ผู้หญิงคนหนึ่งโดนแฟนทิ้งไปมีคนใหม่ เธอสิ้นหวังถึงกับ ตามเพื่อนไป สถานที่แห่งหนึ่ง ขอเรียกว่า "สำนัก" แล้วกัน เธอไปเพราะต้องการที่จะทำเสน่ห์ยาแฝดเพื่อเรียกแฟนกลับมา เจ้าสำนักเรียกเงินจากเธอ 30,000 บาท ก่อนบอกให้กลับบ้าน โดยมีเงื่อนไขว่า เธอจะต้องปฏิบัติตามข้อกำหนดเป็นเวลา 15 วัน แล้วค่อยกลับมา โดยเจ้าสำนักได้ให้สัญญากับเธอว่าเธอจะต้องได้ แฟนคืนมาแน่นอน ข้อกำหนดดังกล่าวมีรายละเอียดดังนี้ 1. ทุกวันตอนเย็น ให้เดินนับก้าวทีละก้าวจนครบ 999 ก้าวโดย ห้ามนับผิด หากนับผิดหรือไม่แน่ใจ ให้เริ่มนับใหม่ 2. ก่อนนอนให้สวดมนต์ 99 จบ 3. ให้คุยกับพ่อหรือแม่ทุกวัน เล่าเรื่องต่างๆให้ฟังทั้งหมด ห้ามปิดบัง และโกหกเด็ดขาด 4. ไม่ให้รับรู้หรือพูดคุยกับแฟนโดยเด็ดขาดภายใน 15 วัน หากผิดคำ สัญญาจะต้องเริ่มนับหนึ่งใหม่จนกว่าจะครบ 15 วัน และเมื่อถึงกำหนดผู้หญิงคนนี้ได้กลับมาหาเจ้าสำนักพร้อมกับหัวใจ ที่ยังร้องไห้เหมือนเดิม แต่เธอรู้แล้วว่าทำให้แม่เสียใจ และเธอเองก็ เสียใจที่เป็นต้นเหตุของเรื่องนี้ด้วย เธอได้เรียนรู้ว่า ถ้าไม่นำจิตไปวางไว้กับเรื่องนั้น มันก็จะรู้สึกดีขึ้นได้ และเธอก็ผ่านมาแล้ว 15 วัน โดยที่ยังมีลมหายใจอยู่ เธอได้เงินทั้งหมดคืนมาจากเจ้าสำนัก และสิ่งสุดท้ายที่เจ้าสำนักบอกพร้อม กับเสียงหัวเราะคือ "เก็บเงินไว้สองหมื่น ให้แม่ห้าพัน อีกห้าพันนำไปซื้อ เสื้อผ้า เครื่องสำอางค์ แล้วแต่งตัวใหม่ให้ดูดีกว่านี้" จากเรื่องราวที่เล่ามานี้ ทำให้ได้แง่คิดว่า บางทีเมื่อพบความทุกข์หรือปัญหา สิ่งเดียวที่มนุษย์ต้องการอาจเป็นแค่พี่พึ่งพิงทางใจ เพื่อรอวันที่สติกลับมา แล้วลุกขึ้นสู้อีกครั้ง เพราะในที่สุดแล้วเราจะไม่มีทางผ่านมันไปได้ หาก ไม่ตัดสินใจ... ก้าวเท้าข้ามมันไปเอง ...ว่าไหมค่ะ
16 พฤศจิกายน 2552 11:09 น. - comment id 109911
ชีวิต เป็นเรื่องหินๆ ลื่นบ้าง ก็ไม่แปลก ว้าวว ชอบค่ะ
16 พฤศจิกายน 2552 11:35 น. - comment id 109913
กานต์ล่ะลื่นเข่าแตกประจำล่ะค่ะพี่อ้อย แบบว่าซุมซ่ามมากค่ะ
16 พฤศจิกายน 2552 12:06 น. - comment id 109915
รัก โลภ โกรธ หลง คงต้องใช้ปัญญาและสติ ให้มากๆ เคยอ่านเมล์นี้นานแล้วค่ะน้องอ้อย แต่พอจำได้ ยังรู้สึกดีใจ อย่างน้อยเจ้าสำนักคนนั้น ได้ชี้ทางสว่างให้เธอ ขอบคุณที่เอามาลง แบ่งปันกันอ่านจ้า มีอะไรหม่ำบ้าง หิวแล้วค่ะ
16 พฤศจิกายน 2552 12:51 น. - comment id 109916
ให้ข้อคิดดีๆมากเลยคุณเพิ่ล ทำให้นึกไปถึงข้อคิดที่ได้จากหนังสือเล่มหนึ่งที่เคยอ่านนานมาแล้วว่า เวลาคนเราจะเดินข้ามภูเขาจากลูกหนึ่งไปอีกลูกหนึ่ง เราจะระเบิดหินผาที่ขวางอยู่ตรงหน้า หรือจะเดินอ้อม แม้จะถึงช้าแต่ก็ปลอดภัย อยู่ที่การตัดสินใจเพียงครั้งเดียว
16 พฤศจิกายน 2552 19:41 น. - comment id 109921
เพียงก้าวข้าม ถึงจะพ้นหรือไม่ก็ต้องลองดูค่ะ เคยอ่านเจอเหมือนกัน ปล.แซว คห.1+2 เล่นอะไรกันน่ะเล่นด้วย คริ
16 พฤศจิกายน 2552 20:18 น. - comment id 109922
.....ต่ะแล่ม...ต่ะแล่ม...ต่ะแล่ม....โอ๊ย เจ็บซี่โครง ไปดีกว่า อิอิ .....
16 พฤศจิกายน 2552 21:53 น. - comment id 109927
สงสัยจะเป็นเจ้าสำนักเสี้ยวลิ้ม ที่สอนฝ่ามืออรหันต์ กับดัชนีเด็ดดอกบัว แต่ที่เคยได้ยินมา เจ้าสำนักต้องอาบน้ำ ลงอักขระให้ด้วย ถึงจะขลัง
17 พฤศจิกายน 2552 03:11 น. - comment id 109931
เป็นการฝึกจิตน่ะค่ะ แต่จะว่าไป หายากมากที่จะได้พบเหตุการณ์เช่นนี้ ส่วนมากหากเรียกเงิน แล้วไม่เคยคืนให้เลย เพื่อนพี่ปรางโดนกันมาแยะค่ะ จริง ๆ แล้วอยู่ที่เราน่ะ หากใจหยุด เราก็จะไม่ทุกข์ และจะรักตัวเองมากขึ้น และจะมองเห็นทางแก้ปัญหาเนาะ
17 พฤศจิกายน 2552 13:10 น. - comment id 109940
คุณก้าว..ที่กล้า ชอบจิงป่ะตัวเอง ขอบคุณที่มาร่วมกันก้าวข้ามค่ะ .................................................... กานต์ นั่นไง..น้อง พี่ถึงว่า ลื่นบ้าง ก็ไม่เห็นแปลก ความซุ่มซ่ามเนี่ยเป็นความสามารถเฉพาะ ห้ามลอกเลียนแบบเนาะๆ ปล.พี่เองก็ "ตัวแม" เชียวนาเรื่องความซุ่มซ่าม เนี่ย... .............................................................. เจ๊แบม... เรียกว่าเธอโชคดีมากๆพี่ว่ามั๊ย..ลองคิดเล่นๆ ถ้าเธอไปเจอคนที่คิดไม่ดี..เธออาจจะไม่เสีย เงินอย่างเดียว...เนาะพี่เนาะ เค้ามีไข่ต้ม 1 ฟอง มามะเค้าแบ่งให้ครึ่งฟอง พอเพียง เพียงพอน๊ะตะเอง .......................................................... คุณเพิ่ล... ใช่แล้ว การตัดสินใจทำอะไรด้วยตัวเราเอง ก็หมายถึงเรามอบความไว้วางใจให้ตัวเรา...นั่น และไม่ว่าผลจะเป็นยังไง ท้ายสุดเราก็ต้อง ยอมรับเนาะๆๆๆๆ...หาแนวร่วม 555555 เอ้..คุณเพิ่ลวันนี้ เพิ่ลคุณ รู้สึกจะ งงๆ ก๊งๆ ยังไงกะไม่รุ...เฮ้อ ........................................................... เฌอ... งั้นเราต้องก้าวยาวๆด้วยมั๊ยเนี่ย ยังไงโอกาสพ้นคงมีมากกว่าเนาะ... หาแนวร่วมอีกแล้วเรา..อิอิ .................................................... ฉาง..... เจ็บซี่ไหนจ้ะ...บอกเจ๊...เดี๋ยวช่วยย้ำ..อย่า ลำเอียงน๊า..เจ้าฉาง เด่ว ซีโครงมันน้อยใจ หนีไปไม่กลับด้วย... รีบไปรีบมาเน้อ.... ....................................................... พี่นักสืบ... อะจึ่ยยย... แฮ่ะๆ ทำไมพี่รู้ลึกจริงๆ ........................................................ พี่ปรางค์... ใช่ค่ะพี่...นับว่าเธอคนนั้นโชคดีที่เจอคนดี บางครั้งมันก็เหมือนเส้นผมบังภูเขา เหมือนกัน..คนเรามักจะมองเห็นตัวเองไม่ ชัดเท่าคนอื่นมอง... แต่ในทางกลับกัน...ใครเล่าจะรู้จักตัวเราได้ ดีเท่าตัวเรา...ถ้าเราไม่หยุดแล้วใครหล่ะจะ มาหยุดเราได้...เนาะ
18 พฤศจิกายน 2552 20:36 น. - comment id 109965
ก้าวลื่น ก็ลุกใหม่ได้จ้า คุณเทียนหยด
19 พฤศจิกายน 2552 09:52 น. - comment id 109967
ศิษย์พี่ ปู่กิ่ง ฉิงฉับ...เรียกให้เต็มยศ อิอิ แม่นอยู่ค่ะ ลื่นแล้วก็ลุก..ถ้าลุกไม่ดีก็ อาจจะลื่นอีกหน..ก็บ่เป็นหยั่งดอก..ล้มล้ม ลุกลุก..สนุกดีเนาะ..
20 พฤศจิกายน 2552 15:41 น. - comment id 109971
^ ^ ^ ปูนนี้แล้วเซฟกระดูกไว้มั่งก็ดีนะคุณเพิ่ล......เดี๋ยวจะหาว่าไม่เตือน555
20 พฤศจิกายน 2552 21:03 น. - comment id 109972
เอางี้และกัน คุณเพิ่ลลล...เราต่างคนต่าง เตือนกันดีป่าวววว
21 พฤศจิกายน 2552 15:05 น. - comment id 109983
เนียนนะเนี่ย.......จะหาพวกล่ะสิ คุณเพิ่ล เอาไว้หิ้วปีกตอนลุกใช่ป่ะ (ตอกย้ำ555)
21 พฤศจิกายน 2552 22:38 น. - comment id 109989
อ่ะ..ไม่ได้จิ...เราก็พลัดกันหิ้วไงคุณเพิ่ล... แจ่มมั๊ยหล่ะ
26 พฤศจิกายน 2552 10:41 น. - comment id 110062
อ่านแล้วรู้สึก..บอกไม่ถูกค่ะ ผู้หญิงเรานี่ ..ทำได้ทุกอย่างเพื่อคนอื่นที่รัก ปัญหาไม่ได้ทำให้เราเป็นทุกข์ แต่เรา...ต่างหากที่ทำให้ตัวเองทุกข์ เพราะไปนำปัญหานั้น มาคิดมาย้ำ ในเรื่องที่ทำให้เป็นทุกข์
26 พฤศจิกายน 2552 22:29 น. - comment id 110067
คุณพิม ถูกต้องเลยค่ะ เขาถึงว่า ทุกข์สุขอยู่ที่ตัวเรา เท่านั้น..ว่าไหมค่ะ ขอบคุณที่แวะมาทักทายค่ะ