ฉัน กับตีน

ป พิชามญชุ์

วันนี้อากาศดีเป็นพิเศษ ฉันตื่นแต่เช้าเข้ามหาวิทยาลัยเร็วกว่าปกติ ฉันใช้วิธีการเดินเข้ามาเรียนในมหาวิทยาลัยจนกลายเป็นกิจวัตรประจำวัน จะทำอย่างไรได้เล่า ในเมื่อฉันไม่มีรถมอเตอร์ไซค์ หรือ รถยนต์อย่างใครเขา แต่ก็ดีเหมือนกัน เพราะนอกจากฉันจะได้ออกกำลังกายทุกวันแล้ว ฉันก็ยังเป็นส่วนหนึ่งที่ช่วยลดโลกร้อนได้อีกด้วย 
	ฉันเดิน เดิน เดินและ เดินไปเรื่อยๆ จนกระทั่งถึงหน้าคณะ แต่ตีนเจ้ากรรมก็ดันแพลงขึ้นมาได้ ฉันค่อยๆ เดินโขยกเขยกไปหาที่นั่ง โชคดีนะที่วันนี้ฉันเข้าเรียนก่อนเวลา ไม่อย่างนั้นล่ะก็ ฉันต้องเข้าเรียนสายเป็นแน่ ฉันนั่งลงที่เก้าอี้หินอ่อน พลางถามกับตีนเจ้ากรรมว่า
	เป็นอะไรของเอ็งวะ จู่ๆ ก็หยุดเดินขึ้นมาเฉยๆ ดีนะที่วันนี้ข้ามาเรียนเช้า ถ้าเป็นวันอื่นที่ข้ากำลังเร่งรีบอยู่ล่ะก็ ข้าไม่ให้อภัยเอ็งแน่ ฉันพูดพร้อมเอามือตบหลังเท้าเบาๆ เพื่อให้มันรู้ตัวว่าฉันกำลังคุยกับมันอยู่
	ช่างเอ็งประไร เอ็งมันก็ดีแต่ใช้งานข้าไปวันๆ ไม่เห็นจะตอบแทนความดีข้าบ้างเลย ข้าเหนื่อย ข้าอยากได้รางวัลตอบแทนที่ดีๆ กลับคืนมาบ้าง ข้าจะได้มีเรี่ยวแรงทำงานให้เจ้าต่อไปไงล่ะ เจ้าตีนพูดอย่างน้อยใจ
	รางวัลอะไรของเอ็งอีกล่ะ วันก่อนข้าก็ซื้อรองตีนใหม่ให้เอ็งแล้วไง นี่ไม่ใช่ของรางวัลที่ดีที่สุดของเอ็งหรอกหรือ ฉันถามเจ้าตีน
	ไอ้ใช่น่ะ มันก็ใช่ แต่รองตีนที่เอ็งซื้อมาให้ข้าน่ะ มันเป็นของมือสอง ที่ทั้งเหม็น ทั้งเก่า ข้าอยากจะใส่รองเท้าสวยๆ ใหม่ๆอย่างเท้าคนอื่นเขาบ้าง เอ็งไม่เห็นหรือไง เท้าคนอื่นเขาทั้งสวย ทั้งสะอาด แถมได้ใส่รองเท้าดีๆ แพง ๆ เดินไปไหนมาไหนก็เชิดหน้าชูตาได้ แต่เอ็งดูข้าสิ เดินไปไหนมาไหนก็ไม่มีใครสนใจ แถมบางคนยังมองด้วยสายตาตำหนิอีกด้วย แล้วอย่างนี้เอ็งยังจะให้ข้ามีกำลังใจเดินต่อไปอีกหรือ 
	เจ้าตีนเอ๋ย! ไอ้รองตีนที่ข้าซื้อมาใส่เอ็ง มันก็ช่วยป้องกันไม่ให้เอ็งถูกเศษแก้ว เศษหิน ทิ่มแทงเอามิใช่หรือ แถมมันก็ไม่ได้กัดให้เอ็งต้องเจ็บตัวเลยสักนิด แล้วเอ็งยังจะไม่พอใจอะไรอีก ฉันพูดเกลี้ยกล่อมเจ้าตีน
	เอ็งไม่เคยเข้าใจข้าจริงๆ ข้าอยากใส่รองเท้า Gucci Dior หรือ รองเท้าอะไรก็ได้ที่มันมียี่ห้อ สวยงาม เตะตาคนทั่วไป ไม่ใช่รองตีนเก่า ๆ ราคาถูกๆ อย่างนี้ เจ้าตีนเริ่มขึ้นเสียง
	เจ้าตีนเอ๋ย! เอ็งก็เห็นนี่นา ทุกวันนี้ลำพังแค่กินไปวันๆ ข้าก็จะไม่พอกินอยู่แล้ว แล้วข้าจะไปเอาเงินที่ไหนมาซื้อรองเท้าสวยๆ มาใส่ให้เอ็งเล่า เอ็งลืมไปแล้วหรือ สมัยข้าเป็นเด็กๆ อยู่กับพ่อแม่ที่บ้านนอก พ่อกับแม่ของข้าไม่เห็นต้องใส่รองเท้าหรูๆ ราคาแพง เขาก็เดินไปไหนมาไหนได้ แม้แต่ตัวข้าเอง ข้าก็เดินตีนเปล่า ย่ำดินย่ำโคลน เดินไปไร่ไปสวนกับพ่อกับแม่ได้อย่างสบายๆ ไม่เห็นเอ็งจะบ่นอย่างตอนนี้เลย
	แต่นั่นมันเมื่อก่อน ตอนนี้เอ็งเข้ามาอยู่เมืองใหญ่แล้ว เอ็งต้องเปลี่ยนแปลงเสียบ้าง จะมัวทำตัวเหมือนอยู่บ้านนอกไม่ได้หรอก ไม่ใช่เอ็งคนเดียวนะที่โดนดูถูก แต่คนอื่นๆ เขาจะพลอยดูถูกข้าไปด้วย แล้วอีกเรื่อง เอ็งเลิกเรียกข้าว่าตีนได้แล้ว ข้าอายคนอื่นเขา ข้าไม่อยากเป็นตีน ข้าอยากเป็นเท้า เอ็งเข้าใจที่ข้าพูดไหม เจ้าตีนพูดสวนกลับอย่างไม่ยอมลดละ
	เจ้าตีนเพื่อนยาก เอ็งอยู่กับข้ามานาน รับใช้ข้าอย่างซื่อสัตย์มาโดยตลอด เอ็งไม่ผิดดอก ที่เอ็งจะคิดอย่างนั้น ข้าเข้าใจและรู้ดีว่าเอ็งต้องการอะไร แต่ข้าต้องขอโทษเอ็งจริงๆที่ข้าทำตามที่เอ็งหวังไม่ได้ เอ็งทำใจเสียเถิดเจ้าตีนเอ๋ย เราไม่ได้เกิดมาบนกองเงินกองทองอย่างใครเขา เอ็งอยู่กับข้าเอ็งก็ต้องเป็นตีน ตีนที่ติดดิน เพราะข้ามันลูกชาวไร่ชาวนา อยู่กับดินมาตั้งแต่เล็กๆ การที่ข้าได้เข้ามาเรียนในมหาวิทยาลัย มันไม่ได้ความว่าข้าจะต้องลืมตัวนี่นา ส่วนเอ็งข้าก็เรียกเอ็งตีน ตีน ตีน ตั้งแต่ไหนแต่ไร จำไว้นะเพื่อนยาก เอ็งเป็นตีนของข้า ไม่ว่าจะยากดีมีจนอย่างไร เอ็งก็ยังคงเป็นตีนของข้า ตีนที่ติดดิน อยู่อย่างง่ายๆ สบายๆ ไม่เรื่องมาก ไม่หรูหรา เหมือนอย่างเท้าของคนอื่นเขา
	ที่เอ็งพูด นี่มันหมายความว่าอะไรกัน หมายความว่าชาตินี้ ข้าจะไม่มีโอกาสได้เป็นเท้าที่ใส่รองเท้าสวยงามอย่างคนอื่นเขาเลยหรือ เจ้าตีนทำเสียงอ่อย
	ไม่ใช่อย่างนั้นดอกเพื่อนเอ๋ย เอ็งอย่าเพิ่งถอดใจไปเลย ข้าอยากให้เอ็งใจเย็นๆ รอให้ข้าเรียนจบ มีงานการดีๆ ทำเสียก่อน แล้วถึงวันนั้นเอ็งอยากจะใส่รองเท้าสวยๆ แพงๆ สักกี่คู่ ข้าจะไม่ว่าอะไรเอ็งเลย แต่อย่างไรก็ช่างข้าไม่อยากให้เอ็ง ลืมตีน ถึงภายภาคหน้าข้าจะร่ำรวย มีหน้ามีตาในสังคมแค่ไหน และเอ็งจะได้ใส่รองเท้าที่หรูหรา ราคาแพงเพียงใด เอ็งก็จะยังคงเป็นตีนที่ติดดินของข้าต่อไป เราเคยเป็นอย่างไรก็จงเป็นอย่างนั้นต่อไป อย่ามัวไปหลงระเริงกับเปลือกนอกอยู่เลยนะเพื่อนรัก
	ก็ได้ ก็ได้ เอาเป็นว่าต่อไปนี้ข้าจะอดทนแล้วกัน ว่าแต่เอ็งเถอะ เมื่อไหร่จะขึ้นเรียนเสียที มัวแต่พร่ำพรรณนาอยู่ได้ เดี๋ยวเรียนไม่จบข้าก็อดใส่รองเท้าสวยๆกันพอดี 
	
	ฉันยิ้มอย่างพอใจ ที่เจ้าตีนเพื่อนรักเข้าใจฉัน ต่อไปนี้ฉันคงต้องตั้งใจเรียนให้มากขึ้น เพื่อที่จบไปจะได้มีงานดีๆทำ และที่สำคัญจะได้มีเงินซื้อรองเท้าสวยๆ มียี่ห้อให้เจ้าตีนมันใส่ ตามที่สัญญากับมันไว้ด้วย