คลิบวีดิโอ

สุรศรี

คลิปวีดิโอ
                   ในตอนเช้าก่อนเข้าแถววันนั้นผมมาถึงโรงเรียนก่อนเพื่อนลงเวลาแล้วมานั่งสะสางงานที่คั่งค้างอยู่ที่โต๊ะทำงานในห้องพักครู  เด็กนักเรียนเริ่มทยอยกันมามากแล้ว  เล่นอยู่ที่สนามบาสเก็ตบอลบ้าง ใต้ร่มจามจุรีบ้าง
  สวัสดีครับ
  ครับ สวัสดีครับ  
      ผมรับไหว้สองผัวเมียที่เดินขึ้นบันไดอาคารเรียนแล้วเชิญให้นั่งที่โซฟาห้องผู้อำนวยการ  ท่าทางสองคนนั่นไม่ค่อยกล้านั่งเท่าไรนัก  ดู เก้ ๆ กัง ๆ  แต่งตัวปอน ๆ เหมือนชาวบ้านทั่ว ๆไป
            เชิญนั่งครับ ๆ   ผมต้องเชิญเป็นครั้งที่สองพวกเขาถึงกล้านั่งลงอย่างช้า  ๆ
     เดี๋ยวนั่งคอย ผอ.สักครู่ก็คงมาครับ 
        ครับ ๆ บุคคลทั้งสองใช้สายตาสำรวจไปทั่ว ๆ ห้องอย่างมีท่าทางกังวล
ไม่สบายใจอะไรบางอย่าง
              สักครู่ได้ยินเสียงรถยนต์จอดกึกหน้าตึกอาคารเรียนชั้นมัธยมต้นก่อนผู้อำนวยการเดินขึ้นมา  พวกเรายกมือไหว้พร้อมกับผู้ปกครองนักเรียนทั้งสองคน
             ครับ สวัสดีครับ   ผู้อำนวยการยกมือไหว้ตอบพร้อมวางสิ่งของในมือลงบนโต๊ะทำงานก่อนที่จะเดินไปลงเวลาที่ห้องพักครู
               เด็ก ๆ นักเรียนส่งเสียงดังอึกทึกมาจากชั้นล่างที่เดินผ่านห้องพักครูก็พากันมาจ้องมองด้วยความอยากรู้อยากเห็น  ผู้ปกครองที่มานี้เพราะได้รับหนังสือจากผู้อำนวยการโรงเรียนเชิญมาปรึกษาหารืออะไรบางอย่าง
                  มีผู้ปกครองนักเรียนชั้นมัธยมมาเพิ่มอีก  3 คน ผู้อำนวยการบอกให้ผมไปตามนักเรียนเหล่านั้นขึ้นมาที่ห้องพักครู มีเด็กชายอาทิตย์  เด็กชายวีระชั้น ม. 2 เด็กชายวินัย และเด็กชายสมใจนักเรียนชั้น ม.3 รวม
ทั้งหมด 4 คน
                   พวกเขาทำท่าแปลกใจและตกใจที่ครูเรียกไปพบ   เด็ก ๆเหล่านี้มักจะขาดเรียนบ่อย  หรือมาแล้วไม่ถึงโรงเรียน  สูบบุหรี่ในห้องน้ำ  ไม่สนใจรับผิดชอบงานที่ได้รับมอบหมาย   ครูที่สอนต่างส่ายหัวหนักใจถ้าพูดถึงเด็กเหล่านี้
                  ก็ขอขอบคุณผู้ปกครองทุกท่านที่เสียสละเวลาได้มาพบปะพูดคุยกันกับทางโรงเรียนนะครับ
ผู้อำนวยการเปิดการประชุมย่อย  ๆ  โดยมีผมครูวิชาการและพี่เสรี ครูฝ่ายกิจกรรมนักเรียนมาร่วมนั่งฟังอยู่ด้วย
เด็กนักเรียนนั่งก้มหน้านิ่งอยู่กับพื้นห้อง ส่วนครูและผู้ปกครองนั่งที่โต๊ะโซฟา
                   คือตอนประชุมผู้ปกครองนักเรียนพวกเราก็บอกให้ทราบแล้วนะครับว่าห้ามนักเรียนพกโทรศัพท์ติดตัวมาโรงเรียนเพราะมันมีปัญหาที่ติดตามมาหลายอย่างมีโทษมากกว่าประโยชน์ ผู้อำนวยการเปิดประเด็นต่อไป
                   ถ้าใครพกมาแล้วครูจับได้ครูจะยึดไว้แล้วให้ผู้ปกครองมารับเองจะได้ทราบปัญหาด้วย
                   ผมห้ามมันอยู่นะครู แต่มันก็ไม่ฟัง   ตาของเด็กชายวินัยพูดสวนขึ้นมา
                    ครับ ไม่ใช่แค่โทร ในเวลาครูสอนเท่านั้นนะ บางคนเปิดเพลงรบกวนเพื่อนครูห้ามก็ไม่ฟังครูหลายคนมาบ่นกับผม   ไม่รู้มันมีธุระปะปังอะไรนักหนา
                    พ่อมันอยู่กรุงเทพไม่ค่อยส่งเงินมาหรอกเห็นลูกบอกอยากได้โทรศัพท์ก็เลยซื้อให้มัน คุณตาอธิบายเหตุผลให้ฟัง 
                      พ่อของวินัยหลังจากเลิกกับกับแม่แล้วก็ไปแต่งงานใหม่ปล่อยให้ลูกชาย  2  คนเป็นภาระของพ่อแก่  ๆ คอยดูแลเลี้ยงดูเงินทองก็ขาด ๆ เขิน นาน ๆ ก็ส่งมาทีหนึ่ง เมื่อไม่มีเวลาเลี้ยงดูก็เลยอยากเอาใจลูกโดยการซื้อโทรศัพท์ให้เป็นของขวัญ
                    ครับ ๆ ผมเข้าใจหัวอกผู้เป็นพ่อก็รักลูกทุกคนนั่นแหละ   แต่เราก็ต้องดูแล บางครั้ง เราอาจรักลูกในทางที่ผิดโดยที่เราไม่รู้ตัว   จริงไหมคุณตา    ผู้อำนวยการเป็นฝ่ายรุก
                     ครับมันก็จริงแหละครู  คุณตาตอบเสียงอ่อย  ๆ
                      เสียงสัญญาณระฆังเข้าแถวดังทำลายบรรยากาศที่แสนอึดอัดในห้องนั้น เสียงประกาศ จากครูเวรให้เด็กไปทำธุระส่วนตัวให้เรียบร้อยก่อนมาเข้าแถวหน้าเสาธง ให้เด็กหยุดเล่น ไปล้างมือล้างเท้าให้สะอาด แต่งตัวให้เรียบร้อย      
               โดยเฉพาะอย่างยิ่งโทรศัพท์เดี๋ยวนี้ มันถ่ายรูปได้ด้วย  ผู้อำนวยการยิ้มที่มุมปากและสบตาทุกคน
                       จริงไหมวินัย   เด็กชายวินัยสะดุ้งนิดหนึ่งตอบครับเบา  ๆ ยังคงก้มหน้านิ่งเหมือนเดิม
                       ที่ผมเรียกพบวันนี้อยากจะขอเตือนให้ผู้ปกครองได้ช่วยกันสอดส่องดูแลเป็นหูเป็นตาร่วมกัน
ไม่อยากให้เด็กของเราไปทำในสิ่งที่เสียหาย ยิ่งแถวหมู่บ้านเราตำรวจบอกว่ามียาเสพติดผ่านเข้ามาเยอะมากกลัวลูกหลานเราไปยุ่งเกี่ยวข้องแวะ เดี๋ยวจะมีปัญหาตามมา ผู้อำนวยการยังคงร่ายยาวต่อไปเหมือนมีอะไรอยู่ในใจ
               ไม่มีหรอกครู   แม่ของเด็กชายวีระพูดเป็นครั้งแรก
                       ค่ำมามันก็ไปเล่นกับเพื่อน ไม่เคยเถลไถลที่ไหน พ่อของสมใจพูดเสริม
                       บุหรี่อาจมีบ้างครู  เพราะผมก็สูบให้มันเห็น แต่อย่างอื่นนี่ผมรับรองไม่มีครู  พ่อของอาทิตย์เสริมอีกคน
                        นั่นสิครู  ถึงมันจะขาดเรียนบ้างแต่ยาเสพติดนี่ผมยืนยันไม่มีแน่นอน พ่อของวีระยืนยันอีกคน
                        แน่ใจนะครับว่าไม่มี  ผู้อำนวยการขอให้ยืนยันอีครั้ง
                        ไม่มีครับ  ไม่มี   ผู้ปกครองทุกคนตอบพร้อมกัน
                         ถ้ามีหละ  จะให้ทางโรงเรียนจัดการอย่างไร  ผู้อำนวยการดูจะพยายามวางเงื่อนไขกับทุกคน
                          มอบให้ครูจัดการได้ทุกอย่างนะ ผู้อำนวยการสร้างเงื่อนไขจริง
                          ผู้อำนวยการเสียบปลั๊กคอมพิวเตอร์บนโต๊ะทำงานแล้วเปิดหันหน้าจอมาทางทุกคนคลิกโน่นคลิกนี่สักครูก็มีภาพขึ้นที่หน้าจอดูจะมืด  ๆ บ้างแต่ก็ดูออกว่าเป็นภาพใครทำอะไร พลางเปิดเสียงลำโพงดังขึ้นอีก
                         ทุกคนส่งเสียงฮือในลำคอ ผู้ปกครองทุกคนทำท่าจะเป็นใบ้  เมื่อภาพเด็กทั้ง  4 ที่ตกเป็นจำเลยในห้องนี้ ทุกคนกำลังดูดกัญชา จากบ้องไม้ไผ่อันเขื่อง พ่นควันอกจากปากอย่างมีความสุข สายตาปรือ ๆ เวียนกันไปมา โดยมีเสียงบรรยายภาพอ้อแอ้ในลำคอของเด็กบางคนแต่จำไม่ได้ว่าใคร ทุกคนอยู่ในอริยาบถที่ไม่รู้ว่าตนเองทำอะไรและมีใครแอบถ่ายคลิปวีดิโอไว้ตอนไหนด้วยความคึกคะนอง
                         ทุกคนคงไม่ปฏิเสธนะว่าไม่ใช่เป็นพวกเรา  ผู้อำนวยการหันไปพูดกับจำเลยทั้ง 4 คนก่อนจะปิดภาพจากคอมพิวเตอร์นั้น
                         มันปฏิเสธไม่ได้หรอกครู ภาพชัดออกอย่างนั้น  พ่อของอาทิตย์พูดขึ้น
                           มันทำไปได้ โอ๊ย ลูกหนอลูก แม่ของวีระพูดด้วยความน้ำเสียงโกรธลูกตัวเอง
                          ผมไม่ได้เอาภาพนี้มาประจานแต่อย่างใด   แต่อย่างที่บอกไว้ที่ผมอยากให้ทุกคนช่วยดูแล
ลูกหลานของตัวเองช่วยทางโรงเรียนอีกทางหนึ่งเด็กมันกำลังอยู่ในช่วงวัยรุ่นอยากรู้อยากลองโดยที่ไม่รู้ว่าอะไรผิดอะไรถูกก็ขอให้ค่อยพูดค่อยจากับเขาดี  ๆ  ผู้อำนวยการพูดสรุป
                         แล้วจะลงโทษอย่างไรครู   ตาของวินัยยังสงสัยในโทษทัณฑ์
                         ขอให้คุณตาเก็บโทรศัพท์ไว้ไม่ต้องให้เขาใช้  ส่วนทุกคนผมจะให้ลงลายมือชื่อไว้เป็นหลักฐานทั้งเด็กและผู้ปกครอง คราวหลังจะไม่ได้ทำอีก
                           ได้ครับครู  งั้น ขอบคุณมาก ๆ  ที่ไม่ไล่มันออก พ่ออาทิตย์พูดพลางยกมือไหว้ขอบคุณ
                          ไม่หรอกครับ ไม่ถึงขนาดนั้น  เด็กทุกคนก็คือลูกหลานถ้าไปผมทำก็เสียอนาคตเขาเปล่า ๆ
                          เด็กทุกคนยกมือไหว้ก่อนเซ็นชื่อรับทราบความผิด และเดินคอตกลงบันใดไปเข้าห้องเรียนตามปกติ
                         ไอ้วิ มึงทำไมไม่ลบภาพออกวะ  ไอ้ฉิบหาย  ไม่รู้เสียงใครดังมาคล้อยหลังตามมา
                                                                                         สุรศรี