ความสุขที่แสนยาวไกล

สุรศรี

ความสุขที่แสนยาวไกล
จอดปั๊มหน้าด้วยคะพี่โชเฟอร์สุดหล่อ
เสียงตะโกนของใครคนหนึ่งดังแข่งกับเสียงเพลงดัง   ๆ  ที่เปิดบนรถโดยสารคันนั้น
รถเลี้ยวซ้ายเข้าปั๊มตามคำขอ  เด็กป๊มให้สัญญาณมือเข้าไปจอดเติมน้ำมัน แต่คนขับของเรากลับไปจอดหน้าห้องน้ำเสียนี่
       รถยังจอดไม่สนิทดีพวกผู้หญิงก็วิ่งกรูกันลงที่ประตูหน้ารถยังกะจะเหยียบกันตาย
พลางวิ่งเข้าห้องน้ำอย่งเร่งรีบเหมือนวิ่งหนีตำรวจ  ผู้คนที่อยู่หน้าร้านเซฟเว่น  ต่างหันมามองเป็นจุดเดียว
      เปิด  ๆ ๆ เปิดเดี๋ยวนี้  เสียงคุณมิ่งวิ่งไปเคาะประตูห้องน้ำผู้ชาย  ย่างไม่เกรงสายตาผู้ใดในเวลาเร่งด่วนเช่นนี้
        มาด้านหลังก็ได้นะ   เสียงน้องหงา  ตะโกนมาจากที่ปัสสาวะของผู้ชาย
        บ้า    เสียงน้องแมวตะโกนพลางกุมเป้าตัวเองส่ายก้นไปมาอย่างสุดกลั้น
         เราจอดปั๊มนี้เป็นปั๊มที่สามแล้วหละนับจากออกจากตัวเมืองหนองคาย เมื่อตอนบ่าย  2  โมงครึ่ง  หลายคนเดาว่าเราคงถึงบ้านก่อน  1  ทุ่มแน่นอน  แต่ดู  ๆ แล้ว คงเป็นไปได้ยากเพราะรถแล่นช้า  และจอดบ่อยเข้าห้องน้ำบ้าง  จอดซื้ออาหารเครื่องดื่มบ้าง
      แปร็ด ๆ ๆ
          ผมสะดุ้งเมื่อได้ยินเสียงแตรรถ  เตือนให้ผู้โดยสารขึ้นรถ  หลายคนหิ้วถุงน้ำแข็ง  เครื่องดื่ม เหล้าเบียร์ กับแกล้มเต็มมือสองข้าง
       มาหมดรึยัง   ใครไม่มายกมือขึ้น  ยายซึ่มเพื่อนยายตุ๊  ร้องตะโกนก่อนรถเคลื่อนที่ออกอย่างช้า  ๆ
          พี่โชเฟอร์ ขอเพลงมัน ๆ  ต่อนะคะ  ยายตุ๊  ตะโกนเมื่อเห็นคนขับเอื้อมมือไปเปลี่ยนเพลง
          บอกว่าอย่าขอหมอลำ ๆ  ไม่รู้หมอลำเขาลำแบบไหน  เกิดมายังไม่เข้าใจ  ๆ เขาลำแบบไหนไม่รู้เรื่องเลย  เกิดมาไม่เคยได้ร้องหมอลำ  เคยร้องแต่ร็อกแอนโรล  เทคนงเทคโนโยกมันแท้หนอ.....
             ผู้หญิง  ณ  เวลานี้นั่งไม่ติดซะแล้วหละ  มือไม้แทบจะทิ่มตาเพื่อข้าง  ๆ โยกซ้ายทีขวาที เพราะพื้นที่ว่างตรงทางเดินแคบลงไปถนัด
             รถเช่าเหมาลำของเราออกตั้งแต่ตี  5  วิ่งไปรับผู้คนจากบ้านต่าง  ๆ  แต่อากาศเมื่อเช้าดูจะทำให้ผู้คนเหงา  ๆ   จึงยังสงวนท่าทีไม่ละลายพฤติกรรมเหมือนเช่นบ่ายนี้  
            ตื่น  ๆ  พี่ศรี  ยายซึ่มสะกิด  เพราะผมนั่งทำทีเป็นหลับเพราะไม่อยากดื่มเหล้า
            เอาหน่อยจะได้ไม่ง่วง  พลางยื่นแก้วเหล้าขาวใบเล็ก  ๆ  ยื่นให้ผม  
            เยอะจัง   ผมเอื้อมมือไปรับยังไม่ถึง  รถวิ่งทำให้เหล้าหกรดเสื้อผ้ากางเกงเหล้าขาวส่งกลิ่นฟุ้ง  ยายซึ่มกลับรินเหล้าเพิ่มมากกว่าเก่า
             ขอน้ำหน่อยเด้  ผมได้รับมาพร้อมกับถ้วยบะหมี่ร้อน  ๆ  ครึ่งถ้วย  
คนบ้านเดียวกัน  แค่มองตากันก็เข้าใจดี  รู้ว่าเหนื่อยแค่ไหน ว่าหนักแค่ไหนบนหนทางสู้   ยังมีคำปลอบโยน  ยังมีคำปลอบใจ  มีคำว่าสบายดีบ่ให้กันเสมอเด้อคนบ้านเฮา
คนบ้านเดียวกัน ... ...  เป็นทีของไผ่   พงศธร  ร้องขับกล่อม
     เหล้าขาวกับเบียร์ถูกรินลงแก้วสวนทางกันแล้วแต่เลือกแล้วแต่ชอบไม่บังคับกันอยู่แล้ว
    ถ้าหากจะมีคำถามว่า
จังหวัดที่ได้ชื่อว่าเป็นมังกรเลื้อยแห่งอีสานคือจังหวัดอะไร
หลายคนคงไม่รู้ว่าเป็นจังหวัดหนองคาย  และหากถามต่อไปอีกว่า
อำเภออะไรที่อยู่ห่างจากตัวจังหวัดมากที่สุด
และหลายคนคงไม่รู้ว่าเป็นอำเภอชื่อแปลก  ๆ นามว่า บึงโขงหลง  ของจังหวัดหนองคายนี่แหละที่แม้ผู้ใหญ่บางคนที่เป็นคนจังหวัดหนองคายเองยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าอำเภอนี้อยู่ที่ไหน
ระยะทางถึงตัวจังหวัด   220  กิโลเมตร   และความยาวจากทิศตะวันออกจดทิศตะวันตกกว่า   330  กิโลเมตร  ถ้าเป็นแถวภาคกลาง  ระยะทางขนาดนี้คงตั้งได้ไม่ต่ำกว่า  5  จังหวัดแน่นอน
          องค์การบริหารส่วนจังหวัดหนองคายมีโครงการเม็กกะโปรเจ็ค  หนองคายอยู่ดีกินดี ICT  เปิดประตูสู่อินโดจีน  ระหว่างวันที่  7- 10  ธันวาคม  2552  เพื่อต้อนรับนักท่องเที่ยวก่อนมหกรรมกีฬาซีเกมที่จะถึงนี้   โดยเช่าเหมารถให้หมู่บ้านละ  5  คนทั่วจังหวัดหนองคาย
ให้มาเที่ยวงาน  ดื่มฟรี  กินฟรี   นับเป็นโอกาสดีของพวกเราและใครอีกหลายคนที่จะได้เดินทางเข้าจังหวัด   เพราะบางคนอายุ กว่า  40  ปีแล้วแต่ไม่เคยเดินทางเข้าจังหวัดเลยก็มี  และบนขบวนรถพวกเรา  56  คน  มีผู้ชายแค่  5-6  คนเท่านั้น
         ใครเป็นโสดยกมือขึ้น  ยายสอนผู้หญิงที่รักเดียวใจเดียว (เพราะดื่มแต่เหล้าขาว)
ตะโกนดัง  ๆ  แข่งกับเสียงเพลงบนรถ
           เฮ้    เสียงลูกคู่ขานรับพลางยกมือ
         ใครหนีผัวมาขอให้โชคดี  เสียงสมาชิก  อบต.  คำเผยสอดขึ้นอีกคน
         เฮ้    เสียงขานรับดูจะดังกว่าเดิม
        รถจอดที่ปั๊มน้ำมันอำเถอบึงกาฬก็เป็นเวลามืดค่ำพอดี  จากนี่ไปอีกกว่าจะถึงบ้านเราก็
75  กิโลเมตร  ทุกคนดูจะหิวและเหนื่อยอ่อนกับการเดินทางไม่พอแต่ต้องมาเหนื่อยกับดีกรีที่เข้าไปอยู่ในร่างกายเพิ่มอีก
           อย่าบอกผัวเฮาเด้อ  ยายมิ่งพูดขณะเดินลงจากรถ
          อือ  โตคือกันอย่าบอกผัวเฮา  เดี๋ยวมันจะไม่ให้ไปอีก  ยายสอนรับปากด้วยเสียงอ้อแอ้ในลำคอเหมือนกัน   
            โตสิไปกรุงเทพนำเขาอีกบ่  
            มื้อใด๋  ไปเฮ็ดหยัง    
            วันที่  13  ธันวาคม นี้  ทาง อบต.บอกให้หมู่บ้านละ  5  คน ไปแสดงความจงรักภักดี    สมาชิก  อบต. คำเผยบอกกับทุกคน
             บ่แม่นไปต่อต้านคนเสื้อแดงบ้อ  ยายสอนพูดอ้อแอ้
              บ่แม่นดอก  โอ้ย ปีนี้ไปหมดปี รัฐบาลนี้ดีอย่างเดียวนี่แหละ  สมาชิก  อบต. คำเผยย้ำหนักแน่นในลำคอและบ่นอู้อี้ในลำคอ
              ผมมาสะดุ้งตื่นเมื่อรถจอดให้ชาวบ้านลงเมื่อถึงบ้าน หลายคนหิ้วข้าวของลงจากรถพะรุงพะรังซื้อเพื่อเป็นของฝากทางบ้านเพราะนาน  ๆ ได้เข้าจังหวัดทีหนึ่งนับเป็นโอกาสดีของชีวิต  แม้ผมเองจะเข้าจังหวัดบ่อย  แต่การได้นั่งรถฟรี  อาหารเครื่องดื่มฟรี บนเส้นทางกว่า  200  กิโลเมตรและสนุกสนานแบบนี้คงหาได้ไม่ง่ายเลย