เบื้องหลัง นิทานกระต่ายกับเต่า

ป พิชามญชุ์

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว กระต่ายกับเต่าเป็นเพื่อนรักกัน เต่าเป็นสัตว์ที่เชื่องช้า ไร้ความสามารถ แต่ร่ำรวย ส่วนกระต่ายเป็นสัตว์ที่มีความสามารถรอบด้าน ฉลาด แต่ฐานะยากจน วันหนึ่งกระต่ายกับเต่าเกิดบาดหมางกันขึ้น เมื่อเกิดปัญหา สิ่งที่ไม่ดีระหว่างสองฝ่ายจึงถูกขุดขึ้นมาพูด
กระต่าย	:   ไอ้เต่าเตี้ยขาสั้น ถ้าเอ็งไม่มีเงินเก่าพ่อแม่เอ็งสนับสนุน เต่าอย่างเอ็งมันก็ไม่มีอะไรดีสักอย่างล่ะวะ ทั้งโง่ ทั้งเตี้ย รูปร่างพิลึกพิลั่น แถมทำอะไรชักช้า สัตว์อย่างแกมันน่าจะสูญพันธุ์ไปจากโลกนี้ได้แล้วนะ โลกนี้จะได้น่าอยู่ขึ้น
เต่า 	:    โถ ๆ ๆ พ่อกระต่ายแสนฉลาด แกนี่มันไม่รู้อะไรบ้างเลยนะ สมัยนี้ความเก่ง ความฉลาดมันไม่ได้ช่วยอะไรแกแล้วล่ะโว้ย!  สมัยนี้มันต้องเงิน เงิน เงิน เท่านั้นแหละ โลกนี้ไม่มีที่ว่างสำหรับสัตว์จนๆ อย่างแกหรอก ใครกันแน่ที่ควรจะตายไปให้พ้นๆ ซะที
กระต่าย	 :   ไอ้ขาสั้น แกจะพูดมากเกินไปแล้วนะ ถึงฉันจะจนแต่ฉันก็มีศักดิ์ศรีนะเว้ย ฉันอยากจะรู้นักว่าเงินที่มันกองท่วมหัวแก มันจะช่วยเหลือแกได้สักกี่น้ำ ฉันขอท้าแกวิ่งแข่งที่ลานตาลโตนด อีกสองวันที่จะถึงนี้ แกกล้าไหมล่ะ ไอ้ขี้ขลาด
เต่า 	:    แกกล้าดียังไงมาว่าฉันขี้ขลาดวะ ดี! ในเมื่อแกกล้าท้า เต่าอย่างฉันก็กล้าแข่งกับแก ถึงแม้ว่าแกจะโด่งดังในด้านการวิ่ง แต่ฉันก็ไม่กลัวแกหรอก เอาเป็นว่าอีกสองวัน ฉันจะไปรอแกที่ลานตาลโตนด เวลา ๙ โมงเช้า แล้วเจอกัน
                 พอสิ้นคำพูดเต่า ทั้งสองก็แยกย้ายกันกลับบ้านใครบ้านมัน โดยส่วนตัวกระต่ายไม่เครียดเรื่องการแข่งขันที่กำลังจะมาถึง ผิดกับเต่าที่เครียดหนักเพราะรู้ดีว่าถ้าแข่งขันโดยสุจริตตนก็ต้องแพ้กระต่ายเป็นแน่ เต่าจึงปรึกษากับสมุนเต่าอีกสองตัวที่บ้านเพื่อวางแผน พลิกการแข่งขันครั้งนี้ให้ตนกลายเป็นผู้ชนะ
เต่า	:   ฉันพูดตรงๆนะ การแข่งขันที่จะถึงอีกสองวันข้างหน้า ฉันค่อนข้างหวั่นใจนิดๆ เพราะฉันกลัวจะเสียหน้าให้กับไอ้กระต่ายจองหองตัวนั้น
สมุน๑	:   โธ่พี่! ไม่เห็นจะมีอะไรยากเลย พี่ก็เอาเงินฟาดหัวมัน จ้างมันแกล้งแพ้สิ
เต่า	:   มันไม่ง่ายอย่างนั้นสิวะ ไอ้กระต่ายตัวนี้มันจองหองนัก ขืนมันไม่เล่นด้วยกับเราแล้วเอาเราไปโพนทะนา ว่าเราจ้างมันล้มโต๊ะ มีหวังเราได้อับอายกันหมดแน่
สมุน๑	:   งั้นเราจะเอายังไงกันดีล่ะพี่?
สมุน๒ 	:   เออ! ฉันมีความคิดดีๆ แล้ว ฉันได้ข่าวมาว่า ตอนนี้ไอ้กระต่ายมันกำลังคบหาดูใจกับน้องนกกระจอกเทศอยู่ ที่สำคัญนะพี่ แม่ของน้องนกกระจอกเทศก็ไม่ค่อยชอบหน้าไอ้กระต่ายเท่าไหร่ด้วย เอางี้ไหมพี่ เราไปแจ้งข่าวให้แม่ของน้องนกกระจอกเทศเธอรู้ดีกว่า แม่ของน้องนกจะได้กีดขวางทางรักมัน มันจะได้ไม่มีกำลังใจแข่ง แล้วก็แพ้ให้กับพี่ในที่สุดไง
เต่า	:   อืม! ความคิดเอ็งก็เข้าท่าดี งั้นเอ็งสองตัวรีบไปดำเนินการให้เร็วที่สุดเลยนะ
สมุน๑,๒ :	ได้ครับ
	และแล้วสมุนเต่าทั้งสองตัวก็รีบดำเนินการตามแผน แม่ของน้องนกกระจอกเทศทราบข่าวก็โกรธเป็นฟืนเป็นไฟ สั่งให้น้องนกกระจอกเทศเลิกคบกับกระต่ายอย่างเด็ดขาด 
แม่น้องนก	:   จะยังไงก็ช่าง แกต้องเลิกคบกับมัน
นกกระจอกเทศ:  แต่ฉันกับพี่กระต่ายรักกันนะแม่
แม่น้องนก	:  แกจะบ้าหรือไง รักต่างสายพันธุ์บ้าบออะไรของแก ไอ้กระต่ายกับเรา มันสัตว์คนละประเภทนะ เรื่องแดงที่ไหน อายเขาที่นั่น นี่แกจะไม่เห็นแก่หน้าแม่แกหรือไง ฉันขอยื่นคำขาด ยังไงแกก็ต้องเลิกกับมัน
นกกระจอกเทศ  :  ไม่ ยังไงฉันก็ไม่มีวันเลิกกับพี่กระต่าย
แม่น้องนก	:  ดี! ในเมื่อแกดื้อกับแม่ แม่ก็จะไม่สนใจแกแล้ว งั้นแกต้องแต่งงานกับพี่ไก่น้อย ลูกเจ้าสัวไก่ทอง เขาก็ชอบพอแกอยู่ แค่ฉันบอกเขาคำเดียวว่าฉันยกแกให้เขา เขาก็ยกขันหมากมาขอแกแล้ว ในเมื่อแกไม่เชื่อฟังแม่ แม่ก็ต้องใช้ไม่นี้แหละ
นกกระจอกเทศ  :  ไม่นะแม่ ฉันไม่ได้รักพี่ไก่นะ 
แม่น้องนก	:  ถ้าแกอยากให้แม่เห็นใจมัน แกก็ไปบอกให้มันหาเงินมาสู่ขอแกให้ได้มากกว่าเจ้าสัวไก่ทอง แล้วฉันจะยกแกให้มัน
นกกระจอกเทศ  :   แม่ไม่เคยเข้าใจฉันเลย ฉันจะไม่อยู่ที่นี่อีกต่อไปแล้ว ฉันเบื่อแม่ ฉันเบื่อการบังคับ ฉันจะไปอยู่กับพี่กระต่าย
               ว่าแล้วน้องนกกระจอกเทศก็วิ่งหนีออกจากบ้านไป เธอวิ่งหนีสุดกำลังโดยไม่สนใจคำทัดทานของแม่ เธอมุ่งตรงไปที่บ้านของกระต่าย เล่าเหตุการณ์ทั้งหมดให้แฟนหนุ่มฟัง กระต่ายฟังเรื่องราวทั้งหมดก็อดเครียดไม่ได้ ใจหนึ่งก็รักแฟน อีกใจหนึ่งก็ไม่อยากให้แฟนต้องมาลำบากกับตน เขาได้แต่รับปากแฟนสาวว่าจะหาเงินมาสู่ขอเธอให้ได้ 
               ในระหว่างที่สองสัตว์กำลังสนทนากันอยู่นั้น พวกเขาก็หารู้ไม่ว่าสมุนเต่าทั้งสองได้แอบฟังเรื่องราวที่เขาคุยกันทั้งหมด หลังจากนั้นสมุนเต่าก็คาบข่าวไปบอกเจ้านายมันเรื่องที่กระต่ายต้องการเงินด่วนสำหรับการแต่งงาน เมื่อเต่าได้ยินดังนั้นก็ยิ้มอย่างพอใจ พร้อมทั้งคุยกับสมุนทั้งสองว่า
เต่า	:  เฮ้ย! แผนเอ็งมันดีเกินคาดเว้ย ข้าแค่กะให้มันหมดกำลังใจ แต่นี่ผลมันดีกว่าที่คิดว่ะ
สมุน๑	:  แล้วพี่จะเอายังไงต่อไปล่ะครับ
เต่า	:   เอ็งไปยื่นข้อเสนอให้มัน บอกให้มันแกล้งหลับระหว่างแข่งในการแข่งขันอีกสองวันข้างหน้า แล้วข้าจะจ่ายเงินสำหรับค่าสินสอดแฟนมัน เท่าไหร่เท่ากัน ไปถามมันสิว่ามันจะยอมรับข้อเสนอนี้ไหม แต่มีข้อแม้ว่าพอมันได้เงินแล้วให้มันรีบไปให้พ้นๆ หมู่บ้านนี้เลยนะ
                  สองสมุนตรงไปที่บ้านกระต่าย กระต่ายไม่มีทางเลือกเพราะรักน้องนกกระจอกเทศมาก จึงรับข้อเสนอของเต่า พอถึงวันแข่งขันทั้งสองได้เชิญหมาป่ามาเป็นสักขีพยาน มีสัตว์ป่ามากมายมาชมการแข่งขันครั้งนี้ และแล้วกระต่ายก็ดำเนินการตามแผนโดยไปแกล้งหลับอยู่ที่ใต้ต้นตาล กระต่ายนอนไปได้สักพักลูกตาลก็ตกลงมาข้างตัว สายตามันเหลือบไปที่เส้นชัยเห็นเต่าใกล้ถึงเส้นชัยเต็มทีแล้ว มันจึงออกแรงวิ่งสุดกำลังตรงไปที่เส้นชัย และเมื่อมันวิ่งไปถึงที่หมาย ก็เห็นเต่าเดินเข้าสู่เส้นชัยไปก่อนหน้าแล้ว 
                  พอตกตอนเย็น สมุนเต่าทั้งสองก็นำเงินมาให้กระต่ายตามที่เต่าสัญญาไว้ มันเดินก้มหน้ายอมรับกับคำพูดของเต่าที่ว่า เงินเอาชนะทุกสิ่งทุกอย่างจริงๆ เพราะเงินสามารถซื้อใจแม่ของคนรักของมัน และสามารถซื้อได้แม้กระทั่งศักดิ์ศรีของมันเอง แล้วกระต่ายก็นำเงินไปสู่ขอน้องนกกระจอกเทศ แม่ของน้องนกสงสัยนิดหน่อยเกี่ยวกับเงินของกระต่าย แต่ก็ต้องยกน้องนกให้กับกระต่ายไปเพราะไม่อยากผิดสัญญา ส่วนกระต่ายและน้องนกกระจอกเทศก็เดินทางออกจากหมู่บ้านไปโดยไม่หวนกลับมาหมู่บ้านนี้อีก สัตว์ทุกตัวในป่าสงสัยเกี่ยวกับการจากไปของกระต่าย แต่ก็ไม่มีใครสนใจมากนัก มีเพียงสิ่งเดียวที่สัตว์ทุกตัวรู้ก็คือ สัตว์ทุกตัวยกย่องความสามารถของเต่าที่สามารถเอาชนะกระต่ายได้ และเรื่องระหว่างกระต่ายกับเต่าก็ถูกเล่าสืบเรื่อยมาจนกระทั่งถึงปัจจุบัน แต่ไม่มีใครที่รู้เบื้องลึกเบื้องหลังที่แท้จริงของการแข่งขันครั้งนี้เลย