โอ๊ย โอย โอ๊ย..ปวด

ฉางน้อย

" โอ๊ยๆๆ เป็นอะไรกันนี่ ปวดเมื่อยตามกล้ามเนื้อ ตามตัวไปหมด " 
วันนี้เป็นวันที่ 3 แล้วที่ยิหวาบ่นๆกับตัวเอง 
เพราะน้อยวันพันปีมีน้อยครั้งที่ยิหวาจะปวดหัวตัวร้อนอย่างคนอื่นๆเขาล่ะ
วันแรกของอาการปวด เริ่มเมื่อวันพุธที่ 22 ก.ค. 52 นี่เอง 
เธอจำได้เริ่มปวดเมื่อยตามข้อมือ ปวดข้อนิ้วด้วย 
ข้อเริ่มแข็งๆ ข้อศอกก็เริ่มปวดๆ  
คล้ายกับอาการของคนที่เอาข้อศอกไปกระแทกกับของแข็งอย่างแรง
 ยิหวาก็ยังไม่คิดมากยิหวา คิดอีกที อาจเป็น
เพราะความซุ่มซ่ามของเราด้วยหรือเปล่าน๊า
( ซึ่งความซุ่มซ่ามนี้เป็นความสามารถเฉพาะตัว ห้ามใครลอกเลียนแบบ อิอิ )
เช้าวันพฤหัสที่ 23 ก.ค.52.... ปวดข้อเท้า หลังเท้าด้านซ้าย 
มองดูหลังเท้าบวมด้วยครั้นพอลุกขึ้นยืน ก็ร้องโอ๊ยๆๆ 
เซไป2ก้าว ต้องหยุดนั่งต่อ ข้อมือข้อศอกก็เริ่มปวดกว่าเดิม
แต่ก็ยังทำงานได้ ทำใจเย็น     
เป็นอะไรหว่าจะย่างซ้ายก็โอ๊ย ก้าวขวาก็โอ๊ย 
ยังคิดอีก เดี๋ยวคงหายมั้ง .......ปลอบใจตัวเอง อิอิ  
พอตอนค่ำ ร้อนๆหนาวๆเลยนอนเร็วกว่าปกติ
 (ถ้าไม่ปกติคือ 4ทุ่มกว่า อิอิ )
พี่ๆยังแปลกใจยัยวาผีเข้าหรือไง เห็นนอนไวผิดปกติ
ทุกทีถ้าไม่ 4ทุ่มนอนไม่หลับ 5555
ศุกร์ที่ 24 ก.ค. 52 ....เอาล่ะซิ ตื่นมาก็ร้องโหยหวน เอ๊ย ร้องโอดโอย
(คำว่า โหยหวนนี่เหมือนคุ้นๆนะเนี่ยะ อิอิ ) 
ได้ยินเสียงพี่สาวแอบนินทาเบาๆ สงสัยยัยวาผีออก
ตื่นเช้ามาเป็นวันที่3 ที่ปวดข้อ ปวดกล้ามเนื้อ 
ปวดตามข้อพับไปหมด มือทั้งสองข้างก็เหมือน
บวมๆ ปลายนิ้วเหมือนจะชาๆ ..  
ชา ในที่นี้ไม่เกี่ยวกับกาแฟ และโอวัลติน อิอิ
อาการร้อนๆหนาวๆก็มีบ้าง พอให้เป็นกังวลเล่นนิดๆหน่อยๆ 5555
ไม่ได้การละ ต้องอาบน้ำ แต่งตัวไปหาหมอล่ะ 
......
" มีอาการเป็นยังไงบ้างคะ ? "
 พยายาม เอ๊ย พยาบาลสาวถามหลังจาก
ยิหวาไปยื่นบัตรเป็นที่เรียบร้อยแล้ว เธอคงยิ้มหวานมั้ง 
เห็นใส่หน้ากากซะมิด อิอิ เลยคิดเองว่าคงยิ้มแหละ
" จู่ๆ ก็ปวดข้อมือขึ้นมาเฉยๆน่ะคะ วันต่อมาก็ปวดข้อเท้า 
ข้อศอก ปวดตามข้อนิ้วก็แข็งๆชาๆ "
 ยิหวาบอกอาการให้พยาบาลรับรู้   
เพื่อจะได้กรอกอาการในแฟ้มประวัติได้ถูกต้อง
" แล้วอาการอื่นละคะ ไอไหม จามไหม เสลด เสมหะมีไหมคะ ? " 
" ไม่มีคะ แค่เหมือนร้อนๆหนาวๆนิดหน่อยค่ะ " 
" งั้น ต้องไปตรวจหาความเสี่ยงไข้หวัด 2009 นะคะ " 
พยาบาลบอกพลางเหล่มองด้วยหางตา
" .......... " ซวยล่ะซิ ตรู อิ อิ ยิหวา คิดในใจ เฮ้ออออ........
ยิหวามองไม่ผิด พยาบาลคนนั้นมองด้วยหางตาจริงๆด้วย 
มองตั้งแต่หัวถึงปลายทีน เอ๊ย ปลายเท้า
( เธอคงเป็นญาติกับสมชายจรดปลายเท้าด้วยหรือเปล่าไม่แน่ใจ อิอิ ) 
" คุณนำแฟ้มนี้ไปยื่นข้างนอกนะคะ ไปรอห้องข้างนอกเลยคะ "
 พยายาม เอ๊ย พยาบาลส่งแฟ้มให้พลางรีบดึงมือกลับ 
โห ทำยังกะเราเป็นตัวปล่อยเชื้อโรคงั้นแหละ แหมๆๆ
นำแฟ้นประวัติตัวเองไปวางไว้ด้วยสีหน้าเอ๋อๆเซ่อๆซ่าๆอีกตามเคย 
พยาบาลถามอีก ...
" มีไอ มีจาม มีเสมหะ มีน้ำมูกไหมคะ ? " 
" ไม่ค่ะ..แค่ปวดเมื่อยกล้ามเนื้อ ปวดตามข้อต่างๆ
ในร่างกาย เป็นมา 2วันแล้วคะ "
" งั้น คุณมาผิดที่แล้วคะ คุณต้องไปห้องด้านในนะคะ "
" อ้าว ก็เขาไล่ให้หนูมาที่นี่นี่นา " ยิหวา ชักจะ งงๆ เซ็งๆ
" ไม่ได้นะคะ ที่นี่ตรวจอาการไม่เหมือนกันคะ " 
พยาบาลยังคงยืนยันแบบนั้น   
" ............." อะไรกัน (วะ ) แล้ววันนี้ตรูจะได้ตรวจไหมเนี๊ยะ 
เดินแบบหมดแรง เหนื่อยๆ ปวดก็ปวด 
เมื่อยก็เมื่อย อยากจะนอนเต็มที นำแฟ้มไปที่ห้องด้านใน
พยาบาลสาวสวย ไร้รอยยิ้มรับพลาง(แอบ)ส่ายหน้าด้วยความระอา 
555 เห็นนะว่าแอบน่ะ 
เจ้าหล่อนคงไม่ส่ายหน้าด้วยความเอ็นดูหรอกมั้ง เนอะ
...
" เชิญคุณยิหวาที่ห้องตรวจหมายเลข 3 ค่ะ "
เสียงเรียกชื่อยิหวาดังขึ้น หลังจากนั่งรอหน้าห้องสัก20นาทีผ่านไป
หน้าห้องตรวจหมายเลข 3 เขียนว่า ...
" น.พ. สงวนนาม นามสมมติ"  (นามสมมติจริงๆนะเนี่ยะ)
แหมๆ พ่อแม่เข้าใจตั้งชื่อให้ซะจริงๆ ทำไมไม่สมชายไปเลยละ 
(แอบนินทาชื่อหมอเล็กๆพอเป็นกระษัยจะได้สบายใจเรื่องชาวบ้าน อิอิ )
" อาการเป็นไงบ้างครับ อ่อ ปวดตามข้อ ปวดเมื่อยตามร่างกาย ปวดนิ้ว "
" แล้วมีอาการอื่นแทรกซ้อนบ้างไหมครับ มีอาการแพ้ยาไหมครับ ? "
หมอสุชายซักถามอาการ ยิหวาก็บอกๆคุยๆ 
ปวดข้อ ข้อต่างๆไม่ว่าข้อเท้า ข้อมือ หลังเท้าบวม
หลังมือบวม นิ้วข้อแข็งโดยไม่ทราบสาเหตุ 
สายตาคุณหมอหนุ่ม(ใหญ่)จ้องอ่านในแฟ้ม
 พลาพยักหน้ารับรู้ที่ยิหวาเล่าอาการ   
" งั้น เดี๋ยวหมอให้ยาแก้ปวดอักเสบไปทานก่อนนะครับ 
กินพร้อมกับยาเคลือบกระเพาะ "
ยิหวา งง เป็นรอบที่เท่าไหร่ไม่ทราบได้ ตั้งแต่ย่างกรายเข้ามาใน โรงพยาบาลแห่งนี้ 
เดินเข้ามาในห้องตรวจหมายเลข 3 ไม่ถึง 5 นาที 
หมอพูดคุยไม่ถึง 3นาที พลางสรุปฟันธงสั่งจ่ายยาแก้ปวดอักเสบ
ภายใน 2 นาที โอเค นะ 5 นาทีของหมอ ใช้เวลาคุ้มแล้วล่ะคุณเอ๋ย อิอิ 
ไอ้เราเหรอ ปวดแทบตาย ก้าวเดินแทบจะลงไปคลาน 
แต่หมอฟันธงฉับ ภายใน 2 นาที
เอ..หรือว่า เราเป็นคนไข้ระบบสองมาตรฐานหรือเปล่าหนอ อิอิ 
ลุงผู้ใจดีข้างบ้านให้กินยาหอม เผื่อจะหาย อ่ะนะลุง ยิหวา อึ้ง 5555
ร้านซักอบรีดข้างบ้านก็ให้ยาเหลืองแก้ทรางมาละลายกินกับน้ำร้อน 
เฮ้อ แต่ละคน ผู้หวังดีทั้งนั้น กินยาเหล่านนี้แล้วตรูจะหายไหมเนี๊ยะ อิอิ
คิดเล่นๆเจ้าคะ ทราบน่ะ ว่าพวกเขาก็หวังดีแหละ อยากให้หายไวๆ
ขณะนั่งพิมพ์ต้นฉบับนี้ นิ้วข้อยังแข็งๆปวดๆกำมือไม่เข้าด้วย หลังมือก็ยังบวมนิดๆ
อย่าพูดถึงเรื่องเดิน เซ็งจัด จะเยื้องย่างไปไหน ข้อเท้าแข็งไปหมด เฮ้อ....
วันก่อนชอบแซว ชอบล้อคุณฝน โคลอนดีนัก เรื่องเดินท่านกกระยาง
เจอเข้ากับตัวเอง เพื่อนๆลองคิดดูละกัน
 เดินท่านกกระยาง ต้นฉบับหนู เชิญยิ้มน่ะ    
และแล้ว ก็ไปหัดเดินท่านกกระยางต่อดีกว่า อิอิ ......
โอ๊ยยยยย.....ปวด โอ๊ยยยย ....นกกระยางปวดขา ปวดไปหมดดดด.... 555555
                                ------------------------------------------
                              ( ฉางน้อย ทะเลไร้คลื่น )