เรื่องเล่าของเด็กน้อยตอนปิเทอมหน้าร้อน2(ช่วยพ่อรึจะหาเรื่องให้พ่อฮึ)

ลูกหว้า

สมัยที่เด็กน้อยที่ยังซนๆๆตามวัย
ครั้งนึงปีที่พ่ออั๊ด-แม่วันและน้าหลั่นกับอารัญ
ที่ทำสวนที่เดียวกันคือพ่อแบ่งที่ให้น้ากับอาทำ
ตกลงว่าจะปลูกถั่วลิสง....
ด้วยความที่เด็กน้อยอยากจะช่วยเพราะหน้า(ฤดูเก็บ)นั้น
ก็เลยแอบตามพ่อไป
อ่าแล้วก็งานเข้าอิอิ
ก็เพราะว่าสวนศศลักษณ์นั้นอยู่บนดอย(เนินเขาเตี้ยๆไม่สูงมากนักแต่มีหลายม่อนหลายลูกแล้วบ้านพักก็อยู่บนสุด)
ครั้งตั้งแต่เล็กมาถ้าวิ่งลงเบรคไม่ทันก็ถลอกปอกเปิกแน่นอน
เคยถึงขนาดที่ช่วงตอนเย็นๆจะต้องลงดอยไปอาบน้ำข้างๆ
บ่อน้ำที่พ่อขุดไว้นานปี.....
วิ่งลงจนตัวกลิ้งลงเขาเหมือนลูกบอลแล้วก็ไปชนหิน..
สะบักสะบอมช้ำไปหมดแล้วก็โดนด่าทั้งคืนที่ซนเกิน
แต่บางทีไม่ได้ตั้งใจวิ่งแต่พลาดกลิ้งตกเกือบตกบ่อก็มี
ดีที่พ่อวิ่งไปช่วยทัน...(เด็กน้อยไม่ค่อยซนเลยเนอะคิกคิก)
ก็ต่อๆๆ ข้ามไปหลายดอยกลับๆๆ
ที่ค้างไว้คือจะไปช่วยพ่อกับแม่มักจะว่าแบบว่า..
จะช่วยรึจะทำให้วุ่นวายกันแน่เจ้าหนูนี่
เหอๆๆ..แล้วก็ไม่ขัดสักที
ให้ตามไปทุกทีแหละ
คือเด็กยังไงก็เด็กอุตริจะช่วย
ไม่ดุเลยว่ายิฃืนผิดท่า
แบบว่าเอาหลังลงดอย พอดึงถั่ว..ที่อยู๋ใต้ดินแรงน้อยแต่ฮึ๊ดบ่อยๆๆ
ถั่วเลยเกยขึ้นมาใช่มั๊ยทีนี้เรื่องที่ไม่คาดฝันคือกลิ้งตกดอยอ่า
กลิ้นหลุนๆๆพ่อตามไม่ทัน...
แล้วก็ดันกลิ้งไปตรงบ่อปลานิลของพ่อ
แล้วๆๆตอนแรกนึกจะตกน้ำแล้วละ
เด็ก3ขวบจะรอดไหมละนี่...
พ่อรีบวิ่งสุดๆๆเลยละแต่ดีที่กลิ้งไปติดตอไม้ตรงขอบสระ(บ่อปลา)
พ่อวิ่งมารีบอุ้มเราตกใจแบบว่า..
พ่อปลอบว่าขวัญม๊ษขวัญมาเป่าเพี้ยงตรงกระหม่อม
ตั้งแต่นั้นมาพ่อก็ไม่ให้ช่วยอีกเลย
เหอๆๆ
เสียดตายมาก555+
ซนไม่เข้าเรื่อง(จริงมะจ๊ะพี่ๆผู้อ่าน)
ถ้าไม่มีตอไม้ในวันั้นก็คงไม่มีเด็กน้อยในวันนี้..
เล่าวันละนิดจะได้มีเล่าต่อๆไปในวันหน้าฟ้าเปิดเวลาให้เล่นนานๆๆ