ความรัก

รักษ์บุญ เสาวณีย์

"ฉันไปนะแม่" ฉันยกมือไหว้แม่ที่กำลังนั่งเคี้ยวหมากหยับๆอยู่บน กระท่อมน้อย มุ่งใบจาก  
 "ไปอีกแล้วหรือ"  แม่คงคิดในใจ  แต่ไม่เคยพูดออกมา  สายตาระห้อยเป็นห่วง
"เอ่อๆ เดินทางปลอดภัยโว้ย"  แม่พูดพลางลุกขึ้นเดินไปหยิบอะไรซักอย่างใต้บันไดมาใส่หัวฉัน 
ดึงฉันไปกอดอหอมแก้มซ้ายขวา  อย่างห่วงอาลัย
ความรู้สึกแปลกๆ  คิดว่าน้ำหมากที่แม่เคี้ยวหยับอยู่คงติดแก้มฉันบางล่ะ
ฉันหันไปยกมือไหว้พ่อแล้ว เดินไปขึ้นรถโดยสารออกจากหมู่บ้าน อย่างเร่งรีบ
....................................................................................................
" ดำ120 จาก121 ว.2"
"ดำ120 ว.2"
"ดำ 120 ขอทดสอบ ว.16 หน่อย"
"มีโซดา  ครึ่งขวดว่ะให้ 3 " คนตอบบอกว่ามีเสียงแทรกไม่ชัด
"เอ้ย ปลาที่ไปหว่านแหเมื่อวาน  ยังเหลือไหมว่ะ" ดำ121 ถามต่อ
"เอ้ยที่นี่ใช้งานราชการโว้ย กรุณาไปหว่านปลาเวลาอื่น" เสียงมาจากไหนไม่รู้รู้แต่ว่าวงแตกทันที
"ขอโทษครับผมจะไปหว่านแหที่อื่นก็ได้"ดูยังมีคนอยากต่อ
จบข่าว  ซักครู่โทรศัพท์เข้า(ข่าวราชการห้ามสั่งผ่านวิทยุ)
"ให้ทุกคนประจำแนว  หน่วยเหนือสั่งเตรียม 100%" ลูกพี่กระซิบ
"อะไรว่ะ100% ทุกวัน แล้วอะไรนักหนา" เสียงบางคนบ่นออกมา
"เอาน่าเพื่อนเพื่อชาติ"ผมตบบ่ามัน  
"ชาติแปะมึงดิ" บางคนมีนิสัยส่วนตัวที่แก้ไม่ได้ติดมาจากบ้าน
...................................................................................................
19.00น. วันที่ 18 มีนาคม 25..
"121 ว.2 ตั้งจุดตรวจด้วย มีคนเจ็บ"เสียง แหวน(วิทยุมาจากหน่วยใกล้เคียง)
พวกฉันได้ยินเสียงปืนตั้งแต่แรกแล้วต่างกอดคู่ชีวิตไว้อย่างดี
"ไปๆ" เสียงหัวหน้าสั่ง 
19.50 น. วันเดียวกัน
   ตั้งจุดตรวจมีคนเจ็บหนึ่งคนกำลังจะออกไปหาหมอ  หัวหน้าสั่งให้ฉันไปกับคนเจ็บ
ส่งคนเจ็บที่โรงบาลเสร็จ จึงกลับพร้อมกับน้องคนเจ็บ
"ตูม"
เสียงมัจจุราชดังขึ้นในความเงียบ  ลูกไฟสูง 20 เมตรได้ลุกท่วมยอดมะพร้าว
ปังๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
เสียงปืนยิงมาที่รถ  และเสียงจากที่ฉันและเพื่อนยิงตอบโต้ออกไป
ฉันตอบโต้ไปเหมือนกัน 2 แมก
ไม่มีใครตายไม่มีใครเจ็บ  แต่รถเข้าอู่เป็นเดือน
....................................................................................................
"อ้าวกลับมาแล้วหรือว่ะ" แม่วิ่งมากอดฉัน
"จ๊ะ.." 
"เป็นไงเอ็งสบายดีไหมข้าเป็นห่วงเอ็งแทบแย่ เห็นข่าวในทีวีข้าใจหายทุกที"
"จ๊ะแม่  สบายดี  ที่ที่ฉันอยู่ไม่เห็นมีอะไรเกิดขึ้นเลยนี่"
"อือ..งั้นหรือ  งั้นแม่ก็สบายใจ  ไปกินข้าวก่อนไป"  
สายตาบอกถึงความสบายใจ และโล่งอก  แม่กุลีกุจอตั้งสำรับข้าวให้