= ได้หรือไม่ =

เงามืดบนดวงจันทร์

ขณะนี้ได้มีสิ่งที่จะเขามาพิสูจน์แล้วว่าเขาจะสามารถทำได้หรือไม่ สิ่งนั้นก็คือความผิดหวังอย่างแรง เนื่องจากเขาได้ลงสมัครการแข่งขันลับๆโครงการหนึ่ง ซึ่งทุกคนต่างพูดว่า คนที่มาจากองค์กรที่เขาสังกัดอยู่จะมาแข่งทำไมยังไงก็ชนะมากันที่คนอื่นเขา 
     มันยังไม่เลวร้ายพอ มันมีสิ่งที่ทำให้เขารู้สึกทั้งผิดหวังและอับอาย เมื่อมีคนถามเขาว่าชนะจะแข่งต่อในรอบชิงหรือไม่ เขาตอบทันทีว่า แน่นอน เขาจะเขาแข่งต่อ
     เมื่อวันประกาศผลการแข่งขันมาถึง ปรากฎว่าเขาไม่ผ่านแม้กระทั้งรอบแรก เขารู้สึกแย่มากๆ แต่เขารู้สึกโกรธตัวเองมากกว่า เพราะว่า ขนาดเขาอยู่ในองค์กรที่มีชื่อเสียงเขายังไม่สามารถเอาชนะการแข่งขันนี้ได้ทั้งๆที่ผู้ที่ผ่านรอบแรกมาจากองค์กรที่มีชื่อเสียงน้อยกว่า มาถึงตรงนี้ไหนๆก็เล่ามาเยอะแล้ว จะบอกให้รู้ก็ได้ว่าองค์ที่เขาสังกัดอยู่คือองค์กรเกี่ยวกับอะไร องค์นั้นคือ "สำนักฝึกวิทยายุทธ์ร่างกายและจิตใจ" 
     เขาเลยมานั่งคิดว่าเหตุใดมันจึงเป็นเช่นนี้ เขาพบว่าเขาเองแระที่เป็นคนผิด เพราะว่าที่ผ่านมาเขาไม่เคยใส่ใจกับการทำงาน ไม่ฝึกฝน ไม่ทบทวน ไม่พยายาม ไม่คิดที่จะสู้กับคู่แข่งที่เขาเคยพ่ายแพ้มาก่อน ไม่พยายามทำในสิ่งที่เขาทำไม่ได้ เขาได้แต่คิดว่ามันยากเกินไป คิดว่าสำนักฝึกวิทยายุทธ์ร่างกายและจิตใจมีชื่อเสียงมากเลยต้องฝึกหนักกว่าที่อื่น คิดว่าคนที่อื่นเขาไม่ได้เรียนรู้ในกระบวนท่าที่ยากและซับซ้อนขนาดนี้ 
     ตอนนี้เขารู้แล้วว่าเขาคิดผิด เพราะในวันที่เขาได้ไปแข่งขันในการแข่งขันลับๆนั้น ซึ่งคือ การประลองค้นหา 10 ยอดเจ้ายุทธภพด้านธาตุดิน เขาได้เห็นถึงความแน่วแน่ความตั้งใจจริงในตัวผู้เข้าประลองทุกคนมีมากบ้างน้อยบ้างแต่ที่แน่ๆทุกคนมีมากกว่าเรา ทุกคนคิดว่าเขาแน่เตรียมตัวมาอย่างดี พร้อมที่จะเผชิญหน้ากับคู่ต่อสู้ทุกคน 
     ต่างจากเขาคนนั้นที่มั่วยึดติดกับชื่อเสียงของสำนัก คิดแต่ว่าอย่างน้อยเขาก็มาจากที่ที่ดีกว่า แต่เขาลืมคำๆหนึ่งที่ตัวเขาเองเคยยึดมั่น คือ "ความพยายามอยู่ที่ไหนความสำเรร็จอยู่ที่นั้น"
     เขาเริ่มที่จะหูตาสว่างขึ้นแล้วแต่ตัวเขาเองก็ยังคิดว่าเขายังไม่พ้นขีดอันตราย เพราะต่อให้เขาคิดได้แต่เขาก็ยังไม่ได้ลงมือทำ เขาต้องพัฒนาฝีมือของเขาในเวลาอันจำกัดเพราะว่าอีกไม่กีวันการประลองค้นหา 10 ยอดเจ้ายุทธภพด้านธาตุน้ำ ก็จะมาถึง เขาต้องการที่จะเอาชนะในการประลองครั้งนี้ให้ได้เขาไม่อยากเป็นไอ้ขี้แพ้ตลอดกาลอีกต่อไปแล้ว เรื่องราวของเขาคงจบลงเพียงแค่ตรงนี้ไม่ว่าผลจะออกมาเป็นยังไง เขาได้เรียนรู้ว่าไม่ว่ายังไงชีวิตก็ต้องดำเนินต่อไปเพียงแค่ว่าเราจะเลือกที่จะเป็นผู้ได้กำไรหรือขาดทุน ในยามที่เราล้มลงถ้าเรามองในอีกมุมเราก็จะพบว่าเราได้กำไรที่ได้ลงมาสัมผัสกับแผ่นดิน ทำให้เราได้รู้ว่าเราทุกคนบนโลกนี้ไม่ว่าหน้าไหนก็เป็นแค่คนเดินดินเหมือนกัน ในเมื่อเขายังเดินต่อกันได้ทำไมเราจะทำไม่ได้
                     จบบริบูรณ์
ปล.เป็นกำลังใจให้นะสู้ นึกถึงพ่อแก้วแม่แก้วเอาไว้ เหนื่อยนักก็เดินให้ช้าลงแต่ห้ามหยุดเดินนะเพราะต้องนี้คุณคงกำลังตามหลังคนอื่นอีกมากมาย เมื่อหายเหนื่อยก็วิ่งต่อไปไม่นานคุณก็จะตามทันและถ้าคุณใจเด็ดพอคุณก็จะกลายเป็นหนึ่งในยุทธภพ