงกรณ์วดีเป็นผู้ที่หลั่งน้ำพระสยุมพรคนแรกตามมาด้วยพระปิตุลาและ
เจ้าเมืองอิสราวดีและเจ้าเมืองขององค์หญิงต่างๆแล้วตามไปด้วยบรรดาแว่นแคว้นต่างๆแล้วเข้าประจำที่
      ภายในมีการแสดงมโหรีฟ้อนรำอวยพรถวายให้แขกเมืองชม   ต่างพากันส่งเสียงหัวร่อต่อกระซิกกัน
มีความรักใคร่ดุจพี่น้องครอบครัวเดียวกัน   ครั้นงานรดน้ำเสร็จเรียบร้อยแล้ว  พระเจ้าศิระสุริยะชัยราชันย์
ก็พาพระมเหสีทั้งหลายกล่าวขอบคุณไปยังบรรดาเจ้าเมืองทั้งหลาย   
     บรรดาเจ้าเมืองทั้งหลายต่างตาค้างไปตามๆกันถึงความงดงามของพระมเหสีทั้งหลาย  คิดไม่ถึงว่า
พระมหากษัตริย์แห่งเมืองศิระสุริยะชัยจะทรงเปี่ยมด้วยพระบารมียิ่งนัก   ประดุจดาวล้อมเดือนมิปาน
ต่างเซ็งแซ่กล่าวขานมิสิ้นสุดต่างสดุดีพระบารมีของปฐมกษัตริย์เมืองนี้มากมาย  ชายหนุ่มก็ทักทาย
บรรดาเจ้าเมืองต่างๆโดยพร้อมเพรียงกันทุกๆพระองค์   แล้วทรงมอบของขวัญตอบแทนเพื่อเป็นที่
ระลึกประกอบด้วยสิ่งของมีค่ายิ่งนัก  แล้วก็เสด็จมายืนหน้าพระราชบัลลังก์  ทรงให้เหล่าสนมกำนัล
นำพานออกมา  ภายในพานประดับด้วยแก้วสดใสที่ถูกเจียรนัยสีแดงคือก้อนหินสีแดงนั่นเองที่กลาย
เป็นแก้ว ครั้นถูกเจียรนัยแล้วส่งประกายแวววาวสดใสยิ่งนักล้อมด้วยเพชรนิลจินดาเก้าประการ
        สายสร้อยนั้นทำด้วยทองคำและเรียงรายด้วยเพชรทั้งสิ้น  พร้อมทั้งสวมมงกุฎที่ประดับประดาด้วย
เพชรนิลจินดาเก้าประการหน้ากระบังมงกุฎก็ประดับด้วยแก้วสีแดงที่ถูกเจียรนัยไว้ยอดของหน้ากระบัง
นั้นถูกประดับด้วยขนนกวายุภักดิ์ที่มีสีสันแวววาวหลากสี  มวยผมของเหล่ามเหสีประดับด้วยปิ่นทองที่
เรียงรายด้วยเพชรนิลจินดาต่างแห่งเมืองหงสาที่พระแม่เจ้าทรงสั่งทำขึ้นเป็นพิเศษมอบให้ตอนหลั่งน้ำ
แล้วพระองค์ทรงปักบนมวยผมให้เองทุกๆพระองค์หญิง
       ครั้นได้รับของมาแล้วชายหนุ่มก็ทรงสวมสร้อยที่พระศอแล้วสวมมงกุฎบนพระเศียรพระอัครมเหสี
ก่อนแล้วก็ทำแบบเดียวกันกับรองลงมาจนครบแปดเจ้าหญิง  บรรดานางรำก็นำดอกไม้นานาชนิดที่ส่ง
กลิ่นหอมยิ่งนักโปรยไปยังบรรดาพระมเหสีทั้งแปดทันที  มโหรีต่างบรรเลงเพลงติดตามด้วยนางรำออก
มาร่ายรำ   ทำให้บรรดาเจ้าเมืองที่เป็นพระบิดาพระมารดาขององค์หญิงพากันหลั่งน้ำพระเนตรด้วยความ
ปลื้มปิติไปสิ้น  แม้ แต่อำมาตย์หัวหน้าเผ่าคิกิอุระกะและพี่ชายก็ปิติปลื้มยินดีไปทั่ว  แม้ว่ารู้แล้วว่าแม้จะ
เป็นบุตรสาวตนเองแต่ก็แค่เพียงร่างกายแต่ภายในหาใช่ไม่  ด้วยเคยเข้าเฝ้าแล้วพระนางประกายแดงและ
พระนางประกายเขียวจำไม่ได้เลย  แต่ด้วยปฏิภาณไหวพริบก็ไม่ทรงรังเกียจให้การต้อนรับประดุจบิดา
และพี่ชายเช่นเดียวกัน  
      ตลอดจนถามไถ่ความเบื้องหลังของร่างแม่นางทั้งสองอย่างละเอียด หัวหน้าเผ่าซึ่งบัดนี้เป็นอำมาตย์
ก็กราบทูลให้ทราบทั้งสิ้น  นางทั้งสองจึงยกย่องเสมอบิดาตนเอง   ครั้นงานพิธีผ่านไปจวบจนเกือบจะ
เที่ยงคืน   เจ้าเมืองต่างๆก็พากันลากลับไปพักผ่อนยังที่ห้องรับรองแขกทันที   เหลือแต่เหล่าสนมกำนัล
และทหารองครักษ์ที่ยังคอยปรนนิบัติชายหนุ่มและเจ้าหญิงทั้งแปดอยู่จนกระทั่งชายหนุ่มนำพระมเหสี
ทั้งแปดเข้าสู่ยังตำหนักของพระองค์แล้วก็ทรงเย้าหยอกล้อกันกัน  ทำให้บรรดาพระมเหสีต่างเอียงอาย
ไปตามๆกัน    พลางชายหนุ่มก็เอื้อนเอ่ยพระดำรัสขึ้นในท่ามกลางการหยอกเย้าของเหล่ามเหสี ทำให้เหล่า
พระมเหสีหยุด  ต่างหันมาฟังพระดำรัสทันที
   แปดนางช่างเพริศพริ้ง    ลาวัลย์  จริงเฮย
ผิวเปล่งดั่งนวลจันทร์         หยาดเยิ้ม
ยากคิดแบ่งเสกสรร          คืนก่อ  สวาทแฮ
ยิ่งพิศยิ่งเคลิบเคลิ้ม          อ่อนซึ้งนวลฉวี ฯ
   ลีลานางดุจฟ้า             โลมดิน
เปรียบดั่งหงส์ยุพิน            ยากคว้า
ค่ำนี้ยากคงถวิล              กกกอด  นางเฮย  
พิศยิ่งใจอ่อนล้า              ยากแท้เยือนนาง ฯ    
     องค์หญิงจันทิราเทวีครั้นได้รับฟังก็แย้มยิ้มพลันเจื่อนแจ้วทันที
   อิสราวดีซาบซึ้ง          ก่อนใคร   พี่เอย
เคยสู่หมั้นเหตุไฉน          ป่วนซึ้ง
ใยท่านพี่มากไป            จวบก่อ  กาลแฮ
จงฝากสิ่งก้นบึ้ง             แห่งห้วงเสน่หา ฯ
    องค์หญิงอรทัยตอบโต้ทันควัน
   เดือนดาวแม้นมิคล้อง   ใฝ่ปอง
อวบอัดมัดเรืองรอง        คอยแล้ว
เหล่าหญิงเลือกให้ครอง     รอพี่  ต่อแฮ
ตัวพี่อย่าคลาดแคล้ว       เหล่าน้องคอยสนอง ฯ
    ส่วนองค์หญิงกัลยาเทวีก็ไม่ยอมแพ้เอื้อนเอ่ยพลางพระสรวลดังลั่นแถมหลิ่วตาอีกด้วย
   มังกรทองผ่องแพร้ว     หฤทัย  พี่เอย
หงส์ฟ้าปีกวิไล            หุบซึ้ง
ถ้ำทองผ่องอำไพ          หวังเทียบ เมฆินทร์
อันอาจจะโกรธขึ้ง         หมดสิ้นถวิลปอง ฯ
  พอพระนางกลางจบก็พลางหัวร่อต่อกระซิกกับเจ้าหญิงองค์อื่นๆ 
 องค์หญิงสิริกัลยาหัวร่อพลางขานแจ้ว
   บุรุษใยโลกนี้             ป่วนคนึง
มิคิดความตราตรึง            แย่แล้ว
ในสนามรบถูกขึง             ฟันฝ่า   มากแฮ
เพียงหนึ่งหญิงเพริศแพร้ว      พี่เจ้าใคร่ครวญ ฯ
   องค์หญิงสิรินภาวดีตรัสขึ้นทันที
   ข้าศึกยังเตลิดแล้ว       ยามพบ   พี่นา
หญิงหนึ่งงามบรรจบ         จากฟ้า
กลัวเกรงกลับมิสงบ         ฝากต่อ  ใครเอย
องค์พี่งามเลิศหล้า          สุดแท้ผ่านสนอง ฯ
    องค์หญิงประกายแดงเทวีหันไปหยิกแขนชายหนุ่มแล้วเอ่ยว่า
      ประกายแดงแนบข้าง    ยังยอม  พวกเอย
ไม้ดอกกรุ่นกลิ่นพยอม         หอบซึ้ง
นางยอมซึ่งชวนดอม           ใยพี่  กลัวแฮ
ใครเอ่ยซาบซึ้งบึ้ง            กิ่งแก้วเหม่อมอง ฯ
   องค์หญิงประกายเขียวพลันทรงพระสรวลลั่นเอ่ยวจีไปพลางหัวร่อไป
   ใดใดใยโลกนี้       แปลกจริง
แต่ก่อนเคยแอบอิง      สู่น้อง
บัดนี้กลับยากพิง        ฟ้าแนบ  สวรรค์แฮ
โอ้อกเอ๋ยต้องร้อง        แปลกแท้แมนสรวง.ฯ
       ครั้นเจ้าหญิงอิสรวดีนารีได้ฟังการหยอกเย้าก็ไล่หยิกทุบตีพวกนางทั้งเจ็ดทันที   เหล่าบรรดาแม่นาง
ทั้งเจ็ดก็พากันทรงพระสรวลลั่นห้องแล้วพากันชักชวนกันออกไป   ทิ้งไว้ให้ชายหนุ่มอยู่กับแม่นางอิสรวดีนารี
เพียงสองต่อสอง  เมื่ออยู่สองต่อสองเจ้าหญิงอิสรวดีนารีก็นั่งเขินอาย  ชายหนุ่มก็เดินเข้ามาสวมกอดแม่นาง
ทันที  พลางอุ้มแม่นางเดินไปยังแท่นบรรทมทันที  พลางเล้าโลม เจ้าหญิงซึ่งใจปฏิพัทธ์อยู่แล้วก็โอนอ่อนผ่อนตามชายหนุ่มค่อยๆเล้าโลมแล้วค่อยเปลื้องเครื่องทรงออกจนร่างกายเปลือยเปล่า  ชายหนุ่มถึงกับตลึงในความ
งดงามยิ่งนัก   เพ่งร่างที่ขาวผ่องอวบอัดยามขาดเครื่องทรงก็เผยความสมบูรณ์
ออกมาปทุมพระถันเต่งตึงจงอยสีชมพูตระการเด่นเย้ยผงาดต่อแสงไฟที่ส่องแสง
แวววาววับๆแวมๆ ยิ่งเพิ่มความงามแก่ชายหนุ่ม เมื่อทั้งสองเข้าประคองกอดกันต่างระรื่นชื่น
พระหทัยกันจนทั้งสองฝ่าย
      ต่างออดอ้อนด้วยคำหวานซึ้ง จวบจน เสียงฟ้าคำรามลั่นสะท้านไปทั่วฝนก็พลันหลั่งชโลม
พื้นหล้าองค์หญิงเล่าก็ร้องว้ายผวาเข้าซบพระอุระพระสวามี   ครั้นฝนพลันหลั่งจนทั่วหล้าไหลริน
ผ่านพื้นพสุธา  บ่อน้ำน้อยที่แห้งขอดก็เต็มไปด้วยน้ำฝนล้นรินหลั่งไหลเป็นทางไปตาม
ห้วยหนองลำคลอง  ทำให้พื้นดินทั้งเคยแห้งแล้งต่างชุ่มชื้นฉ่ำ  พื้นแผ่นดินก็ผุดผ่อง
ไสวอุดมแก่พืชพันธุ์ไม้ต่างที่เรียงรายก็พลอยชุ่มชื่นไปด้วย  แล้วพายุฝนฟ้าก็ค่อยๆจางหายไป
  ฟ้าก็กลับคืนสู่สภาพเดิมทันที
       ครั้นอรุณรุ่งสางเจ้าหญิงทั้งเจ็ดก็พากันเดินเข้ามายังห้องบรรทม  ต่างหยอกเจ้าแม่นางอิศวรดีนารีทำให้
แม่นางซึ่งมีใบหน้าอิดโรยยิ่งนัก  ก็พาวิ่งไล่ทุบตีแล้วกล่าว่า เอาเถอะน้องเราต่อไปถึงคราวของพวกน้องๆแล้ว
 การประยุทธ์ครั้งนี้ใครเล่าจะเป็นผู้ชนะ  ทำให้ใบหน้าของเหล่าองค์หญิงต่างแดงกันไปทั้งสิ้นเมื่อสอบถาม
แม่นางอิศวรดีนารีก็มิปิดบัง   ตอนนี้ถึงเวลาของน้องจันทิราเทวีแล้วที่จะต้องรับศึกภายในบ้างล่ะ ยิ่งทำให้แม่
นางจันทิราเทวีถึงกับขวยอาย  และแล้วเวลาย่อมผ่านไม่อย่างรวดเร็ว  พอตกค่ำๆเป็นหน้าที่ของเหล่าองค์หญิง
ทั้งแปดพระองค์  ต่างก็ได้รับสายฝนกันทั่วหน้ามิมีผู้ใดขาดตกบกพร่อง
       การศึกครั้งนี้ใหญ่หลวงยิ่งนักแต่ก็เปี่ยมไปด้วยความสุขสดชื่นแก่บรรดาองค์หญิงทั้งหลาย จวบกาลได้ผ่าน
ไปเรื่อย ครั้นครบกำหนดหนึ่งปี  บรรดาองค์หญิงต่างก็ตั้งพระครรภ์กันทั้งแปดพระองค์   จวบวาระกาลผ่านไป
ครบทศมาศ ก็ทรงมีพระโอรสพระธิดา พระนางจันทิราเทวี  พระนางประกายแดงเทวี  พระนางประกายเขียวทรง
ได้พระโอรส นอกนั้นได้พระธิดาทั้งสิ้น   แต่เหล่าแม่นางทั้งแปดได้หาทรงอิจฉาริษยากันไม่ต่างช่วยกันเลี้ยงดู
เหล่าพระโอรสและพระธิดาพร้อมๆกัน  จนเป็นที่พอพระราชหฤทัยแก่จอมกษัตริย์ยิ่งนักที่มิเห็นผู้ใดอิจฉากัน
ครั้นกาลล่วงไปอีก  ต่างก็สลับสับเปลี่ยนหมุนเวียนไปต่างก็ได้พระราชโอรสและพระธิดาฝ่ายละเท่าๆกันจวบ
       จนกาลผ่านไปอาณาจักรเมืองของศิระสุริยะชัยบรรดาไพร่ฟ้าข้าแผ่นดินต่างอยู่กันสุขเกษมสำราญ แผ่นดิน
ต่างๆที่พระองค์รวบรวมไว้ต่างก็ปรองดองกันดียิ่งนัก  หาได้มีการกระด้างกระเดื่องไปไม่จวบจนพระแม่เจ้า
แห่งหงสาวดี   พระปิตุลา ตลอดจนเจ้าเมืองอิสราวดีสิ้นสู่สวรรคต ผู้ครองแคว้นอิสราวดีก็ยังถือขนบธรรมเนียม
ความสุขทั้งหลายก็เกิดขึ้นเป็นแผ่นดินแผ่นเดียวกันไม่แตกแยกกันไป ต่างสามัคคี  จวบจนพระเจ้าศิระสุริยะชัย
ทรงพระชนม์มายุเข้าสู่วัยชรา   วันหนึ่งขณะทอดพระเนตรไปบนท้องฟ้าเพื่อตรวจดูตามดาราศาสตร์เห็นดวงดาว
ประจำเมืองแห่งเมืองศิระสุริยะชัยหม่นหมองและล่วงตกลงมา  พระองค์ก็ทรงทราบว่าถึงวาระของพระองค์แล้ว
      จึงเสด็จเข้าไปยังห้องพระอักษร ทรงร่างหนังสือขึ้นสามฉบับ   ฉบับหนึ่งฝากลาแก่เจ้าหญิงทั้งแปด ฉบับหนึ่ง
การขึ้นครองราชย์ของพระโอรสให้ท่านมหาอำมาตย์ใหญ่และเสนาบดีทดสอบฝ่ายการเมือง  ให้แม่ทัพใหญ่ตลอด
รองแม่ทัพใหญ่   ให้จัดการประลองยุทธ์กันหาผู้ชนะทั้งทางด้านการเมืองและด้านฝีมือปกครองทหารทั้งปวง
ตลอดจนให้พระคุณเจ้าที่ครอบครองวัดในเขตพระราชฐานวัดทางด้านจิตใจด้วย  โดยให้ทำเป็นคะแนนไว้เมื่อใคร
ได้คะแนนสูงสุด    หากโอรสองค์ใดสามารถผ่านการพิสูจน์ทดลองได้แล้วก็ให้เถลิงขึ้นเป็นพระมหากษัตริย์ต่อไป 
      ไม่ว่าจะเป็นโอรสองค์ใหญ่หรือองค์รองไม่ว่าจะเป็นฐานันดรใดๆทั้งสิ้น ให้เห็นประโยชน์แก่บ้านเมืองทรง
คัดลอกไว้อีกสี่ฉบับส่งให้แก่อำมาตย์ใหญ่  เสนาบดี  แม่ทัพใหญ่  และพระที่ครอบครองวัดในพระราชวัง
     ส่วนอีกฉบับหนึ่งเป็นการแต่งตั้งองค์พระมหากษัตริย์ขึ้นครองเมืองศิระสุริยะชัย  มีหนังสือกำกับไว้ด้วยให้
เหล่าพวกที่ไว้ใจได้นำไปลงนามรับรองไว้ทั้งสิ้นถือเป็นพินัยกรรมสมบูรณ์หากจะขาดใครไปมิได้  โดยแอบมอบ
ให้และสั่งการเป็นความลับสูงสุดแต่ขอสัญญาไว้ด้วย   สองฉบับนี้พระองค์สอดไว้ใต้พระเขนยของพระองค์  
ครั้นตรวจดูแน่แก่ใจแล้วว่าคืนนี้พระองค์จะสวรรคตก่อนรุ่งสาง   ดังนั้นจึงเสด็จไปเยี่ยมเหล่าแม่นางทั้งแปดและ
หยอกเย้าเหมือนกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น  ครั้นกาลล่วงเที่ยงคืนไปแล้วจึงขอตัวจากแม่นางทั้งแปดพลางพระดำรัสว่า
พี่เองนั้นก็อายุมากแล้วหากจากน้องทั้งแปดไปอย่าได้เศร้าโศก  ด้วยจะทำให้พี่นี้ยิ่งเป็นห่วงนัก  พอดำรัสเสร็จก็
เสด็จออกไปเขาห้องพระบรรทม   และห้ามมิให้ใครๆเข้าไปรบกวนเพราะรู้สึกว่าเพลียมากจะขอพักผ่อน 
       ครั้นพระเจ้าศิระสุริยะชัยจากไปพร้อมกับฝากพระดำรัสเช่นนั้น ทำให้เหล่าบรรดาพระมเหสีทั้งแปดพากัน
งวยงง  แต่มิได้สงสัยแต่ประการใด  ด้วยเพราะได้รับรายงานจากเหล่าสนมกำนัลว่าพระราชโอรสและพระธิดา
จะขอเข้าเฝ้า   ดังนั้นจึงปลีกตัวไปยังตำหนักของตัวต้อนเพื่อไถ่ถามถึงเหตุที่พระโอรสและพระธิดาใยจึงมาพร้อมๆกันทั้งแปดพระองค์  แต่หาได้สังหรณ์ใจแต่ประการใดไม่
       ครั้นรุ่งสางของวันใหม่พระอาทิตย์ส่องแสงสีนวลอำไพนัก  เกิดพายุหมุนท้องฟ้าครึ้มไปทั่วบริเวณเมือง
เหล่าองค์หญิงทั้งแปดก็ให้แปลกใจยิ่งนัก  จึงต่างไปชวนกันทั้งแปดเพื่อเข้าเฝ้าพระเจ้าศิระสุริยะชัย ครั้นทั้งหมด
ไปยังแท่นพระบรรทมเห็นพระสวามียังนอนหลับตาพริ้มแย้มยิ้มอยู่ก็ไม่สังหรณ์ใจ  จนเวลาผ่านไปสายก็ยังไม่
เสด็จลุกจากแท่นพระบรรทม  ก็ให้แปลกพระหฤทัยยิ่งนัก พระนางอิสราวดีนารีก็เข้าไปขยับพระวรกายแต่แข็ง
ไปและรีบตรวจช่องพระนาสิกก็ปราศจากลมเข้าออก  จึงทราบว่าพระสวามีสิ้นพระชนม์สวรรคตแล้วพระนาง
ก็ร้องกรีดสุดเสียง  ทำให้บรรดาพระมเหสีทั้งเจ็ดรีบเข้ามาตรวจพระอาการต่างก็ทรงพระกรรแสงอย่างน่าเวทนา
       เจ้าหญิงประกายแดงเทวีเห็นพระกรซุกไว้ใต้พระเขนยก็เรียกเจ้าหญิงอิศวรดีนารีมาให้ตรวจสอบพระเขนย
ก็พบหนังสือสองฉบับจ่าหน้าถึงพระมเหสีทั้งแปด  อีกฉบับหนึ่งเป็นพินัยกรรมให้ผู้ครองอำนาจขึ้นครองราชย์
สมบัติสืบต่อไป   ก็ทรงอ่านให้เหล่าบรรดามเหสีทราบทันที   ว่าการนี้พี่รู้ตัวแล้วว่าจะต้องสวรรคตในคืนนี้ก่อน
รุ่งสาง  สิ่งใดผิดพลาดไปขอพระน้องนางยกโทษแก่พี่  ที่ไม่บอกกล่าวให้รู้ไว้ด้วยรู้ว่าหากน้องพี่ทั้งแปดรู้แล้วก็
จะเกิดความไม่สบายพระราชหฤทัยยิ่งนัก  พี่ขอลาน้องไปก่อนให้รักษาและถือหนังสือพี่นี้เป็นสำคัญให้ต่างช่วย
กันทำนุบำรุงบ้านเมืองก่อนจะมีพระโอรสองค์ใดขึ้นครองราชย์สมบัติอย่าได้ถือดีถือเด่น หากผู้ใดยังรักพี่อยู่
ก็ขอให้ปฏิบัติตามคำพี่นะ  พี่เองนั้นรักน้องพี่ทุกๆคนเสมอภาคกันมาจวบจนหมดอายุพี่แล้ว ลาก่อนน้องแก้ว
ทั้งหลาย  ลงพระนามพร้อมกับประทับตราแผ่นดินของเมืองศิระสุริยะชัย
          เสียงพายุกึกก้องฝนได้กระหน่ำ บัดดลสายฟ้าฟาดลงมาเสียงดังสนั่นหวั่นไหวไปทั่วห้องของโรงพยาบาล
ทำให้เหล่าหมอและพยาบาลต่างตระหนกตกใจไปสิ้น   ภายในห้องหนึ่งที่มีร่างชายหนุ่มนอนรักษาตัวอยู่เป็นเวลา
ช้านานที่เขาเรียกว่าเจ้าชายนิทรา   เสียงร้องแสดงความยินดีพร้อมกับเสียงฟ้าคำรามเจือจางสายฝนหายไปแล้ว
เมื่อร่างของชายหนุ่มพลันกระดิกตัวได้ทางมือ   บรรดาญาติต่างวิ่งไปแจ้งหมอพยาบาลเข้ามาทันที   เมื่อหมอและ
พยาบาลเข้ามาแล้ว  เข้าตรวจอาการร่างชายหนุ่มพร้อมฉีดยาให้หนึ่งเข็ม  ชายหนุ่มลืมตาขึ้นทันที  เสียงร้องของ
สุภาพสตรีสูงอายุร้องลั่นห้อง  
        พ่อธวัชชัยฟื้นแล้ว  พ่อๆๆๆรีบเข้ามาดูโดยด่วน   ทำเอาบรรดาญาติทั้งหลายที่เฝ้าอาการมาเป็นปีๆต่างพากัน
ดีใจ    ครั้นชายหนุ่มลุกขึ้นนั่งพลันหันไปถามผู้เป็นมารดาว่า  
       “แม่นี่ที่ไหนล่ะ”
       “นี่โรงพยาบาลในกรุงเทพพ่อธวัชชัย  ด้วยพ่อธวัชชัยหายไปในระหว่างไปมอบงานเมืองพม่าโน่นแนะ
พวกเราได้ค้นหาพบ  พ่อธวัชนอนสลบไม่ได้สติจึงนำไปรักษายังโรงพยาบาลพม่า  แต่หมอทางโน้นบอกว่า
เครื่องมือไม่ครบ  แม่และพ่อจึงนำลูกบินมายังกรุงเทพเข้ารักษาแต่ลูกกลับนอนหลับใหลคล้ายเจ้าชายนิทราไป
แต่แปลกนะ  นี่ไงล่ะในมือยังกำถือก้อนหินแปลกๆสีแดง  อีกมือหนึ่งถือขนนกอะไรก็ไม่รู้สวยงามจริงๆ”
        มารดาชายหนุ่มพลางล้วงหยิบมาให้ชายหนุ่มดู   ชายหนุ่มก็ลอบหยิกแขนตัวเองรู้สึกเจ็บ  จึงลุกขึ้นยืนแต่
แม่กลับห้ามไว้ว่ายังไม่หายดี   ชายหนุ่มหัวร่อพลางตอบว่าหายดีแล้วครับคุณพ่อคุณแม่  เดี๋ยวขอผมออกไปมอง
ทางหน้าต่างหน่อยนะ  ซึ่งหน้าต่างนั้นมองเห็นท้องฟ้ากำลังส่องแสงระยิบระยับด้วยประกายไอความร้อน
ชายหนุ่มจึงนำขนนกวายุภักดิ์กับก้อนแก้วสีแดงคือเลือดงูยักษ์มามอง  นี่เราไม่ได้ฝันนี่นา แต่กลับเข้าไปสู่ยังมิติ
ลี้ลับหาใช่ความฝันใดๆไม่  มิฉะนั้นคงไม่มีสิ่งของดังกล่าว  แปลกมากๆ  แต่ชายหนุ่มก็เก็บสิ่งของสองอย่าง
ลงกระเป๋ากางเกง  พลางบอกว่า
        “คุณพ่อคุณแม่ครับ ผมหายดีแล้ว  ขอเช็คเอ๊าท์ออกจากโรงพยาบาลได้แล้ว นึกถึงบ้านจัง”
ได้ซิจ๊ะ  ให้ลูกไปพักผ่อนที่บ้านเราดีกว่า   เดี๋ยวแม่จะให้พ่อไปเช็คเอ๊าท์กลับบ้านเราเลย
         ที่คฤหาสน์อันใหญ่โตแถวบริเวณสาธรใต้  ชายหนุ่มออกเดินเล่นในสวนพลางนึกถึงเรื่องราวต่างๆ
พร้อมมองก้อนแก้วสีแดงและขนนกพลางจูบไปบนสิ่งของนั้นให้พลันรำลึกนึกถึงนางทั้งแปดทันที
ฉับพลันก็แลเห็นพระภิกษุชราเดินผ่านหน้าประตูบ้าน  ชายหนุ่มแลคล้ายจะคุ้นเคยก็วิ่งไปหาพลาง
อาราธนาให้ท่านหยุดก่อนพระภิกษุรูปชรานั้นหันมามองหน้าชายหนุ่มพลางกล่าวว่า 
      “โยมคนละวาระกาลแล้วนะอย่าคิดมาก  อาตมาก็คือส่วนหนึ่งของที่โยมสั่งไว้  อาตมากล่าวเช่นนี้
โยมคงจะจำได้หรอกด้วยสัญญาของโยมยังไม่อาจลืมเลือนได้ถึงแม้จะคนละมิติกัน  อาตมาก็มาจากมิติ
นั้น มาอวยพรให้โยมจง อย่าคิดในอดีตไปด้วย โยมเป็นคนที่เคารพอาตมามากไปเชิญอาตมายังชมพูทวีป
ขอให้สุขสวัสดีมีชัยเถอะโยม  อาตมาลาก่อน ด้วยกำหนดเวลาจะปิดทางเสียแล้ว  โยมจะฝากอะไรให้กับ
เจ้าหญิงล่ะ”
        ชายหนุ่มนั่งพนมมือพลางกราบลง เขาทราบทั้งหมดและกล่าวขึ้นว่า
        “นมัสการพระคุณเจ้า  ดังนี้กระผมขอฝากสิ่งของสิ่งหนึ่งให้พระคุณเจ้านำไปยังมิตินั้นด้วยและแจ้งว่า
โยมยังคอยอยู่เสมอๆ”    พลางยื่นขนนกวายุภักดิ์เพื่อสักขีพยานว่าเขายังอยู่
พระภิกษุชรารูปนั้นก็ยื่นมือมารับขนนกวายุภักดิ์   แล้วร่างก็ค่อยๆจางๆหายไปทันที
         ชายหนุ่มก็ก้มลงกราบบนพื้นดินแล้วพลางเดินเข้าไปยังที่พักเพื่อเข้าพักผ่อนต่อไป........
ปล.   แม้นเรื่องนี้จะยาวไปอาจจะทำให้ท่านผู้อ่านผิดหวังไป แต่ข้าพเจ้าเขียนขึ้นตามบางตอนในสมัยพุกาม
แล้วมาจัดแต่ง ส่วนชื่อนั้นข้าพเจ้าตั้งเองทั้งสิ้น เว้นพระเจ้าอลองพญาแห่งหงสาวดี  และพระเจ้าอโนรธา
ที่ปกครองแว่นแคว้นพุกาม นับได้เก้าพระองค์ คือ
พระเจ้าอโนรธา พระเจ้าจานสิตา พระเจ้าอลองสิธู พระเจ้าสีหบดี พระเจ้าเซงพะยูเชง พระเจ้าโบดอพญา
พระเจ้าบาคยีดอว์ พระเจ้าชีบอ และพระเจ้ามินดง ที่ต่างรบพุ่งแย่งชิงอาณาเขตจนแตกออกเป็นเก้าแคว้น
แห่งแดนพุกาม.........สวัสดีขอรับผิดพลั้งขออภัยด้วยบ๊ายบาย..........
            *  แก้วประเสริฐ.  *