|||| น้ำหวาน....สีสันสดใส ||||

ราตรีนิรันดร์

.....
          ความรักอาจเปรียบได้กับ น้ำในแก้วที่ถูกเติมด้วยน้ำเปล่าอยู่ตลอดเวลา น้ำเปล่าที่ถูกเติมไม่ต่างอะไรกับเวลาที่ไหลผ่านเข้ามาในชีวิตเรา เมื่อคนสองคนได้แบ่งปันสิ่งดีๆและความรู้สึกที่ดีต่อกัน เป็นเหมือนการเติมน้ำหวานสีสวยงามให้แก่กัน ถูกกวนให้เข้ากันด้วยความผูกพันธ์ และเวลาที่ใช้ร่วมกัน เมื่อหมั่นคอยดูแลเอาใจใส่กัน หมั่นเติมน้ำหวาน หมั่นคน จากน้ำเปล่าไม่มีรสชาติและสีสัน ก็จะกลายเป็นน้ำหวานสีสันสดใส ดับกระหายและทำให้เรารู้สึกชุ่มฉ่ำเมื่อได้ดื่มมัน
          อย่างไรก็ตาม เมื่อน้ำหวานนั้นถูกดื่มอยู่ทุกวัน รสชาติไม่เปลี่ยนแปลง เมื่อคนหนึ่งเริ่มเบื่อกับรสชาตินี้ ถึงแม้ว่าอีกคนจะคอยเติมน้ำหวานลงไปอยู่ตลอดเวลา แต่คนที่เบื่อนั้นไม่แยแสที่จะคนมัน น้ำหวานก็จะลงไปกองอยู่ก้นแก้ว หมดสีสัน ทิ้งไว้แต่ความหวาน ไม่ต่างอะไรกับรักที่จืดจาง เมื่อใครคนหนึ่งเบื่อที่จะทำอะไรซ้ำๆ เดิมๆ ลงท้ายด้วยการทิ้งให้อีกคนอยู่เพียงลำพัง เพื่อตามหาน้ำหวานสีใหม่ๆ รสชาติใหม่ๆ เทน้ำหวานที่อยู่ก้นแก้วทิ้งแล้วเปลี่ยนไปให้คนอื่นซึ่งมีสีสันดึงดูดใจเติมน้ำหวานให้ เพียงเพราะเบื่อ
          เมื่อคนที่ถูกทิ้งยังคงยึดติดกับความหวานและสีสันเดิมๆ หมั่นคอยคนมันให้เข้ากันด้วยตัวเอง น้ำเปล่ายังคงถูกเทลงมาในแก้วเรื่อยๆ แต่ไม่ได้รับการเติมน้ำหวานจากใครอีกคน น้ำหวานแก้วนี้ถุกเจือจาง สีสันเริ่มจางหาย ทิ้งไว้แต่เพียงรสชาติหวานเจือนๆ แต่ไม่อาจกลับไปเป็นน้ำเปล่าที่ไร้รส ไร้สี ไร้กลิ่น ได้อีกหากไม่เทน้ำหวานเก่านั่นทิ้งไป คนเราก็เช่นกัน หากยังตัดใจจากความรักที่ถุกทอดทิ้ง ที่เพิ่มผ่านไปไม่ได้ ก็ต้องทนแบกรับ ทนดื่มน้ำที่รสชาติแปลกๆ เจือนๆนั่นต่อไป หากการลาจากนั้นเป็นไปในทางที่แย่ ก่อนจากเค้าได้เทกาแฟสีดำเข้มข้นลงมาในแก้วเรา แต่เรายังยึดติดกับทุกๆอย่างในแก้วใบนั้น ไม่กล้าที่จะเทมันทิ้งไป ก้ต้องทนกับรสชาติที่ขม และสีที่มืดหม่น แต่อย่างไรก็ดี เวลาจะช่วยเจือจางกาแฟนั้นลงไป ถึงแม้จะเจือจางแต่ก็ยังคงทิ้งไว้ซึ่งรสชาติและกลิ่นไว้เป็นบทเรียน
          สุดท้าย เราอาจค้นพบรสชาติที่ลงตัว มีคนที่หมั่นคอยเติมน้ำหวานให้เราอย่างเต็มใจ และพร้อมจะรับน้ำหวานจากเราและดูแลเอาใจใส่คนมั้นอย่างต่อเนื่อง น้ำหวานนั้นดื่มได้ไม่มีเบื่อ ทำให้เรากลับมามีชีวิตชีวา เติมกำลังใจให้พร้อมกับการเผขิญหน้ากับปัญหาต่างๆที่เข้ามา และใช้ชีวิตในโลกที่วุ่นวายแห่งนี้ต่อไป แต่ถึงแม้ว่าจะไม่มีใครมาคอยเติมน้ำหวานให้กับแก้วของเรา แต่เราก็สามารถเรียนรู้ที่จะเติมน้ำหวานให้กับตัวเองและพอใจในรสชาตินี้ เราก็จะสามารถอยู่เพียงลำพังไม่ต้องคอยเติมน้ำหวานหรือรอรับจากคนอื่น และรสชาตินี้จะเป็นรสชาติของตัวเราเองตลอดไป
.....
ราตรีนิรันดร์