1.....5 ธันวา ปีนี้ไม่มีพ่อให้กอดเช่นทุกปีที่ผ่านมา หลายปีแล้วซินะ หลายปีแล้วที่ฉันยังโหยหาอ้อมกอดอันอบอุ่นจากผู้ชายคนแรกของฉัน ผู้ชายคนแรกของฉันนั้นไม่เคยสักคำที่จะเรียกว่า " พ่อ " ตั้งแต่จำความได้ " เตี่ย " คำนี้เป็นคำแรกที่ฉันเรียกจนเคยปาก และเป็นคำสุดท้ายที่ฉันเรียกตลอดไป ปกติแล้วเตี่ยของฉันเป็นคนที่แข็งแรง ไม่ค่อยมีโรคภัยไข้เจ็บมาเยือน แต่ทว่า เมื่อปลายปี 46 ที่ผ่านมา โรคต่างๆกลับรุมเร้าเข้ามาจนตั้งตัวไม่ทัน ไม่ว่าความดันโลหิตสูงหรือแม้แต่โรคหัวใจ ฉันจำได้ เมื่อวันอาทิตย์ที่ 30 พ.ย.ปี 46 ฉันกับชานนท์(อดีต)เพื่อนสนิท กำลังเตรียมตัวจะไปเดินซื้อของขวัญวันพ่อ กะว่าจะเซอร์ไพรส์วันพ่อที่จะถึง 5 ธันวา แต่แล้วเสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น พี่สาวโทรมาจากสุราษฏร์ฯ บอกว่า " กลับบ้านเถอะ เตี่ยไม่สบายมาก " คำนี้ทำให้ฉันน้ำตาซึม และร้องไห้มาในที่สุด ชานนท์แตะบ่าเบาๆ พลางบอกว่า " ไว้ค่อยซื้อของให้พ่อนะ กลับบ้านก่อนนะ " ฉันได้แต่พยักหน้า พูดไม่ออก 2.....เช้าวันจันทร์ที่ 1 ธ.ค.ปี46 พวกเราสามคนพี่น้องกลับถึงบ้านตอนเช้ามืด ฝืนกินข้าวได้ไม่มากนัก ไม่มีใครได้อาบน้ำเลยสักคน กินอิ่มก็ตรงดิ่งไปยังรพ.สุราษฏร์ธานี ซึ่งเป็น รพ.ประจำจังหวัด เปิดประตูเข้าไป เพียงแค่เห็นหน้าเตี่ย ยังไม่ได้เอ่ยทักทายด้วยซ้ำไป ฉันกลั้นน้ำตาไม่อยู่ ปล่อยโฮตรงนั้นเลย เตี่ยนั่งกินผัดซีอิ้ว มือสองข้างระโยงระยางด้วยสายน้ำเกลือ บ้างก็ยาที่พยาบาลให้ทางสายยาง เตี่ยวางมือจากผัดซีอิ้วโอบกอดลูกๆทุกคน มือก็ลูบหัวเบาๆซึ่งเป็นกิริยาที่ เตี่ยชอบทำบ่อยๆกับลูกๆ และฉันก็รู้สึกอบอุ่นใจทุกครั้งไปที่เตี่ยทำแบบนี้ เตี่ยโอบกอดฉัน จับหัวโยกไปมา พลางลูบผมที่ยาวถึงกลางหลัง เพียงสัมผัสเบาๆจากเตี่ย กลับทำให้ฉันร้องไห้โฮ สะอื้นไห้ในอ้อมกอดที่แสนอบอุ่นนั้น เตี่ยโยกหัวฉัน พลางอมยิ้มถามว่า " เป็นอะไร ร้องไห้ทำไม เตี่ยไม่เป็นอะไรสักหน่อย เป็นลูกเตี่ยต้องเข้มแข็งซิ ไม่เอาน่ะ อย่าร้องไห้ โตแล้วนะ เราน่ะ " เตี่ยพยายามพูดปลอบใจฉัน ฉันกลับกอดรัดเตี่ยแน่นขึ้น ราวกับหวงแหนว่าจะมีใครช่วงชิงอ้อมกอดที่แสนจะอบอุ่น ให้พรากจากฉันไปตลอดกาล และถ้าฉันตาไม่ฝาด ฉันคิดว่าตัวเองเห็นเตี่ยยกมุมผ้าขาวม้า เช็ดบริเวณขอบดวงตาพร้อมๆกับที่เตี่ยเบือนหน้าไปทางอื่น ไม่หรอกนะ ฉันคงตาฝาดมากกว่า . 3..... ตลอด 2 - 3 วันที่ผ่านมา ฉันและพี่ๆต่างก็มาดูแลเตี่ยอย่างใกล้ชิดไม่เว้นแต่ละวัน มีบางครั้งที่เตี่ยมีอาการไข้สูง เพ้อ ละเมอพูดด้วยพิษไข้ เช่นถามว่า หาน๊อตเจอหรือยัง หรือไม่ก็ถามว่า เบิรด์ ธงไชยหายดีแล้วเหรอ . .ถ้าเป็นเวลาปกติฉันคงหัวเราะก๊าก แต่นี่ ฉันหัวเราะไม่ออก มีแต่น้ำตากับความทุกข์ใจ หากเป็นไปได้ฉันอยากขอรับความเจ็บป่วย(ปวด)ของเตี่ยมาไว้ซะเอง ฉันไม่ต้องการเห็นเตี่ยเจ็บ ไม่ต้องการเห็นเตี่ยปวด เตี่ยรุ้ไหมว่า ยามเตี่ยเจ็บนอนบนเตียงเตี่ยคร่ำครวญเพ้อครางด้วยพิษไข้ ฉันปวดยิ่งกว่าเตี่ย ปวดถึงข้างในหัวใจนี่ ทำไม ไม่เป็นฉันคนนี้นะ ค่ำคืนของวันที่ 4 ธ.ค. 46 ฉันนั่งเฝ้าเตี่ยข้างเตียง อ่านหนังสือไปด้วย พวกพี่ๆก็ไม่มีใครอยู่ ออกไปทำงานแต่งที่ในเมืองบ้านดอน เตี่ยก็นั่งๆนอนๆพลิกไปมากระสับกระส่าย ตาก็มองขวดน้ำเกลือที่หยดลงทีละหยดทีละหยด พลางถอนหายใจ ฉันรู้ เตี่ยคงรำคาญ(ประกอบกับพิษไข้สูงด้วยหรือไม่นั้น ฉันไม่แน่ใจ) โดยที่ฉันไม่ทันสังเกตเห็น พอหันกลับมาอีกที เห็นเตี่ยนั่งกุมรอยที่พยาบาล แทงเข็มสำหรับให้น้ำเกลือ ฉันตกใจร้องถาม " เตี่ย เป็นอะไร ทำแบบนี้ทำไม ? " ภาพที่ฉันเห็น หยดเลือดเปรอะกางเกงผู้ป่วยที่เตี่ยใส่ เปรอะบนเตียงนอน เลือดที่มือก็ยังไหลหยดลงมาเรื่อยๆไม่หยุด ฉันเลยเรียกพยาบาลให้มาแทง เข็มอันใหม่ให้ ปรากฏว่า น้ำเกลือขวดนั้นหมดพอดี พยาบาลบอกว่า รอสักครู่ เดี๋ยว เปลี่ยนขวดใหม่ให้เลยแล้วกัน ส่วนเข็มสำหรับแทงให้น้ำเกลือนั้นให้คาไว้แบบนี้ก่อน เตี่ยหันมาพูดกับฉันว่า " เตี่ยเจ็บ ปวดเมื่อยไปหมด อย่าทรมานเตี่ยเลยนะ พาเตี่ยกลับบ้านเราเถอะลูก ไปตายที่บ้านเราดีกว่า เตี่ยไม่อยากอยู่ที่นี่อีกแล้ว " ฉันได้ยินก็น้ำตาไหล พูดไม่ออก หันหลังให้เตี่ยเพื่อซ่อนน้ำตา เตี่ยก็พยายามใช้มืออีกข้างถอดเข็มที่เหลือ ยิ่งดึงเอง ยิ่งเจ็บ เลือดยิ่งไหลเยอะกว่าเก่า " เตี่ย เจ็บมากไหม ? ปวดมากไหม? " ฉันกลั้นสะอื้นถามเตี่ย " เจ็บซิลูก ปวดมาก ทรมาน กลับบ้านเรานะลูกนะ " เตี่ยบอกเบาๆ " เตี่ย..หนูดึงเข็มออกให้เอาไหม ?" ฉันตัดสินใจถาม เตี่ยชะงักคงไม่คิดว่า ฉันจะทำจริงๆ ฉันหมุนเกลียวเข็มที่ยังแทงเข้าไปในเนื้อเตี่ย หมุนเพื่อคลายเกลียวให้เข็มหลุดออกมาได้ พอฉันดึงเข็มออกมาได้ เลือดสดๆก็ไหลพุ่ง ฉันตกใจไม่คิดว่า เลือดจะไหลเยอะขนาดนี้ ............สุดท้าย พยาบาลก็มาแทงเข็มอันใหม่ พร้อมกับถุงน้ำเกลือขวดใหม่ เตี่ยได้แต่นอนมองจนกระทั่งหลับไปในที่สุด 4.....ศุกร์ที่ 5 ธ.ค. ปี 46 ปีนั้นเป็นวันพ่อ ฉันยืนมองผู้คนจากริมหน้าต่าง พวกเขายิ้มแย้มแจ่มใส บ้างก็ถือมาลัย บ้างก็มีดอกไม้เป็นช่อๆ คงไปกราบพ่อ บ้างก็คงพากันไปเที่ยวเป็นครอบครัว เหลียวกลับมามองเตี่ยที่นอนบนเตียง เตี่ยยังคงนอนซมด้วยพิษไข้ บางครั้งก็เพ้อด้วยพิษไข้ หนาวสั่น ผ้าห่ม3 ผืนยังทานความหนาว จากกายเตี่ยไม่ไหว เตี่ยรู้ไหม เตี่ยหนาวกาย แต่ลูกสาวคนนี้ซิหนาวใจยิ่งกว่า 5 ธ.ค. ปีนั้นไม่มีความหมายอะไรสำหรับฉันอีกแล้ว ฉันพยายามไม่คิดว่า วันนี้เป็นวันพิเศษอะไร ไม่อยากจะคิด ตอนบ่ายพวกลูกๆก็ต้องเดินทางกลับกรุงเทพฯกันแล้ว ทั้งๆที่ไม่อยากกลับ แต่ด้วยงานที่ต้องทำ พวกเราไปกราบที่อกเตี่ย กอดซุกหน้ากับอกเตี่ย ทั้งๆที่เตี่ยนอนสั่นด้วยพิษไข้สูง ฉันรู้แม้ว่าอ้อมกอดของฉันไม่สามารถทำให้เตี่ยหายหนาวได้ แต่ฉันอยากกอด กอดก่อนที่จะเดินทางกลับกรุงเทพ กอดให้ตัวเองอบอุ่นใจก็ยังดี อยากบอกเตี่ยเหลือเกินว่า... แม้เตี่ยฉันจะไม่ได้รับการการันตึว่า เป็นพ่อดีเด่นแห่งชาติ แต่เตี่ยของฉันก็ไม่เคยทำให้ลูกทุกคนรู้สึกว่า ด้อยไปกว่าคนอื่นๆ เตี่ยพยายามเสาะแสวงหามา เพื่อความเท่าเทียมตามกำลังของเตี่ย แม้เตี่ยฉันจะไม่ได้รับโล่ห์พ่อตัวอย่างแห่งปี แต่เตี่ยของฉันก็ไม่เคยทำให้ลูกทุกคนต้องอดมื้อกินมื้อ เตี่ยไม่เคยได้อดเพื่อให้ลูกอิ่ม แต่พวกเราทุกคนต้องกินด้วยกัน อิ่มด้วยกัน ทานอาหารกันพร้อมหน้าทุกมื้อ เตี่ยสอนให้ลูกทุกคนเป็นคนดี อย่ารังแกคนที่อ่อนแอกว่า อย่าดูถูกคนที่ด้อยกว่าเรา เตี่ยเป็นผู้ชาย แต่ไม่เคยมีช่องว่างระหว่าง พ่อกับลูกสาว เตี่ยพูดคุยหยอกล้อกับลูกๆได้ทุกเรื่อง บ่ายวันนั้นฉันกราบลาเตี่ยด้วยน้ำตา ไม่มีแม้มาลัยไปกราบเตี่ยเนื่องในวันพ่อ แต่คำว่า พ่อ หรือ เตี่ยยังจารึกในใจฉันเสมอ ฉันกราบลาเตี่ยตรงหัวใจ หัวใจที่รักลูกเสมอ หัวใจที่เคยแข็งแกร่ง หัวใจของการเป็นผู้นำครอบครัว หัวใจสที่สร้างหลักปักฐานของคำว่าครอบครัว ฉันหวังให้เตี่ยรับรู้ความห่วงใยจากลูกสาวคนนี้ ไว้เตี่ยหายดี ฉันจะพาเตี่ยไปเที่ยวด้วยกัน ไปกินอาหารริมทะเลด้วยกันอีก นะเตี่ยนะ ( ฉางน้อย ทะเลไร้คลื่น ) เหตุการณ์ 5 ธ.ค. ปี 46 ณ. รพ. สุราษฏร์ธานี
2 ธันวาคม 2552 20:24 น. - comment id 110778
ที่ 1 ก่อน
2 ธันวาคม 2552 20:35 น. - comment id 110780
กลับมาตั้งใจอ่าน สะท้อนอารมณ์ได้ดีทีเดียว รักที่ไร้เงื่อนไข รักที่เสียสละ รักที่ออกมาจากใจ ขอให้รักที่พ่อมีให้ลูก รักที่ลูกมีให้พ่อ เป็นรักที่บริสุทธิ์ เฉก เช่นรักของแม่ ซึ่งยิ่งใหญ่เสมอบนโลกใบนี้...ตลอดไป
2 ธันวาคม 2552 20:38 น. - comment id 110781
เตี่ยไม่ได้ไปจากหัวใจลูกๆ หรอก ใช่ไหม ฉาง อย่าทำให้เตี่ยต้องเสียใจนะ เตี่ยคงยังเฝ้ามองเราอยู่ สู้ๆ จ่ะ
2 ธันวาคม 2552 20:42 น. - comment id 110783
1.......... แปลกใจและ ตกใจค่ะพี่วิทย์ สวัสดีค่ะพี่วิทย์ แปลกใจที่พี่วิทย์มาที่ 1 เลยเชียว ระวังสหายฝนโคลอนมีงอน อิอิ .....
2 ธันวาคม 2552 20:46 น. - comment id 110785
2.....พี่วิทย์คะ เรื่องราวความผูกพันของฉางน้อยกับเตี่ยมีเยอะคะ เยอะแยะมากมาย ไว้ว่างๆจะนำมาเขียนให้อ่านเป็นตอนๆดีไหมคะ ต้องการอ่านแบบไหนดีคะ โหด มัน ฮา หรือว่า เศร้า เคล้าน้ำปลา เอ๊ย น้ำตา อิอิ ...... เรื่องขำๆมีเยอะคะ ผจญภัยตามประสาพ่อลูก อิอิ ขอบคุณพี่วิทย์คะ .....ปล. ไม่อยากให้มีวันที่ 5 ธ.ค.เลยคะ ไม่มีเตี่ยให้กอดอีกแล้ว... ขอบคุณพี่วิทย์ที่ทักทาย ให้กำลังใจกันเสมอๆค่ะพี่ ....... ขอให้พี่วิทย์เป็นพ่อที่น่ารักของลูกๆนะคะ
2 ธันวาคม 2552 20:48 น. - comment id 110786
3..... สวัสดีค่ะพี่นักสืบ เตี่ยยังอยู่ในใจฉางน้อยเสมอค่ะ ตอนที่เขียนไดอารี่ 5 ธ.ค.46 นั้น เตี่ยยังอยู่ที่ รพ.ค่ะ ไว้จะเขียนตอนอื่นต่อไปคะ อ่านแล้ว ห้ามร้องไห้ล่ะ อิอิ .... ขอบคุณนะคะพี่นักสืบ......
2 ธันวาคม 2552 20:53 น. - comment id 110790
ไปอ่านเฉลยเรื่องแมว มาแล้ว มาเปลี่ยนเป็นทายเรื่อง ไก่ ดีกว่า น้องฉางเริ่มก่อน Lady First ส่วนสหายฝนของเธอ.....ยังสงกะสัยอยู่ คงงานยุ่งมั่ง หรือไม่ก็แกล้งยุ่งๆให้น้องฉาง ฉงนสนเท่ห์...........ดูวิว่าน้องฉางมีปัญญาเล่น คนเดียวหรือเปล่าหากปราศจากสหายผู้น่ารัก นี่เป็นคำท้าทายได้ไหมนี่
2 ธันวาคม 2552 20:58 น. - comment id 110792
7......... ฮั่นแน่ะๆ พี่วิทย์ไฉนเลยกล้าท้าข้อผู้นามว่า ฉางน้อย อิอิ ศิษย์พี่รับคำท้า ไฉนศิษย์น้องจะกลัวสิ่งใดกันเล่า เล่นก็ได้..............ฟร่ะ 555555 แต่ศิษย์พี่วิทย์ ต้องมาเล่นเป็นศิษย์น้องฉางน๊า รู้ป่าว ห้ามหนีๆ 5555
2 ธันวาคม 2552 21:00 น. - comment id 110793
8.........เอ๊าๆ เขียนผิด กะจะเขียนพิมพ์ว่า ข้าผู้น้อย กลายเป็น ข้อผู้น้อย ข้าฯสมควรตาย เอิ๊กกกกก....
2 ธันวาคม 2552 21:05 น. - comment id 110794
มาคุยเรื่องพ่อกัน พ่อได้ลาโลกนี้ไปแล้ว ตามคำพระท่านว่า คนเราทุกคนน่าจะเคย รู้จักกัน เป็นเครือญาติกันมาก่อนในภพนี้ เพราะอยู่ในวัฏสงสารเดียวกัน เพียงแต่บทบาทแต่ละภพต่างกัน หากสามารถเข้าใจในจุดนี้ได้ ก็น่าที่จะ แบ่งปันกันได้ ให้อภัยกันได้ กำลังฝันตามคำพระสอน จริงๆพุทธวจี เหนือกาลเวลาจริงๆ
2 ธันวาคม 2552 21:07 น. - comment id 110795
เศร้าอ่ะ
2 ธันวาคม 2552 21:08 น. - comment id 110796
10............ แหมๆ พี่วิทย์น๊า ธรรมะอีกแล้วอ่ะ เอาแบบง่ายๆหน่อยจิคะ 55555 ทำไมต้องธรรมด้วยๆๆ ยิ่งไม่มีผู้ช่วยด้วยนะคะ เดี๋ยวเหลียวมองหาผู้ช่วยก่อง เดี๋ยวกลับมาตอบอีกรอบแล้วกัน อิอิ
2 ธันวาคม 2552 21:11 น. - comment id 110797
11......สวัสดีค่ะสหายยาแก้ปวด...... ไม่เอาน่ะ อย่าเศร้าคะ คนอื่นเศร้าหรือไม่ ไม่ทราบ แต่คนเขียนเศร้าไปหลายรอบแระ อิอิ ยิ้มน๊า นะคะ ยิ้มแบบนี้ๆๆค่ ....
2 ธันวาคม 2552 21:21 น. - comment id 110798
เล่นถ่วงเวลาให้สหายของเธอ ว่าแต่ว่าหยุดยาว 5 6 7 ไปเที่ยวใหนมา อย่าลืมลงเรื่องสั้นให้อ่านล่ะ เรื่อง เตี่ย หลายๆครั้งที่รำลึก หรือย้อนรอย ความทรงจำ มีทั้งดีใจและเสียใจแต่ก็แก้ไขอะไรไม่ได้ วันที่เราเป็นพ่อแม่คนเท่านั้น.....จึงจะเข้าใจ ในหลายสิ่งที่เราไม่เข้าใจเมื่อยังเล็กหรือเป็นลูก......เวลาจะคลายปมปัญหาต่างๆที่เราไม่เข้าใจได้ทีละเปลาะ แต่ละเหตุการณืรวมทั้ง เมื่อเราเติบโตขึ้น ประสพการณ์มากขึ้น มีความลุ้มลึกทางด้านอารมณ์และสติปัญญามากขึ้น......ความจริงที่ไม่เคยเปลี่ยนแปลง เราจะได้เห็นเองและตระหนักได้เอง อุ่นเครื่องก่อน......รอสหายฝนมาแจมมา ช่วยแจมน่าจะสนุกกว่า
2 ธันวาคม 2552 21:23 น. - comment id 110799
น้องรัก พี่ดูแลพ่อ..สิบกว่าปีที่พ่อเป็นอัมพาต เพราะเบาหวาน..ตอนนั้น.. ขอเพียงให้พ่อมีลมหายใจ.. มองดูลกเวลากลับจากทำงาน..ก็สุขใจแล้ว... สามเดือนสุดท้ายของพ่อ..พี่ต้องไปฝึกฉีดยากับหมอ ฉีดยารอบสะดือให้พ่อเพราะหมอบอกว่า.. ไตพ่อไม่ทำงาน ทานยาไม่ได้แล้วต้องฉีดยาอย่างเดียว... ทุกเช้าต้องอาบน้ำให้พ่อ ป้อนข้าว ป้อนยา. .ให้พ่อก่อนไปโรงเรียนสายทุกวันเลย.... ปีนี้ไม่มีพ่อให้กอด..แต่พ่ออยู่ในใจเสมอ.... ทำให้พี่ร้องไห้เลย... คิดถึงคุณพ่อ..
2 ธันวาคม 2552 21:30 น. - comment id 110800
เล่นทำให้พี่ทำอะไรไม่ถูกน้ำตาอยู่ๆก็ไหล คิดถึงพ่อเช่นกันจ๊ะวา วันที่พ่อจาพี่ไป รู้แต่ว่าเกือบเสียสติ เพราะไม่ได้ทำใจไว้ก่อน วันนี้หากใครยังมีพ่อให้เรียก ยังมีเสียงพ่อให้ได้ยิน จงรักและดูแลท่านให้ดีที่สุด เมื่อถึงวันที่ท่านจากเราไป จะต้องไม่มาเสียใจกันภายหลัง ขอบใจน้องมากค่ะ สมค่ากับการรอคอยจริงๆ
2 ธันวาคม 2552 21:34 น. - comment id 110801
14......ผ่างงงงงงงงงงงงงง อุ๊ย ถาดหล่นเลย ตกใจพี่วิทย์รอบสาม อิอิ ผ่างงง คำนี้ เพื่อหวังปลุกให้สหายฝนตื่นจากที่นอนคะ 5555 .....พี่วิทย์คะ จริงๆแล้ว ใครๆก็พูดกันบ่อยครั้งว่า หัวอกคนเป็นพ่อแม่รู้ดีว่าความรักลูกเป็นอย่างไร แต่ฉางน้อยยังไม่เคยเป็นแม่น๊า อิอิ ได้แต่เป็นลูกที่ดีของพ่อแม่ เป็นแฟนพี่ดีของพี่เมี่ยง เป็นเพื่อนที่น่ารักของเพื่อนๆเวปนี้ทุกคน เป็นสหายที่น่าหยิกของสหายโค อิอิ เป็นน้องสาวที่น่ารักของพี่วิทย์กะพี่นักสืบด้วยน๊า........ ไหนๆ ขอตังค์กินหนมมั่งดิพี่ชาย 55555 ......วันหยุด คงไม่ได้ไปไหนคะ รอพี่เมี่ยงก่อง ไม่พาไปล่ะน่าดู 55555 .......สหายฝนคงนอนขึ้นอืด เอ๊ย คงนอนอบอุ่นที่บ้านแล้วล่ะคะพี่วิทย์ ฉางน้อยว่าไม่ต้องรอแล้วล่ะคะ เนอะๆ......
2 ธันวาคม 2552 21:38 น. - comment id 110802
เหมือนเป็นเรื่องราวของเฌอเลยนะ เข้าใจความรู้สึกเลยละ
2 ธันวาคม 2552 21:43 น. - comment id 110804
15.......สวัสดีค่ะพี่ครูพิม ไม่เอาคะ อย่าเศร้าค่ะพี่ ขอบคุณพี่พิม ที่มาทักทายและเสียน้ำตาที่คาเฟ่ อุ๊ย ขอโทษ ที่ทำให้เสียน้ำตาที่กระทู้เรื่องสั้นแห่งนี้ โอ๋ๆๆ อย่าร้องน๊า อายเด็กมันไหมล่ะนั่น อิอิ ........พี่พิมรู้ไหม ฉางน้อยอ่านที่พี่พิมบอกเล่า ฉางน้อยว่าเศร้ากว่าเรื่องของเตี่ยนะคะ ..........ยิ้มนะคะ อ่ะ ยิ้มมมมมมมม
2 ธันวาคม 2552 21:46 น. - comment id 110805
16.......สวัสดีค่ะพี่แบม...... ฉางน้อยเขียนให้อ่านเฉยๆ ไม่ได้เขียนเพื่อให้ใครๆเศร้า ไม่ได้เขียนเพื่อให้ใครบางคนร้องไห้ และ กำลังแอบเห็นใครบางคน เช็ดน้ำมูก กะน้ำตาป้อยๆๆ อิอิ ฮั่นแน่ะๆ เห็นน๊า ตาวิเศษเห็นน๊า กิ๊วๆๆๆ .......อย่าเศร้าซิคะ ไหนๆ เดี๋ยวปลอบใจให้คะ พี่ปู่ๆๆๆๆๆๆๆ พี่ปู่ไปไหนหว่า มาปลอบใจเจ้แบมหน่อยเร้ววววว
2 ธันวาคม 2552 21:49 น. - comment id 110807
18.......สวัสดีค่ะเฌอแมว เอ๊ย เฌอมาลย์ ......ความรู้สึกแบบนี้ ถ้าใครไม่เคยเจอกับตัวเอง คงไม่รู้ซึ้งถึงจิตใจว่า เป็นอะไรที่แย่มากๆๆๆ เข้าใจเช่นกันคะ เฌอฯ อย่าเศร้าอีกคนล่ะ นะคะ ยิ้มเนอะ ...... ขอบคุณที่มาทักทายจ้า.....
2 ธันวาคม 2552 21:54 น. - comment id 110809
เล่นเอาพี่อึ้งไปเลยง่ะ บรรยากาศเหมือน ตอนที่พ่อพี่ป่วยอยู่ รพ.เลย...เข้าใจความ รู้สึกดีมากๆ..ยิ่งก่อนพ่อจะสิ้นใจ...ใจพี่เกือบ สิ้นก่อน..เศร้าสุดๆ ไม่เอาดีกว่า ยิ้มๆๆๆ
2 ธันวาคม 2552 22:11 น. - comment id 110812
ดีจ้า บ้านนี้คึกครื้นกันจังครับ 555 คิดถึงเตี่ยเหมือนกันครับ ไม่ได้เจอกันสามปีแล้วเนี่ย
2 ธันวาคม 2552 22:25 น. - comment id 110814
มีภาพและเพลงมาฝาก ชอบฟังมากๆ http://www.imeem.com/people/QxEAhT7/music/XhgbuCGM/mp3/ "แก้วตาดวงใจ" โดย เสือ ธนพล จากดวงดาวแห่งความศรัทธา กำเนิดเจ้ามาด้วยความรักยิ่งใหญ่ เจ้าคือแก้วตาดวงใจสายใยลูกโซ่แห่งชีวิต ผ่านลมฝนผ่านร้อนผ่านหนาว ใต่ร่มเงาบ้านเราเคยพักพิง ลูกเอยเจ้าเคยพร้อมทุกสิ่ง บางสิ่งหายไปจากใจ แม่เจ้าเหมือนแก้วตาด่วนลาพ่อลาเจ้าไป ลูกรักจงอย่าได้หวั่นเกรง เพลงที่แม่เคยกล่อมจากนี้พ่อจะร้องเอง ใคร จะมาข่มเหงไม่มีวัน หลับเถิดหนาแก้วตาดวงใจ หลับให้สบายไม่นานคงพบกัน จากไกลไม่ใช่ชั่วนิรันดร์ สักวันพ่อจะตามไป....คุ้มครอง
2 ธันวาคม 2552 22:35 น. - comment id 110815
22......พี่หลงเอ๋อ คะ บรรยากาศ ไม่ว่าที่ไหนๆ ถ้ามีแต่ความทุกข์ มีแต่ความเศร้า ที่นั่นก็ไม่น่าย่างกรายเข้าไปหรอกคะ แต่เพราะความจำเป็นไงคะ เลยต้องไป ต้องเผชิญกับเรื่องราวที่ไม่ต้องการรับรู้ ....... ไม่เศร้าชิมิ ....555555 ยิ้มค่ะพี่ ...... ขอบคุณพี่หลงเอ๋อคะ ป่านนี้สหายเอ๋อ เอ๋อ นอนหลับแระ
2 ธันวาคม 2552 22:37 น. - comment id 110816
23......สวัสดีค่ะพี่ เอ๊ย ลุงสายวาลิง อิอิ พี่สบายดีป่าวคะ ปีใหม่กลับบ้านไหมคะ คิดถึงเตี่ย ก็ไปหาเตี่ย กอดเตี่ยให้นานๆนะคะพี่ ฝากกอดเตี่ยแทนฉางน้อยด้วยคะ ขอบคุณจ้า......
2 ธันวาคม 2552 22:38 น. - comment id 110817
24......ขอบคุณพี่หลงเอ๋อ ที่นำภาพซึ้งๆสวยๆมาให้คะ งามภาพ เพลงไพเราะ เศร้าๆอ่า......
2 ธันวาคม 2552 22:44 น. - comment id 110818
กอดไมได้แล้วครับ เพราะเตี่ยเสียไปสามปีแล้วครับ ปีใหม่กะหนีบ้านครับเพราะตอนนี้ทำงานที่บ้านน่ะครับ 555
2 ธันวาคม 2552 22:50 น. - comment id 110819
http://www.imeem.com/people/bQvNx1r/music/aGzHdfHK// เพลง "พ่อ" โดย ปั่น ก่อนนอน ครั้งยัง วัยอ่อน เคียงหมอน พ่อนอนกล่อมขวัญ ได้ฟังนิทาน หัวใจเริงสำราญ อยู่ทุกข์ยามเรื่อยมา ปลูกฝัง น้อมนำพาให้ จวบวัยก้าวไป ใฝ่หา หมดแรง พ่อทน หวังเพียง ชื่นชม สุขทุกข์ตรม ไม่อาทร * เพียงสิ่งเดียวใจพ่อนั้นเป็นสุข ลูกสมใจปรารถนา ด้วยดวงใจที่ไร้มารยา สูงเกินค่าเอ่ยคำ ** แต่วันนี้ใยหมองเศร้า เงียบเหงา แม้เงาเคียงหมอน สิ้นแรง สิ้นลม สิ้นเคยชื่นชม ลูกทุกข์ตรม หมองเศร้า (ซ้ำ *, **) สิ้นแรง สิ้นลม สิ้นเคยชื่นชม ลูกทุกข์ตรม หมองเศร้า เคยฟังเพลงนี้แล้วนั่งร้องไห้ทั้งคืน..แงๆๆ
2 ธันวาคม 2552 22:51 น. - comment id 110820
30
2 ธันวาคม 2552 22:57 น. - comment id 110821
เติมเต็มกับความรู้สึก
2 ธันวาคม 2552 23:01 น. - comment id 110822
อ้อมกอดที่อบอุ่น
2 ธันวาคม 2552 23:03 น. - comment id 110823
สัมผัสที่อ่อนละมุน
2 ธันวาคม 2552 23:09 น. - comment id 110824
อู่ข้าวอู่น้ำและอู่นม..อิอิ
2 ธันวาคม 2552 23:24 น. - comment id 110826
คือมหาทะเลสิเนหา คือเวลาสนิทชีวิตได้ คือวิญญาณสร้านพรมลมหายใจ คือยอดตลอดไป...เตี่ยไม่ตาย
3 ธันวาคม 2552 00:05 น. - comment id 110832
เห็นภาพ และ ข้อความที่รังสรรค์ออกมา ก็คิดถึงพ่อเหมือนกันครับ ^ ^ สู้ๆ ครับ
3 ธันวาคม 2552 00:09 น. - comment id 110833
เฝ้าถนอมกล่อมเกลี้ยงเลี้ยงลูกยา
3 ธันวาคม 2552 00:15 น. - comment id 110834
รักเธอเท่าฟ้า
3 ธันวาคม 2552 00:18 น. - comment id 110835
ยามนิทราอบอุ่นเมื่อหนุนนอน
3 ธันวาคม 2552 00:19 น. - comment id 110836
40 จกไช่ก่อนไปนอนดีกว่า...อิอิ แบบนี้เขาเรียกว่านอนมา
3 ธันวาคม 2552 08:53 น. - comment id 110839
พี่พิมอ่านยังไม่จบค่ะ... แต่สัญญาว่าจะกลับมาอ่านจนจบ อ่านต่อตอนนี้ไม่ไหว จะกลั้นน้ำตา ไม่อยู่แล้ว...พี่พิมก็รักคุณพ่อมากที่สุด เช่นกันค่ะ...
3 ธันวาคม 2552 10:54 น. - comment id 110841
ขอบูชาพระคุณของบิดามารดา รักพ่อและแม่ที่สุด
3 ธันวาคม 2552 12:21 น. - comment id 110842
ฉางน้อยแสนซน... น้องน้อยทำให้พี่ปราง น้ำตาไหล พี่ปราง มีความหลังฝังใจกับคุณพ่อ ท่านยังมีชีวิตอยู่ แต่ตลอดเวลาพี่ปราง ไม่เคยได้รับอ้อมกอดอันอบอุ่นจากท่าน เรื่องราวของเตี่ยนี้ ทำให้พี่ปรางนึกถึง ท่านมาก ขอบใจนะคะ ที่ทำให้พี่ปราง เปลี่ยนความตั้งใจ
3 ธันวาคม 2552 16:04 น. - comment id 110860
พระคุณเตี่ย ยากบอกกล่าว เล่าได้หมด โศกสลด ยามเตี่ยสิ้น หมดลมหวัง น้ำตาไหล อาบแก้ม .. เหลือใดยัง คงเป็นเพียง ความหลัง ที่ฝังใจ จำคำเตี่ย พร่ำสอน อดทนสู้ ละหดหู่ ฮึดยืนหยัด มิหวั่นไหว ทีละก้าว ที่ละก้าว ค่อยก้าวไกล ค่อยคืบไป ให้เตี่ยรู้ .. ลูกทรนง ! คงไม่นาน วิญญาณเตี่ย จะได้เห็น ว่าลูกเป็น ไปได้ตาม เตี่ยประสงค์ แม้เซบ้าง ท้อบ้าง มิล้มลง ยังจิตคง สู้ชีวิต .. เลือดเตี่ยแรง ทุกวันนี้ ยังเหมือนมี เตี่ยเคียงข้าง ทุกก้าวย่าง ยังรู้สึก ไออุ่นแฝง จิตสัมผัส ลึกล้ำ ซ่อนสำแดง ประกายแสง อุ่นไอรัก .. เตี่ยมอบมา.
3 ธันวาคม 2552 18:20 น. - comment id 110865
อ่านเรื่องราวเศร้าโศกโลกพรากรัก จะหักห้ามอาลัยเมื่อพรากสิ้น เคยส่งเสียเลี้ยงดูให้อยู่กิน ชุบชีวินก่อเกิดให้เติบโต ต้องพลัดพรากจากลามันหน้าเศร้า ไม่มีแม้รอยเงาเฝ้าได้เห็น ยากทดแทนบุญคุณหนุนลำเค็ญ กลับยากเย็นเป็นใบ้ให้จากลา แวะมาเยี่ยมครับ
3 ธันวาคม 2552 18:46 น. - comment id 110866
28..... แหมๆ ลุงสายวาลิง เอ๊ย สายวารินทร์คะ เตี่ยไม่มีให้กอด กอดเมียของเตี่ยแทนได้ไหมคะ แหมๆ เตี่ยคงไม่ว่าหรอกคะ เนอะ ขอบคุณค่ะพี่ ...... ปีใหม่หนีแม่น้ำตาปี ไปเที่ยวไหนอีกแระพี่เรา ...
3 ธันวาคม 2552 18:48 น. - comment id 110867
29.....พี่อ้อยคะ พี่รู้ไหมคะ เพลง พ่อ ของคุณปั่น ไพบูลย์นั้น ฉางน้อยชอบมากๆ ตามหามาฟังตั้งนานแล้วคะ ฟังแล้วซึ้งๆ เศร้าๆ คิดถึงเตี่ยมากๆ ... เคยฟังวนอยู่อย่างงั้นทั้งวัน ร้องไห้ด้วย ร้องไห้จนสาแก่ใจตัวเอง 555555 ฟังทีไร ก็ชอบค่ะพี่อ้อย ขอบคุณที่นำเพลงเพราะๆ ถูกใจมาให้ฟังค่ะ
3 ธันวาคม 2552 18:50 น. - comment id 110868
30 - 34..... ขอบคุณสำหรับภาพสวยๆที่พี่อ้อยฝากมาเม้นท์ ความประทับใจมีมากมาย เกินคำบรรยายค่ะ ... ปล. ชอบ ภาพที่ 32 มากๆ ชอบเป็นการส่วนตัว มิเกี่ยวกะผู้ใด อิอิ ชอบภาพนี้ค่ะ ดูอบอุ่นมาก ลูกสาวกับพ่อ รอยยิ้มที่สดใส บนบ่าของพ่อ......
3 ธันวาคม 2552 18:51 น. - comment id 110869
35.........ลุงจุดเจ้าขา เตี่ยไม่เคยตายจากใจค่ะ ขอบคุณที่นำกลอนมาฝากค่ะ กายจากไป แต่อยู่ในใจเสมอคะ ....รักษาสุขภาพนะคะ ลำปางหนาวมั๊ก 555555555
3 ธันวาคม 2552 18:52 น. - comment id 110870
36.......สวัสดีค่ะคุณธันวันตรี...... ขอบคุณที่ทักทายคะ คิดถึงพ่อ ก็ไปกราบพ่อ กอดพ่อนะคะ อย่าช้าคะ
3 ธันวาคม 2552 18:54 น. - comment id 110871
37 - 40........ภาพแต่ละภาพของพี่เทียนหยดมีความหมายค่ะ ภาพแทนภาษาอักษรได้ดีนะคะ .. ขอบคุณนะคะพี่ คุยไม่ออก เหมือนตื้อๆไงไม่ทราบคะ ...... ชอบจกไข่ทีเผลอนะหล่อนน่ะ อิอิ ....
3 ธันวาคม 2552 18:56 น. - comment id 110872
41.....สวัสดีค่ะพี่พิม น้ำตาลหวาน กอดคุณพ่อ รักคุณพ่อ ก่อนที่จะไม่มีท่านให้บอกรัก ก่อนที่จะไม่มีท่านให้กอดนะคะ ... ขอบคุณค่ะพี่พิม น้ำตาลหวาน ....
3 ธันวาคม 2552 18:57 น. - comment id 110873
42.....สวัสดีค่ะคุณต่อง(ต้อง) ขอบคุณที่มาทักทายค่ะ รักษาสุขภาพนคะ
3 ธันวาคม 2552 19:00 น. - comment id 110874
43.....สวัสดีค่ะพี่ปรางทิพย์ .... พ่อ แม่ ไม่มีใครที่ไม่รักลูกหรอกคะ มีแต่ลูกบางคนที่มักจะน้อยใจ คิดว่า พ่อแม่ไม่รัก มักทำตัวห่างเหินท่านไปเอง อยากให้กอดท่าน รักท่านตอนที่ท่านยังอยู่ อย่าคิดอาย อย่าเขิน แล้วจะรู้ว่า อ้อมกอดของพ่อนั้นอบอุ่นกว่าผ้าห่มนวมหนาๆราคาแพงๆอีกนะคะพี่ เป็นกำลังใจให้พี่ปราง นะคะ
3 ธันวาคม 2552 19:03 น. - comment id 110875
44......สวัสดีค่ะพี่ผู้เฒ่าทะเลอันดามัน.....ว๊ายๆๆๆ มาได้ไง คิดถึงๆๆๆๆๆๆ จุ๊ ฟฟฟฟ อิอิ ว๊า ฉางน้อยเขียนกลอนไม่เป็นนี่นา ทำไมดีคะ ตอบเป็นกลอนไม่เก่งคะ ขอแปะโป้งไว้ก่อนได้ไหมคะ นะคะๆๆๆที่ร๊ากกก .....
3 ธันวาคม 2552 19:05 น. - comment id 110876
45.....สวัสดีค่ะคุณครูทราย....... เตี่ย หรือ พ่อ แม้คำเรียกอาจต่างกัน แต่ความหมายเดียวกัน เนอะ คุณค่าความเป็นพ่อยังคงอยู่ คุณค่าความรักของพ่อที่ถ่ายทอดไปสู่ลูกยังคงมีให้กันคะ ขอบคุณที่มาทักทายค่ะครูทราย.........
3 ธันวาคม 2552 19:07 น. - comment id 110877
46........สวัสดีค่ะคุณวิชัย........ คุณหายไปนานเลยนะคะ สบายดีไหมคะ ขอบคุณที่มาทักทายกันค่ะ ..... ขอบคุณสำหรับบทกลอนที่นำมาฝากจ้า.... ฉางน้อยตอบเป็นกลอนไม่เก่งคะ ขอเป็นร้อยแก้วแล้วกันจ้า......
3 ธันวาคม 2552 20:25 น. - comment id 110884
มาแบบ..นิ่มๆ...
3 ธันวาคม 2552 20:26 น. - comment id 110885
60 แล้วก็จกไข่ แบบ เบาๆ
3 ธันวาคม 2552 20:33 น. - comment id 110888
อ่า....ฉางน้อย กำลังอยู่ในอารมณ์ตื้อๆ จุกๆ ตันๆ อยู่เลย เข้ามาอ่านแล้ว วันนี้คงเล่นจกไข่ไม่ไหว ต่อให้ก่อนนะ พรุ่งนี้มาจ๊ะ เข้มแข้งไว้นะ...สู้ๆ.... ปล.รู้สึกเกือบทุกคนในนี้ คุณพ่อจะไปอยู่บนฟ้าหมดแล้ว(ยกเว้นฝนอ่าคุณพ่อยังแข็งแรงอยู่...) เป็นกำลังใจให้ทุกคนด้วยค่ะ วันพ่อไม่ต้องน้อยใจ หรือเศร้าไปนะคะที่คุณพ่อไม่ได้อยู่ข้างๆ อย่างน้อยพวกเราก็มีพ่อคนเดียวกันจริงมั๊ย พ่อหลวงของพวกเรา ยิ้มจ้ายิ้ม วันที่ 5 ธันวาคมมาจุดเทียนชัยถวายพระพรพร้อมกันเนาะ 19.19 น. พรุ่งนี้เจอกันจ้า แว๊บบบบบบบบบบบ
3 ธันวาคม 2552 20:47 น. - comment id 110895
อืมวันนี้ อ่านแต่เรื่องความรักกับคุณพ่อ อ่านแล้วรู้สึกปลื้มนะ. แม้ว่าบางคน จะเล่าด้วยความโศกเศร้า แต่สิ่งที่สัมผัสได้ นั่นคือความผูกพัน ความรัก ของลูกที่มีต่อบุพการี.. อืม..สวัสดีน้องหมวยด้วย พี่กิ่งกำลัง ไล่ชกกะงานพันละวันอยู่ช่วงนี้ อะ เลยอาจจะดูหายไป
4 ธันวาคม 2552 00:58 น. - comment id 110908
59.........อะไรแว่บๆ เลื้อยมาแบบนิ่มๆๆหว่า ????
4 ธันวาคม 2552 01:00 น. - comment id 110909
60.....พี่อ้อยๆ เอาไข่คืนมาเลยน๊า จกไปต่อหน้าต่อตา โห แค่เผลอนอนแป๊บเดี๊ยะ จกแระ โมฆะๆๆๆๆ ....... เค้าเพิ่งตื่นแระ ....
4 ธันวาคม 2552 01:06 น. - comment id 110910
61.......... สหายฝน ฉางน้อยดีใจนะ ดีใจที่อย่างน้อยสหายฝนยังมีพ่อให้กอดอีกปี และตราบนานเท่านาน จริงไหมสหาย เคยคิดน้อยใจนิดๆ ว่า ทำไมเตี่ยมาจากเราเร็วเกินไป เคยอิจฉาเพื่อนๆที่มีครอบครัวกันพร้อมหน้า เคยร้องไห้ในวันที่ไม่มีใครให้กอดในวันที่ 5 .ค. ......แต่เดี๋ยวนี้เลิกคิด เลิกเศร้าเลิกน้อยใจแลว ทุกวันต้องไปกันหมด เพียงแต่ว่า ช้าหรือเร็วแค่นั้นเอง ......จำไออุ่นจากอ้อมกอดเตี่ยได้เสมอค่ะ... สหายฝน...กอดพ่อของสหายแทนฉางน้อยหน่อยนะคะ บอกรักพ่อ กอดพ่อ ก่อนที่บางอย่างอาจสายเกินไป อย่าเขิน อย่าอายค่ะ .......
4 ธันวาคม 2552 01:10 น. - comment id 110911
62.......สวัสดีค่ะพี่กิ่งโศก พอดีคืนนั้นถามพี่แบมในเอ็มว่า ... พี่กิ่งโศกหายไปเลย ไม่เห็นออนเอ็ม .......รู้ว่าพี่ยังอยู่ดีมีแฮง ก็ดีแล้วค่ะ .....ขอบคุณที่มาทักทายให้กำลังใจค่ะ แค่คิดถึงเตี่ยในวันเก่าๆ แค่คิดถึงเรื่องราวของเราสอง เตี่ยกะฉางน้อยผูกพันกันมาก ไปไหนไปด้วยกันตลอด ไม่ว่างานศพ งานแต่ง ไม่ว่าขึ้นเหนือ ล่องใต้ เหนือ ออก ตก ที่ไหนมีเตี่ย ที่นั่นต้องมีฉางน้อยค่ะ .......สมัยก่อนเคยคิด ถ้าไม่มีเตี่ย เราจะทำอย่างไร จะอยู่ได้ไหม แต่สุดท้าย ก็ทำได้เพราะรู้ว่า เตี่ยไปสบายแล้ว ...... ขอบคุณพี่กิ่งนะคะ.....
4 ธันวาคม 2552 11:09 น. - comment id 110921
โหย...กลับมาอ่านคอมเม้น วิทย์ ศิริ มีพาดพุงด้วยแฮะ ท้าทายแบบนี้มิรู้จักฝนซะแระ ถ้าไม่เชื่อถามฉางน้อยดูได้ กิตติศัพท์ฝนอ่ะ "อย่าแหย่หนวดเสือ" เพราะเสือจะจาม
4 ธันวาคม 2552 11:10 น. - comment id 110922
ชอบทุกภาพที่คุณเพิ่ลนำมาแปะเลยอ่ะ แต่ฝนแต่งกลอนยังไม่ออกเลย
4 ธันวาคม 2552 11:25 น. - comment id 110925
4 ธันวาคม 2552 11:25 น. - comment id 110926
yippy!!!
4 ธันวาคม 2552 11:28 น. - comment id 110927
"ฉันชอบกินไข่.....เพราะมันไม่มีกระดูก" ขอบคุณในฟามกรุณาไว้จะแวะมาอีกที
4 ธันวาคม 2552 17:47 น. - comment id 110970
65 ฝนจำไม่ได้แล้วว่ากอดพ่อครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่ แต่ถึงไม่หวานแหววกันก็รู้ล่ะน่าว่า "รัก" อิอิ ขอบคุณในคำอวยพรนะจ๊ะ ปล.ต่ะเองก็หาแควนสิจะได้ไปกอดพ่อแควนแทนอ่ะ
5 ธันวาคม 2552 21:55 น. - comment id 111081
61 - 71.......แหมๆ สบายใจล่ะซิสหายฝน ไม่มีใครแย่งเก็บไข่แล้วนี่ อิอิ
5 ธันวาคม 2552 21:56 น. - comment id 111082
72..... สหายฝนคะ อ้อมกอดใครๆคงไม่เหมือนอ้อมกอดเตี่ยมั้งคะ อิอิ กอดแควนกะกอดเตี่ย ต่างกันมั้งงงงงง ไม่รุ้จิ ไม่ชำนาญ อิอิ 5555
7 ธันวาคม 2552 12:01 น. - comment id 111374
พ่อมีอาจจะอยู่คู่แผ่นฟ้า แต่อุราแห่งพ่อต่อเสมอ ยังรักลูกผูกพันอยากพบเจอ ขอเสนอทำดีชีวีงาม มิมีใครค้ำฟ้าโลกานี้ ถึงเวลานาทีมิอาจข้าม เป็นไปตามวัฏฏะคราถึงยาม ทุกเขตคามทุกคนมิพ้นวาย รักษาตัวให้ดีเถิดลูกรัก หากลูกภักดีพ่อก่อความหมาย คำพ่อฝากจากจิตสื่อแทนกาย แม้พ่อตายคำสอนสะท้อนเตือน พ่อมิได้เป็นพ่อตัวอย่างชาติ พ่อสามารถเลี้ยงได้มิอายเพื่อน ลูกของพ่อเข้มแข็งแกร่งมิเลือน อย่าแชเชือนช่วยเหลือเกื้อกูลกัน เตี่ยคือพ่อมิใช่มหาเศรษฐี แต่เตี่ยมีความรักจากใจมั่น เตี่ยจากไปให้ลูกผูกสัมพันธ์ พี่น้องนั่นรักไว้ได้พึ่งพา อาหมวยน้อยกลอยใจจำไว้นะ อย่าได้ละความดีมีคุณค่า หากรักเตี่ยเสียสละเพื่อประชา บุญรักษาคุ้มครองอย่าหมองเลย ร่วมรำลึกถึง "เตี่ย" กับอาหมวยน้อย
7 ธันวาคม 2552 13:13 น. - comment id 111381
74 ฝนพอรู้แระว่าทำไมสหายล๊อคเสป๊คแควนไว้ เลข 4 อัพป่ะ...อิอิ... จะได้ไม่ชนกันไง ของฝนเลข 5 อัพ...เจ๊ยยย...
7 ธันวาคม 2552 15:33 น. - comment id 111391
75.....สวัสดีค่ะพี่วรรณกรรมคนตัวเล็ก วันนี้ว่างเหรอคะพี่ มาทักทายหมวยน้อยได้ อิอิ ... ขอบคุณสำหรับบทกลอนเพราะๆนะคะ อ่านแล้วซึ้งคะ ขอบคุณนะคะพี่ อากาศหนาวไหมคะที่โน่น แล้วคุณตาล่ะคะ สบายดีป่าว ฝากความระลึกถึงคุณตาด้วยน๊า น้องสาวพี่โฟน คิดถึง 5555
7 ธันวาคม 2552 15:35 น. - comment id 111392
76......งั้น ก็เสียใจด้วยสหาย สเปคตรงกันทำไงดี 55555 ยังไง๊ ยังไงก็ชนกัน 555 เป็นไงไม่รู้อ่ะ ชอบมองคนมีอายุแบบเท่ๆ ดูแบบสมาร์ทนิดนุง อิอิ หน้าตาใจดีๆๆ นะ ...... เนี่ยะ กำลังแย่งลุงหนิง กะพี่อ้อยเนี่ยะ 55555555
7 ธันวาคม 2552 16:01 น. - comment id 111402
ลุงหนิงหนาย(ตาโตเท่าไข่ห่าน)
7 ธันวาคม 2552 16:01 น. - comment id 111403
80
7 ธันวาคม 2552 16:03 น. - comment id 111405
อย่าบอกนะว่า ลุงหนิง นิรุฒน์ ท่านโกจนาถ อ่ะ555 ไม่งั้นมีวางมวยกันแน่ มวยทะเลสนป่ะๆ
7 ธันวาคม 2552 16:04 น. - comment id 111407
ไปเจียวไข่ก่อนนะ เดี๋ยวมาใหม่
7 ธันวาคม 2552 16:05 น. - comment id 111408
81......... ถูกต้องแล้วคร๊าบบบบบบบบ 5555 สามคนแระ มาเลยๆ มาวางมวยกัน มวยตับจากดีกว่าม่ะ หนุกหนานๆอ่ะ 555 ... เค้าชอบมากอ่ะ อาหนิง เปลี่ยนจาก ลุงเป็นอาแระ น้องของเตี่ยมัง อิอิ
7 ธันวาคม 2552 16:06 น. - comment id 111409
82..... เจียวไข่เผื่อด้วยดิ กำลังหิว โดนไล่ออกจากงานเนี่ยะ เออร์ลี่55555 ทำไงดีว๊า ไปเก็บลำไยที่เมืองเหนือดีก่า อิอิ ......
7 ธันวาคม 2552 17:17 น. - comment id 111416
83 555ฝนว่านะถ้ามวยตับจาก เข้าทางฝนเลย เพราะฝนมีวิชาย่องเบาติดตัวอยู่แระ
7 ธันวาคม 2552 17:19 น. - comment id 111417
84 เดี่ยวนะอย่าเพิ่งไปเก็บขอไปปลูกก่อน ไข่เจียวแม่เอ๊ย.... วันนี้ใจดีแจกไข่เจียว
7 ธันวาคม 2552 17:20 น. - comment id 111418
นี่ๆสหาย ฝนไปจกไข่หัวหน้าแก๊งค์เรามาได้ด้วยล่ะ เจ๋งป่ะๆ ตอนนี้กำลังเล้งใบที่สอง
7 ธันวาคม 2552 17:31 น. - comment id 111421
ทำหน้าใสซื่อ ไม่มีพิษภัย
7 ธันวาคม 2552 17:32 น. - comment id 111422
ท่าทางเจ้าบ้านจะไปไม่กลับ หลับไม่ตื่น
7 ธันวาคม 2552 17:33 น. - comment id 111423
90
7 ธันวาคม 2552 17:34 น. - comment id 111424
เรียบโร๊ย
7 ธันวาคม 2552 20:27 น. - comment id 111443
.......... แหมๆ เล่นซะเพลินซิ สหายฝนน่ะ ฉางน้อยเพิ่งตื่นแหละ เดี๋ยวจะนอนต่อแล้วละ เฮ้อออออออ