หน้าส่วนตัว
ในหนึ่งอาทิตย์ที่ผ่านมา ข้าพเจ้าเจ็บป่วยเป็นเวลายาวนานอาทิตย์หนึ่งเต็มๆที่นอนไม่หลับ เป็นไข้หนาวจนสั่น นอนลงกับที่นอนต้องปวดศีรษะเป็นอย่างมากทุกข์ทรมานจนต้องร้องไห้หลายครั้ง หาหมอกี่หมอ เข้าโรงพยาบาลก็แล้วยาเพียงได้แต่บรรเทาอาการ หมดฤทธิ์ยาอาการเดิมก็กลับมาอีก
จนรู้สึกว่าอยากตาย นึกในใจว่า ถ้ามันจะตายก็ให้ตายไปเลยดีกว่าอย่ามาทรมานกันอย่างนี้เลยที่ต้องทานยาเป็นกำ ทานอะไรไม่ลงเลยหยิบจับอะไรเป็นตกแตกเสียหายไปหมด
หมดหนทางกับอาการของตัวเอง เลยต้องใช้วิธีสวดมนต์ไว้พระแล้วค่อยๆเรียกสติให้กลับมาเข้มแข็งพิจารณาอย่างช้าว่าเกิดอะไรขึ้นกับชีวิตแน่
เปิดตู้เย็น ผลไม้และกับข้าวเต็มตู้ไปหมดด้วยเหตุที่ไม่อยากทานอะไรคิดแง่ดีกับชีวิตบ้างว่า กรรมดีก็คงเหมือนผลไม้ของสดที่เราหามาใส่ไว้ในตู้เย็น แต่พอสักพักด้วยเหตุที่ว่าของในตู้เย็นค้างเป็นอาทิตย์แล้วย่อมมีเน่าเสียจึงเลือกเก็บออกมาทิ้งถังขยะด้วยความไม่มีแรงก็ทำสิ่งเหล่านั้นหล่นหกใส่ตัว นี่ก็คงเป็นกรรมกระมังแต่เป็นกรรมชั่วซึ่งเราไม่อาจรู้ได้เลยว่าในอดีตชาติทำอะไรไว้บ้าง ขออโหสิกรรมพวกเขาแล้วเขาให้อภัยอภัยเรารึเปล่า
แต่ถ้ามองกลับด้านเพราะ ร่างกายเราเองอ่อนแอไม่ใช่เรื่องของเวรกรรมอะไรหรอก ที่ดันป่วยทีเป็นทีละหลายโรคพร้อมกัน
หลอมลมอักเสบเป็นหนอง ไทรอยด์เป็นพิษ โรคหัวใจ มันดันขยันชวนมาอยู่ในตัวเราพร้อมกัน
จนบัดนี้อาการเจ็บป่วยก็ยังทรงๆทรุดๆ หมดปัญญาได้แต่ตั้งสติและเอากำลังใจสู้กับมัน
พอเช้าอีกวันหนึ่งพอดีแดดสาดส่องต้นไม้ ดอกไม้หน้าบ้านให้มองแล้วสดชื่นบ้าง เห็นชายชราคนหนึ่งกำลังคุ้ยเขี่ยถังขยะพร้อมใส่เสื้อบางๆเพียงตัวเดียวก็เลยให้เสื้อหนังสีดำที่ซื้อมาเมื่อปีที่แล้วราคาพันกว่าบาทให้แกไปพร้อมเงินอีก ๑๐๐ บาทและบอกลุงว่า
คุณลุงค่ะหนูให้ ไม่ใช่ว่าดูถูกอาชีพคุณลุงน่ะแต่หนูอยากทำทานเพื่อจิตใจหนูจะได้สบายขึ้น
คุณลุงมองดูเสื้อด้วยความแปลกใจ ที่แรกไม่กล้ารับ จึงต้องบอกว่าให้จริง คุณลุงจึงรับเสื้อพร้อมกับให้ศีลให้พรพร้อมยกมือไหว้ ข้าพเจ้ารับไหว้แทบไม่ทัน
การเจ็บป่วยมันจะเป็นเรื่องของอะไรก็ช่าง ไม่ได้สนใจมันอีกแล้วทานยาตามหมอสั่ง ฉีดยามาแล้วถ้าไม่หายไปฉีดใหม่อะไรจะเกิดก็ต้องเกิดและอย่าถอดใจสิ่งสุดท้ายกำลังใจสำคัญที่สุด
กระต่ายใต้เงาจันทร์ 30 พ.ย. 2552 15:23 น. - ID 10614 
1087
3
0
30 พฤศจิกายน 2552 18:18 น. - comment id 110520
30 พฤศจิกายน 2552 19:40 น. - comment id 110686
ขอให้หายโดยวนะครับ น้องต่าย
30 พฤศจิกายน 2552 23:17 น. - comment id 110727
ผมตกใจกับสิ่งที่คุณเขียนมาทั้งหมด เป็นเรื่องจริงหริอแต่งขึ้นมา จากผมที่ติดตามอ่านข้อคิดของคุณนะครับ
1 ธันวาคม 2552 11:31 น. - comment id 110735
การไม่มีโรคเป็นลาภอันประเสริฐ พี่พิมขอให้น้อง หายป่วยเร็วๆนะค่ะ ถ้าพอมีแรงทำได้ พี่พิมอยากให้ ค่อยๆแกว่งแขน ทุกๆวันๆละนิด จนกว่าจะครบ 1000 ครั้งต่อวัน พี่อ่านจากหนังสือ จะช่วยบรรเทาให้หาย จากโรคที่เราเป็นอยู่ ไม่มีอะไรเสียหาย ถ้าน้องจะลองทำดูนะค่ะ พี่พิมทำทุกวัน วันละครึ่งชม. เคยเป็นไข้หวัดบ่อยๆ ตอนนี้ไม่ค่อยเป็นแล้วค่ะ หายเร็วๆนะค่ะ ขอเอาใจช่วย..
1 ธันวาคม 2552 11:34 น. - comment id 110736
ปลายขอบฟ้า แสงสีทองส่องระเรื่อ แต่หัวใจมืดบอดกลับมองไม่เห็น ร่างกายมิได้ เจ็บป่วยไข้ แต่ใจ กลับพิการ มีคนอย่างนี้มากในสังคมนี้ กระต่าย เราเชื่อว่าเธอ มีหัวใจที่มองเห็น แสงสีทอง เธอมีค่ามากนักเมื่อเทียบ กับความมืดบอดของบางคน สู้นะเพื่อน กรรม ไม่อาจ ชดใช้ด้วยกรรม แต่กรรมลดลงได้ด้วยความดี จิตใจดี ร่างกายจะดีด้วย แข็งแรงเร็ว ๆ นะเพื่อน เอาใจช่วย
2 ธันวาคม 2552 16:21 น. - comment id 110776
ดอกไม้เยี่ยมไข้ ขอเป็นกำลังใจหายป่วยไวไว ต้องทำใจให้เข็มแข็งแรงจึงจะมี พลังจิตจะพิชิตโรคร้ายได้ทุกโรคค่ะ
3 ธันวาคม 2552 15:24 น. - comment id 110847
สวัสดีค่ะคุณฉางน้อย ตอนนี้สบายดีหายแล้วค่ะ แต่ยังเพลียๆอยู่เท่านั้นเองค่ะ
3 ธันวาคม 2552 15:25 น. - comment id 110848
สวัสดีค่ะคุณเสมอจุก ขอบคุณค่ะดีขึ้นมากแล้วค่ะ
3 ธันวาคม 2552 15:33 น. - comment id 110850
สวัสดีค่ะคุณกรศีลป อกวินชีวัน
เป็นเรื่องจริงค่ะการเจ็บป่วยเป็นเรื่องธรรมชาติและมีโรคประจำตัวคือโรคหัวใจ
ขอบคุณนะคะที่เป็นห่วง กว่ากระต่ายจะเขียนข้อคิดอะไรออกมาได้ล้วนแล้วแต่ผ่านบททดสอบของชีวิตมาเยอะพอสมควรเราได้เรียนรู้ประสบการณ์โดยตรงหลายเรื่องแต่ชีวิตเราท้อได้แต่ถอยไม่ได้อยู่อย่งมีความหวังความฝันถึงเราไม่ถึงจุดมุ่งหมายดั่งหวังกระต่ายเพียงคิดว่าเราได้ทำแล้วและทำดีที่สุดเท่าที่มนุษย์คนหนึ่งพึงกระทำค่ะ
ตอนนี้กระต่ายหายดีแล้วค่ะ แต่เพลียๆเท่านั้นเองดีใจนะคะที่เห็นคุณยังติดตามผลงานตลอดลองแวะไปอ่านกลอนบ้างสิค่ะเปลี่ยนบรรยากาศ
ระลึกถึงมิตรภาพและความใจดีของคุณเสมอ
กระต่าย
3 ธันวาคม 2552 15:39 น. - comment id 110851
สวัสดีค่ะคุณกรศีลป อกวินชีวัน นั่นเป็นเรื่องจริงค่ะแต่ตอนนี้กระต่ายสบายดีแล้วยังเพลียๆอยู่บ้างเพราะอาจจะมีโรคประจำตัวคือโรคหัวใจและอากาศทางเหนือหนาวปรับตัวไม่ทันเจ็บป่วยเรื่องธรรมดาค่ะใจเราสำคัญที่สุด ดีใจค่ะที่เห็นคุณมาลองไปอ่านกลอนที่กระต่ายเขียนบ้างก็ได้ค่ะเปลี่ยนบรรยากาศ ยังระลึกถึงความใจดีและมีน้ำใจของคุณเสมอไม่เคยลืมค่ะ
3 ธันวาคม 2552 15:45 น. - comment id 110853
สวัสดีค่ะพี่พิม ขอบคุณน่ะค่ะทุกวันนี้ทำตามที่พี่บอกดีขึ้นมากแล้วค่ะ
3 ธันวาคม 2552 15:50 น. - comment id 110854
สวัสดีจ๊ะอ้อยที่รัก ได้ข่าวจากเจ้าเยาว์ว่าตัวเองป่วยเหมือนกัน เยาว์ส่งผ้าพันคอมาให้ต่ายสวยมากคิดว่าจะพาเจ้าเยาว์เที่ยวเชียงรายข้าๆๆออกโรงพยาบาลเลยไม่ได้พาไปเลยเจ้าเยาวืมันมาพะเยาว์น่ะวันนี้เพิ่งส่งเสื้อไปให้เจ้าเยาว์รักษาตัวเองเช่นกันน่ะอ้อยดูแลตัวเองมากๆต่ายอยากโทรหาน่ะแต่ยังหอบๆเหนื่อยๆอยู่กลัวอ้อยเป็นห่วงหายเร็วๆจะได้จัดกิจกรรมค่ายให้เด็กๆกัน
3 ธันวาคม 2552 15:52 น. - comment id 110856
สวัสดีค่ะป้าดวง ทุกวันนี้ก็ใช้หัวใจที่แข็งแกร่งและการสวดมนต์ไหว้พระและพลังจิตรักษาค่ะ
3 ธันวาคม 2552 15:56 น. - comment id 110858
ห่วง
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
ช่วยเลือกที่สุดกลอนดีๆ