หลังกลับจากการรบ... ที่แสนจะหนักหน่วง กับงาน กับคน ดูเหมือนวันนี้จะแพ้ราบคราบ เหน็ดเหนื่อย อ่อนเพลีย ทั้งใจและกาย ล้าเหลือเกินแล้ว เสบียงที่เคยมีน้อยลงทุกที ความอดทน ความเข้มแข็ง ความวางเฉย กับกลยุทธ์ของคู่ต่อสู้ บ่อยครั้งที่เกินจะรับมือไหว... มาถึงบ้านพัก บ้านที่เป็นสวัสดิการ เดินแค่ 5 นาทีก็ถึงที่ทำงานแล้ว แต่ทว่าวันนี้... การเดินกลับมาบ้านพักเหมือนยาวนาน กว่าวันไหน-ไหน ความอ่อนล้า ทำให้ไม่สนสิ่งรอบข้าง แว่นตาสายตาสั้น เอียง แพ้แสง ไม่ถูกถอด กระเป๋าสะพายใบเน่า ๆ ถูกโยนพาดโต๊ะอย่างไม่แยแส ปล่อยทุกส่วนของร่างกายไปตามแต่จะเป็น ปล่อยมันไปอย่างอิสระ แบบไม่ต้องเก็บกัก เก็บกดมันไว้ ปล่อยมันเบาโหว่ง คร๊อกฟี่....ครอกฟี๋...ฟ...ฟ... เฝ้าสังเกตอาการ... อกหัก กลัดกลุ้ม ก็ไม่นี่ แต่ว่า...เหมือนมีบางสิ่งเปลี่ยนไป คืออะไร? โลกความเป็นจริงช่างวุ่นวาย เป็นเหตุให้เที่ยวท่องไปในโลกฝัน ที่เราๆ ท่าน ๆ เรียกว่า "โลกไซค์เบอร์" ความเป็นจริงที่สับสน และแสนวุ่นวาย ที่รบเกินจะรับมือไหว ทำให้อยากหนีไปหลบซ่อน แต่จะไปไหน? ไม่มีที่ไป... จึงหาทางเลือก เลือกอยู่โลกส่วนตัว หลับ พัก พักสายตา พักสมอง พักรบ เหนื่อยเกินไปแล้ว เสียงรถบ้านข้าง ๆ ขับเคลื่อนเข้ามาจอดในโรงรถ อย่างช้า ๆ สักพักได้ยินเสียงปิดประตู สามีข้างบ้านคงเพิ่งกลับ... นาฬิกาแขวนติดผนังบอกว่า ตีสอง สี่ห้า นาที อาการงัวเงีย บอกตัวเองลุก ลุกมาอาบน้ำ แล้วนอนต่อจะได้สบายตัวหน่อย... เมื่อเสร็จสรรพ ก็ไม่เป็นดั่งคาด อาการงัวเงียหายเป็นปลิดทิ้ง คอมพิวเตอร์โน๊ตบุ๊ค... ไม่ได้ใช้งานหลายวัน มันแน่นิ่ง เหมือนไร้ชีวิต... ปุ่มพาวเวอร์ ถูกสั่งให้ปลุก ระบบเพื่อใช้งาน หลายวันก่อนต้องเปิดทุกวัน ถูกใช้งานหนักทุกวัน และพร้อมกันๆ ท่องเที่ยวไปในโลกไร้พรมแดน... โลก"จริง" สับสน วุ่นวาย สารพันปัญหาให้แก้ มือวางนิ่งที่คีย์บอร์ด เพื่อคีย์ ล็อคอินเข้าสู่ระบบเครือข่าย หวังออกไปสู่โลกกว้างไร้ขีดจำกัด ไร้พรมแดน มือยังคงวางเนิ่นนิ่งอยู่อย่างนั้น อยากซ่อนกาย แต่ว่าโลกความฝันก็ไม่อยากไปแล้ว โลกความเป็นจริงก็ไม่อยากอยู่ ใช่นี่คือ นักหนีปัญหาตัวยง สร้างปัญหา แก้ไม่ได้ ก็หนีซะดื้อๆ โลก "เสมือน" ที่เคยจรรโลง กลายเป็นอดีต เหมือนเกิดการเปลี่ยนแปร ไม่เป็นเช่นเคย วันนี้ ไม่มีที่... ที่ ที่จะให้ "ใจ" ดวงนี้ได้อยู่ อยู่ได้อย่างมีความสุข ทั้งหมด ทั้งมวล ทั้งที่รู้ ว่า "สุข ทุกข์ อยู่ที่ใจ" แต่ก็ทำไม่ได้ สัมผัสทั้งห้า ยังรับรู้ครบถ้วน "รัก โลภ โกรธ หลง" ยังเป็นใหญ่ใน "ใจ" มีเพียง โลกส่วนตัว แค่นอน นอนหลับตา เท่านั้น เท่านั้นจริง ๆ เมื่อครู่...ปุ่มพาวเวอร์ มีแสงสีฟ้าเรืองแสงออกมา นาทีนี้มืดสนิท มันถูกปิดอีกครั้ง.. แสงจากจอที่สว่างจ้าแทนแสงหลอดนีออน ก็มืดสนิทในห้องสี่เหลี่ยม เช่นเดิม... ในเมื่อ โลก"จริง" โลก"เสมือน" ไม่มีความสุขได้สักที่ ขอเวลาสักนิดเถอะ ขอเฝ้าดูความเป็นไปของใจสักพักเถอะ
21 สิงหาคม 2552 18:12 น. - comment id 101981
เขากำลังฮิต คมแฝก เชยจังเลยแมง..ไม้หน้าสาม
19 สิงหาคม 2552 01:25 น. - comment id 107333
บรือ บรือ ขอที่ 1 ที่นี่ด้วย
19 สิงหาคม 2552 01:34 น. - comment id 107334
ส่งเสบียงมาเติม กำลังใจให้ก่อง "ขออย่ายอมแพ้ อย่าอ่อนแอแม้จะร้องไห้" แถมร้องเพลงให้ด้วยอีกนะจ๊ะน้องจ๋าว
19 สิงหาคม 2552 07:14 น. - comment id 107335
พักรบ...พบรัก เฮ่อ... ชีวิตต้องดำเนินต่อไปน่ะ ท่องคำว่า สู้ เอาไว้.. ไม่มีอะไรเติมพลัง..นอกจากเบียร์ คือ คห.1- 2 ส่วนเฌอ เติมพลังด้วยแก๊ซโซฮอลล์ ไปดีกว่า ต้องต่อสู้ โลกแห่งฟามเป็นจริงเหมือนกัน ได้เวลาไถนา เอ๊ย ดิ้นรนต่อแระ
19 สิงหาคม 2552 10:54 น. - comment id 107336
รู้เหตุ แก้ที่เหตุนะคะน้องสาวจ๋า แก้ใครไม่ได้ก็แก้ที่ตัวเอง สู้ๆค่ะ เอาใจช่วย
19 สิงหาคม 2552 11:18 น. - comment id 107337
ว่างเปล่า.. คื น วั น ผ่ า น ร า น ร อ น ค่ อ น ชี วิ ต เ ลิ ก ยึ ด ติ ด . . . ตั ด ใ จ ก็ ห ล า ย ห น ย า ม อ่ อ น แ อ ก ลั บ ห ล ง สู่ วั ง ว น จิ ต ข อ ง ค น . . . ไ ม่ นิ่ งจ ริ ง สั ก ค ร า ภ า พ ม า ย า ล ว ง ห ล อ ก ก ลั บ ต อ ก ย้ำ เ จ็ บ - ซ้ำ - ซ้ำ จ น ข ล า ด ห ว า ด ผ ว า เ ว ร แ ล ะ ก ร ร ม มิ ร้ า ง ห่ า ง ชี ว า สุ ด ร ะ อ า ล้ า เ ห ลื อ เ บื่ อ แ ล้ ว ใ จ แ ล้ ว ใ ค ร ห รื อ คื อ ผู้ กำ ห น ด บ ท ชี วิ ต ใ ค ร ลิ ขิ ต นำ ชั ก ห รื อ ผ ลั ก ไ ส บ ท ท ด ส อ บ บ อ บ ช้ำ อ ยู่ ร่ำ ไ ป ท ด ล อ ง ใ จ ... ส ล า ย พ่ า ย ยั บ เ ยิ น อั น เ จ็ บ อื่ น ห มื่ น โ ศ ก วิ โ ย ค ไห น เ ที ย บ ห ทั ย ด ว ง แ ด แ ค่ ผิ ว เ ผิ น ข้ า นี้ เ จ็ บ ป ว ด ร้ า ว เ ศ ร้ า เ ห ลื อ เ กิ น ท า ง ดำ เ นิ น . . . มื ด ส นิ ท นิ จ นิ รั น ด ร์
19 สิงหาคม 2552 11:20 น. - comment id 107338
มาพักรบ พบรัก ที่เมืองลิงไหม ช่วง สิงหา - กลางเดือนกันยา ว่าง
19 สิงหาคม 2552 12:25 น. - comment id 107339
ว่างเหมือนกัน.. หลังตุลา.. ว่างยาว..ว.... อยากเขียนอะไร อะไรได้มั่ง แต่ไม่มีอะไรในหัวเล้ย..ย..
19 สิงหาคม 2552 12:49 น. - comment id 107340
^ ^ งานฤดูหนาว30 พย. - 6 ธค. สนป่ะ พาไปชมทุ่งทานตะวันด้วย
19 สิงหาคม 2552 13:05 น. - comment id 107342
เมื่อคืนก็บอกเพื่อนๆว่าไม่ออนนะ ขอพักสักวัน อาบน้ำ ล้มตัวลงนอน ความรู้สึกสบาย แต่ไหงนอนไม่หลับค่ะ อาจจะเพราะความเคยชินกับการทักทาย และแวะไปอ่านข่าวสารสารพันในโลกไซเบอร์ สุดท้ายต้องลุกขึ้นมานั่งเขียนกลอน "คนร่วมทาง" มานั่งนึกอีกที เรานี่เป็นเอามากๆเนาะ ไม่ได้เหงาหรอกบอกตัวเอง แต่ไฮเปอร์ไม่มีที่สิ้นสุด สวัสดียามบ่ายจ้า เขียนได้ดีมากค่ะคุณมะกรูด
19 สิงหาคม 2552 13:08 น. - comment id 107343
สนจิ.. เผื่อฤดูหนาวปีนี้จะอุ่นกว่าปีก่อน ๆ
19 สิงหาคม 2552 13:14 น. - comment id 107344
สนเหรอ ก็มาจิ้ รอน๊า
19 สิงหาคม 2552 14:09 น. - comment id 107346
เหนื่อยนักก็พักก่อนค่ะ แล้วค่อยมาสู้ กับปัญหาใหม่ เอาแรงใจมาฝากค่ะ
19 สิงหาคม 2552 17:25 น. - comment id 107348
เหนื่อยนักพักเสียก่อนดื่มน้ำเย็น ๆ เห็นสัจธรรมค่ะ ดิ้นรนกันไปเพื่อความอยู่รอด เรามีชีวิตอยู่ เพื่อให้โลกสวยงามต่อไป อิอิ
19 สิงหาคม 2552 19:04 น. - comment id 107349
ไปสักปลายตุลา...ดีป่าว อิอิ คิดถึง... "เจ้าจอมทั้งสี่" และ "ผุหยิงชั่งควั้น"
19 สิงหาคม 2552 19:05 น. - comment id 107350
ขอขอบคุณทุกแรงกำลังใจ ที่มอบให้เสมอมานะค่ะ
20 สิงหาคม 2552 01:56 น. - comment id 107352
หากเหนื่อยก็พักนิดนะคะ ชีวิตก็เงี้ยแหละค่ะ หลับตานิ่ง ๆ สูดลมหายใจลึก ๆ แล้วจะรู้สึกดีขึ้นค่ะ หาหนังสืออ่าน หรือนั่งสมาธินะคะ พอช่วยได้ค่ะ
20 สิงหาคม 2552 12:44 น. - comment id 107357
สู้ ๆ นะจ้ะน้องสาว ทุกสิ่งคือบทเรียนของชีวิตเสมอจ้า คิดถึงเสมอ.....
20 สิงหาคม 2552 16:16 น. - comment id 107361
มาให้กำลังใจยามอ่อนล้าครับ ทุกอย่างมันขึ้นอยุ่ที่ใจเราเอง สุดแต่จะเลือกเอาเอง.. น้องกุดจี่สบายดีนะครับ
20 สิงหาคม 2552 16:36 น. - comment id 107364
เวลาพักที่ดีที่สุดก็คือ..."พักใจ"...เนาะ คิดถึงเสมอน๊า
20 สิงหาคม 2552 18:15 น. - comment id 107371
20 สิงหาคม 2552 20:57 น. - comment id 107375
เดือนตุลาถึงกลางเดือน พฤศจิฯ ญาติมาจากลอนดอน ต้องเทคแคร์ดูแลจ้า ไม่ว่างเลย มา 30 พย.นะ ไปเที่ยวทุ่งทานตะวัน เที่ยวงานฤดูหนาวล้างตาอีก ดีป่ะ
20 สิงหาคม 2552 23:02 น. - comment id 107377
พักรบราฆ่าฟันกับความคิดฟุ้งซ่านเหรอจ๊ะ เช้านี้มีเวลาก็เข้ามาเม้นท์บ้านกลอนแต่แวะอ่านพักรบ พบรักแล้วก็เลยผ่าน ไม่นึกว่าน้องเราจะอาการหนักขนาดนี้ เฮ้อ มะกรูดจ๊ะพี่แจ้นนะ มีช่วงนึงเกือบจัดการชีวิตตนเองแล้ว แต่ว่าไม่รู้มีอะไรมาบันดาลใจ เผอิญชอบเขียนเรื่องสั้นและก็เขียนเรื่องราวของความรักที่มันขาดสะบั้นลงของตัวเอง...แต่พี่หักมุมให้ตัวเองชนะและหยามหยันมันผู้นั้นได้ รู้มั้ยจนบัดนี้หลายปีดีดักพี่แจ้นมีความสุขและอยู่ได้ด้วยตัวเอง แบบว่า...บ้าๆบอๆน่ะ แต่เรื่องสั้นที่เขียนเก็บไว้อ่านเองและมีความสุขทุกครั้งที่อ่าน มะกรูดว่าบ้ามะ ชวนคุยเรื่อยเปื่อยนะก็เห็นว่าพักนานเดี๋ยวขี้เกียจน่ะจิ อิอิ ปายล่ะ รักนะ
21 สิงหาคม 2552 13:08 น. - comment id 107394
สงสัยธาตุโขภ อย่างยัยดื้อ..จึงออกอาการฟุ้งซ่านไม่ดีของจิตที่จรไปไหนมะรู้
21 สิงหาคม 2552 15:05 น. - comment id 107395
^ ^ ^ ฮ่วย พาดพุงตลอดเลยน้าตาน้า เดี๋ยวจะโดนไม่ใช่น้อย
21 สิงหาคม 2552 15:13 น. - comment id 107396
คุณตาค่ะ คราวหลัง คุณตาก็ ฟาด หัวด้วยไม้หน้าสามโลด จบข่าว....
21 สิงหาคม 2552 16:32 น. - comment id 107397
^ ^ ^ ไม่เข้าข้างกันบ้างเลย ฮ่วย ช่วยกันมั่งจิ
22 สิงหาคม 2552 07:43 น. - comment id 107401
อีกไม่กี่วันผลรบคงประกาศ หวังว่าจะชนะนะครับ เป็นกำลังใจให้ครับ