คัดจาก ตอนนึง ในหนังสือเรื่อง " ศิลปะแห่งอำนาจ (The Art of power)" ของ ติช นัท ฮันห์ หน้าที่ 114 - 115 พระพุทธองค์ทรงเล่าเรื่องของพ่อค้าม่ายผู้หนึ่ง ที่ต้องเดินทาง ไปทำธุรกิจ โดยทิ้งลูกชายเล็กๆไว้ที่บ้าน เมื่อเขาจากไป กลุ่มโจรได้เข้า ปล้นและเผาหมู่บ้านจนราบคาบ เมื่อพ่อค้าผู้นั้นเดินทางกลับมาและไม่พบ บ้านของเขา เหลือไว้แต่เพียงกองเถ้าถ่านกองหนึ่ง ในบริเวณนั้นมีซาก ไหม้เกรียมของร่างเด็กอยู่ใกล้ๆเขาล้มตัวลงกับพื้น และร้องไห้อย่างไม่ หยุดหย่อน ทุบอกชกหัวตนเองอยู่อย่างนั้น วันต่อมา เขาลุกขึ้นมาจัดการงานเผาศพให้กับร่างน้อยๆ เขา เย็บถุงกำมะหยี่เล็กๆที่สวยงาม และเก็บเถ้าอัฐิของลูกชายใส่ไว้ในถุงนั้น เพราะลูกชายสุดที่รักนั้นเป็นเหตุผลเดียวที่ทำให้เขามีชีวิตอยู่ เขาพกถุง นั้นไปกับเขาทุกที่ ไม่ว่าเวลากิน เวลานอน หรือเวลาทำงาน เขาพกถุง นั้นไว้กับตัวตลอดเวลา แท้ที่จริงแล้วพวกโจรได้ลักพาตัวลูกชายของเขา ไป สามเดือนต่อมา เด็กน้อยสามารถหลบหนีจากหมู่โจร และกลับคืนสู่ หมู่บ้านได้ เด็กชายมาถึงบ้านประมาณตี 2 เขาเคาะประตูบ้านใหม่ที่พ่อ สร้างขึ้น พ่อผู้น่าสงสารกำลังนอนร้องไห้อยู่บนเตียง ในมือยังถือถุงอัฐิไว้ เขาร้องถามออกไปว่า "นั่นใครอยู่ข้างนอกนั่น" "หนูเอง ลูกของพ่อไงจ๊ะ" ผู้เป็นพ่อตอบไปว่า "เป็นไปไม่ได้ ลูกชายข้าตายไปแล้ว ข้าเผาศพของเขาเอง แล้วยังพกอัฐิ ของเขาไว้กับตัวข้า เจ้าต้องเป็นเด็กซุกซนที่คิดมาหลอกข้า ไปให้พ้น อย่ามารบกวนข้าอีก" เขาไม่ยอมเปิดประตู ลูกชายไม่สามารถเข้าไปในบ้านได้ จึงต้องเดินจาก ไป ผู้เป็นพ่อได้สูญเสียลูกชายไปชั่วนิรันดร์ หลังจากเล่าเรื่องนี้ พระพุทธองค์ได้ตรัสว่า "หากเธอยึดถือเอาแนวคิดหรือความคิดเห็นใดๆว่าเป็นความจริงอันสูงสุด เธอได้ปิดประตูแห่งจิตใจของตัวเอง และนั่นคือจุดสิ้นสุดของการเสาะ แสวงหาความจริง เธอไม่เพียงแค่หยุดแสวงหาความจริงเท่านั้น แม้ ความจริงมาปรากฏอยู่ตรงหน้าและเคาะประตูบ้านของเธอ เธอก็ยังไม่ ยอมเปิดประตูรับมัน การยึดมั่นถือมั่นในทรรศนะ การยึดมั่นถือมั่นใน แนวความคิด และการยึดมั่นถือมั่นในความคิดเห็น นั้นคืออุปสรรค ขวางกั้น ....................ความจริงที่ยิ่งใหญ่ที่สุด
17 มกราคม 2553 15:20 น. - comment id 113259
........จองที่หนึ่งก่อน เดี๋ยวมาใหม่คะ อิอิ หิวข้าวๆๆๆ
17 มกราคม 2553 15:27 น. - comment id 113261
กินข้าวแล้ว อย่าลืมแวะมาใหม่ล่ะ แล้วนี่กินมื้อใหนกันแน่
17 มกราคม 2553 15:35 น. - comment id 113262
กินมื้อเช้าอ่ะพี่วิทย์ ยังไม่ได้กินไรเลยตั้งแต่เมื่อเช้า เพิ่งกลับมาจากสำเพ็งเยาวราชอ่ะ กะจะซื้อของเพิ่ม ตังค์หมด เลยกลับมากินข้าวบ้าน 55555
17 มกราคม 2553 15:40 น. - comment id 113263
.. วันนี้เป็นไรไม่รุ้ มีแต่เรื่องวุ่นๆทั้งวัน อะไรหนักหนาก็ไม่รู้ ปวดหัวเลยอ่ะเนี่ยะ ไปเดินสำเพ็งเยาวราชแบบมั่วๆ หาทางกลับบ้านไม่เจออีก หลง 555555 เลยถามแม่ค้า หาคนที่หน้าตาใจดีๆ ถามว่า แถวนี้มีรถเมล์ผ่าน...... ไหมคะ เขาก็แนะนำให้ ดีค่ะ ล้วงตังค์ในเป๋ากางเกง เหลือ 20กว่าบาท เหรียญอีกนะพี่วิทย์ 55555 เซ็งห่านมากๆ ......คิดในใจ กลับมากินข้าวบ้านก็ได้ฟร่ะ.... กลับมาเล่าให้พี่สาวฟัง ก็หัวเราะขำกัน ดีนะที่กลับบ้านตัวเองถูก อิอิ
17 มกราคม 2553 15:57 น. - comment id 113264
อ่านแล้วได้ข้อคิดนะคะ หากผู้เป็นพ่อ ยอมเปิดใจ จะได้ไม่ต้อง จมอยู่กับความทุกข์นั้นตลอดกาล เริ่ม ทีเดียว หากรักลูกจริงดั่งว่า น่าจะพาลูก ไปด้วย และหลังจากพบว่าลูกตาย การ เก็บเถ้ากระดูกไว้ แล้วปิดหูปิดตา เป็นการ เสียโอกาสเป็นที่สุดเนาะ เจริญธรรมค่ะ
17 มกราคม 2553 17:53 น. - comment id 113266
เฮ้ออ...ลูกน้อยก็ช่างไม่มีความอดทนเอาซะเลย แหะ ๆ ...เปิดใจให้กว้าง ยอมรัลทั้งสิ่งจริง สิ่งหลอกลวง แล้วพิจารณามันด้วยคุณธรรมและปัญญา... ชอบค่ะชอบ
17 มกราคม 2553 21:03 น. - comment id 113267
โห นานๆลงเรื่องสั้น ได้เห็นสัจธรรมเลยค่ะคุณวิทย์ ต่อไปนี้ แบมจะเปิดประตูทุกบาน เพื่อต้อนรับและเปิดใจให้มากขึ้น แต่หากเป็นโจรมา คุณวิทย์จะมาช่วยกันมั้ยน้อ คริ
17 มกราคม 2553 21:14 น. - comment id 113268
ก๊อกๆๆ เปิดประตู..อิอิ อืม การยึดมั่นหรือยึดติดกับสิ่งใด สิ่งหนึ่งจนเกินไป..ก็คงเหมือนกับการดึง เชือก..ตึงเกินไปก็ไม่ดี..หรือว่าหย่อนมาก ไปก็ไม่ควรอีก..ทางสายกลางนั่นแล...สาธุ ขอบคุณแง่คิดที่ดีมากๆค่ะ
17 มกราคม 2553 23:55 น. - comment id 113281
8.......โครมมมมมม ...(เสียงปิดประตู) 5555 พี่วิทย์ๆๆ รีบปิดประตูเลยคะ เดี๋ยวโจรมาปล้น เอ่อ...คือว่า โจรปล้นใจอ่ะคะ อิอิ ..... ไปทำงานต่อดีกว่า มากวนใครบางคนแก้ง่วง 555555
17 มกราคม 2553 23:56 น. - comment id 113282
ไหนๆก็ 9 แระ 10 ด้วยดีกว่า ฮี่..ฮี่.... อ่ะนะ เจ้เทียนหยดตาขวางเชียว ....
18 มกราคม 2553 08:15 น. - comment id 113287
เป็นหนังสือที่น่าสนใจมาก
18 มกราคม 2553 09:20 น. - comment id 113288
เป็นเรื่องที่ให้ข้อคิดดีจังเลย... ขอบคุณมากค่ะ.. ขอเก็บไปใช้สอนนักเรียนนะคะ.. การแสวงหา..คงไม่แตกต่างจากการเรียนรู้ ถ้าเราเปิดใจ..การเรียนรู้ย่อมไม่มีวันสิ้นสุด และที่สำคัญ..อย่ากลัวการเปลี่ยนแปลง.. ใช่ไหมคะ..
18 มกราคม 2553 09:38 น. - comment id 113290
ความจริงที่ยิ่งใหญ่... บางทีความจริงก็ทำร้าย ให้หัวใจเจ็บปวด... เพียงเพราะยึดมั่นถือมั่นว่านั่นของเรา... แต่การเอาชนะจิต เป็นจริงที่ยากจะค้นเจอค่ะ แวะมาทักทาย... แล้วก็จะแว๊ปไป งานรุมจังค่ะช่วงนี้
19 มกราคม 2553 09:09 น. - comment id 113348
ยอมรับว่า บางครั้งความคิด การยึดติด ก็ปิดโอกาสของตัวเองค่ะ สงสัยต้องคิดใหม่ ทำใหม่แล้วล่ะ
19 มกราคม 2553 12:14 น. - comment id 113359
สองสาวชาวแก๊งค์เล่นไรกันเนี่ย อิอิ เรื่องนี้จริงที่สุดเลยค่ะ การยึดถือเอาความคิดของตัวเองเป็นหลักอาจทำให้พลาดโอกาสดีๆที่เข้ามา
21 มกราคม 2553 19:10 น. - comment id 113450
ขอบคุณหลายๆกับทุกๆท่าน ที่มาอ่านทั้งที่เมนต์และไม่เมนต์ จริงๆหนังสือเล่มนี้มีหลายตอนที่น่าอ่านและนำไปปฏิบัติด้วยคับ
22 มกราคม 2553 05:09 น. - comment id 113456
15.......เล่นซ่อนแอบมั้ง หาไม่เจอสักที อิอิ .....
22 มกราคม 2553 05:10 น. - comment id 113457
16......ถ้าจะให้ดี พี่วิทย์ต้องซื้อส่งมาให้ฉางน้อยอ่านมั่งแระ อ้าว....ก็จะได้รู้ว่าดีจริงหรือไม่ไงคะ อิอิ ไปแระ กวนคนพอแระ ง่วงนอน......