จดหมายถึงน้อง

maruko_sos

ม่าเหมี่ยว
	คนเราไม่จำเป็นต้องมีความสุขอยู่ตลอดเวลา บางทีเราอาจต้องเหงาบ้าง เราเกิดมาเพื่อใช้กรรม เราเกิดมาเพื่อสัมผัสกับรสชาติของชีวิต หากชีวิตเราพบเจอแต่ความสุขก็เหมือนกับเราเดินไปในถนนที่ราบเรียบ ไม่มีปัญหาอะไรให้เผชิญ แม้แต่หลุมเล็กๆให้หลบก็ยังไม่มี 
	บางคราวที่เราเหงา เราจะคิดถึงเวลาที่เราได้อยู่กับเพื่อน พูดคุย เฮฮา เวลานั้นเราไม่เห็นความสำคัญของการอยู่คนเดียว น้อยคนนักที่จะรู้ว่า แท้จริงการอยู่คนเดียวนั้นให้สาระสำคัญของชีวิตมากกว่าสิ่งใด มันเป็นการให้เวลาตัวเองได้อยู่กับตัวเอง ได้ทบทวนเรื่องราวต่างๆที่ผ่านมาในชีวิต ให้หวนนึกถึงเรื่องที่อมยิ้มได้ หรืออาจหวนนึกถึงเรื่องที่ไม่อยากจดจำมันเท่าไร แต่เราก็ต้องจำเพื่อที่จะเรียนรู้มัน ให้มันเป็นบทเรียนให้เราไม่ก้าวพลาดหรือใช้ชีวิตผิดพลั้งในวันข้างหน้า เวลาที่ได้อยู่กับตัวเองเหมือนกับเป็นการได้เจอเพื่อนคนหนึ่งที่หวังดีกับเรา คอยเตือนเราแทบจะทุกเรื่อง เพื่อนที่เวลาเรามีความสุขมากเท่าไร เราจะคิดถึงเขาน้อยเท่านั้น ดังนั้น อย่าว่าความเหงาเป็นสิ่งไม่ดีเลย อยู่เงียบๆเสียบ้าง ให้เวลาตัวเองเสียบ้าง ทบทวนเรื่องราวของชีวิต เตือนตัวเองเมื่อผิดพลั้ง และวางแผนการดำเนินชีวิตในอนาคต
	ชีวิตไม่ใช่เรื่องเล่นๆ เราต้องยืนอยู่ได้ด้วยตัวเอง เราต้องมีสังคมที่น่ารักเป็นที่อยู่อาศัย เราต้องมีความสุขทุกก้าวย่าง แม้แต่ก้าวย่างที่เหงา เดียวดายที่เราไม่เรียกมันว่าความสุข เราก็ต้องมีความสุขกับมัน คำว่าความสุขอยู่ที่ใจนั้นใช้ได้กับทุกโอกาส ทำใจให้เป็นสุข แล้วเราจะมีความสุข เมื่อใดที่ใจเรากระวนกระวายและเป็นทุกข์ เมื่อนั้นใจก็จะไม่เป็นสุข ทุกเรื่องจะดูสับสนและแก้ไขยากอยู่ตลอดเวลา ทุกสิ่งทุกอย่างอยู่ที่ใจทั้งนั้น แปรความทุกข์เป็นความสุขให้เก่ง แค่นี้ชีวิตความเป็นคนก็ใช้ได้ไม่อยากเกินไป
		                                                                                         ชมพู่