..กลับบ้าน..

ฉางน้อย

พุธที่ 15 กันยา ที่ผ่านมานี้ เวลาบ่ายสี่โมงกว่าๆ ณ.สถานีรถไฟหัวลำโพง
" ซื้อตั๋วชั้น2 นั่ง 1 ที่ ขอริมหน้าต่างคะ " ยิหวารีบซื้อตั๋วอย่างเร่งด่วน
" พอจะมีขบวนไหนที่ว่างไหมคะพี่ ? "
" ครับผม เดี๋ยวดูให้ครับ "
" ไปลงสถานีไหนครับผม ? " พนักงานขายตั๋วพูดจาไพเราะ
" สุราษฏร์ธานีค่ะ " ยิหวาบอกออกไป
ยิหวาตาลีตาเหลือกรีบไปซื้อตั๋วเพื่อกลับบ้านไปเยี่ยมพระเจ้าตา 
เอ๊ย เยี่ยมแม่พร้อมทั้งทำบุญสาร์ทเดือนสิบ ส่งตายายด้วย
 ซึ่งเป็นประเพณีประจำปีของคนปักษ์ใต้บ้านเรา 
" 358 บาทครับ รถเร็วกันตัง ขบวนที่ 167 รถออกเวลา18.20 น. ครับ "
" ค่ะ ขอบคุณมากค่ะ "
เฮ้อ.. โชคดียังเป็นของยิหวา ที่ยังพอมีที่นั่งสำหรับคนงามๆ แหะ..แหะ..
" อ่ะ ใครโทรเข้ามาหว่า อ้าว ว่าไงคะพี่เมี่ยงคำ ? " ยิหวาแปลกใจ
" วา พี่จะบอกว่า พรุ่งนี้เช้าพี่ไม่ได้ไปรับวาแล้วนะ 
วากลับเองได้ไหม พอดีพี่ติดงานด่วนมากเลยน่ะ 
เนี่ยะ เพิ่งได้รับคำสั่งมาน่ะ นะๆ "
พี่เมี่ยงคำ โทรมานั่นเอง 
" ได้ๆ คะ อย่ากังวล บ้านวาซะอย่าง วากลับเองได้คะพี่ อย่ากังวลค่ะ "
" โอเคนะวา พรุ่งนี้พี่ว่างจะพาไปเที่ยวแล้วกัน นะๆโทษทีนะน้องรัก "
" คร๊าบบผม ใครมาสายอดกินหนมเปียกปูนสีดำด้วยละ ขอบอก "
...
สถานีรถไฟหัวลำโพงยามนี้ผู้คนเริ่มออกเดินทางไปต่างจังหวัด 
โดยเฉพาะรถไฟสายใต้ เริ่มคึกคักมากเป็นพิเศษ 
เพราะนั่นหมายถึงลูกหลานชาวปักษ์ใต้บ้านเราเริ่มทยอย
ออกเดินทาง ไปร่วมงานบุญสาร์ทเดือนสิบ
ไม่ต้องสงสัยกันเลยว่า ทำไมสถานีหัวลำโพง ใยไม่เคยร้าง
ว่างเปล่าเดียวดายสักวินาทีเดียว
หันซ้ายขวาหน้าหลังมีแต่ผู้คนส่งเสียงจอแจ
พวกเขาเหล่านั้น ก็คงเหมือนยิหวา พอถึงเวลาก็เยือน 
คืนถิ่นฐานบ้านเดิมที่เคยเนา
มีใครบางคนแอบแซวเล็กๆว่า ไปเป็นสาวเมืองหลวง 
คงจะปากแดง แหลงกลาง 
พูดใต้ไม่ชับ 555555 จำไว้เลย ใครเคยว่าเราไว้ อิอิ
ยิหวา ชอบที่จะเดินทางไปไหนๆด้วยการโดยสารรถไฟ รถทัวร์ไม่ไป
รถส่วนตัวไม่อยากนั่ง พี่ๆด่าบ่อยมากเรื่องกลับบ้านทีไร
ไม่ยอมร่วมทางไปกะพวกเขา อิอิ 
( หารู้ไม่ ตรูเบื่อพวกมัง ชอบบ่นๆ 555)
ไม่รู้ซินะ สำหรับความคิดของยิหวาแล้ว
 การได้นั่งรถไฟเดินทางไกลเป็นเวลานานๆ
จะรู้สึกชอบมากเป็นพิเศษ เหมือนได้ปล่อยความคิดให้ยาวไกล
จินตนาการลื่นไหลไปได้เรื่อยๆ 
แม้สองข้างทางอาจมืดมิดสักเพียงใด
แต่ตราบใจที่หัวใจเรายังเต้น 
ใจดวงนี้ ก็ไม่เคยท้อ พร้อมที่จะมีเรื่องราวลุกโชนในสมองมากมาย
สองข้างทางอาจมืดมิด แต่ใจเรายังสว่างด้วยแววแห่งความหวัง 
จากจุดหมายปลายทางข้างหน้านั่นเอง
ความคิดพร้อมที่จะส่งแสงวาบๆ
 เหมือนใครจุดขี้ไต้ส่องนำทางแสงสว่างให้เรา อิอิ 
( ว่าเข้าไปนั่นยัยวา ถนัดนักล่ะ เรื่องเข้ารกเข้าพง 5555 )
.
เวลาผ่านไปไวเหมือนโกหก 
เวลาตี 5.50 นาที เสียงประกาศจากนายสถานี
" ที่นี่.. สถานีสุราษฏร์ธานี ท่านที่ต้องการจะลงที่สถานีสุราษฏร์ธานี
โปรดอย่าลืมนำสิ่งของ สัมภาระของท่าน ( และของผู้อื่น อิอิ) ติดตัวลงมาด้วย
การรถไฟ ขอกราบขอบพระคุณท่านผู้เดินทางทุกท่าน
ที่ใช้บริการแห่งการรถไฟ ขอขอบพระคุณ ...." 
       ติ๊ง ต่อง......
ยิหวา แบกเป้คู่ใจขึ้นหลัง สะพายลงไปยืนเด๋อๆด๋าๆที่
บริเวณชานชลารถไฟแห่งนี้
" ฮัลโหล แอนนา " เสียงผู้คนแถวนั้นทักทายใครบางคน 
ยิหวา เหลียวซ้าย มองขวา อ้าว ทักตรูนี่นา 55555
ฮ่วย ..มองยังไง เป็นลูกครึ่งว๊า ช่างตาถึงเสียนี่กระไร 
ไม่อยากบอกเล๊ย ก็ยิหวาเป็นลูกครึ่งจริงๆซะด้วยซิ
 (ไม่เกี่ยวกับครึ่งลูก เนอะ )
เตี่ยเป็นมังคุด แม่เป็นละมุด ลูกยิหวา ออกมาเป็นพุทธา ป๊าดดดดดด อิอิ 
" สมุย ไหมครับน้อง สมุย " อีกคนเดินเตร่ เข้ามาถามอีกครั้ง 
คงเห็นยัยนี่ยืนเอ๋อๆ
" ไม่ๆๆๆ ตรูจะกลับบ้านตรู แต่เอ ไปทางไหนหว่า คิดก่อน อิอิ " 
คำตอบนั้น ยิหวาคิดในใจ ไม่กล้าคิดนอกใจให้ใครได้ยิน 
กลัวโดนตบบ้องหู ข้อหาพูดจากับเจ้าถิ่นไม่ไพเราะ แหะ..แหะ..
.
               ฉางน้อย ทะเลไร้คลื่น 
				

ที่นี่ สถานีหัวลำโพง 

ท่านที่ประสงค์จะลงสถานีหัวลำโพงโปรดอย่าลืมนำสิ่งของ

และสัมภาระของท่าน...(. และขอผู้อื่น )น ติดตัวลงมาด้วย

ขอบคุณครับ ......แหะ .. แหะ...

...........................................................				

........

................................				

.....ทางรถไฟ อาจเป็นแค่เส้นขนาน

ที่ไม่มีวันบรรจบพบกันได้

ดั่งเช่น ชีวิตเราสองคน เอิ๊กกก

(สงสัยกินยาผิดซองอีกแล้วเรา)				

มีเรื่องเล่ามาว่า

คนใต้เดืนทางสวนกันบนรถไฟคนละขบวน

สามารถพูดจากันรู้เรื่อง ( เป็นความสามารถพิเศษ ห้ามลอกเลียนแบบ )

ขบวนที่ 1 คนใต้ที่ 1 ถามว่า........ไหน๋ ?

ขบวนที่ 2 วิ่งสวนมา คนที่ 2 ตอบว่า.. ก๋อก.....555555

........................................

แปลความให้คะ .. คนที่ 1 ถามว่า จะไปไหน ?

คนที่ 2 ตอบว่า ไปบางกอก ....... อิอิ				

หัวรถจักรกำลังเทียบชานชลา

.........				

ณ. เวลาบ่ายห้าโมงกว่านิดๆ				

ณ. เวลาทุ่มกว่าหน่อยๆ

...................				

เย้ๆๆ..... ถึงบ้านซะที				

ฝนกำลังตกหนักพอสมควร

....................................				

นั่งตาละห้อย คอยพี่เมี่ยงคำ มารับไปเที่ยว อิอิ  

..............................................				

บรรยากาศข้างบ้าน ยามฝนซาๆ 

.............................................				

บ้าน ของคนบ้านนอก หลังเขา อิอิ 

.........................................				

พักกาย หายเหนื่อย

................................				

.............................................				

หลังฝนตก ท้องฟ้าใสค่ะ

..................................				

เสาไฟต้นนี้ มีมาตั้งแต่ฉางน้อยยังเด็กๆ

................................................				

ไม้ยืนต้น รอวันตายลง

....................................				

แม่บอกว่า เป็นต้นเนียง มั้ง ไม่แน่ใจค่ะ

..........................................