คนบ้านเดียวกัน
สุรศรี
คนบ้านเดียวกัน
เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นขณะผมกำลังทำงานอยู่หน้าจอคอมพิวเตอร์ในเช้าของวันจันทร์
มาถ่ายรูปให้หน่อย เดี๋ยวนี้นะ เสียงผู้อำนวยการดังขึ้น
ครับ ๆ ไปเดี๋ยวนี้ครับ ผมรับปากและรีบบึ่งมอเตอร์ไซด์คู่ชีพเข้าในหมู่บ้าน
ไปถึงบ้านใต้เห็นรถยนต์ และมอเตอร์ไซด์จอดอยู่ 4- 5 คัน ข้างถนน เสียงไมโครโฟนดังมาจากท้ายรถยนต์ขององค์การบริหารส่วนตำบลโพธิ์หมากแข้ง
ครับ เรากำลังรอท่านนายอำเภอเดินทางมามอบบ้านในโครงการบ้านท้องถิ่นไทยเทิดองค์ราชัน ให้กับพี่น้องเรา ถ้าพี่น้องที่อยู่ทางบ้านมีเวลาว่างก็ขอเรียนเชิญมาเป็นสักขีพยานในการมอบบ้านในครั้งนี้ได้ เสียงโฆษกดังผ่านเครื่องขยายเสียง
ชาวบ้านบ้างปัดกวาดบ้าน บ้างยืนถือภาพของในหลวง ภาพป้ายพิธีมอบ ที่เขียนจากแผ่นโฟม และแผ่นโฟมที่ตัดเป็นรูปกุญแจบ้าน ถุงผ้าห่มกันหนาวเตรียมรับมอบจากนายอำเภอ ท่านปลัดองค์การบริหารส่วนตำบล สมาชิกองค์การบริหารส่วนตำบล ประจำบัวโคกใต้กุลีกุจอ กำลังจัดเตรียมแถวผู้คนที่จะร่วมพิธีถ่ายรูปพิธีมอบบ้านร่วมกัน
บ้านหลังนี้เป็นบ้านหลังที่สองของตำบลโพธิ์หมากแข้งที่จัดสรรงบประมาณส่วนหนึ่งของ อบต. มาสร้างให้ เป้นบ้านก่ออิฐชั้นเดียว แต่ยังไม่ได้ฉาบปูน มุงสังกะสี ขนาดกว้างประมาณ 6 คูณ 5 เมตร เจ้าของบ้านเป็นหญิงอายุประมาณ 40 ปี อาศัยอยู่กับลูกชาย อายุ 13 ปี กำลังเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1 ส่วนสามีทิ้งไปตั้งแต่ลูกชายยังเล็กอยู่
พี่น้องครับ ทางองค์การบริหารส่วนตำบลพยายามที่จัดสรรงบประมาณส่วนหนึ่งมาช่วยเหลือพี่น้องที่ยากจน ด้อยโอกาส เท่าที่จะช่วยเหลือได้ แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นขอให้พี่น้อง อย่าเกี่ยวข้องกับยาเสพติดและการพนัน และช่วยเหลือตนเองด้วย เพราะถ้าลำพังเราจะรองบประมาณจากทางการเพียงอย่างเดียวก็คงไม่ไหว
นายอำเภอพูดก่อนที่จะทำพิธีมอบและถ่ายรูปร่วมกัน ทั้งนายกองค์การบริหารส่วนตำบลโพธิ์หมากแข้ง เจ้าหน้าที่จากทางอำเภอ สมาชิกองค์การบริหารส่วนตำบล ผู้ใหญ่บ้านและผู้อำนวยการโรงเรียน
ทางองค์การบริหารส่วนตำบลได้ไปมอบบ้านในโครงการอีกหลังหนึ่งให้กับราษฎรที่ยากจน
และก่อนที่ทุกคนจะเดินทางกลับทางโฆษกก็ได้ประกาศบอกพวกเราให้เข้าไปร่วมพิธีมอบสังกะสีให้ราษฎรอีกหลังหนึ่งซึ่งอยู่ตรงข้ามถนนเดินไปอีกประมาณ 50 เมตร เป็นบ้านหลังเล็ก ๆ มุงสังกะสีเก่า ๆ เป็นรูโหว่ และรอยทะลุ เพราะเก่ามากแล้ว ห้องน้ำ อยู่ข้าง ๆ เป้นห้องน้ำเล็ก ๆ หลังใหม่ เขียนบอกว่าเป็นห้องน้ำในโครงการเดียวกัน
คุณป้าอยู่กับใครครับ นายอำเภอถามเจ้าของบ้าน
อยู่คนเดียวจ้ะ คุณป้าตอบ
แล้วสามี ลูกเต้าไปไหนหละ
ลูกสาวและสามีเสียชีวิตแล้วครับ สมาชิก อบต. เจ้าของท้องที่ชิงตอบก่อนคุณป้า
คุณป้าอยู่คนเดียว ข้าวปลาอาหารอาศัยน้องชายที่ปลูกบ้านอยู่ข้าง ๆ ช่วยหุงหาให้ครับ
อ้าวทำไมหละ ท่านอบต. นายอำเภอทำท่าสงสัย
คุณป้าเป็นอัมพาตครึ่งท่อน เดินเหินไม่ได้ครับ ท่าน อบต. อธิบาย
อ้าวเหรอ นายอำเภอทำหน้าเหรอหรา
ปลัดสมาชิกองค์การบริหารส่วนตำบลช่วยจัดแจงให้เจ้าหน้าที่และผู้ใหญ่บ้านขึ้นไปนั่งร่วมกับคุณยาย ส่วนหนึ่งก็ยืนข้างล่างข้าง ๆ บันไดบ้านร่วมกับนายอำเภอเพื่อถ่ายรูปพิธีมอบโดยนายอำเภอและทุกคนยื่นมือจับสังกะสีหันหน้ามามองกล้องถ่ายรูป อีกหลายคนก็ยืนข้าง ๆ
ผมกับผู้อำนวยการเดินออกมาที่ถนนเตรียมกลับไปทำงานต่อ ก่อนที่ที่จะสตาร์ทรถออกมาก็ได้ยินเสียงนายอำเภอเรียกผู้ใหญ่บ้านและเจ้าหน้าที่เข้าไปพูดคุย
ท่านผู้ใหญ่ชาวบ้านเขายากจนขนาดนี้แล้วทำไมคุณไม่รายงานให้ผมทราบ มัวทำอะไรอยู่
ผมมาอยู่นี่เกือบจะสองปีแล้วถ้าผมไม่มาเห็นด้วยสองตาตนเองผมก็คงไม่ทราบว่าราษฎรในท้องที่ของผมยากจนขนาดนี้หรือ รู้ใหมถ้าสือมวลชนเขารู้ เขาเอาไปลงข่าวมันจะเกิดอะไรขึ้น คุณจะกลายเป็นจำเลยที่หนึ่ง ผมจะเป็นจำเลยที่สองโทษฐานปล่อยปะละเลยให้ราษฎรที่ยากจนด้อยโอกาส และพิการ ต้องอยู่อย่างแร้นแค้นลำบากช่วยเหลือตนเองไม่ได้ โดยที่คุณและผมไม่ได้ช่วยเหลืออะไรเขาเลย
ผู้ใหญ่บ้านและเจ้าหน้าทีหน้าซีดยืนสงบนิ่งไม่กล้าสบตากับนายอำเภอ ก่อนที่ท่านจะขึ้นรถจากไป
ท่านนายอำเภอพูดถูกผมเองต่างหากที่อยู่ที่นี่มายี่สิบกว่าปี ผมเองยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าบ้านเรายังมีคนที่ด้อยโอกาสกว่าเรา ยากจนกว่าเรา ซ้ำยังมาพิการช่วยเหลือตนเองแทบไม่ได้หลงเหลือให้เห็นอยู่
ทั้ง ๆ ชุมชนแห่งนี้ก็ไม่ได้ใหญ่โตอะไรมากมายคนบ้านเดียวกันแท้ ๆ ผมอยากให้คนที่บอกว่าตนเองยากจน ตัวเองด้อยโอกาส มาเห็นสภาพของคุณป้าเช่นวันนี้เหลือเกิน เขายากจนยังมีคนที่ยากจนกว่าและคนที่ด้อยโอกาสยังมีคนที่ด้อยโอกาสกว่า