...ฉันกวาดสายตาทีละบรรทัด ๆ ไล้สายตาไปแต่ละประโยค และพยายามตีความหมายทุกถ้อย ทีละคำ ๆ อย่างบรรจง และใจเย็น... แต่ก็ไม่รู้ว่า...คนที่พิมพ์ส่งมาจะบรรจงพิมพ์ ทุกถ้อยประโยคนั้น ออกมาจากรู้สึกหรือเปล่าหนอ? ยังคงเป็นคำถามที่ไม่มีคำตอบ... และก็ไม่รู้เมื่อไหร่จะมีคำตอบ... แม้ว่าคำถามนั้น ใจฉันอยากถาม และอยากถามเมื่อมีโอกาส แต่มันช่างแตกต่างกับโจทย์ ที่เคยออกข้อสอบโดยแท้ ไม่อาจมีตัวเลือกหรือช้อยให้เลือกตอบ ไม่มีในบทเรียนที่เคยเรียนมา น่าขำดีนะ อะไรกันเนี๊ย แล้วฉันถามทำไม? เพื่ออะไร? ฉันเปิดจดหมาย...ในอินบล็อค จดหมายอิเล็กทรอนิกส์หลายฉบับ ที่ฉันเปิดอ่านค่อนคืนนี้ก็ยังไม่หมด เพราะแต่ละฉบับฉันพยายามค้นหา ว่าคำไหน? ถ้อยใด ที่สามารถ โยงใยสายสัมพันธ์ ของฉันเพื่อส่งถึงเขา... "สายสัมพันธ์" คงเป็นเพียงส่วนหนึ่งของใจฉันที่มันพยายามจะโยงไป เพื่อให้ถึงอีกหนึ่งหัวใจ แต่เปล่าเลยไม่ถึง ไม่เคยถึง ฤา เพราะว่า... มันหล่นหายไปกลางอากาศ กว่าจะถึงเขา ก็เหลือเพียงประโยคที่ไร้ความหมาย เป็นเพียงสิ่งเปล่าดาย ว่างเปล่าในความรู้สึกของเขา... เสียงนาฬิกา... ฉันหันไปมองบนผนัง...นาฬิกาบอกเวลาข้ามคืนแล้ว แต่ไร้วี่แววความง่วงหาวในรู้สึก สายตาเพ่งไปที่หน้าจอคอมพ์ จดหมายสองฉบับ ที่เปิดอ่านแล้วแต่ไม่มีสัญลักษณ์ลูกศรแสดงว่าตอบแล้ว ใช่แล้วจดหมายสองฉบับนี้ ฉันได้รับมาเป็นเดือนแล้ว ฉันหวั่นไหว งวยงง และประหลาดใจ กับจดหมายสองฉบับนี้ ทำให้ฉันไม่กล้า ไม่มั่นใจ ไม่กระจ่างในความรู้สึก เหตุผลทั้งหมดทั้งมวล ที่ทำให้ฉันมานั่งเปิดอ่านจดหมายทั้งหมด ตั้งแต่ฉบับแรกจนฉบับสุดท้าย เพียงเพราะประโยคหนึ่ง ของจดหมายฉบับนี้ ที่ฉันได้รับวันนี้เมื่อเกือบเที่ยงคืน เห็นจดหมายเข้าเหรอ? ฉันดีใจ และแปลกใจ ในเวลาเดียวกัน Subject : ของจดหมายต้องทำให้ฉันกระอัก มันแปลบเข้าไปคล้าย เข็มเล่มเล็กๆ ทิ่มแทงเข้าไปรู้สึกจิ๊ด แล้วเจ็บซ่านไปทั้งตัว.. เมื่อเปิดอ่านหัวใจแทบแหลกสลาย "ไม่ตอบเมลล์สองฉบับหลังคงตั้งใจแน่แล้วนะ" ฉันก็ไม่รู้ว่าน้ำตาออกมาเมื่อไหร่ หรือน้ำตาแห่งความน้อยใจมันไหลเอ่อ... หรือน้ำตา แห่งความเจ็บปวดที่เสมือนเข็มเล่มเล็กนั้น.... ฉันทบทวนเนิ่นนิ่ง แล้วสูดลมหายใจเข้าให้เต็มปอด ให้มันรู้สึกผ่อนคลายให้มากที่สุด ให้มันผ่านโล่งมากที่สุด...
ฉันรู้... และเข้าใจ และยอมรับ... ว่าการ "ลวง ลับ พราง" ครั้งนี้ เป็นความพ่ายแพ้โดยสิ้นเชิง ทุกอย่างย้อนมาร้ายหัวใจตัวเอง ฉันเป็นอะไร ฉันบ้าไปแล้ว ฉันยอมแพ้... และรู้แล้ว คงถึงเวลาแล้วที่ฉันควรตื่นจากฝัน มาพบความจริงตรงหน้าเสียที และยิ้มรับกับมัน แสงสว่างของดวงอาทิตย์กำลังสาดแสงสีทองส่องนำทาง ทำไม ? ฉันจะเดินต่อไปไม่ได้ ในเมื่อทุกวันฉันเดินคนเดียวมาตลอด....
แมงกุ๊ดจี่ 30 มิ.ย. 2552 22:09 น. - ID 10260 
1544
4
0
1 กรกฎาคม 2552 09:01 น. - comment id 105817
ไม่ตอบทำเป็นโวย...เนอะ.... อย่าไปสนใจเลยตั๊วะผู้ชายขี้ใจน้อยหัวล้านทุกคนแหละไม่วันนี้ก็วันหน้า
1 กรกฎาคม 2552 10:51 น. - comment id 105824
......จองที่ 2 ก่อง อิอิ
1 กรกฎาคม 2552 10:52 น. - comment id 105826
จดหมายใต้หมอนเหรอยะหล่อน อิอิ หมั่นไส้อ่ะ ^_^
1 กรกฎาคม 2552 10:55 น. - comment id 105828
คราวหน้าคราวหลัง ได้รับเมล์แล้วอย่าลืมตอบนะคร้าบบบ
1 กรกฎาคม 2552 13:15 น. - comment id 105839
มาเป็นกำลังใจให้ครับ เดินต่อไปนะครับ คุณมะกรูด *--*
1 กรกฎาคม 2552 17:55 น. - comment id 105843
แฮ่ๆๆ มาเปิดกล่องจดหมายอยุ่ที่นี่เอง ตามมาอ่านด้วยคนอ่ะ
1 กรกฎาคม 2552 21:54 น. - comment id 105862
หนทางช้างหน้าจะเปงไรก็ช่างเถอะ อย่างน้อยก็ออกมาจากห้องลับได้แระ เยี่ยมมากน้องจ๋าวเรา
2 กรกฎาคม 2552 09:34 น. - comment id 105884
กล่องจดหมายของเฮาตอนนี้ เผาทิ้งหมดแระ ทำไม ? ฉันจะเดินต่อไปไม่ได้ ในเมื่อทุกวันฉันเดินคนเดียวมาตลอด.... ชอบมากๆเลย สู้ๆนะ ทางนี้เธอไม่ได้เดินคนเดียว อย่างน้อยยังมีเฌอมาลย์
2 กรกฎาคม 2552 14:51 น. - comment id 105905
ใครว่าเดินคนเดียว ยังมีเพื่อนๆ ในนี้อีกตั้งเยอะ เข้ามาพักใจให้หายเหนื่อยล้าก่อนซิ...
2 กรกฎาคม 2552 16:05 น. - comment id 105915
เขียนดีจัง น้องสาวคนดี
2 กรกฎาคม 2552 22:29 น. - comment id 105927
โสน้าน่า อยากมาว่าเต้าดีนักจำได้ไหม เหมือนเร่ขายเศษรักที่หักพัง นำไปชั่งกับอะไรก็ไร้ค่า รักของคุณมันน้อยด้อยราคา เก็บเอาไว้ดีกว่าอย่าหว่านไป... สำนวนนี้เจ็บแสบจะจำไว้ ๆ อิอิแต่ไม่ยักเข็ด คนอื่นเค้าว่ายิ่งกว่านี้ยังสบายมาก อิอิ ยกมะกรูดไว้คนเมื่อไรจะปล่อยจากบ่อพักซะที
3 กรกฎาคม 2552 11:04 น. - comment id 105930
สวัสดีค่ะ ป้าโค(ลอน) นั่นดิ...เขาหาว่าโกหก แต่เขาคงลืมไปว่าเขาเองก็ทำ... ปล่อยเขาไปดีกว่าว่าแม๊ะค่ะ คุณป้า... ขอบคุณค่ะที่แวะมาทักทาย ก่อนเข้าพรรษาไปทำบุญกันค่ะ = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = สวัสดีค่ะ ฉางน้อย... จองไว้ได้ด้วยเนาะ คิร คริ มาอ่านอ๊ะยางงง อิอิ ขอบคุณค่ะที่แวะมาทักทาย ก่อนเข้าพรรษาไปทำบุญกันค่ะ = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = สวัสดีค่ะ พี่สาวจ๋า...(ป้าเพียง) ใจหมายใต้หมอนเหมือนตอนที่มา...อิอิ หมั่นไส้ได้ไง ไม่สงสารน้องเหรอ? ถูกเขาตั๊วะ ชิ งอน ๆ คิดถึงจัง จู๊ฟฟฟฟฟฟฟ วันนี้อารมณ์ไม่ดีเลย รู้สึกไม่ค่อยสบายตัว สบายใจเลยอ่ะ หงุดหงิดยังไงไม่รู้เฮ้อ... ขอบคุณค่ะที่แวะมาทักทาย ก่อนเข้าพรรษาไปทำบุญกันค่ะ = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = สวัสดีค่ะ พี่คนบนเกาะ ต้องด้วยเหรอ? ค่ะ อิอิ พี่บนเกาะต้องขยันเขียนบ่อย ๆ หน่อยนะค่ะ ทวงบ่อย ๆ อิอิ คิดถึงค่ะ ขอบคุณค่ะที่แวะมาทักทาย ก่อนเข้าพรรษาไปทำบุญกันค่ะ = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = สวัสดีค่ะ คุณเอื้องคำ... ขอบคุณกำลังใจงาม ที่มอบมาค่ะ เดินไปได้สบายมากค่ะ อย่าห่วงเลยนะคะ ขอบคุณคะ สำหรับมิตรภาพที่ดีและน่ารัก ขอบคุณค่ะที่แวะมาทักทาย ก่อนเข้าพรรษาไปทำบุญกันค่ะ = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = สวัสดีค่ะ คุณครูกระดาษทราย... เปิดดูความลับเก่า ๆ ที่สะสมไว้ไงค่ะ อิอิ ครูว่าออกข้อสอบ กับทำข้อสอบ อันไหน? มันยากกว่ากันค่ะ อิอิ ขอบคุณค่ะที่แวะมาทักทาย ก่อนเข้าพรรษาไปทำบุญกันค่ะ = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = สวัสดีค่ะ พี่ยาแก้ปวด... ทางข้างหน้าเหมือนจะเดียวดาย แต่เราก็ไม่ทิ้งจุดมุ่งหมายของตัวเองใช่มั้ยค่ะ เพราะใครคนหนึ่งเป็นแค่เพียงริมทาง ผ่านมาแล้วผ่านไป ใช่ป่าวค่ะ คริ ๆ จู๊ฟฟฟฟฟฟฟฟฟ ขอบคุณค่ะที่แวะมาทักทาย ก่อนเข้าพรรษาไปทำบุญกันค่ะ = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = สวัสดีค่ะ น้องเฌอ... ทีแรกกะว่าจะลบทิ้งให้หมดไงค่ะ ไม่อยากให้เลือกไว้แล้ว เพราะเก็บไว้ก็เท่านั้น เพราะดูแล้วเหมือนมีแต่ความว่างเปล่า เก็บไปก็อาวรณ์เปล่า ๆ เราเดินคนเดียวมานานมากแล้ว และอาจจะชาชินแล้ว เคยเดินมาครึ่งทาง แล้วเจอบางคนเข้า แต่เขาก็ไม่ได้ช่วยอะไรเราเลย มีแต่เพิ่มภาระต่าง ๆ ให้เราแบกไปด้วย สู้ไม่เจอ ไม่มีใคร ในเส้นทาง เดินไปอย่างเบาสบาย ด้วยตัวเอง... คิดถึงจัง...เดินไปพร้อม ๆ กันนะค่ะ น้องเฌอ... แม้เราจะเดินกันคนละเส้น แต่เราจะพบมีโอกาสได้ทักทายกัน ตรงทางแยกเสมอ ๆ จริงมั้ยค่ะ ขอบคุณค่ะที่แวะมาทักทาย ก่อนเข้าพรรษาไปทำบุญกันค่ะ = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = สวัสดีค่ะ พี่นักสืบ ไร้อันดับ... ถนนชีวิตเราเดินคนเดียว... เราอาจจะพบใครระหว่างทางบ้าง แต่ทุกคนก็มีจุดหมายที่แตกต่างจากเรา สักวันเราต้องเดินมาถึงทางแยก แล้วเราก็ต้องจากกันไป และอาจมีโอกาส มาพบกันใหม่ ในทางแยกข้างหน้า หรืออีกนานกว่าจะถึงแยกที่เราเจอกัน... ขอบคุณค่ะที่แวะมาทักทาย ก่อนเข้าพรรษาไปทำบุญกันค่ะ = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = สวัสดีคะ พี่สาวคนดี... ออกมาจากรู้สึก บางทีเราก็ต้องกลับมาถามตัวเอง ว่าเรา...กำลังทำอะไร เล่นอะไร ควรทำอย่างไร เหมือนอากาศ จะทำ จะคิด จะดำเนิน จะรู้ ไม่สามารถทำได้ เหมือนอกจะแตกตาย ประมาณนั้นค่ะ พี่สาวคนดี.. คิดถึงจังค่ะ สบายดีนะคะ ฝากความคิดถึง ถึงคุณพ่อด้วยนะคะ ขอบคุณค่ะที่แวะมาทักทาย ก่อนเข้าพรรษาไปทำบุญกันค่ะ = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = สวัสดีค่ะ คุณฤกษ์ ชัยพฤกษ์ ขอบคุณสำหรับคำชมค่ะ ถ้าจะย้อนไปสู่เวลาที่เราทักทายกันมาตลอดเวลาที่ผ่าน อยากบอกว่าให้ลองกลับไปดูคอมเม้นของคุณฤกษ์มั้ยค่ะ เป็นใครกันแน่ที่ชอบว่า...(คร้านไปหาหลักฐานมาให้ดู) ถ้าจะว่าไปแล้วคุณฤกษ์ ชัยพฤกษ์ แห่งบ้านกลอนไทย เป็นผู้ชายปากจัดที่สุด กระแหนะกระแหน ก็เก่ง เมื่อก่อนก็ยอมรับว่าสนุก แต่ตอนนี้หมดสนุกแล้วคร้าน บ่อมันเหือดแห้งตั้งนานแล้ว ไม่ต้องดั้นทุรังอยู่หรอกค่ะ ไปเถอะ ปล่อยไปตั้งนานแล้ว แรงไม่พอที่จะรั้งไว้หรอกค่ะ คิดว่าความผูกพันมันมีน้อยมาก จนไม่อาจรั้งใครไว้ได้... ขอบคุณค่ะที่แวะมาทักทาย ก่อนเข้าพรรษาไปทำบุญกันค่ะ = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
ช่วยเลือกที่สุดกลอนดีๆ