ละครชีวิตฉากนี้ได้มาโดยบังเอิญขณะนั่งจิ้มคอมฯ ปั่นงาน นิยายอยู่นั้น มีลูกค้าเติมเงินโทรศัพท์คนหนึ่งเดินเข้าออก ร้านอยู่หลายเที่ยวดูเหมือนว่าผู้ชายคนนี้มีเรื่องสับสนวุ่นวายใจ หลายประการ เขาโทรศัพท์คุยกะใครกันนะทำไมเงินหมดไวจัง ท่าทางเขาก็สุภาพเรียบร้อยดี หนสุดท้ายก่อนทำนบ(น้ำตาของเขา จะแตกเขาเดินเข้าร้านเจ๊(ป้ากันนาเองแหละโดนเขาอุปโลกให้เป็น เจ๊กำมะลอ 55) สองสามเที่ยวบ่นว่าคุยไม่รู้เรื่องๆ เปลืองเงินๆ ห่วงลูกๆ อะไรทำนองนี้ เหมือนอัดอั้นตันใจมาก เขาเอาโทรศัพท์ มาวางขอให้กดโทรหาลูกชายแล้วคุยกะลูกต่อหน้าเราสองป้าหลาน เราได้รู้ละครชีวิตฉากสำคัญไปด้วย เป็นบทเรียนสำหรับหลานสาว วัยรุ่นไปด้วยโดยเราไม่ต้องสอน เสียงพ่อคุยกะลูกดังนี้ "เก่งๆ นี่พ่อนะลูก ลูกฟังพ่อนะ พ่อรู้นะว่าเก่งน่ะคิดอย่างไร... ลูกทำไมดื้อกะแม่เขา แม่เขาบอกแม่หมดแล้วนะ พ่อส่งเงินให้ ลูกเอาไปใช้อะไร หมด บอกพ่อสิลูก บอกมาเถอะลูก ไม่ต้องโกหก พ่อรู้และผ่านชีวิตวัยรุ่นมาก่อน จึงเป็นผู้ใหญ่เป็นพ่อคนมาจนเดี๋ยวนี้ ลูกเอาเงินไปทำอะไรลูก.........อ๋อ..ซื้อน้ำหอม ลูกกลิ้ง...อืม.... หยุดไปสักพัก(หายใจ) เก่งๆ ....เก่งฟังพ่อนะลูก ทุกวันนี้พ่อมาทำงานรับจ้างอาศัยนายจ้าง เขาอยู่ลูกจะมาอยู่กับพ่อก็คงไม่ได้หรอก พ่อห่วงลูกนะ พ่อทำงานทุกอย่าง สารพัดนะตอนนี้ หาเงินส่งให้ลูก ฟังพ่อนะอย่าใช้เงินเปลือง อย่าดื้อ ตุ๊ด........... "เจ๊ๆๆ โทรศัพท์ผมโทรออกไม่ได้อีกละ " "ไม่ใช่นะคะ ปลายสายลูกชายคุณนะเขากดปิดหรือวางสายคะ" "ผมทุกข์ใจกะลูกผมจริงๆ ตะก่อนเขาไม่เป็นอย่างนี้นะครับ เป็นเพราะแม่เขานั่นแหละ แม่เขาอบรมไม่ดี เป็นแม่ยังไง ไม่ดูแลอบรมลูก น้ำตาลูกผู้ชายเริ่มคลอเบ้า ผมรักลูกผมครับ ลูกเป็นแก้วตาดวงใจ ไม่มีลูกผมก็อยู่ไม่ได้ เมียผมมันมัวเมา มันมีชู้ ผมอดทนนะครับ ผมสงสารลูก ผมทำงานสารพัดส่งเสีย ลูก ผมอยากให้ลูกเรียนดีดี เรียนสูงๆ จะได้ไม่ลำบากเหมือนผม เมียผมมันไม่เห็นแก่ลูก ผมขอร้องมันแล้ว ว่าเห็นแก่ลูก ผม.. ผม...(น้ำตาเริ่มหยดไหล) เจ๊....ผมขอโทษนะครับ เดินปาดน้ำตา เดินออกร้านไป .........เฮ้อ ละครชีวิต ......หลานบอกว่าสนุกกว่า นิยายของป้าตั้งเยอะแน่ะ หัวอกคนเป็นพ่อห่วงลูกก็ห่วง ห่วงหาเงินก็ห่วง มีประโยคหนึ่งเขาพูด ออกมาตอนท้ายว่าหากลูกเขาน้อยใจ ฆ่าตัวตายเขาจะไม่ให้อภัยเมียเขา เขาจะฆ่าเมียให้ตายตกตามลูกไป เขายอมติดคุก ยอมตายในคุก โห......อะไรกันเนี่ยปัญหาครอบครัวโลกแตก จากชีวิตของคนสองคน รักและผูกพันกันมา ร่วมทุกข์ร่วมยากจนถึงปานนี้ ตอนนี้คิดจะฆ่าแกง กันเสียแล้ว นี่แหละหนอบทละครชีวิตช่างแสนเศร้าเสียจริง จากเรื่องจริงไม่อิงนิยาย...เก็บตก....จากร้านเจ๊กันนา....
11 ธันวาคม 2552 15:09 น. - comment id 112005
เหมือนจะคล้ายละคร แต่เป็นเรื่องจริงๆ เกิดขึ้นที่ร้านเจ๊..พี่ป้ากันนา ชีวิตแบบนี้มีให้เห็นบ่อยๆจริงๆค่ะพี่ป้า
11 ธันวาคม 2552 20:26 น. - comment id 112219
..... เป็นเรื่องที่อ่านแล้วยิ้มไม่ออกคะ แต่ละคนเศร้าต่างกันไป ค่ะป้ากันนา
11 ธันวาคม 2552 20:55 น. - comment id 112223
นาสงสารนะเจ๊..ป้ากันนา ชีวิตก็แบบนี้แหละ.... สุข ทุกข์ หัวเราะ ร้องไห้.. รสชาติชีวิตค่ะเจ๊
12 ธันวาคม 2552 18:12 น. - comment id 112239
ปัญหา มากจาก สังคมภายในครอบครัวนะคะ หากพ่อแม่ โยนความผิดกันไปมา น่าเศร้าใจ แทนเด็กค่ะ นี่เป็นเพียงละครฉากหนึ่ง คิดแล้วสะท้อนใจนะคะ