`Confession of L.O.V.E

love2me

เธอรู้ตัวบ้างไหม ..ว่าเธอเป็นคนที่มีเสน่ห์มาก คงมีผู้ชายนอกเหนือจากฉันมากมาย พากันมารุมล้อมชอบเธอ ฉันซึ่งมาทีหลัง ไม่ค่อยรู้เรื่องอะไรของเธอมากนัก รู้แค่เพียงเธอ .. เธอคือคนที่ฉันรักอยู่ในเวลานี้เท่านั้น
ในมุมมองของเธอ ฉันเด็กกว่าตั้ง 9 ปี เด็กมากๆ เลย สามารถเป็นของเล่นชั้นดีเอาไว้ให้เธอแกล้งปั่นหัวเล่นได้ 
เธอเป็นผู้ใหญ่ที่อายุมากกว่าฉัน  .. แต่เธอก็ยังลดตัวลงมาคบกันฉัน เลยพาลทำให้ฉันคิดไปว่า ตัวเองทำไมช่างเป็นเด็กเสียเหลือเกิน ก็เธอทำกับฉันเหมือนเป็นเด็ก  ซึ่งฉันก็ได้แต่ยอมเธอมาตลอด เธอชอบแกล้งฉันให้เขิน แกล้งได้แกล้งดี แต่สิ่งเหล่านั้นกลับทำให้ฉันยิ่งรักเธอมากขึ้น ฉันก็ยังไม่เข้าใจ ว่าทำไมเธอต้องแก่กว่าหลายปี อาหาร รายการทีวี ก็ชอบต่างกัน ..
ฉันเคยคิดว่า ความรักควรจะเท่าเทียมกัน แต่ความจริงแล้ว มันไม่ง่ายแบบนั้น พยายามไป อายุที่ต่างกันของเรา ก็ไม่ได้ร่นเข้ามา ยังคงมีช่องว่างระหว่างเรา .. ไม่เข้าใจเลยจริงๆ ยิ่งรักเธอมากเท่าไร ก็ยิ่งเป็นกังวลมากขึ้นเท่านั้น 
ฉันเจอกับเธอครั้งแรกเมื่อปีที่แล้ว ตอนนั้นฉันอายุ 19 ปี  
วันแรกที่ฉันได้เจอกับเธอ เธอน่ารักและมีเสน่ห์มาก นั่นอาจจะเป็นการเริ่มต้นของความรักก็เป็นได้ ทั้งๆ ที่เธออายุมากกว่าฉันแท้ๆ แต่เธอก็น่ารักน่าดู ดูไม่ออกเลยว่าเธอจะอายุห่างกับฉันขนาดนี้ จนฉันอดไม่ได้ที่จะชอบแหย่ ชอบแกล้งเธอ เพราะมันทำให้ฉันได้เห็นรอยยิ้มที่น่ารัก รวมทั้งเสียงหัวเราะใสๆ ของเธอ ที่เธอมีให้ฉัน 
ในหัวสมองของฉัน มีแต่เรื่องของเธอ แทนที่จะเป็นเรื่องของคอมพิวเตอร์ที่ฉันชอบ ฉันไม่สามารถลบภาพเธอออกไปจากความคิดของฉันได้เลยแม้สักนาทีเดียว  
เคยมีคนพูดไว้ว่า  ผู้หญิงที่อายุมากกว่า ไม่มีทางที่จะมาชอบหรือคบกับคนที่อายุน้อยกว่าตัวเองได้  
	.. นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันมาหลงรักคนที่อายุมากกว่าฉันมากๆ และก็เป็นครั้งแรกที่ฉันรู้สึกรักใครจริงจังแบบนี้
	ทั้งๆ ที่ฉันก็รู้ดีว่า คงไม่มีหนทางใดที่เธอจะหันมามองคนอย่างฉันได้ ฉันไม่รู้ว่าเธอคิดยังงัยกับฉัน เธอคงเห็นฉันเป็นเพียงแค่น้องคนหนึ่ง แต่นั่นไม่สำคัญสำหรับฉัน ขอแค่เธอเห็นฉันอยู่ในสายตาเธอบ้างก็เพียงพอแล้ว .. แค่มีเธออยู่เคียงข้างฉันอย่างทุกวัน แค่นี้ก็ทำให้ฉันมีความสุขมากแล้ว เพราะมันเป็นความสุขที่ฉันไม่เคยคิดว่าจะได้รับตอบกลับมาจากเธอ 
	เธออยู่สูง .. สูงเกินกว่าที่ฉันจะเอื้อมถึง ต่อให้พยายามแค่ไหน ความสัมพันธ์ของเรา ก็คงเป็นได้เพียงเท่านี้ 
ฉันพยายามเปลี่ยนตัวเองมากมาย นับแต่วันที่เธอได้ก้าวเข้ามาในชีวิต ฉันไม่เคยรู้สึกร้อน หนาว เขินอาย หรือรอ
โทรศัพท์จากเธอ หากแต่ฉันรู้สึกกับเธอหลายอย่างโดยไม่มีเหตุผล ฉันถามตัวเองอยู่เสมอ ทำไมถึงเป็นอย่างนั้น .. คงเพราะเธอคือ คนที่อยู่ในใจฉัน ตลอด 6 เดือนที่ผ่านมา 
ไม่ว่าใครต่อใครก้าวเข้ามาในชีวิต ฉันบอกตัวเองว่า .. ทุกคนดีต่อฉันมาก แต่ไม่มีใครที่ใช่ .. จนกระทั่งเธอได้เดินเข้ามาในชีวิต เข้ามาแต่งแต้มชีวิตของฉันให้มีสีสัน ฉันสัมผัสได้ทันทีว่า  คนนี้ล่ะ ..ที่ใช่ ที่ฉันอยากจะมอบความรักทั้งหมดของหัวใจให้  ฉันไม่สนใจหรอกว่าเธอจะเกิดมาเพื่อใคร ..  เพราะฉันรู้แต่แค่เพียงว่า เธอ.. เกิดมาเพื่อให้ฉันได้รักเธอ 
แม้ฉันจะไม่เคยสักครั้งที่จะเอ่ยถ้อยคำหวาน ๆ กับเธอ เพราะฉันรู้ดีว่า เธอคงได้ยินคำหวานๆ เหล่านั้นมามากพอแล้ว และฉันก็ไม่ต้องการที่จะเหมือนกับคนอื่นๆ ที่ผ่านเข้ามาในชีวิตของเธอ แต่ฉันอยากให้เธอรับรู้ไว้ว่า .. 2 ตา กับอีก 1 ใจของฉัน  .. ไม่เคยเหลียวมองหาใครอีกเลย ตั้งแต่วันที่ฉันมีเธอ และฉันก็ไม่ได้ต้องการที่จะเรียกร้องทุกความรู้สึกใดๆ จากเธอคืนกลับมา
ไม่ว่าเธอจะเกิดมาเพื่อมีค่าในชีวิตของใคร ฉันก็ได้มอบหัวใจให้เธอไปหมดแล้ว ..และ แม้ว่า เธออาจไม่รู้สึกอะไร ในสิ่งต่างๆ ที่ฉันมอบหรือทำอะไรให้เธอก็ตาม .. 
มีของหลายชิ้น ที่ฉันอยากจะมอบให้เธอ แต่ฉันก็ไม่สามารถให้เธอได้ เพราะฉันยังเป็นนักศึกษาอยู่ .. ยังคงเป็นเด็กทำอะไรมากไม่ได้เต็มที่ จะไปสมัครงาน ก็คงไม่มีที่ไหนเค้าจะยอมรับ ทั้งรถ ทั้งค่าขนม ก็ยังต้องแบมือขอจากพ่อแม่ 
แต่นับตั้งแต่ที่ฉันรู้สึกรักเธอจริงๆ รู้สึกอยากทำอะไรเพื่อเธอ .. ฉันจะต้องโตเป็นผู้ใหญ่ที่ไม่แพ้ใครเพื่อเธอ 
 ฉันรักเธอ .. รักมากที่สุดของหัวใจ ทั้งตอนนี้และตลอดไป  
	มีหลายครั้งที่ฉันยังคงทำตัวเป็นเด็กอยู่จริง ๆ ฉันไม่สามารถระงับยับยั้งอารมณ์แบบเด็กๆ ของฉันได้ .. เหมือนครั้งนี้ ที่ฉันพูดจาไม่ดีกับเธอ จนทำให้เธอโกรธและไม่ยอมคุยด้วย ฉันรู้ว่าฉันผิด ฉันขอยอมรับผิดทุกอย่าง ขอแค่เธอให้โอกาสฉันได้แก้ตัวสักครั้ง 
	ที่ผ่านมาฉันไม่เคยขออะไรจากเธอเลย แต่ครั้งนี้ฉันขอได้ไหม .. ขอให้เธอให้อภัยฉัน 
	
ฉันขอโทษและฉันก็เสียใจในสิ่งที่ฉันได้ทำลงไปกับเธอ ถึงแม้ตอนนี้ฉันอาจจะกลายเป็นคนที่ไม่ดีในสายตาของเธอไปแล้ว แต่ฉันก็อยากให้เธอรับรู้ว่า .. ฉันไม่ได้ตั้งใจ ฉันไม่อยากโทษว่าเพราะความเมาทำให้ฉันพูดจารุนแรงกับเธอออกไป 
ที่ผ่านมาฉันเคยถามเธอว่า เธอเคยโกรธใครบ้างหรือเปล่า เพราะฉันเห็นเธออารมณ์ดีอยู่ตลอดเวลา ฉันอยากเห็นเวลาเธอโกรธใครบ้าง และตอนนี้ฉันก็รู้ซึ้งแล้ว ว่าเวลาเธอโกรธใคร มันเป็นยังงัย .. 
ฉันพยายามแล้ว ไม่ใช่ฉันไม่พยายาม จะให้ฉันเปลี่ยนแปลงตัวเองในทันที ฉันคงจะทำไม่ได้ แต่หลังจากที่เธอโกรธฉันในวันนั้น มันทำให้ฉันเริ่มรู้สึกว่า ตัวเองไม่เป็นผู้ใหญ่เอาซะเลย ฉันลองทบทวน ถามตัวเองดูแล้วว่า ที่ผ่านมา ฉันได้พยายามมากพอแล้วหรอ แล้วฉันก็ได้ค้นพบคำตอบว่า  
ฉันไม่ได้พยายามอย่างที่ฉันได้พูดเอาไว้เลย อาจจะเป็นเพราะฉันมัวแต่กังวลเกี่ยวกับเรื่องอายุของเรามากเกินไป เลยทำให้ฉันคิดว่า ต่อให้ฉันสามารถเปลี่ยนแปลงตัวเอง เป็นผู้ใหญ่ที่ดี ก็ไม่ได้ทำให้เธอหันมารักฉันได้ 
ฉันเพิ่งค้นพบว่า สิ่งที่ฉันคิดมันผิดมาตลอด .. ฉันยังคงทำตัวเหมือนเดิม ไม่ได้เปลี่ยนแปลงอะไรอย่างที่ได้บอกกับเธอไว้ 
	ฉันควรจะทำตัวยังไงดีที่จะทำให้เธอกลับมาเป็นเหมือนเดิม .. ขาดเธอ ก็เหมือนกับว่าชีวิตของฉันมันไม่มีความหมายอะไรเลย ในทุกๆ วัน ฉันจะได้ยินเสียงเธอ แต่เวลานี้ ฉันกลับเป็นคนทำลายสิ่งเหล่านั้นไปกับคำพูดที่มันออกจากปากของฉันเองหมดแล้ว  
	ไม่รู้ว่าเธอจะให้อภัยฉันได้เมื่อไร .. คนเลวๆ อย่างฉัน ที่ชอบพูดอะไรไม่เคยนึกถึงจิตใจของเธอ ทั้งๆ ที่รู้ทั้งรู้ว่าเธอไม่ชอบอะไร และเธอก็ได้บอก ได้เตือนฉันหลายครั้งแล้ว แต่ฉันก็ยังดื้อที่จะพูด จะทำในสิ่งที่เธอไม่ชอบ ไม่เชื่อฟังในสิ่งที่เธอเคยบอกไว้ 
ฉันรู้ตัวดีว่ามาสำนึกผิดเอาตอนนี้จะมีค่าอะไร... ฉันลืมไปว่าเธอก็มีหัวใจ มีความอดทนที่มีขีดจำกัด คำว่าเสียใจ .. มันคงจะสายเกินไป แม้ความผูกพัน ตอนนี้เธออาจจะไม่มีเหลือให้ฉันอีกต่อไปแล้วก็เป็นได้ หลายครั้งที่ฉันได้พูดจาไม่ดีกับเธอ รู้ว่าคงทำให้เธอเสียความรู้สึกไม่น้อย สิ่งที่ฉันทำไว้กับเธอ มันสะสมมากขึ้นเรื่อยๆ จนถึงวันที่เธอรับไม่ได้ เธอจึงลงโทษฉันด้วยวิธีนี้ .. ซึ่งมันก็สาสมแล้วกับสิ่งที่ฉันได้ทำลงไปกับเธอ .. 
ฉันอยาก .. ขอโทษเธอ แต่เธอไม่เปิดโอกาสให้ฉันได้ขอโทษเธอเลย ฉันโทรศัพท์ไปหาเธอหลายครั้ง แต่เธอก็ไม่ยอมรับโทรศัพท์ฉันเลยสักครั้ง ที่ฉันทำได้ก็มีแค่ส่งข้อความกับฝากเสียงไปขอโทษเธอ ฉันทำผิด ฉันก็อยากขอโทษเธอจากปากของฉันมากกว่าที่จะทำแบบนี้ 
ถ้าทำได้ ฉันอยากที่จะไปหาเธอเสียเดี๋ยวนี้ ไปขอโทษเธอ .. คุกเข่าอยู่ตรงหน้าเธอ ก้มหน้ายอมรับผิดทุกอย่าง เธอจะด่าจะว่าฉันยังงัยก็แล้วแต่ใจเธอ  ฉันยอมเธอทุกอย่าง .. ในชีวิตของฉัน ฉันไม่เคยยอมให้ใครมากขนาดนี้ ต่อให้ฉันผิดจริงๆ ฉันคงจะพูดได้แต่คำว่าขอโทษเพียงเท่านั้น 
ฉันมันคนที่มีทิฐิ .. ไม่ค่อยยอมก้มหัวให้ใคร เอาแต่ใจ ดื้อ ไม่มีอะไรดี 
แต่กับเธอ ฉันไม่สบายใจที่เห็นเธอเงียบหายไปอย่างนี้ แค่ 2 วันแต่มันเหมือนกับ 2 ปี .. ในความรู้สึกของฉันมันช่างยาวนานนัก  
ถ้าฉันเดินเข้าไปหาเธอ .. คุกเข่าอยู่ตรงหน้าเธอ พร้อมกับเอ่ยคำว่า  ขอโทษ  
. เธอจะยกโทษให้ฉันไหม ? 
. เธอจะกลับมาคุยกับฉันเหมือนอย่างเคยหรือเปล่า ?
. เธอจะยังเห็นฉันเป็นน้อง เป็นเพื่อนอยู่ไหม ?
ไม่ว่าผลสุดท้าย คำตอบที่เธอจะมีให้ฉันจะเป็นอย่างไร ฉันก็อยากให้เธอรู้ว่า  ฉันเสียใจในสิ่งที่ฉันทำลงไปกับเธอจริงๆ ฉันรู้ดีว่า แค่คำว่าขอโทษ เพียง 2 คำนี้ คงไม่เพียงพอที่จะลบล้างความพิษของฉันไปได้ ฉันก็ได้แต่หวังว่าเธอคงจะเห็นใจฉัน ให้อภัยฉันสักครั้ง .. ครั้งเดียวก็ยังดี ถึงแม้ว่าฉันจะไม่สามารถกลับไปแก้ไขอะไรในอดีตได้ แต่ฉันก็อยากทำปัจจุบันและอนาคตให้ดีที่สุด 
บทเรียนครั้งนี้ .. ฉันจะเก็บมันไว้ในความทรงจำตลอดไป เพื่อที่จะได้คอยเตือนตัวเองว่า เวลาจะพูดอะไร ควรจะคิดก่อนพูด นึกถึงใจเขา ใจเราบ้าง ไม่ใช่คิดอย่างไร ก็พูดไปอย่างนั้น จะได้ไม่ต้องมานั่งเสียใจในภายหลัง เหมือนกับตัวฉันในวันนี้