ที่รัก เธอคือความรักที่โง่บัดซบในชีวิตของฉัน เราไม่ควรรักกัน ฉันบอกตัวเองซ้ำๆ ในทุกห้วงยามที่เราได้อยู่ใกล้ ในทุกวินาทีที่อยู่ใกล้ และในทุกสายตาที่สบตา สายลมหนาวบอกกล่าวความรู้สึกแต่ดอกไม้สีขาวก็ยังคงร่วงไปเปล่าค่า ฉันเจ็บช้ำตั้งแต่ยังไม่เริ่มต้น พรากจากตั้งแต่เรายังไม่พรากจาก ทั้งหมดทั้งมวลอาจเพียงเพราะ สมองฉันไม่ยอมที่จะหยุดคิดถึงเหตุผล ในขณะที่หัวใจก็รับรู้ความรู้สึกอยู่เต็มหัวใจ ระหว่างเรา ฉันมองหาความแตกต่างมากมาย และฉันก็ได้เห็นความแตกต่างมากมาย เราต่างกันมากและเราต่างกันเกินไป-ฉันบอกตัวเองอย่างนั้น แต่สิ่งหนึ่งซึ่งเราเหมือนกันและตรงกัน แต่ฉันกลับละเลย นั่นคือหัวใจของเรา ที่รัก เธอคือความรักที่โง่บัดซบในชีวิตของฉัน ฉันเคยคิดว่าเธอคงเป็นเหมือนใครต่อใครที่ผ่านมา ที่เวลาจะทำให้ความรู้สึกเหล่านั้นลบเลือนไป และความเจ็บปวดไม่อาจทำร้ายเราได้นาน แต่ไม่ใช่ จนกระทั่งถึงบัดนี้ ฉันก็ยังคงเจ็บปวด ซึ่งเธอรู้ดี ว่าเวลานั้นผ่านมาเนิ่นนานเท่าไรแล้ว ความคิดคำนึงอาจสามารถย้อนภาพเก่าๆ แต่มันไม่อาจย้อนเวลาไปแก้ไขสิ่งใดได้ ทุกครั้ง ที่ฉันหวนคิดเรื่องของเธอ มันเหมือนกับการเดินเท้าเปล่าไปในสวนดอกไม้แห่งความลับ ที่ซึ่งบนพื้นนั้นโรยไว้ด้วยกรวดคมและไหน่หนาม ชื่นตา ชื่นใจ หากแต่ก็เจ็บแปลบไปพร้อมกัน ที่รัก เธอคือความรักที่โง่บัดซบในชีวิตของฉัน ที่ต้องใช้เวลาเนิ่นนานเพื่อที่จะได้ตระหนัก ว่าฉันรักเธอมากเท่าใด ฉันสูญเสียบางอย่างที่ไม่อาจทดแทน ลืมตาตื่นเพื่อมองย้อนและกล่าวโทษตนเองอยู่ซ้ำๆ และลืมตาตื่นกล่าวโทษตัวเองอยู่ซ้ำๆในทุกเช้า..
28 มิถุนายน 2552 10:33 น. - comment id 105714
อ่านแล้วให้นั่งคิดว่า .. มีใครมั่งมั๊ยนะ ที่รู้สึกว่าตัวเองฉลาด ท่ามความรัก? อ่านแล้วรู้สึกเหมือนฟังดนตรีซิมโฟนีออเคสตร้า บรรเลงดนตรีเร้าใจปนเศร้ายังไงไม่รู้ ชอบนะ 'ที่รัก .. เธอคือความรักที่โง่บัดซบในชีวิตของฉัน'
29 มิถุนายน 2552 10:36 น. - comment id 105719
อืม..เช่นกัน> ต่างอยู่ในเหตุการณ์ที่โง่บัดซบเช่นกัน... เช่นนั้นคือความรัก...
29 มิถุนายน 2552 11:54 น. - comment id 105720
แต่เธอกลับเป็นตัวแทนความงดงามในนามของความรักทั้งหมดที่มีในใจเรา (เขียนบทนี้บ้างสิคับ อยากอ่าน)
28 มิถุนายน 2552 13:41 น. - comment id 105721
ความรักกับความเจ็บปวด มักจะเดิน คู่ไปเสมอนะคะ นั่นคือความเป็นจริง หากเราไม่เจ็บปวด เราจะไม่มีวันรู้เลย ว่า เรารักเค้าแค่ไหน เราไม่จะไม่รู้ใจ ตัวเราเองเลย อย่าได้กล่าวโทษตนเอง เลยนะคะ ก้าวเดินไปข้างหน้าสิคะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ
29 มิถุนายน 2552 14:49 น. - comment id 105729
แม้ว่าจะบัดซบแต่.... ก็คือทั้งหมดของหัวใจ...
29 มิถุนายน 2552 15:30 น. - comment id 105730
คิดถึงงานของหมอกจาง ดีใจที่ได้อ่าน
29 มิถุนายน 2552 18:34 น. - comment id 105735
เวลาอ่านถ้อยคำคุณ บ่อยไปที่ที่อารมณ์เตลิดบ่อยจริง วันนี้ก็เช่นกัน ชอบที่คุณเขียน
29 มิถุนายน 2552 19:33 น. - comment id 105741
อ่านแล้วเหมือนเศร้าๆนะคะ
30 มิถุนายน 2552 17:23 น. - comment id 105785
เปลี่ยนมากล่าวโทษตัวเองก่อนนอนและตื่นมาตอนเช้าอย่างพร้อมรับวันใหม่ดีกว่ามั๊ยคะ อย่างน้อยหัวใจจะได้พักผ่อนบ้าง