17 มิถุนายน 2552 เวลา 16.34น. ถึง .. คุณ .. นานมากแล้วสิ ที่ฉันไม่ได้เขียนถึงคุณ .. คนที่ฉันไว้ใจ ..และคนที่เคยบอกว่า .. ไว้ใจฉัน .. คงเพราะเผลอไว้ใจนี่ล่ะมั้ง ที่ทำให้เราต้องเจ็บปวดจนห่างหาย สมดังคำบางคำที่ฉันจำมาจากที่ไหนสักแห่ง "คนมักทำร้ายเราด้วยความไว้วางใจของพวกเขา วิธีที่ได้ผลที่สุดในการทำร้ายคนที่คุณรัก ก็คือ มอบความไว้วางใจทั้งหมดของคุณให้แก่เขา" คุณอาจจะยังไม่รู้ซึ้งเช่นฉัน แต่เชื่อเถอะว่าอีกไม่นานหรอก คุณจะรู้ซึ้งว่าประโยคนั้นมันจริงยิ่งกว่าจริง อีกไม่นาน .. ฮะ ฮะ .. เขียนซะซีเรียสเชียว ความจริงชีวิตมันคงไม่ซีเรียสขนาดนั้นมั้ง หัดทำอะไรแบบไม่ไว้ใจ ไม่ใส่ใจ ไม่ตั้งใจซะบ้าง เพราะบางครั้งแม้จะด้วยความตั้งใจที่บริสุทธิ์ที่สุด เราก็มักจะทำให้เรื่องราวเลวร้ายลงทั้งที่เราพยายามอย่างดีที่สุดที่จะทำให้มันดีขึ้น คุณรู้มั๊ย? สำหรับฉันแล้ว บ่อยครั้งไปที่ความปรารถนาดี กลายเป็นประสงค์ร้ายซะงั้น เอ.. จะเล่ายังไงดีนะ? เอาเป็นว่า ฉันยกเรื่องๆ นึงที่ฉันอ่านเจอจากในหนังสือนิยายเรื่องหนึ่งละกัน .. "ผมหวนระลึกถึงเหตุการณ์ครั้งหนึ่งในคุก ในโลกที่อยู่ภายในโลกอีกโลก ที่แห่งนั้นผมเพิ่งย้ายเข้าไปอยู่ในห้องขังห้องใหม่ และพบหนูตัวเล็กๆ ตัวหนึ่งอยู่ในนั้น สัตว์นั่นคลานผ่านช่องลมแตกเข้ามาในห้องทุกคืน ความอดทนและความพยายามครองสตินั้น คือของมีค่า ที่เราขุดกันในอุโมงค์แห่งความเดียวดายในเรือนจำ ผมใช้มันกับเศษอาหารเลี้ยงเจ้าหนูตัวน้อย นั้นอยู่หลายสัปดาห์ ในที่สุดก็ฝึกให้มันกินอาหารจากมือผมได้ เมื่อผู้คุมย้ายผมออกจากห้องนั้นอันเป็นการหมุนเวียนผลัดเปลี่ยนตามปกติ ผมบอกผู้เข้าไปอยู่ใหม่ซึ่งเป็นนักโทษที่ผมคิดว่ารู้จักเขาดี เรื่องหนูที่ผ่านการฝึกตัวนั้น เช้าวันรุ่งขึ้น เขาเชื้อเชิญผมไปดูเจ้าหนูตัวนั้น เขาได้จับหนูที่วางใจคนตัวนั้นไว้ และจับมันตรึงกางเขน โดยคว่ำหน้าบนกางเขนที่ทำจากไม้บรรทัดหักๆ เขาหัวเราะเมื่อเล่าให้ผมฟังว่า หนูดิ้นรนอย่างไรเมื่อเขามัดคอมันกับไม้ด้วยเส้นด้าย เขาแปลกใจที่ต้องใช้เวลานานในการดันหมุดผ่านอุ้งตีนที่ดีดดิ้นของมัน ผมจะพ้นผิดได้หรือในสิ่งที่ทำลงไป คำถามนั้นทำลายการหลับของผมเป็นเวลานานทีเดียวหลังจากที่เห็นเจ้าหนูที่ถูกทรมานตัวนั้น เมื่อเราทำอะไรก็ตามที่แทรกแซงโลก แม้จะด้วยความตั้งใจที่ดีที่สุด เรามักจะเสี่ยงต่อภัยพิบัติใหม่ๆ ที่อาจจะไม่ใช่การกระทำของเรา แต่มันก็เกิดขึ้นโดยไม่ปราศจากความเกี่ยวพันกับการกระทำของเรา คาร์ลาเคยพูดว่า ความผิดที่ร้ายแรงที่สุดบางอย่าง เกิดขึ้นโดยคนที่พยายามจะไปเปลี่ยนแปลงในสิ่งต่างๆ" หมายเหตุ : ข้อความด้านบน คัดลอกมาจาก ศานตาราม ของ เกรกอรี่ เดวิด โรเบิร์ตส์ ช่างเปิดโลกทัศน์แห่งความปรารถดีได้ยอดเยี่ยมจริงๆ ถ้าวันหนึ่ง .. วันนั้น .. มาถึง คุณจะคิดมั๊ยนะ ว่ามันเป็นด้วยความปรารถนาดีของฉัน? ฮะ ฮะ .. เขียนซะซีเรียสอีกแล้ว ฉันสบายดีค่ะ กินอิ่ม นอนหลับ แค่นี้ก็สุขสุดๆ แล้วมิใช่หรือ แล้วคุณล่ะ? ยังตามหาความฝัน และนิยามแห่งความรักอยู่อีกหรือป่าว? หรือว่าพบแล้ว ฉันน่ะหรือ? ก็เคยบอกไปแล้วไงว่า ความฝันของฉันมันถูกฝังกลบไปแล้ว หรืออย่างน้อยฉันก็พยายามฝังกลบมันอยู่ ส่วนนิยามแห่งความรักของฉันนั้น ฉันเลิกค้นหามันไปนานแล้ว ตั้งแต่ ..ความรัก.. จากไป สุดท้ายนี้ ฉันหวังเสมอว่าคุณจะค้นพบความฝันที่เฝ้าค้นหา และได้เข้าใจว่า นิยามแห่งความรักของคุณคืออะไร ฉันหวัง เอาล่ะ ฉันเขียนถึงคุณเพื่อให้คุณรู้ว่า ฉันยังอยู่ เท่านั้น และคุณคงได้รู้แล้วว่าฉันยังอยู่ ระลึกถึงคุณเสมอ จาก .. ฉัน .. So kiss me and smile for me, Tell me that you'll wait for me, Hold me like you never let me go. 'Cause I'm leaving on a jet plane, Don't know when I'll be back again. Oh babe, I hate to go.
keekie 18 มิ.ย. 2552 11:51 น. - ID 10230 
2577
6
0
18 มิถุนายน 2552 12:13 น. - comment id 105483
เรื่องเล่าเกี่ยวกับหนู นั้นมันน่าเศร้ามากเลยค่ะสะท้อนความไว้ใจ ออกมาได้มุมหนึ่ง เหมือนกับว่า เราควรไว้ใจคนที่น่าไว้ใจ และอย่าเพิ่งวางใจกับสิ่งแปลกใหม่ที่ผ่านเข้ามา บางครั้งความไว้ใจ .... ก็เป็นเหมือนเหยื่ออันโอชะ ในความสัมพันธ์หรือมิตรภาพระหว่างคนสองคน...หากใครตะครุบก่อนคนนั้นผิด.... ส่วนคนที่ไม่ตะครุบเหยื่อก็มีสิทธิ์จะต่อว่า อีกคนหนึ่ง ทั้งที่จริงแล้ว ความไว้ใจ มิได้มีเจ้าของ และนานไปเราอาจจะเป็นคนที่ตระครุบเหยื่อนั้นเองก็เป็นได้
บางที การเชื่อใจ น่าจะดีกว่า การไว้ใจนะคะ เพราะการเชื่อใจดูจะตัดสินคนที่การกระทำ ส่วนการวางใจ...มันเป็นความรู้สึกที่เรามอบให้อีกฝ่าย....ทั้งๆที่เราอาจจะยังไม่แน่ใจในการกระทำก็ได้... แหะ....อ่านแล้วอาจจะดูวกวนไปหน่อยเนาะ....
ปล.มาอ่านก่อนคนที่เป็นที่รักของคุณซะอีกแน่ะ....
18 มิถุนายน 2552 15:46 น. - comment id 105488
ความไว้วางใจไม่ใช่เรื่องผิด แต่ผิดที่ เรามักไว้วางใจ กับคนที่ไม่สมควรไว้วางใจ เช่น เดียวกับความรัก
18 มิถุนายน 2552 19:55 น. - comment id 105490
:) กี้ .. ช่วยแปะเบอร์โทร ของ รร หกพันไร่ ที่นี่หน่อยสิ .. แบบว่า เราค้นหาเอกสารอยู่นาน หาไม่เจอสักที จะส่งเรื่องต่อให้คุณเอื้องอังกูร น่ะ เขาขอรายละเอียดมา ไป search ในเน็ต ก็หายาก รายละเอียดของโรงเรียนไม่มี มีแต่ภาพ จะแปะที่นี่ หรือเอาไปวางที่โครงการฯ ด้านบน ก็ได้นะ
18 มิถุนายน 2552 20:13 น. - comment id 105491
คุณโคลอน .. คนที่ว่า .. จะใช่คุณมั๊ย?มันก็งี้ล่ะนะ ธรรมดาโลก คุณไร้อันดับ .. มันยากตรงที่ว่า .. กว่าจะรู้ว่าไม่สมควร ก็ช้าไปซะแระ ทำยังไง จะรู้ได้ว่าสมควร?
ไม่คิดมาก เรื่องดีๆ มีอีกแยะ แต่วันนี้ขอเขียนเรื่องแบบนี้หน่อยแระกัน เอิ๊กๆ คุณอัลมิตรา .. http://hokpanrai.hi5.com ชื่อ ที่อยู่ จะอยู่ในส่วนของสมุดบันทึก ด้านซ้ายมือ ข้างล่าง แต่หากจะอ่านรายละเอียดต่างๆ ที่เราเคยทำไว้ จะอยู่ในสมุดบันทึก เรื่องที่ 1 น่ะ ต้องคลิ๊กเข้าไปที่หมวดสมุดบันทึก เราอัพเดตทับไปน่ะ สมุดบันทึกที่โชว์อยู่คือ รายละเอียดล่าสุด นะ
18 มิถุนายน 2552 20:37 น. - comment id 105493
ไม่มาตอบคงไม่ได้ ยังไงก็ขอตอบตามประสบการณ์ ของตัวเองก็แล้วกัน ถ้าเราจะไว้วางใจใคร เราคงต้องศึกษา และสังเกตุ พฤติกรรม การกระทำ ของคนคนนั้น ซึ่งไม่ใช่แค่คำพูดอย่างเดียว พยายามทำความเข้าใจเขาให้มากที่สุด การทดสอบอาจมีความจำเป็น ที่จะเป็น ตัวชี้วัด บางครั้งสถานการณ์จะทดสอบ ความจริงใจของแต่ละคนให้เอง ข้อสำคัญอย่าให้อารมณ์มาบดบัง พฤติกรรมที่เกิดขึ้นจริง เราจะสามารถตั้งระดับความไว้วางใจ ให้กับคนแต่ละคนได้ ว่าสมควร ในระดับไหนครับ
19 มิถุนายน 2552 11:03 น. - comment id 105499
ถ้าเป็นอีกช่วงชีวิตหนึ่ง อาจจะตอบอีกแบบหนึ่ง เวลาคนเราคบกัน ไม่จำเป็นว่าต้องเป็นเรื่องชู้สาวนะ อาจจะเพื่อน หรือ เพื่อนร่วมงาน หรือใครก็ได้ที่เราพบปะ เริ่มต้นเคยให้ความไว้ใจหรือให้ใจไป 100 แล้วจากนั้นค่อยๆลดลงจนเหลือ 0 ถ้าเลวร้ายมากก็ถึงขั้นติดลบ หรืออาจจะบวกเพิ่มขึ้น จาก 100 เป็น 200 ไปเรื่อยๆ...จนเรามองไม่เห็นความเปลี่ยนแปลงอะไรเลย แต่ถ้าตอบ ณ ช่วงชีวิตนี้ ความไว้ใจหรือการจะให้ใจใคร...จะเริ่มต้นที่ 50 อาจจะบวกเพิ่มไปเรื่อยๆ....จนถึง 100 หรืออาจมากกว่านั้น หรืออาจจะลดลงจาก 50 ไปถึง 0 หรือถึงขั้นติดลบ แต่อย่างน้อยความรู้สึกมันก็ต่างกันอ่ะ.... เวลาจะเป็นตัวบ่งชี้เอง และในวันหนึ่ง เราจะไม่เจ็บมากเมื่อผิดหวัง หรือไม่ต้องทุ่ทเทจนเกินกำลังของตัวเอง บางคนอาจจะบอกว่า มิตรภาพหรือความรัก ไม่จำเป้นต้องใช้สมองหรือเหตุผลมาเป้นตัวกำหนดความรู้สึก แต่ในโลกของความเป็นจริงแล้ว.... ถ้าเราใช้อารมณ์ความรู้สึกอยู่เหนือเหตุผล..... ผลสุดท้ายแล้วมันมักจะเจ็บไม่ใช่เหรอ...จริงมั๊ย.....
19 มิถุนายน 2552 11:27 น. - comment id 105501
สิ่งที่เราให้คือใจทั้งหมด จะมีสักกี่คนที่ให้ใครได้ ทั้งหมดจริงๆ เมื่อเรามีคนที่เราให้ใจทั้งหมดได้ ก็สูงส่งจริงๆ ขอคารวะ
19 มิถุนายน 2552 11:47 น. - comment id 105503
เป็นคำแนะนำที่มีค่า มากไปด้วประโยชน์ครับ ขอบคุณครับ
19 มิถุนายน 2552 16:03 น. - comment id 105514
สวัสดีค่ะ .......ถึงคุณที่รัก....นานนักที่ไม่พบคุณ อยากบอกว่าฉัน อยากอ่านกลอนขอคุณนักค่ะ คุณกี้...สบายดีนะค่ะ
19 มิถุนายน 2552 16:30 น. - comment id 105518
คนที่เราไว้ใจ..มักทำร้ายเรา.. ซึ่งก็เท่ากับเขาก็ทำร้ายตัวเอง..เช่นกันน่ะ ไม่รู้ว่าตกคำนวณไหม..แต่ไม่ค่อยได้ดีหรอก ชอบวิทยาศาสตร์ การทดลอง ซึ่งได้ผลเกินคาด...
20 มิถุนายน 2552 11:02 น. - comment id 105541
คุณไร้อันดับ & คุณโคลอน ขอบคุณค่ะสำหรับวิธีดีๆ แอบหวังว่าจะมีโอกาสนำไปใช้ซักครั้งในชีวิต เพราะพอถึงสถานการณ์นั้นทีไร อารมณ์นำหน้าก่อนทุ๊กที ให้ตายสิคุณเพิ่ม .. น่าซาบซึ้งเน๊อะ ขอบคุณมากค่ะ เอ .. มีแต่เพิ่ม ไม่มีลด มันจะล้นเอานา
คุณเอื้องคำ .. ขอบคุณมากเช่นกันค่ะ คุณกุ้งหนามแดง .. อ่อนทั้งคณิต และวิทยาศาสตร์ แต่ดันผ่าจบสายวิทย์ตอนเรียนม. ปลาย "คนที่เราไว้ใจ มักทำร้ายเรา ซึ่งเท่ากับเขาทำร้ายตัวเองเช่นกัน" จากสมมติฐานข้างต้น พอจะสรุปได้ว่า "เรามักทำร้ายคนที่ไว้ใจเรา ซึ่งเท่ากับเราทำร้ายตัวเองด้วยเช่นกัน " ซึ่งคำตอบจากสมมติฐานนี้ น่าจะทำการทดลองและสรุปเป็นทฤษฎีส่วนตัวได้ง่ายกว่า เหตุเพราะ เมื่อมันเกิดกับเรา จึงมีเราที่เข้าใจและรู้ดีที่สุด .. ได้มั๊ยนะ?
20 มิถุนายน 2552 11:17 น. - comment id 105542
หวาย .. มาดูอีกที ข้ามคุณแมงกุ๊ดจี่ไปได้งัยเนี่ย น่าเขกกะโหลกตัวเองซักที" คุณกี้สบายดีค่ะ ขอบคุณมาก แล้วคุณถ้าแม้จะไม่ค่อยสบายหัวใจนัก (ทึกทักเอาจากงานเขียนของคุณ) ก็ขอให้หายวันหายคืน นะคะ จุ๊บๆ
20 มิถุนายน 2552 12:38 น. - comment id 105544
หน้าส่วนตัว
กีกี้ เพราะความไว้ใจทำให้เรามองข้ามอะไรบางอย่างที่ควรจะหยุดดู สุดท้ายเมื่อเราต้องเจ็บ เราถึงรู้ว่ามันเป็นหนามที่คอยทิ่มแทง
ดีใจนะที่ได้อ่านเรื่องสั้นกีกี้ ขออีกสักเรื่องน่า (โลภ)
21 มิถุนายน 2552 13:34 น. - comment id 105554
22 มิถุนายน 2552 09:32 น. - comment id 105557
คุณร้อยฝัน .. เค้าเขียนไปอีกสิบเรื่องแล้ว อ้อยขอแค่เรื่องเดียวเองหรอ ป๊าดดดดดดดดดด โธ่ คุณอินทรีน้อย .. มีแต่ดอกไม้ ไม่มีเพลงด้วยหรืองัย?ขอบคุณทุกท่านนะคะ ขอเม้าส์ต่ออีกนิด เรื่องบทความตอนหนึ่ง ซึ่งยกมาจากหนังสือนิยายเรื่อง ศานตาราม ซึ่งเป็นนิยายขนาดความยาว 1093 หน้า แต่อ่านมันส์มาก เล่มเท่าเขียนง แต่กีกี้พกไปไหนมาไหน ท่าจะบ้าแระ เป็นหนังสือดีหนึ่งเล่ม เท่าที่อ่านมา รัก โลภ โกรธ หลง เสียสละ การปรับตัว การช่วยเหลือ น้ำใจ และอื่นๆ อีกมากมาย มีใครเคยอ่านเหมือนเราแล้วมั่งนะ ?
22 มิถุนายน 2552 16:43 น. - comment id 105562
http://www.youtube.com/watch?v=u57d4_b_YgI จัดเพลงนี้ให้นะคับ
22 มิถุนายน 2552 16:53 น. - comment id 105564
ให้ฟังเพลงไหน มีตั้งแยะแน่ะ
22 มิถุนายน 2552 19:32 น. - comment id 105567
.....เพราะรัก และ ไว้ใจ สุดท้ายคนที่เจ็บปวดคือใจเรา เง้อออออ....
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
ช่วยเลือกที่สุดกลอนดีๆ