นครสวรรค์-สุวรรณภูมิ

เฌอมาลย์

ช่วงนี้ไม่มีเวลามาทักทายเพื่อนๆเลย
ชีพจรลงเท้าถี่มาก
เมื่อวันอาทิตย์ที่ผ่านมา ต้องไปกับคณะญาติเพื่อไปทำธุระเรื่องงานวิวาห์
ตระเตรียมของชำร่วยต่างๆ อิอิ
ป่าวหรอกนะ อย่าตกใจ คนที่ขายออกไม่ใช่เฌอหรอก อิอิ
แต่เฌอ ไปช่วยเลือกช่วยจัดหาอ่ะ				

ครั้งนี้ไปสั่งชุดโถเบญจรงค์งานโอท็อป บุญมาเบญจรงค์..แถวพิจิตร..
ที่ไปไกลขนาดนั้นเพราะว่าเฌอ ญาติเยอะมาก มีทุกหย่อมหญ้า คริคริ
ออกเดินทางตั้งแต่เช้าตรู่ กว่าจะถึงก็สายมาก มัวแต่เอ้อระเหย หลงทางรักตลอด
พอไปถึงก็ช่วยกันคัดเลือก เอารุ่นไหนดี แบบไหนสวย
ให้เขียนตัวอักษรลงไปด้วย ตกลงราคา ตกลงจำนวนซั่งซื้อ
และวางมัดจำเรียบร้อยก็หมดธุระ 
แต่ก็ได้ของติดไม้ติดมือกันมาตามประสานักช้อป
โถข้าว จานเปล และของน่ารักๆอีกหลายอย่าง
แวะทักทายญาติอีกนิดหน่อย ก็เดินทางกลับ				

..


ผ่านจังหวัดนครสวรรค์
มีเวลาแวะวัดวาอารามตามประสาคนใจบุญ คริคริ

วัดคีรีวงศ์ ชื่อก็บอกอยู่แล้วว่าเป็นภูเขาแน่ๆ ก็ขับรถขึ้นไปคดเคี้ยวพอประมาณ
สะดวกมากๆเลย				

ประวัติวัดคีรีวงศ์ค่ะ
 วัดคีรีวงศ์ ซึ่งมีเจ้าพระวิกรมมุนีรองเจ้าคณะจังหวัดนครสวรรค์ เป็นเจ้าอาวาสเดิมเป็นวัดร้าง
มีสภาพเป็นป่าเขา พระธุดงค์ได้มาพบซากวัตถุโบราณ เมื่อปี พ.ศ. 2504 สงสัยว่าจะวัดร้าง
จึงได้แจ้งให้กรมศาสนา และ กรม ศิลปกรทราบ				

ปี พ.ศ. 2507 ทางกรมศาสนาได้ส่งเจ้าหน้าที่ขึ้นมาสำรวจรังวัด
 เนื้อที่ทั้งบนเขาและที่ราบประมาณ 280 ไร่ และ ทางกรมศิลปากรได้มาพิสูจน์หลักฐานวัตถุ 
เช่น อิฐเก่า ใบเสมาเก่าและพระรูปเก่าเป็นต้น 
พิสูจน์ว่าเป็นวัดที่สร้างสมัยปลายกรุงสุโขทัยประมาณศตวรรษที่ 19 ประมาณ 600 ปี

พระธุดงค์และประชาชนที่มาพบครั้งแรกได้ร่วมสร้างกุฏิเล็กๆขึ้นที่เชิงเขา 4 - 5 หลัง 
แต่ไม่สามารถดำเนินการสร้างได้สำเร็จ จึงย้ายไปที่อื่น
				

เมื่อปี พ.ศ. 2508 คณะกรรมการผู้ริเริ่มสร้างวัดซึ่งมีนายเปงซ้ง แซ่ตั้ง
เป็นหัวหน้าได้ไปขอพระมหาบุญรอด จากเจ้าคณะอำเภอเมืองนครสวรรค์ เพื่อมาสร้างวัดคีรีวงศ์ 
ทางเจ้าคณะอำเภอเมืองนครสวรรค์โดยฌฉพาะพระเดชงพระคุณเทพญาณมุนีรองเจ้าคณะภาคที่ 4
 ในสมัยพระมหาวิศิษฐ์ เลขานุการเจ้าคณะอำเภอเมือง 
พิจารณาเห็นว่าสถานที่วัดคีรีวงศ์นี้ มีเนื้อที่มากกำลังมีปัญหาเกี่ยวกับที่ดิน 
และสามารถจะพัฒนาให้เป็นวัดที่เจริญในอนาคตได้ 
จึงได้ส่งพระมหาบุญรอด ผัญญาวโร ป.ธ.5 หรือ เจ้าคุณพระวิกรมุนี 
ในปัจจุบันซึ่งจำพรรษาอยู่ที่วัดนครสวรรค์ ให้มาสร้างวัดคีรีวงศ์แห่งนี้
 และการสร้างวัดคีรีวงศ์ต้องพบอุปสรรคและปัญหามากมาย
 เพราะปะชาชนที่ครอบครองที่ดินอยู่ต่อต้านจะไม่ให้สร้างวัด
 แต่ก็สำเร็จลุล่วงด้วยดี โดยอาศัยความร่วมมีจากคณะสงฆ์
และประชาชนที่เห็นความสำคัญของพระพุทธศาสนา 				

 โดยกรมการศาสนา สมัย พ.อ.ปิ่น มุทุกันต์ เป็น อธิบดีกรมการศาสนา
 ได้ดำเนินการทางศาล เมื่อ ปี พ.ศ. 2511 เพื่อให้ศาลพิสูจน์ว่า เป็นที่วัดร้างจริงหรือไม่
 และ ทางจังหวัดสมัยนายวรวิทย์ รังสิโยทัย เป็นผู้ว่าราชการจังหวัดนครสวรรค์ 
ได้ฟ้องเอกชน ที่ครอบครองที่ดินรายใหญ่ คือ 2รายในฐานะเป้นสงวนของทางราชการ

 พ.ศ. 2517 กรมศาสนา ชนะคดีชั้นฎีกา โดยศาลพิพากษาว่า ที่ดินตามแผนที่ ซึ่งกรมการศาสนา 
ได้สำรวจรังวัดไว้เป็นที่ดินของวัดคีรีวงศ์(ร้าง) หรือวัดบ่อกรุร้าง และทางจังหวัดชนะคดีชั้นฎีกา 
โดย พิพากษาว่า เป็นที่สงวนของทางราชการ				

แต่วัดคีรีวงศ์ร้าง สร้างมาก่อนคำประกาศสงวน กรมศาสนาจึงมีกรรมสิทธิ์ 
ในที่ดินวัดคีรีวงศ์ (ร้าง) ปี พ.ศ. 2519 กระทรวงศึกษาธิการ ได้ประกาศยกวัดคีรีวงศ์ (ร้าง) 
เป็นวัดมีพระสงฆ์ที่ดินจึงตกเป็นสมบัติของวัดคีรีวงศ์ ปี พ.ศ. 2519 
เจ้าคณะจังหวัดนครสวรรค์ได้แต่งตั้ง รพะมหาบุญรอด ปญฺญาวโร เป็นเจ้าอาวาส 
พ.ศ. 2515 ทางวัดได้จัดบวชศีลจารินี(ชีพราหมณ์) เป็นครั้งแรก 
ในงานหล่อพระประธานประจำอุโบสถ
 และได้จัดบวชศีลจารินี ติดต่อกันมาจนถึงปัจจุบัน พ.ศ. 2550 จัดบวช 96 ครั้งแล้ว 				

พ.ศ.2521 ทางวัดได้จัดงานผูกพัทธสีมา ฝังลูกนิมิตรอุโบสถ 
วัดคีรีวงศ์ พ.ศ. 2534 วัดคีรีวงศ ได้รับประกาศเกียรติคุณ จากกรมการศาสนา กระทรวงศึกษาธิการ 
เป็นวัดพัฒนาตัวอย่าง พ.ศ.2535 ได้รับประกาศเกียรติคุณจากกรมการศึกษา กระทรวงศึกษาธิการ 
เป็นวัดพัฒนา จากสมเด็จพระสังฆราช เป็นวัดพัฒนาดีเด่น พ.ศ. 2544 
วัดคีรีวงศ์เป็นสำนักปฏิบัติธรรมประจำจังหวัด แห่งที่ 1 ตามมติมหาเถรสมาคม 				

ตอนที่ไปกำลังต่อเติมอะไรอีกหลายอย่าง ยังไม่เรียบร้อยดีเท่าไหร่ค่ะ
มองจากวัดลงไปด้านล่าง เห็นสภาพภูมิประเทศรอบนครสวรรค์ทีเดียวค่ะ สวยงามไหมเอ่ย				

นมัสการพระบรมธาตุเสร็จแล้ว ก็ไปต่อที่บึงบอระเพ็ดค่ะ

วันนี้มาเย็นย่ำสนธยาแล้วค่ะ ที่นี่เฌอก็มาเที่ยวบ่อยๆ 
มีอาคารแสดงพันธุ์สัตว์น้ำบึงบอระเพ็ดเฉลิมพระเกียรติฯ
  เป็นอาคารทรงเรือเอี้ยมจุ๊น  ภายในประกอบด้วย
อุโมงค์ปลาน้ำจืดยาวกว่า 24 เมตร และตู้แสดงพันธุ์ปลา
กว่า 1000 ชนิด ในชั้นที่ 1 ในส่วนของชั้นที่ 2 จัดแสดง
นิทรรศการอุปกรณ์จับสัตว์น้ำและตู้พรรณไม้น้ำ  กล้อง
ส่องนกชมวิว 

ศูนย์จำหน่ายสินค้าโอท๊อป (otop village)
  สร้างเป็นหมู่บ้านในรูปแบบของบ้านทรงไทยเพื่อ
ไว้จัดจำหน่ายสินค้าพื้นเมือง   หนึ่งตำบล  หนึ่งผลิตภัณฑ์
ภายในหมู่บ้านพบกับสินค้าพื้นเมืองมากมาย .... 				

หาดทรายเทียม
ไว้ลงเล่นน้ำ				

.... แต่วันนี้เวลาไม่พอ เลยแว่บแค่ไปลองชิมอาหารที่แพโกยี
เป็นแพที่ยื่นลงไปในน้ำ อาหารก็อร่อยพอรับประทานได้ อิอิ 
มื้อนี้สั่งปลาทอด ส้มตำ แกงส้ม เท่านั้น พร้อมเครื่องดื่ม ไม่ต้องบอกก็น่าจะรู้กันนะคะ
แบบว่ารองท้องไปก่อน เพราะเราติดใจร้านอาหารครัวทิดเทือง ที่อุทัยธานีมากกว่าค่ะ				

และที่ติดกับแพอหารมีบ้านพักด้วยค่ะ
เรือนรับรองทรงไทย
เป็นบ้านพักทรงไทยสไตล์ล้านนา มี 2 หลัง 4 ห้อง
เคยสอบถามราคา ห้องละหนึ่งพันบาทค่ะ
....
				

.....
ออกจากนครสวรรค์มาทางสายเอเชีย เจอป้ายทางแยกเข้าจังหวัดอุทัยธานีมา 500 เมตร
เราก็จะข้ามสะพานท่าน้ำอ้อย  ซึ่งพอลงสะพานปุ๊บ ก็ถึงแล้วค่ะ ก็จะเห็น   ครัวทิดเทือง  
เราสั่งอาหารประเภทปลาแม่น้ำที่นี่มีหลากหลาย ราคาพอประมาณ
แต่คุณพี่สาวสั่งแต่ปลากระโห้ซ ะ 4รายการ พาให้เฌอ เบื่อปลานี้ไปเลยค่ะ
พอแย้งบอกอยากกินปลาเนื้ออ่อนก็ถูกเอ็ด ว่ามาถึงร้านปลาโดยตรงจะมาสั่งปลาที่ร้านอื่นๆมีทั่วไปทำไม แป่ว เลย

ที่นี่ เขามีอาหารเด็ดค่ะ คือปลาร้าทรงเครื่อง หรือปลาร้าสับทรงเครื่อง
ที่มีทั้งแบบสุกที่เอาไปผัดก่อนและแบบดิบที่สะใจไปอีกแบบ  
รายการนี้ไม่มีโต๊ะไหนที่ไม่สั่งเลย มีแต่จะเรียกมาเพิ่มอีกที่ 
เค้าเสริฟมาพร้อมกับผักสดจานพอเหมาะ
 ที่ถูกโฉลกกันที่สุดเห็นจะได้แก่ขมิ้นขาว ที่เข้ากันได้ดีมากๆ
แต่...เฌอไม่ได้สั่งนะมื้อนี้ เพราะ ปลากระโห้ทำเหตุ
แต่ก็ซื้อกลับมาเป็นของฝากให้ยาแก้ปวด อิอิ แต่หล่อนยังไม่ได้มาเอาเลย
ไม่รู้จะถูกปากหล่อนไหม คงถูกน่ะ ถ้าไม่ถูกคงกินไม่ได้ อิอิ

คืนนั้นกลับถึงบ้านแบบสะบักสะบอมพอกับความมาวเลย
แต่มีนัดส่งญาติขึ้นเครื่องไปเมืองผู้ดีในวันรุ่งขึ้นอีก เง้อ.. อะไรกันนักกันหนา 				

....
รถตู้มารับตี 4 ต้องตื่นมาแต่งองค์ทรงเครื่องอีก
เลยต้องตั้งนาฬิกาปลุกตั้งแต่ตี 3 กว่าๆ ตามประสาคนสวยน้อย ต้องเสริมความงามนานหน่อย
พอรถมาถึงก็ออกเดินทางไปสนามบินแห่งความภาคภูมิใจสุวรรณภูมิ..
ไปบ่อยจนไม่รู้จะถ่ายอะไรแล้ว ถ่ายยักษ์ดีกว่า..				

พอญาติเดินทางเข้าทางผู้โดยสารขาออกแล้ว พวกเฌอก็หาเรื่องตระเวนต่อ ไปไหนกันดีนะ
ตามประสาคนเห็นแก่กินจริงๆ ทีแรกว่าจะหาอะไรอร่อยๆแถวๆบางแสน
ตกลงกันไม่ลงตัว เลยไปดอนหอยหลอดแทน
 พอไปถึงเราไปไหว้ศาลกรมหลวงชุมพรเขตอุดมศักดิ์ก่อนเลย
แล้วเก็บภาพต่างๆริมทะเล ริมทาง				

พอหิวแล้วเราก็ย้ายไปร้านอาหารคุ้นลิ้น 
พอจอดรถก็เจอเพื่อนเก่าเต็มไปหมดเลย 
บรรยากาศดีกว่ารสชาติของอาหาร
ตามสไตล์กินลม ชมบรรยากาศ
 มีป่าโกงกางเยอะไปหมด นี่เลยต้นโกงกาง เก้งก้าง				

หมดไปอีก1วัน ทีแรกว่าจะไปต่อตลาดดอนหวาย แต่คณะทัวร์มาวมายกันหมดสภาพ
ต้องเคลื่อนพลกลับฐานเก่า เมืองลพบุรี ขากลับแวะซื้อปูมาหลายกิโลเลยที่ตลาดมหาชัย				

ถึงบ้านเย็นย่ำสนธยา ว่าจะพักผ่อน อาบน้ำแล้วนอนให้เต็มที่
แล้วอ่านนิยายเรื่องโปรดต่อสักหน่อย
พอเอนหลังเท่านั้น เสียงโทรศัพท์ก็ดังอีกแว้ว เง้อ
เพื่อนจากชัยนาทโทรเข้ามาว่าไปหาของโปรดกินกันเถอะ..
โอเค เพื่อนมาทั้งทีขัดได้ไง 
สรุป คืนที่ผ่านมาก็นอนน้อยตามเดิม 
เช้ามา ยังไม่สร่างเลย..
แล้วเมื่อไหร่จะผอมล่ะเนี่ย อิอิ


บาย บาย