หน้าส่วนตัว
ใกล้จะถึงวันพ่อแล้วสินะ
ฉันเห็นผู้คนต่างเขียนเรื่องราวเกี่ยวกับพ่อกันมากมาย
บางเรื่องทำให้รู้สึกแอบยิ้ม กับกิจกรรมต่างๆ ชีวิตประจำวัน
ที่ร่วมกระทำกับพ่อ
บางเรื่องอ่านแล้วทำให้น้ำตาฉันไหล เพราะการสูญเสีย
แต่ทั้งนี้ทั้งนั้น ทุกคนต่างก็ระลึกถึงบุญคุณของพ่อเช่นกัน
วันนี้ฉันรู้สึกแปลกๆ ขณะที่ตื่นขึ้น ลุกไปปิดแอร์
เปิดหน้าต่างเพื่อรับอากาศ
ฉันมองออกไปข้างนอก ภาพเก่าๆสมัยเป็นเด็กกลับผุดขึ้นในสมอง
ในตอนเช้า พ่อมักตะโกนเรียกฉันทางหน้าต่างบานที่หันไปทางหน้าบ้าน
ทุกวัน เพื่อปลุกฉันให้ลุกไปอาบน้ำ แต่งตัวไปโรงเรียน
ห้องนอนของฉัน มีหน้าต่างสามบาน
บานแรกหันหน้าไปทางถนน ตอนเช้าจะมองเห็นพระเดินมาบิณฑบาตร
แม่กำลังนั่งคุกเข่าใส่บาตรด้วยข้าวเหนียว กับอาหารในถุงวางไว้บนบาตรพระ
พระให้พร และสนทนากับแม่ สักพักท่านก็เดินต่อไป
แม่ยกกระติ๊บข้าวขึ้นเหนือหัว แล้วกราบพระ ก่อนที่จะเดินข้ามถนนกลับมาบ้าน
ในขณะเดียวกัน แสงอาทิตย์ที่เริ่มเคลื่อนตัวเหนือพ้นขอบฟ้า สาดส่องลงมา
กระทบกับต้นข้าวที่เขียวขจี แสงระยิบระยับ ทำให้ฉันยืนมองอยู่นานพอสมควร
ฉันหันไปเปิดหน้าต่าง ซึ่งตอนกลางคืน เปิดแง้มๆรับลมให้กว้างขึ้น
หน้าต่างบานที่สองของฉัน หันหน้าไปทางทุ่งนา
ภาพที่เห็นคือทุ่งนาเหลืออร่ามเต็มไปด้วยต้นข้าวออกรวงสีทอง
ข้าวที่เมล็ดพันธุ์อ้วน อวบ โน้มตัวลงเกือบถึงพื้นดิน
ข้าวที่บอกว่า แก่เต็มที่ ที่ชาวบ้านสามารถจะเก็บเกี่ยวได้แล้ว
ฉันเห็นชาวนากำลังช่วยกันลงแขกเกี่ยวข้าว
ฉันป้องปากตะโกนออกไปทักทายพวกเขา
"น้าๆๆ สวัสดีตอนเช้าค๊า เดี๋ยวหนูกลับจากโรงเรียนจะมาช่วยเกี่ยวนะคะ"
ชาวบ้านหันหน้ามาทางฉัน แล้วพวกเขาก็โบกมือทักทาย พร้อมรอยยิ้ม
แต่คำตอบฟังไม่ถนัดนัก แต่ฉันก็ได้แต่ยิ้มกลับไป
"บ๋อมแบ๋มเอ้ย อาบน้ำยังลูก ทำอะไรอยู่ วันนี้พ่อจะต้องรีบไปนะ
ก่อนไปแคมป์ พ่อต้องไปฉีดยาให้ป้าสาย เขาไม่สบาย ลูกเขาปั่นจักรยานมาบอก
แต่เช้านะลูก" เสียงพ่อตะโกนขึ้นมาทางหน้าต่างบานที่สาม
ฉันผละจากหน้าต่างบานที่สอง หันมาชะโงกหน้าตามเสียงของพ่อ
พ่อกำลังยืนรดน้ำต้นไม้ในสวนเล็กๆหน้าบ้าน
ที่ท่านปลูกสาระพัดผักไว้กินในครอบครัว ต้นหอม กระเทียมที่เขียวชะอุ่ม
เพราะได้ปุ๋ยคอกใส่ กำลังงาม
ผักขม สะระแหน่ ผักชีฝรั่ง ใบแมงลัก มะเขือเทศ ฯลฯ
ผักที่พ่อจะปลูกและมีไว้ในแปลงเสมอ คือต้นกะเพรา
เพราะท่านรู้ว่าลูกๆชอบกินกัน
พ่อหันไปปิดก๊อกน้ำ แล้วเดินออกจากสวน ดึงประตูที่สานจากไม้ไผ่
ด้วยสองมือของพ่อ มาปิดประตูสวน เพื่อกันไม่ให้ไก่เข้าไปคุ้ยเขี่ย
แล้วท่านก็ไปอาบน้ำ เตรียมไปส่งฉันที่โรงรียน
ในวันที่ฉันกลับบ้าน
ฉันเปิดหน้าต่างทั้งสามบาน
บานแรกฉันยังมองเห็นพระเดินมาบิณบาตร
ดวงอาทิยต์ยังส่องแสงสวยงามเช่นเคย
บานที่สอง ชาวนาก็กำลังเกี่ยวข้าวเหมือนทุกปี
บานที่สาม ภาพที่ฉันมองเห็นคงเหลือแต่
สวนผักที่พ่อปลูกไว้ให้ลูกๆดูต่างหน้า
แม้วันนี้ ฉันจะไม่ม่วันมองเห็นพ่ออีกแล้ว
แต่ฉันเชื่อว่า พ่อกำลังมองฉันจากบนสวรรค์
วันนี้ ไม่มีเสียงของพ่อ ที่เรียกให้ฉันไปอาบน้ำ
เหมือนตอนเป็นเด็ก
ไม่มีมือที่หยาบกร้านเพราะทำงานหนักมาลูบหัวฉัน
ขณะที่ฉันนอนหนุนตักพ่อ
ไม่มีเสียงสวดมนต์ เสียงหัวเราะให้ฉันได้ยิน
แต่วันนี้ ฉันยังมีความทรงจำที่งดงามเกี่ยวกับพ่อ
ซึ่งไม่มีวันที่จะถ่ายทอดและเล่าได้หมด
ฉันลุกเดินไปอาบน้ำ แต่งตัวเพื่อออกไปทำงาน
ก่อนก้าวออกจากบ้านฉันหันไปยกมือไหว้รูปพ่อ
บอกพ่อว่า
"พ่อจ๋า หนูไปทำงานก่อนนะคะ เย็นๆเจอกันค่ะ" ฉันยิ้มให้กับตัวเอง
แล้วเดินออกจากบ้านอย่างมีความสุข
พ่อยังอยู่ในใจ และข้างกายฉันตลอดเวลา
"หนูรักพ่อค่ะ"
แก้วประภัสสร
03/12/09
แก้วประภัสสร 3 ธ.ค. 2552 13:56 น. - ID 10622 
1311
31
0
3 ธันวาคม 2552 14:12 น. - comment id 110844
1
3 ธันวาคม 2552 14:12 น. - comment id 110845
2
3 ธันวาคม 2552 14:12 น. - comment id 110846
3 แบบว่าเก็บกดง่ะ
3 ธันวาคม 2552 15:31 น. - comment id 110849
3 ธันวาคม 2552 15:52 น. - comment id 110855
บรรยากาศบ้านคุณแบม คล้ายบ้านคุณพ่อของพิมเลยค่ะ พิมโชคดีได้งานทำที่บ้านเกิด มีโอกาสได้กลับบ้านเยี่ยมคุณพ่อบ่อย ท่านไม่ค่อยพูดค่ะ ได้แต่ยิ้ม รักคุณพ่อเหนือสิ่งอื่นใดเช่นกันค่ะ
3 ธันวาคม 2552 16:32 น. - comment id 110857
โฮๆๆ คิดถึงคุณพ่อที่อยู่บนสวรรค์เหมือนกันค่ะ..
3 ธันวาคม 2552 18:00 น. - comment id 110861
.....แน่ะๆ พี่แบม อาจซึ้งด้วยวุ้ย.....
3 ธันวาคม 2552 18:00 น. - comment id 110862
....เจ้แบม เป็นไรป่ะ อิอิ ......
3 ธันวาคม 2552 18:03 น. - comment id 110863
พ่อคุณแบม คงอยากจะตอบ ว่ารัก คุณแบม มากๆ เหมือนกันครับขอบคุณเรื่องราว ที่ถ่ายทอดให้ฟังครับ ขอให้มีความสุขมากๆ ครับ
3 ธันวาคม 2552 20:17 น. - comment id 110880
ความทรงจำที่ไม่เคยเปลี่ยนแปลง และยังคงเป็นความทรงจำ ที่ไม่มีวันลืม
3 ธันวาคม 2552 20:23 น. - comment id 110883
ขอบคุณค่ะ คุณบ๋อมแบ๋ม..สำหรับความทรงจำดีดีแบบนี้..พ่อยังอยู่ ในใจของลูกเสมอ..ชั่วนิจนิรันดร
3 ธันวาคม 2552 20:40 น. - comment id 110892
อ่านแล้วให้ความรู้สึกดีมากๆเลยครับ
3 ธันวาคม 2552 21:59 น. - comment id 110900
เขียนดีมากคับ
3 ธันวาคม 2552 22:14 น. - comment id 110902
ภาพและรอยยิ้มของท่านยังอยู่ในใจเราเสมอครับ มาร่วมคิดถึงพ่อด้วยครับ
4 ธันวาคม 2552 10:56 น. - comment id 110913
พ่อน่ารักเสมอค่ะ คิดถึงพ่อค่ะ
4 ธันวาคม 2552 11:02 น. - comment id 110915
ร่วมคาราวะคุณพ่อแบม ด้วยนะจ๊ะ ท่านมีรอยยิ้มที่อบอุ่นจังเลยแบม ฝนเชื่อว่ารอยยิ้มของท่านติดอยู่ในใจใครอีกหลายคนที่ได้รู้จักท่าน แม้กระทั่งคนแปลกหน้าที่ได้ร่วมรับรู้เรื่องราวของท่านยังอดที่จะยิ้มให้ท่านไม่ได้เลย
4 ธันวาคม 2552 14:53 น. - comment id 110947
1-3
4 ธันวาคม 2552 14:54 น. - comment id 110948
4
4 ธันวาคม 2552 15:26 น. - comment id 110950
5
4 ธันวาคม 2552 15:34 น. - comment id 110951
6.ขอบคุณน้องก้อยมากจ้า
4 ธันวาคม 2552 15:38 น. - comment id 110952
7-8.
4 ธันวาคม 2552 15:40 น. - comment id 110953
9.
4 ธันวาคม 2552 15:44 น. - comment id 110954
10
4 ธันวาคม 2552 15:48 น. - comment id 110955
11
4 ธันวาคม 2552 15:51 น. - comment id 110956
12
4 ธันวาคม 2552 15:53 น. - comment id 110957
13
4 ธันวาคม 2552 16:02 น. - comment id 110958
14
4 ธันวาคม 2552 16:05 น. - comment id 110959
15
4 ธันวาคม 2552 16:11 น. - comment id 110960
16
4 ธันวาคม 2552 17:42 น. - comment id 110968
30 อิอิ...
4 ธันวาคม 2552 17:44 น. - comment id 110969
29 ถูกแล้วจ๊ะ แฝดเพื่อน หากเราอายก็แสดงว่าเรา อายตัวเองใช่ป่ะ เพราะในตัวเรามีเลือดพ่อไหลเวียนอยู่ครึ่งหนึ่ง(อีกครึ่งเป้นของแม่) แล้วมีอะไรเป้นของตัวเองมั่งเนี่ย...อิอิอิขอบคุณ ไข่สองฟองนะคุณเพิ่ล
ถ้าฉางน้อยกับ คุณเพิ่ล เทียนหยดติ๋งๆรู้คงตาร้อนน่าดูเนอะๆ
5 ธันวาคม 2552 22:40 น. - comment id 111086
หน้าต่างของน้องแบมมีสามบาน แล้วของพี่ปรางล่ะ บานแรก เปิดมามองคุณแม่ ซึ่งงดงาม เพียบพร้อมทุกอย่าง บานที่สอง คงเป็นภาระที่แบกไว้สองบ่า แต่ตอนนี้ภาระเริ่มเบาบางแล้วค่ะ แต่บานที่สาม พี่ปรางไม่เคยมี จนอายุ สิบเจ็ดปี ท่านแว่บเข้ามา จนบัดนี้ มัน เหมือนคำ ๆ เดียวว่าพี่ปรางมีพ่อกับเค้า แต่ เมื่อวาน คำ ๆ นั้น โดนฉางน้อย กระชาก หลุดไป กลายเป็นว่า พี่ปรางรักพ่อมาก ๆ
6 ธันวาคม 2552 10:47 น. - comment id 111087
น้องแบมแต่งได้ดี น่าอ่านมากเลยนะคะ เห็นแววนักเขียนคุณภาพอยู่รำไร
6 ธันวาคม 2552 21:09 น. - comment id 111240
30-31 คุณโคลอน เห็นสองสามวันมานี่ เพื่อนฝน เก็บไข่ไปต้มหลายฟองเลย ครบโหลยังจ๊ะ ขอแบ่งไปเก็บไว้แก้บนเสียหน่อย คริ
6 ธันวาคม 2552 21:18 น. - comment id 111273
32
6 ธันวาคม 2552 21:21 น. - comment id 111282
33
7 ธันวาคม 2552 10:24 น. - comment id 111372
7 ธันวาคม 2552 13:34 น. - comment id 111386
37.
7 ธันวาคม 2552 14:41 น. - comment id 111389
เอามะเขือม่วงมาแลกไข่บ้านแบม อิอิอิ
7 ธันวาคม 2552 14:42 น. - comment id 111390
วันนี้รวยไข่...อิอิ
7 ธันวาคม 2552 16:14 น. - comment id 111414
....... ไข่แม่เอ๊ยยยยยย มาแลกถ้วย ถัง กะละมัง ชาม ไห....... อิอิ
7 ธันวาคม 2552 17:36 น. - comment id 111425
^ ^ ^ อย่ามากล่อมซะให้ย๊ากส์
9 ธันวาคม 2552 20:00 น. - comment id 111759
อ่านแล้วซึ้งจัง..พ่ออยู่ในใจลูกทุกคนเสมอ รักพ่อที่สุด วันพ่อฉันได้มีโอกาสทำอะไรดี ๆให้พ่อ เอาพวงมาลัยไปไหว้พ่อแล้วก็ ก้มลงกราบเท้าพ่อ 3 ครั้ง พ่ออวยพรว่า...ให้ทำงานอย่างมีสติ... ฉันจะจดจำไว้
9 ธันวาคม 2552 20:42 น. - comment id 111775
39-40 เพื่อนฝน เค้าคิดว่าตอบหมดแระ อ้าวยังมีอีก อิ แหมๆ มะเขือมาแลกไข่ คิดได้ไงเนี่ย อะๆๆ ได้ๆๆ เพื่อเพื่อน
9 ธันวาคม 2552 20:43 น. - comment id 111776
41 น้องฉาง เอาเข้าไปน้องเรา ถ้วย ถัง กะละมังแลกไข่
9 ธันวาคม 2552 20:45 น. - comment id 111777
42 ป้าโคฯ ไปตกลงกับฉางเองน๊า อย่าทะเลาะกันเพราะไข่ ไม่เอา ไม่ดี
9 ธันวาคม 2552 20:51 น. - comment id 111778
43 คุณหลี่เหม่ยจิน พ่อแบมเพิ่งเสียเมื่อวันที่ 04/06/08 ผ่านมาปีกว่าๆค่ะ แรกๆ รับไม่ได้ ทำใจไม่ได้ แม้ว่าเราจะฝึกนั่งสมาธิมาบ้าง แต่พอถึงวันนั้น ยากทำใจได้จริงๆค่ะ แต่ตอนนี้ ก็ระลึกถึงและเล่าแต่สิ่งดีๆ พระคุณของท่าน ทดแทนความเศร้า ก้าวเข้าบ้านกลอน บ้านแห่งนี้ช่วยแบมได้มากทีเดียวค่ะ คุณยังมีท่านอยู่ ดูแลท่านให้ดีนะคะ ตอนพ่ออยู่ แบมกลับถึงบ้าน ก้มกราบเท้าพ่อกับแม่ตลอดค่ะ กอด หอมแก้ม ทำเพียงเท่านี้ พ่อแม่ก็ยิ้มอย่างมีความสุขแล้วละค่ะ ขอบคุณที่แวะมานะคะ หลับฝันดีค่ะ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
ช่วยเลือกที่สุดกลอนดีๆ