เพราะเสา

แก้วประภัสสร

     
       วันนี้ต้องตื่นเช้า ไปทำงานค่ะ เด็กเริ่มเปิดเทอม ธรรมดารถติด
อากาศก็ร้อนกันแต่เช้า  เราเลยต้องหาเสื้อผ้ามาสวมใส่ให้สีอ่อน ดูแล้วสบายตา (ตัวเอง)
           เสื้อสีชมพูค่ะ กระโปรงสีเทาสลับพื้นน้ำตาล ดูเข้ากันมากๆค่ะ อิอิ
แวะซื้อกาแฟเย็นเจ้าประจำ  ขาดความหวานไม่ได้ค่ะ จะรู้สึกเพลีย
หรือว่าติดกาแฟก็ไม่ทราบค่ะ
          อากาศร้อน จะเดินข้ามถนน ขอหลบแดดสักหน่อย รอไฟเขียว
มีผู้หญิงมายืนด้านหลังเรา สักพักก็มีผู้ชายแต่งตัวไปทำงานมายืนต่อ
         เราเห็นเป็นเรื่องปรกติค่ะ เห็นจนชิน ไม่ได้แปลกใจอะไรที่หลายๆคน
 มายืนอยู่ด้านหลัง
เพราะเหตุใด? ทำไม ? อ่านต่อค่ะ 
     สี่แยกนี้  ไฟแดงนานมาก หากเป็นไฟในเตา ก็คงผัดผักบุ้งสุกได้ที่แหละค่ะ 
     
      สักพักมี ลุงกับป้า สองคน  เดินมาใกล้ๆเรา ในมือหิ้วกระเป๋า เหมือนมาจากต่างจังหวัด หรือาจจะมาที่กรมจัดหาแรงงานซึ่งอยู่แถวๆนั้นค่ะ
       ลุงไปยืนข้างๆ สักพักป้าคนนั้นก็พูดกับลุงว่า
พ่อเฒ่า เจ้าไปยืนอยู่อีหยังหม่องนั่น มาๆๆ มายืนต่อแถวบักน้อยหม่องนี่แหมะ
เสียงป้าเรียกให้ลุงมายืนด้านหลังผู้ชายที่ยืนอยู่ด้านหลังเรา
    ลุงหันไปมอง และบอกว่า 
ข้อยยืนหม่องนี่ก็ได้คือกัน  บ่เป็นหยังดอกเด้อแม่ใหญ่ ลุงพูดพร้อมยิ้มให้ป้า
ฮ่วย ข้อยบอกว่า ให้มายืนหม่องนี่  พ่อเฒ่า  มาๆ เจ้าบ่เห็นบ่ คนกรุงเทพฯเพิ่น
ขนาดสิข้ามทาง เพิ่นยังมีมารยาท เรียงแถว เป็นแต่น่าฮักอีหลีน้อ ป้าเอ่ยปากและกวักมือเรียกลุงมายืนต่อ 
          ลุงหันมามองแล้วก็หัวเราะดังลั่น อย่างไม่กลัวป้าจะอายคน ปากที่ลุงอ้ากว้างจนทำให้เรามองเห็นคราบดำๆ ที่เกาะอยู่กับฟัน เหมือนผ่านการเคี้ยวหมากมานานมาก อิอิ
    แม่ใหญ่เอ้ย.. เขาบ่ได้มีมารยาทอีหยังดอกนั่น เขาไปยืนหลบแดดหลังเสากัน 555
ลุงหัวเราะอย่างอารมณ์ดี ส่วนป้าทำหน้าเขินอายเหมือนสาวน้อย และก็หัวเราะตาม และบอกว่า
   นั่นๆๆๆ ข้อยว่าแล่วๆๆ.. อากาศในกรุงเทพฯ มีมลพิษ เฮ็ดให้ข้อยมึนตึบ
 บ่ฉลาดคืออยู่สารคาม
	ไปๆๆ พ่อเฒ่า พาข้อยกลับบ้าน ข้อยบ่อยู่แล่วกรุงเทพฯ มามื้อแรก ก็เฮ็ดให้ข้อยโง่ไปหลายเติบแล่ว
เอิ๊กๆๆ
จบแล่วค่า เรื่องสั้นของแบ่มแบ้ม