ประสาพ่อลูก

กันนาเทวี

พรุ่งนี้จะเป็นวันพ่อขอรำลึกถึงพ่อตามประสาพ่อลูก
พ่อคนไทยส่วนมากรักลูกเช่นเดียวกับแม่ แต่คุณพ่อ
ส่วนมากไม่ได้ใกล้ชิดเท่าไหร  ตั้งแต่เล็กพ่อจะคอยช่วย
ให้หยิบจับของส่งให้แม่ คอยให้กำลังใจแม่มากกว่าที่จะลงมือ
เลี้ยงลูกเองกับมือ  ซึ่งตามจารีตแล้วไม่ใช่หน้าที่ของผู้ชาย
นอกจากพ่อบางคนมีความจำเป็นเช่น   ตนเองกำลังตกงาน
เมียคลอดแล้วต้องไปทำงาน  พ่ออาจจะอาสาเลี้ยงซึ่งคงมีน้อยราย
นอกจากนี้ครอบครัวไทยยังมีระบบครอบครัวขยายที่ยัง
เหนียวแน่นเข้มแข็งอยู่  ปู่ ย่า  ตา  ยาย  มักจะแห่แหนกัน
มาช่วยเลี้ยง  แบบว่าแทบจะทะเลาะกัน   เพราตำราการดูแล
คนละอย่าง  นับแต่ความเชื่อ   ค่านิยมต่างๆ  ยิ่งพ่อกับแม่มาจาก
คนละทิศละทาง  ปู่ ย่า  ตายายยิ่งมีความคิดเห็นแตกต่างกันมากมาย
เกิดประเด็นถกเถียงกันได้ง่าย
พ่อบางรายมีหน้าที่หาตังค์เข้าบ้าน  ไม่ค่อยมีเวลามาดูแล เอาใจใส่
หยอกล้อกับลูก  เลยเกิดความห่างเหินขึ้น  ไม่สนิทเหมือนแม่
จนบางทีเหมือนกับมีสายใยบางๆกั้นไว้  จุดนี้เมื่อลูกโตขึ้นความรู้สึก
อาจพัฒนาเป็นความกลัว  หวาดระแวง   ไม่กล้าจะเข้าใกล้ไปใหญ่
ลูกวัยรุ่นบางคนมีปัญหาเข้ากับพ่อไม่ได้  เวลามีปัญหาจะฝากผ่าน
ทางแม่เท่านั้น  ซึ่งแท้ที่จริงพ่อน่าจะมีส่วนร่วมในการอบรม  ดูแล
เอาใจใส่พอๆ กับแม่  ใกล้ชิดลูกไว้เมื่อมีปัญหาบางอย่างลูกไม่
สามารถคุยกับแม่เข้าใจ  อย่างน้อยก็มีพ่อรองรับอีกคน  สมบูรณ์
ในความเป็นครอบครัวจึงจะเกิด   เด็กจะรู้สึกอบอุ่นและปลอดภัย
เมือมีพ่อใกล้ชิด   มีความลับบางอย่างลูกผู้หญิงอยากถามคุณพ่อ
แต่ถามแม่ไม่ได้จริงๆ    คล้ายๆกับกรณีของลูกผู้ชายที่ต้องการใกล้ชิด
แม่สัมผัสความอ่อนโยน   
ธรรมชาติสร้างสรรค์  มนุษย์ผู้ชายและมนุษย์ผู้หญิงมาเพื่อจรรโลง
สืบเผ่าพันธุ์มนุษย์   หากครอบครัวใดพ่อแม่ลูกรักใคร่สามัคคี
กลมเกลียวกันก็จะมีความสุข   ร่มเย็น   ไม่มีการทะเลาะเบาะแว้ง
ไม่มีการเกี่ยงงอนหน้าที่กัน    ประสาครอบครัวไทยๆ   ถ้อยทีถ้อยอาศัย
ภาษากายก็สัมผัส  รอยยิ้ม อ้อมกอดของพ่ออบอุ่น  แข็งแรงปลอดภัย
อ้อมกอดของแม่อ่อนโยน นุมนวล  เมื่อลูกเติบใหญ่มาพร้อมสมบูรณ์
จิตใจดี  ย่อมเป็นคนดี  ที่มีอนาคตงามแน่นอน...