หญิงสาวของฉัน ค่ำคืนค่อยๆปกคลุมแล้ว เธอกำลังทำอะไรอยู่? ท้องฟ้าเป็นสีน้ำเงินเข้ม ดาวดวงที่ชัดที่สุดส่องแสงอ้อยอิ่ง สายลมเกียจคร้านเหมือนไม่อยากจะขยับเคลื่อน ฉันนั่งเงียบๆ คิดถึงเธออย่างบอกไม่ถูก เนิ่นนานผ่านมาแล้ว กับเรื่องราวของเรา ความเจ็บปวดค่อยๆจางหาย และบ่อยครั้ง-ที่ฉันคิด ว่าฉันอาจหายเป็นปกติสุข แต่ความสงบระงับก็เหมือนกับดาวตก หรืออย่างมาก-ก็เหมือนกับสายฝน ที่ผ่านมาเยือนเพียงแค่ชั่วครู่ชั่วคราว แล้วฉันก็หวนกลับมาคิดถึงเธออย่างรุนแรงอีกครั้ง เรื่องของเราอาจมีอยู่ไม่มาก แต่ฉันก็สามารถหวนนึกย้อนถึงมันได้อย่างไม่มีวันหมด การได้อ่านหนังสือบางเล่ม หรือบทเพลงบางเพลง มักจะทำให้ฉันย้อนกลับไปคิดเรื่องของเรา บางครั้ง-ก็ในแง่มุมใหม่ บางครั้ง-ก็แค่เรื่องราวเดิมๆที่ไม่รู้จักเบื่อ เคยเป็นบ้างไหม ทุกครั้งที่โทรศัพท์ดังด้วยเบอร์ที่ไม่รู้จัก ประกายความหวังเล็กๆในใจจะฉายโชนแสงขึ้นวิบวับ แต่แล้วก็วูบดับไปเสียทุกครั้งหลังจากนั้น เคยเป็นบ้างไหม ทุกครั้งที่เปิดกล่องจดหมายในอีเมล แล้วจะต้องแวะเวียนเข้าไปเปิดอ่าน Junk Mail ก่อนอย่างอื่น ด้วยความหวังเลือนลาง ว่าอาจมีจดหมายจากใครบางคน ฉันทำเช่นนั้นจนเป็นกิจวัตร เธอรู้ไหม ว่าที่ผ่านมานั้น ฉันไม่รู้อะไรเลยเกี่ยวกับความรัก ฉันใช้ความตื้นเขินของตนเอง ไปหยั่งวัดความรัก และสรุปทึกทักเอา ว่าความรักนั้นลึกเพียงเท่าที่ฉันคิด เนิ่นนานหลังจากนั้น ฉันจึงพบ ว่าความโง่เขลาแบบนั้นทำร้ายฉันสาหัสเพียงใด วันนี้ฉันอ่านหนังสือเรื่อง ญามิลา หนังสือเล่มเล็กๆกะทัดรัดเล่มหนึ่ง ที่กล่าวถึงความรักของดานียาร์และญามิลา ฉันอ่านและดื่มด่ำไปกับมัน ภาพของคนทั้งคู่นั้นชัดเจนผ่านตัวหนังสือ แต่สิ่งหนึ่งที่รบกวนฉัน คือดวงตาของญามิลา ดวงตาของความรัก ซึ่งเจือไปด้วยความรู้สึกผิด มันทำให้ฉันหวนนึกไปถึงดวงตาของเธอเสมอ ก็ดวงตาชนิดนั้นไม่ใช่หรือ ที่เธอใช้มองฉันอยู่บ่อยๆ ความว้าวุ่นใจ ความสับสน กิริยาสะท้อน-เขินอาย เหล่านั้นไม่ใช่หรือที่ฉันเคยได้เห็นในตัวเธอ ความรักเหมือนกันทั้งโลก ไม่น้อยไปกว่านี้ และไม่อาจมากไปกว่านี้อีก ระหว่างเรา-คือความรัก ฉันสรุปกับตัวเองแบบนั้น อาจเป็นเพียงคำยืนยันเล็กๆที่ไม่ได้แปลกใหม่อะไร แต่ฉันก็พอใจที่ได้คิดอย่างนั้น หญิงสาวของฉัน ค่ำคืนค่อยดึกลงมากแล้ว ความคิดของฉันยังคงฟุ้งลอยไปเรื่อยเปื่อย คิดโน่น-คิดนี่ไปสารพัด บ่อยครั้งที่ฉันคิด ว่าไม่ว่าจะเป็นพรหมลิขิตหรือความบังเอิญ หากว่าฉันจะมีโอกาสได้ยืนต่อหน้าเธออีกครั้ง กุมมือเธออีกครั้ง ฉันจะปล่อยให้เธอหลุดลอยจากไปเป็นครั้งที่สองหรือเปล่า? แล้วเธอล่ะ.. จะปล่อยให้ฉันหลุดลอยจากไปอีกไหม..
หมอกจาง 25 ก.ค. 2552 23:13 น. - ID 10320 
1168
5
0
25 กรกฎาคม 2552 23:50 น. - comment id 106745
แล้วเธอล่ะ.. จะปล่อยให้ฉันหลุดลอยจากไปอีกไหม.. .... อยากรู้คำตอบเหมือนกันค่ะ แวะมาราตรีสวัสดิ์ก่อนนอนค่ะ
25 กรกฎาคม 2552 23:53 น. - comment id 106746
ราตรีสวัสดิ์ครับ เฌอมาลย์
26 กรกฎาคม 2552 11:12 น. - comment id 106754
ไม่รู้ดิคะ... หากเรนพบผู้ชายสีฟ้า...พี่ชายเรน..อีกครั้ง... เรนจะไม่ยอมปล่อยพี่ชายเรน.... ครั้งนั้นเป็นเพียงแค่เรนพลั้งเผลอ... ... เรนคิดถึง...พี่หมอกจางและพี่ๆที่นี่ด้วยดิคะคะ...... ..... ภาพให้ความรู้สึกเหงาจัง....
26 กรกฎาคม 2552 18:26 น. - comment id 106787
กับสองมือที่เรากุมเอาไว้ หากใจของคนที่เรากุมสองมือไว้นั้น ใจเค้าอยู่กับเรา เราไม่จำเป็นต้องคิดว่า เค้าจะหลุดลอยไปจากเรา แต่....หากใจของคนที่เรากุมสองมือไว้ ใจเค้าไม่ได้อยู่กับเรา ต่อให้เราเอาสอง แขนโอบกอด แนบกับอกอุ่นของเราไว้ แน่นแค่ไหน สักวัน เค้าก็ต้องหาทาง ไปจากเราจนได้ มองเข้าไปนัยน์ตาของเค้าสิคะ ดวงตาเป็นหน้าต่างของหัวใจ เราสามารถ สัมผัสความรักได้จากดวงตาคู่นั้นค่ะ
26 กรกฎาคม 2552 18:32 น. - comment id 106788
กับสองมือที่เรากุมเอาไว้ หากใจของคนที่เรากุมสองมือไว้นั้น ใจเค้าอยู่กับเรา เราไม่จำเป็นต้องคิดว่า เค้าจะหลุดลอยไปจากเรา แต่....หากใจของคนที่เรากุมสองมือไว้ ใจเค้าไม่ได้อยู่กับเรา ต่อให้เราเอาสอง แขนโอบกอด แนบกับอกอุ่นของเราไว้ แน่นแค่ไหน สักวัน เค้าก็ต้องหาทาง ไปจากเราจนได้ มองเข้าไปนัยน์ตาของเค้าสิคะ ดวงตาเป็นหน้าต่างของหัวใจ เราสามารถ สัมผัสความรักได้จากดวงตาคู่นั้นค่ะ
27 กรกฎาคม 2552 13:30 น. - comment id 106801
27 กรกฎาคม 2552 15:00 น. - comment id 106804
ฉันอ่านและดื่มด่ำไปกับมันอยู่ซ้ำๆ ในขณะที่ค่ำคืนค่อยๆปกคลุม ละมุนละไม สวยงาม คงเหมือนหัวใจของผู้ประพันธ์
4 สิงหาคม 2552 09:18 น. - comment id 106940
สวัสดีครับ เรน ปรางทิพย์ nig แล้วก็ ก้าว..ที่กล้า ขอบคุณที่แวะมาคอมเมนท์ให้ ........ ผมนี่ชอบทิ้งคอมเมนท์ไว้นานๆแล้วค่อยมาตอบกลับเนาะ เป็นนิสัยแย่อย่างนึง ที่พยายามแก้เท่าไรก็แก้ไม่หายสักที ไม่รู้ต้องกินยาอะไรถึงจะหาย..
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
ช่วยเลือกที่สุดกลอนดีๆ