. เด็กชายตัวน้อยชื่อ Cody Mccosland เด็กชาวอังกฤษ ผู้มีขาหลายคู่ เขาบ้าเล่นกีฬา แต่ก็เกิดมาโดยไม่มีกระดูกหัวเข่า ทำให้ต้องตัดขาท่อนล่างทิ้งตั้งแต่อายุ 15 เดือน วัยที่คนอื่นเดินเตาะแตะ แต่เขาเดินไม่ได้ แต่สองเดือนต่อมา เขาก็เริ่มหัดใช้ขาเทียมคู่แรก ตอนนี้ Cody อายุ 7 ชวบแล้ว ในภาพล่างเขาเล่นสกีน้ำ แต่อันที่จริง เขาเล่นทั้งว่ายน้ำ ปั่นจักรยาน ตีกอล์ฟ เล่นคาราเต้ เบสบอลล์ และฮอคกี้น้ำแข็ง ภาพล่างเขาขี่จักรยานสามล้อ พร้อมรอยยิ้มมีความสุขที่มีให้เห็นเสมอ ตามมาด้วยเขาขี่ม้า พ่อกะแม่ตั้งความหวังจะพาเขาดูโอลิมปิกที่กรุงลอนดอนเป็นเจ้าภาพใน ปี 2012 ด้วย ภาพเขาวิ่งด้วยขาคู่ที่ดูแปลก แต่น่าจะช่วยให้วิ่งได้เร็วขึ้น สมกับสมญานาม The Boy With The Magic Legs จริงๆ ขาเทียมของเขาได้รับบริจาคจากศูนย์ขาเทียม โรงพยาบาลเด็ก Texas Scottish Rite Hospital แต่เขาโตเร็วต้องเปลี่ยนขาอยู่เป็นประจำ Cody กับครอบครัวและเพื่อนๆจึงเข้าร่วมงานการกุศลหาเงินช่วยโรงพยาบาล ได้เงินบริจาคมา มากกว่า 6 หมื่นปอนด์แล้ว Cody ไม่ยอมให้มีอะไรเป็นอุปสรรคต่อชีวิตของเขา เราจึงได้เห็นภาพเขาเล่นฮอคกี้น้ำแข็งในภาพล่าง เท่ห์ชมัด กว่าจะมาเป็นเด็กชายสุขภาพดี หน้าเปื้อนยิ้มในวันนี้ Cody ผ่านอะไรๆมาเยอะ รวมทั้งช่วงหนึ่งของชีวิต ที่เขาต้องผ่าตัดหลายต่อหลายครั้ง จากปัญหาระบบภายในร่างกาย รวมทั้งต้องบำบัดอาการหายใจติดขัดและหอบหืด "ใครที่กำลังท้อถอย ทั้งที่มีมือมีเท้าครบ อย่าทำตัวให้อาย Cody นะจ๊ะ" ที่มาจาก Fw. Mail พอได้เห็นฟอร์เวิร์ดเมล์ฉบับบนี้ครั้งแรกก็รู้สึกว่า ต้องส่งต่อเรื่องราวดีๆแบบนี้ให้คนอื่นได้อ่าน.... หากใครกำลังรู้สึกท้อแท้กับชีวิตอยู่ ถ้าได้เห็นว่า เด็กน้อยคนหนึ่งแม้เค้าจะเกิดมาร่างกายไม่สมบูรณ์เหมือนคนทั่วไป....แต่ว่าหัวใจกลับพิเศษกว่าคนธรรมดา... แล้วคนธรรมดาอย่างพวกเราทำไมไม่ลองสร้างหัวใจที่พิเศษขึ้นมาบ้างล่ะ การได้รู้จักกับหนูน้อย โคดี้ ทำให้คำว่า "ไม่มีอะไรเป็นไปไม่ได้" เป็นรูปธรรมขึ้นมาอย่างชัดเจน ไม่มีอะไรเป็นไปไม่ได้....ถ้าเราจะทำ ความเข้มแข็ง จริงอยู่ต้องมาจากความรักความอบอุ่นความเข้าใจของครอบครัวและคนรอบข้างเป็นอันดับแรก....แต่ที่สำคัญเหนือไปกว่านั้น เมื่อคุณได้รับกำลังใจที่ส่งมาเหล่านั้นแล้ว...คุณได้ใช้ประโยชน์จากพลังที่ได้รับมาแล้วหรือยัง ภาพแรก โคดี้มีหลายขา ขนาดของขาแต่ละคู่คือ ช่วงชีวิต ที่ต้องต่อสู้และอดทน กับขีดจำกัดของร่างกายตนเอง ถึงจะไม่เคยเห็นแต่ก็นึกภาพออกว่า โคดี้ ต้องล้มแล้วลุกครั้งแล้วครั้งเล่า กว่าจะยืนอยู่บนขาเหล่านั้นได้อย่างสง่างามเช่นวันนี้ ความพิเศษหาใช่ขาเหล่านั้นไม่....หากแต่คือหัวใจของเด็กน้อยต่างหากที่วิเศษจนไม่ว่าขาคู่ไหนในโลกนี้ก็ไม่อาจเทียบเท่า รอยยิ้ม แววตา เสียงหัวเราะ หรือ แม้กระทั่งน้ำตา ของโคดี้ ณ วันนี้เป็นเหมือน ยาวิเศษ ที่ช่วยให้หัวใจของคนธรรมดาๆที่มีร่างกายธรรมดา....อยากจะเป็นคนที่พิเศษแบบหนูขึ้นมา (o*^___________________^*o)/~ ~(o*^___________________^*o)/
9 มิถุนายน 2552 11:24 น. - comment id 105332
กำลังอ่านเรื่องของพิการในประเทศไทยอยู่เลยค่ะป้าโคลอน ว่าจะเอามาเล่าให้ฟังอยู่เหมือนกันจ้ะ
9 มิถุนายน 2552 11:29 น. - comment id 105333
จะรออ่านนะ....เพียงปิ๋ว...อิอิ
9 มิถุนายน 2552 11:35 น. - comment id 105334
ป้าโคลอนคะ อยากให้คนที่ท้อ เข้ามาอ่านเรื่องนี้จังเลยค่ะ พี่ย่าว่า เขาคงจะรู้สึกดีขึ้นเยอะเลยนะ เห็นรอยยิ้มหนูน้อยคนนี้แล้ว เราเองก็ต้องสู้ ห้ามแพ้เด็กเนาะป้า
9 มิถุนายน 2552 11:43 น. - comment id 105335
บางทีคนพวกนี้เขาทำอะไรๆ ได้เก่งกว่าคนปรกติเสียอีก เคยรู้จักอยู่คนที่ใช้นิ้วเท้าพิมพ์ดีด พิมพ์เร็วมาก เรางี้อายเลย อิอิ
9 มิถุนายน 2552 12:03 น. - comment id 105336
***พี่ย่า*** ป้าก็ว่าอย่างงั้นนะ...555(ตามน้ำ) ***ยาแก้ปวด*** เค้าเรียกว่า พรสวรรค์เนาะ คนธรรมดาอย่างเราๆนี่ยังได้แต่ขอพรเลยอ่ะ ...
9 มิถุนายน 2552 17:26 น. - comment id 105340
สวัสดีค่ะ.... ขอเป็นกำลังใจให้เด็กน้อย... และเป็นกำลังใจให้ตัวเองด้วย...
9 มิถุนายน 2552 18:32 น. - comment id 105342
ได้อ่านฟอร์เวอร์ดเมล์มาเหมือนกันค่ะคุณโค.....ลอน อิอิ น้องเขาไม่ท้อเลยนะคะ ยิ้มน่าเริง น่ารักมากค่ะ เป็นกำลังใจให้คนที่กำลังท้อแท้นะคะ (ฉางน้อยไม่ท้อแท้ แต่อ่อนแอหัวใจทำไง อิอิ )
9 มิถุนายน 2552 18:35 น. - comment id 105343
อ้าว จะบอกว่า น้องเค้าร่าเริง เขียนผิด เป็นน่าเริง อิอิ
10 มิถุนายน 2552 06:58 น. - comment id 105346
***แมงกุ๊ดจี่*** เห็นรอยยิ้มของหนูน้อยโคดี้แล้ว ทำให้มีกำลังใจขึ้นเยอะเลยเนาะ ***ฉางน้อย7-8*** ใช่ค่ะ ยิ้มจากหัวใจที่บริสุทธิ์ งดงามตรึงใจคนทั่วโลกเลยนะคะ ปล.ไม่ต้องซีเรียสจ้า พิมพ์ยังไงมาก็เข้าใจหมดแระ..... ปล.อีกที...หัวใจอ่อนแอ...ต้องหาคนดูแลสิจ๊ะ...
10 มิถุนายน 2552 15:24 น. - comment id 105364
เยี่ยมมากครับ ดูสีหน้าเขามีความสุขดีนะครับ ไม่มีร่องรอยของความท้อแท้เลยสักนิด น่าชื่นชมมากครับ ขอปรบมือให้เลยครับ
11 มิถุนายน 2552 16:13 น. - comment id 105383
***เอื้องคำ***
12 มิถุนายน 2552 20:51 น. - comment id 105409
เยี่ยมมากๆเลย เห็นแล้วอายเด็ก
13 มิถุนายน 2552 13:01 น. - comment id 105411
***เฌอมาลย์*** นั่นสิเนาะ....ต้องเข้มแข็งให้ได้อย่างน้องเค้า....สักครึ่งหนึ่งก็ยังดีโนะ