วันว่าง ๆ เหงา ๆ อย่างนี้.. กระตุ้นอารมณ์เบื่อของฉันให้กำเริบขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้ เบื่อ.. ไม่รู้ทำไมชีวิตมันถึงน่าเบื่อได้อย่างนี้ เหมือนไม่มีจิตวิญญาณ ไม่มีชีวิตชีวา ไม่อยากทำอะไร.. ประโยคที่ฉันพร่ำบอกให้คนใกล้ตัวฟังซ้ำ ๆ ทั้งที่รู้ว่าคนที่ฉันคุยด้วย.. เขาเบื่อที่ฉันบ่น ไม่ยิ่งหย่อนไปกว่าสิ่งที่ฉันบ่นว่าเบื่อ... เขาว่า.. ฉันเปลี่ยนไป.. ช่วยไม่ได้จริง ๆ .. ในเมื่อต่อมรื่นเริงของฉัน มันมักหยุดทำงานอยู่บ่อย ๆ และคนอย่างฉันก็รักที่จะกอดความเบื่อหน่ายเอาไว้อย่างนี้ จนกว่ามันจะยอมแพ้และเป็นฝ่ายเดินไปจากฉันเสียเอง เขาพูดให้ฉันย้อนคิดว่า เขาเคยสบายใจทุกเวลาที่ได้คุยกับฉัน เขายังเคยคิดว่า.. คนที่จะให้สิ่งใดกับคนอื่นได้ แสดงว่าต้องมีสิ่งนั้นอยู่ในตัว ครั้งนั้น.. ฉันได้แต่นึกปลาบปลื้มอยู่ในที ที่ตัวเองสามารถสร้างความสุขและรอยยิ้มให้เขาได้ จะว่าไปแล้ว.. ฉันก็เห็นใครใครต่างปรารถนาความสุข ความสบายใจด้วยกันทั้งนั้น ใครจะมาพิสมัยความทุกข์เศร้า หรือนึกยินดีที่ต้องแบกความเหนื่อยหน่ายซังกะตายไว้กับตัว ไม่เว้นแม้แต่ฉันเอง.. แต่ก็ช่วยไม่ได้อีกนั่นแหละ คนถูกสาปให้มีอารมณ์ขึ้น ๆ ลง ๆ อย่างฉัน ใครใครต่างก็พากันถอดใจ และล้าที่จะประคับประคองความรู้สึกฉันให้คงที่ ฉันถึงย้ำกับตัวเองอยู่เสมอ ใครจะซบซับความรู้สึกใครได้ตลอด ฉันเองก็เหมือนกัน ฉันเองก็ซบซับความรู้สึกใครไม่ได้ตลอด เพราะตอนนี้.. นอกจากความเบื่อหน่ายแล้ว ฉันก็คงไม่มีอะไรที่จะให้ใครได้เหมือนเก่า ฉันเบื่อ.. เกินกว่าจะแยแสหรือไยดีต่อสิ่งใด ฉันเสียใจ
ผู้หญิงช่างฝัน 27 ส.ค. 2552 15:02 น. - ID 10399 
1859
6
0
27 สิงหาคม 2552 15:08 น. - comment id 107704
27 สิงหาคม 2552 15:09 น. - comment id 107705
ใครจะซบซับความรู้สึกใครได้ตลอด
27 สิงหาคม 2552 15:20 น. - comment id 107706
เสียใจอะไรจ๊ะ ถ้าเราซึมเซา คนรอบข้างเราก็จะซึมเซาไปด้วยหรืออาจมากกว่า ถ้าเรามีกำลังใจดี และเราได้ให้ในสิ่งที่เราควรให้แล้ว ก็ไม่มีอะไรน่าเสียใจนะ
27 สิงหาคม 2552 15:21 น. - comment id 107707
ที่สามก็ยังดี ควบ สี่ด้วย คริๆ
27 สิงหาคม 2552 15:28 น. - comment id 107708
ฉันเองก็เหมือนกัน ฉันเองก็ซบซับความรู้สึกใครไม่ได้ตลอด เพราะตอนนี้.. นอกจากความเบื่อหน่ายแล้ว ฉันก็คงไม่มีอะไรที่จะให้ใครได้เหมือนเก่า ฉันเบื่อ.. เกินกว่าจะแยแสหรือไยดีต่อสิ่งใด ฉันเสียใจ -------------------------------------------------------------- ฉันเสียใจ... ฉันรู้ว่าไม่ดี ฉันมันไม่ดีเอง ฉันมีความรู้สึกขึ้น ๆ ลง ๆ อยู่ตลอดเวลา ฉันเบื่อ สิ่งรอบข้าง เบื่อสิ่งที่ตัวเองเป็น.. ณ เวลานี้ อารมณ์นี้เป๊ะ เพราะอะไรไม่รู้ ฉันเสียใจ เพราะทำให้คนรอบข้างเป็นทุกข์ไปด้วย... ฉันขอโทษ... ฉันทำไม่ได้ ในแบบที่ควรจะเป็น ฉันอยากร้องไห้ ให้ความอ่อนแอที่เป็นตอนนี้
27 สิงหาคม 2552 15:56 น. - comment id 107709
เป็นอะไรกันไปหมด งั้นเฌอคนนี้พร้อมจะซบซับให้ทุกคนเอง มีอะไรก็ปลดปล่อยไปให้หมด อารมณ์คนมีขึ้นมีลงทั้งนั้น ยามที่ใจเราอ่อนแอ จิตเราตก อะไรมากระทบใจนิดหน่อยก็พลอยย่ำแย่ พาลท้อแท้และซึมเศร้าโดยไม่รู้ตัว อิอิ พูดเป็นแค่นี้แหละ เอาเป็นว่า เอากำลังใจมาฝากนะ หิ่งห้อย..แม้นน้อยแสง แต่มันก็ช่วยนำทางยามเรามืดมนได้เสมอ จำได้ไหม ใครให้มา
27 สิงหาคม 2552 17:09 น. - comment id 107712
เอาดอกไม้และกำลังใจมาฝากนะคะ (o*^________________^*o)
27 สิงหาคม 2552 17:17 น. - comment id 107716
เอามาฝากด้วยค่ะ ตามหลังคุณโคลอนมาติดๆ อิอิ
27 สิงหาคม 2552 18:37 น. - comment id 107722
ไม่ต้องซบ ไม่ต้องซับ ไม่ต้องแยแส ไม่ต้องไยดี . . อืมมม แค่แอบคิดถึงเล็กๆ ก็พอเนอะ คนหลายใจนี่ปล่อยให้แห้งเหี่ยวไปเอง น่ะดีแล้ว
28 สิงหาคม 2552 09:00 น. - comment id 107728
คุณเพียงพลิ้ว.. นั่น.. มีทวนคำ เม้นมาก หมดมุขอ่ะดิ... คุณก้าวที่.. กล้า 1. สมชื่อนะเรา พักนี้น่ะ.... (แซว)
2. เป็นจ๊อกกี้เหรอ... (แซวอีกที)
.. คุณแมงกุ๊ดจี่ ร้องทำไมเปลืองน้ำตา น้ำยิ่งจะท่วมโลกอยู่ด้วย
... คุณ ฌ กะเฌอ แค่นึกถึงเสียงหัวเราะลั่นคุ้งน้ำ ก็รู้แล้วว่าชีวิตไม่ได้มีไว้ให้เครียด...
... คุณฉางน้อย ขอบคุณนะ.. รับไว้ด้วยใจยินดี
.. ขอบคุณทุกท่านค้าบ..
28 สิงหาคม 2552 09:48 น. - comment id 107735
โหย ข้อ 2 นี่ คิดได้เนาะ
29 สิงหาคม 2552 12:38 น. - comment id 107741
แค่รู้สึกเสียใจในประโยคสุดท้าย ก็เชื่อว่ายังเอาอยู่....ในสถานการณ์เช่นนี้.. เอาน่า เป็นกำลังใจให้น่ะ... :) ชอบอ่านทั้งกลอนและเรื่องสั้นของผู้หญิงช่างฝัน...จริงๆ ไม่ได้โม้..
2 กันยายน 2552 12:50 น. - comment id 107880
คุณกุ้งฯ บางทีทั้งหลายทั้งปวงก็กลั่นมาจากความรู้สึก "เสียใจ" ในประโยคสุดท้ายนี่แหละ แต่ดีใจ.. ในประโยคสุดท้ายของคุณกุ้งฯ นะ
2 กันยายน 2552 17:35 น. - comment id 107885
สำหรับบางคน ใช้คำว่าเบื่อ ก็เหมือนทำร้ายความรู้สึกตัวเอง ซึ้งป่าว
2 กันยายน 2552 17:43 น. - comment id 107887
๑... เถอะคนดี วันนี้จะเขียนบทกวี ให้ฟัง ความ เหงา เงียบ ส่งเสียงดัง ไม่อาจขัง ไว้ในจินตนาการ ๒... ฝืนความรู้สึก ได้ ! ก็ไม่หมด เปลืองประโยชน์จะโป้ปด ด้วยพจน์หวาน น้ำจิตน้ำใจ ยังตระการ เท่าเท่า วันวาร รู้สึกมี ๓... ใครจะซบซับ ความรู้สึกใครได้ตลอด สัมผัสอุ่น กรุ่นกอด ไม่เสื่อมศรี สงสัยทำไมหมายรู้สึกดี ฤๅ ปรารถนามี รู้สึกใด ๔... บางคราว ที่บางใครเหนื่อยหน่าย บางคนอาจภินท์พ่าย ใช่หรือไม่ คนท้อ ท้อลำพังซะเมื่อไร เพียงเรามิได้ใกล้ คอยปลอบกัน ๕... ใครจักซบซับความรู้สึกใครได้ตลอด แต่เรายังอุ่น กรุ่นกอด กันที่นั่น ที่ซึ่ง คะนึงเรามาพบ บรรจบกัน ระหว่างเส้นของฝัน และไมตรี
3 กันยายน 2552 08:34 น. - comment id 107895
คุณแทน ย้อนไปรำลึกทุกรู้สึกที่ผ่านมา ล้วนแต่มีค่าน่าจดจำ.. จะมีสักกี่คนหนอ.. ที่มีโอกาสสัมผัสกับความงดงามในมิตรภาพนั้น.. ขอบคุณมิตรภาพ.. ขอบคุณ.. คุณ..
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
ช่วยเลือกที่สุดกลอนดีๆ