สุขสันต์วันเค้าดาว..

(น้ำตาลหวาน)

สายวันที่ 31 ธ.ค.52 หลานสาวคนสวยโทรตามบอกว่า ญาติครบ
แล้วเหลือแต่คุณน้า ให้มารายงานตัวด่วน  ก็รีบค่ะ  ขนของขึ้นรถขับกลับบ้าน
แต่ช่วงวันสุดท้ายของปี พิษณุโลกรถเยอะมาก ผ่านสี่แยกอินโดจีนเป็นจุดที่เกิดอุบัติเหตุมากทุกปี ก็ระมัดระวัง คลานค่ะไม่ได้วิ่ง
                   พอถึงบ้าน หลานสาวถามหาของขวัญจับฉลาก เราเตรียมงานกัน
มาหลายวันแล้ว ประชุมลับกันสามสาว ประกอบด้วยหลานสอง คุณน้าหนึ่ง ประชุมทางเอ็มกันเป็นระยะ ว่าจะจัดงานแบบไหน ตกลงว่าจะให้เด็กจับฉลากของขวัญกัน
ทั้งหมด 15 คน เอาเฉพาะคนที่เด็กเล็กจนถึงเรียนหนังสือ ไม่ได้ทำงานก็โอเค
เตรียมของขวัญ  สำหรับฉันเตรียมหยอดเหรียญใส่กระปุกหมูไว้หนึ่งปี 
รวมแล้วได้ประมาณ 1,100 บาท 
                    ฉันเตรียมหมอนสีชมพู ผ้าเช็ดตัว กระปุกออมสิน ตุ๊กตา ทั้งหมดรวม 15  ชิ้น  ของทุกชิ้นมีแบงค์และเหรียญติดไว้ ประมาณ 200 บาท
 ถ้าเป็นออมสินก็220 บาท ทุ่มทุนสร้างน่าดูสำหรับหลานๆ อิอิ
                     ของขวัญครบ ขาดอาหาร ขับรถเข้าเมืองกันอีก 4 สาว
 ตลาดร่วมใจคนเยอะมาก แย่งกันซื้อ แย่งกันเดิน เบียดเสียด อาหารสำหรับเด็กๆก็ ฮ๊อทดอก ลูกชิ้น ปูอัด เต้าหู้ปลา ปลาหมึก อาหารสำหรับผู้ใหญ่ก็ ไก่ 4 ตัว หมูสามชั้น 3 กก.เพื่ออบถัง หมูยอ วุ้นเส้น เพื่อยำ ปลานึ่งมะนาว ฯลฯ  
                     กว่าจะกลับถึงบ้านก็สี่โมงเย็น เตรียมการต่อ ผู้หญิงทำอาหาร 
ผู้ชายเตรียมสถานที่ ติดป้ายสวัสดีปีใหม่ ติดลูกโป่ง เป่าลูกโป่งซะแก้มแทบแตก 
ไม่ได้ซื้อที่เป่ามาด้วย เฮ้อ...พวกผู้ชายเมากันทั้งวันแล้ว อาหารเสร็จ หกโมงกว่าๆ เริ่มมองหน้ากัน  อาหารเพียบบานตะไท แล้วใครจะรับผิดชอบ  เพราะกินกันทั้งวัน ตั้งหม้อก๋วยเตี๋ยว ตั้งแต่เช้า ใครใคร่กินก็ทำได้เลย ใครหม่ำข้าวก็มีพร้อม ขนมจีนน้ำยาขอบอกว่า พี่สาวทำน้ำยาขนมจีนอร่อยสุดๆ  ฉันไม่เคยทานขนมจีนที่ไหนแล้ว
อร่อยเท่านี้มาก่อน  หม่ำทีไรก็ติดใจ  พี่ชายหม่ำทีเป็นกาละมัง อิอิ
                    โทรตามพี่ชายให้พาหลานๆทั้ง 6 คนอีกหมู่บ้านมาได้แล้ว มารับผิดชอบอาหารที่เตรียมไว้ค่ะ  มากันแล้วหลานๆ ตัวเล็กตัวน้อย เดินได้แล้วมั่ง คลานมั่ง กะลังเรียนอนุบาลมั่ง ป.1 ป.2 ไปถึง ปวช.เทคนิค 
                     หม่ำกันสนุกสนาน เริ่มส่งเสียงจะจับฉลากของขวัญไฮไลของงาน
หลานสาวเพิ่งจบป.โท  ทยอยเอาของขวัญออกมาให้ตื่นตาตื่นใจ  เฮโลกันไป
ดูของขวัญ  บ้างก็จะเอาอันนั้น บ้างก็อยากได้อันนี้  พอจับฉลากไม่ได้อย่างที่ตัวเองอยากได้ เริ่มงอแง ฟ้องพ่อฟ้องแม่กันหย่าย เฮ้อ..เด็กหนอเด็ก อิอิ
                     หมดภาระกับเด็กๆ ส่งกลับบ้าน ไปนอนกันหมด เหลือแต่คุณพ่อ
คุณแม่ เค้าดาวกันต่อ  คุณพ่อของฉันแอบไปนอนตั้งแต่มะไหร่ไม่รู้ เห็นนั่งยิ้ม
อยู่ตะกี้ ไปนอนซะแล้ว  ถึงคราวของพวกสาวๆทั้งแปดแระ  จัดการสั่งงานให้ตั้งโอเกะ  พร้อมเครื่องเสียงแต่เย็นแล้ว  เริ่มงานได้เลย พี่สาวคนโตขอเหล้าหลัง
รถที่เตรียมไว้ทันที เพลงแรกเริ่มเลย ช่างมันเต๊อะ...ไมค์สองตัวไม่พอ แย่งกันไม่ลงตัว  ใครใคร่แด๊นซ์ แด๊นซ์ ใครใคร่ดื่ม ดื่ม อยากกรึ่มรินเอา อยากเมารินเอง      พี่สาวสุขภาพเพิ่งจะดีจากโรคไตวายเฉียบพลัน ซ่าไม่หยุด คงอัดอั้นมานาน  เต้นไม่หยุดเลย อิอิ ลูกสาวคอยดูแลเต็มที่  งานนี้ใครร้องดีมีติป (แหะๆได้มา 50 บาท )  กว่าจะเค้าดาว แปดสาวเมาพร้อมหน้าพร้อมตา มีลูกสาวคุณอาทนเสียงเฮฮาไม่ไหว มาแจมด้วยอีกสามคน 11 คน มาวกันทั่วหน้า
                    ตื่นขึ้นมาวันที่ 1 ม.ค. 53  สวัสดีปีใหม่ คนอื่นๆลุกมาทำอาหารเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น  มีเพียงฉันคนเดียว ลุกไม่ไหว  เวียนหัว ใจจะขาดรอนรอน  ไม่หิว ไม่ดื่ม  นอนอย่างเดียวทั้งวัน  ฉลองเต็มที่ไปหน่อย    จนบัดนี้อาการยังทรงๆอยู่  เฮ้อ...
                   ตลอดสี่วันพี่ๆน้องๆ อยู่ร่วมกัน ใครใคร่ดื่ม ดื่ม ใครใคร่กิน กิน ใครใคร่ซื้อ ซื้อ  เหล้าเป็นลัง  โซดาเป็นแพ๊ค  ไม่มีคำว่าขาด มีแต่เหลือ  ทำอาหารกันตลอดเวลา  ไม่มีคำว่าอด  เทศกาลแต่ละปี ครอบครัวเราเป็นแบบนี้ ไม่มีใครไม่อยากกลับบ้านคุณพ่อที่เป็นเสาหลักของครอบครัว ไม่มีใครอยากไปเที่ยวที่อื่น  มีแต่มุ่งหน้ากลับบ้านกัน  
                  พวกเราเกิดมาพร้อมกับความสุขแบบนี้  เกิดมาก็เห็นภาพแบบนี้ค่ะ  เราเป็นครอบครัวใหญ่ ประกอบด้วย คุณพ่อ กับลูกๆอีก 8 คน ทุกคนแต่งงานกันหมดแล้ว รวมเป็น 17 คน (ยกเว้นฉัน)  ทุกคู่มีลูกเฉลี่ยคู่ละ 2 คน  รวมเป็น 31 คน และหลานๆก็แต่งงานมีลูกอีก 10 คน รวมเป็น 41 คน รวมหลานเขย หลานสะใภ้อีก  นี่คือครอบครัวของฉัน 
                 เช้าวันที่ 3 ม.ค. ทุกคนเริ่มทยอยกลับไปทำงานกันแล้ว เหลือไว้แต่ความทรงจำที่ดี  ต่างคนต่างไปรับผิดชอบหน้าที่ของตัวเอง  พร้อมกับพูดเป็นเสียงเดียวกันว่า สงกรานต์เจอกันใหม่
                  วันที่ 4 ม.ค.53  ฉันมาทำงานปกติ (แต่สายอ่ะ หมดสภาพ) หลาน
สาวสองคนเข้ามาในเอ็ม กะประชุมเรื่องสงกรานต์ต่อ ฉันขอบายบอกว่า
ไม่ไหวสมองเอ่อเร่อ ยังแฮ้งค์อยู่ หลานบอก แก่แล้วก็เป็นแบบนี้ต้องหัดให้ชิน
จะได้อยู่ตัว  อิอิ  ต้องยอมค่ะ
                 ทุกคนเห็นสภาพฉันมาทำงาน มีแต่ขำกลิ้ง โทรมสุดๆ โห...เมาวัน
เดียวไมมันแย่ขนาดนี้  บอสแซวว่า กินวันเดียวคุ้มไปหนึ่งปี มีหวังบริษัทเหล้า
เจ๊ง  อิอิ
                
                  ริกรึ่มเหล้าคราวแก่แย่จริงจริง
                  เหตุเป็นหญิง กริ่งเกรงไม่เหมาะสม
                  แค่ชิมชิม ไม่เคยคิด จะดื่มดอมดม
                  เหล้ามันขม ชีวิตก็ขม เฮ้อ..ล้มทั้งยืน
                
                          
                     
ปล. ติดรูปไว้ก่อน หลานสาวยังไม่ได้ส่งมาให้ค่ะ