เรื่องเศร้า จดหมายรัก ครั้งสุดท้าย

ลุงแทน

เรื่องเศร้า จดหมายรัก ครั้งสุดท้าย 
 ถึงคุณ คนที่ผมรักที่สุด
                         
   คุณ ยังจำได้มั้ย วันแรกที่เราเจอกัน วันนั้นคุณเป็นคนที่สวยมากในสายตาผม ทั้งนิสัย กริยามารยาท ทุกอย่างเป็นสิ่งที่ผมประทับใจในตัวคุณ ดวงตาที่สดใส รอยยิ้มที่ละมุนละไม มันทำให้คนไร้ค่าอย่างผม รู้สึกดีใจที่ยังมีผู้หญิงแบบนี้อยู่บนโลก แต่ผมคิดว่ายังไงมันก็เป็นไปไม่ได้ เพราะคุณกับผมมันต่างกันเหลือเกิน อย่างมากผมก็ทำได้แค่มองคุณอยู่ไกลๆ โดยที่คุณไม่รู้ตัว
   แต่แล้ว วันหนึ่งฟ้าก็ทำให้ผมได้พบกับคุณอีกครั้ง คืนนั้นเป็นวันฝนตกพรำ ขณะที่ผมกำลังข้ามถนนอยู่ ผมก็พบร่างของคุณนอนอยู่กลางถนน ผมตกใจมาก  รีบพาคุณไปส่งที่โรงพยาบาล ช่วงนั้นผมทำอะไรไม่ถูกจริงๆ ผมไม่รู้จะโทรบอกใคร จนกระทั่งหมอบอกกับผมว่าคุณพ้นขีดอันตรายแล้ว แต่สมองของคุณได้รับความกระทบกระเทือน..... คุณจำอะไรไม่ได้ ไม่ได้เลยซักเรื่อง 
  ตอนนั้นผมรู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูก คุณคงคิดว่ามันเป็นเรื่องที่เห็นแก่ตัวนะ ผมก็คิดอย่างคุณ แต่ผมรู้สึกมีความสุขมาก ที่ได้โกหกคุณว่า "ผมเป็นคนที่คุณรัก" ผมรู้ว่าตอนนั้นคุณก็คงรู้สึกงงๆ และอาจจะรู้สึกแย่ที่อยู่ๆจะต้องมารักคนที่ไม่มีค่าอย่างผม
 หลังจากที่คุณออกจากโรงพยาบาล ผมพาคุณไปที่บ้านผม เจ้าลัคกี้ สุนัขของผมมันดีใจมากที่ได้มีเจ้านายใหม่เพิ่มอีกคน แต่ผมดีใจกว่ามันหลายเท่า อาจฟังดูตลกนะ แต่ผมพูดจริง ผมลางานเพื่อมาอยู่ดูแลคุณเพราะคุณยังไม่แข็งแรงพอ ถึงแม้ว่าคุณจะมีบาดแผลบนหน้า แต่มันก็ไม่สามารถกลบเกลื่อนแววตาคู่นั้นที่ผมเห็นตอนแรกได้เลย  มันยังดูแวววาวและสดใสเหมือนเดิม ... รู้มั้ย แม้คุณจะไม่ใช่คนแรกที่ผมรัก แต่ผมขอให้คุณ เป็นคนสุดท้ายที่ผมรัก.........
  หลายๆวันผ่านไป อาการของคุณดีขึ้น บางครั้งคุณก็ลงมาเล่นกับเจ้าลัคกี้ บางครั้งคุณก็เดินลงมาดูสวนดอกไม้ที่ สวนหลังบ้าน ผีเสื้อที่บินว่อน อากาศที่บริสุทธิ์ มันทำให้รอยยิ้มของคุณที่จางหายมานาน กลับมาอีกครั้ง ตอนนี้ผมว่าคุณคงมีความสุขมากขึ้น แต่ผมขอสัญญา ผมจะทำให้คุณมีความสุขมากกว่านี้
 พออาการของคุณหายดีแล้ว ผมก็ไปทำงาน แต่ผมยังเป็นห่วงคุณอยู่เสมอ คุณอยู่บ้านเพียงคนเดียว ผมกลัวคุณเหงา ทุกๆวันผมจึงโทรหาคุณวันละ 3 ครั้ง เสียงของคุณยังดูสดใส ผมดีใจที่ทำให้คุณหัวเราะได้ ทุกครั้ง เราคุยกันจนความสนิทสนมเริ่มเกิดขึ้น สำหรับผมมันน่าจะเรียกว่า ความรัก แต่สำหรับคุณ ผมยังไม่รู้ มันอาจเป็นแค่มิตรภาพดีๆ ที่เพื่อนมนุษย์ควรมีให้กัน .....ฟังดูดีนะ แต่ผม อยากให้มันเป็นมากกว่านั้น 
 มี วันนึง คุณจำได้มั้ย ผมกลับบ้านไปแล้วไม่เจอคุณ ผมตกใจสุดขีด ประตูบ้านที่ถูกเปิดทิ้งไว้มันทำให้ผมคิดไปไกล ผมตามหาคุณซะจนทั่ว ยังไงก็หาไม่เจอ  มาเจอคุณอีกทีก็ตอนกลับมาเอาโทรศัพท์มือถือที่บ้าน จึงได้รู้ว่าตอนนั้นคุณอยู่ในห้องน้ำ ส่วนประตูที่เปิดไว้เจ้าลัคกี้ต่างหากที่ตะกุยตะกายจนประตูเปิด 555 ...... (T_T)ผมเป็นห่วงคุณ จริงๆนะ 
     
  นปีใหม่ ที่เราจัดงานเลี้ยงกันที่บ้าน เป็นปาร์ตี้เล็กๆที่มี ผม คุณ และเจ้าลัคกี้ เป็นแขกรับเชิญ วันนั้นเราช่วยกันทำอาหาร  ผมเพิ่งรู้ว่าคุณทำอาหารเก่งมากๆ จะว่าไปแล้วก็คล้ายๆที่แม่ผมทำ คืนนั้น เรานั่งมองดาวกันที่ระเบียงข้างนอกบ้าน ดาวในวันนั้นช่างสวยเหลือเกิน มันเปล่งประกายระยิบระยับแข่งกัน แต่ถึงจะสวยเพียงใด มันคงสู้คุณไม่ได้ ที่รัก ผมรักคุณจริงๆ ... วันนั้น คุณเปิดใจถามผมว่า ผมรักคุณจริงหรือเปล่า ........ แล้วก่อนหน้านี้ คุณรักผมจริงๆหรือไม่  ผมไม่ตอบอะไร เพราะคำตอบแรกคุณคงรู้อยู่แล้ว แต่คำตอบที่สอง ผมอยากให้คุณรู้เอง
  
รุ่งเช้า เป็นวันหยุด ผมจึงชวนเธอไปในที่ๆหนึ่ง มันคือที่ๆผมอยากไปกับคนที่ผมรักที่สุด คุณมีท่าทีที่ตื่นเต้น ด้วยความที่ไม่เคยได้ออกไปไหนเลย ระหว่างทางที่ขับรถไป หน้าคุณเริ่มซีด มือคุณเย็นจัด คุณบอกว่าคุณปวดหัวมาก ผมพาคุณไปที่โรงพยาบาล  คุณเข้าไปในห้องฉุกเฉิน คุณอยู่ในห้องนั้นนานมาก ผมเริ่มกังวล ใจหนึ่งกลัวว่าคุณจะเป็นอะไร อีกใจก็กลัวว่าคุณจะจำอะไรเก่าๆได้ และแล้วหมอก็ออกมา และบอกข่าวร้ายกับผม มันเป็นข่าวร้ายที่สุดในชีวิตผมจริงๆ......
  หมอบอกว่า คุณเป็นโรคมะเร็งในสมอง มันเป็นโรคที่ร้ายแรงมาก มันไม่มีทางรักษา ไม่มียาอะไรรักษาได้ ...
   3-4 ช.ม.ต่อมา คุณฟื้นขึ้นมา ผมภาวนาให้ความจำคุณไม่ย้อนคืนมา จริงๆด้วย คุณยังจำผม จำเจ้าลัคกี้ได้ คุณถามผมว่าคุณเป็นอะไร ผมไม่ตอบได้แต่ยิ้ม คุณบอกว่าคุณไม่อยากอยู่ที่โรงพยาบาล มันอึดอัด ผมตามใจคุณ ตอนนี้ไม่ว่าคุณอยากจะทำอะไร ไปที่ไหน ผมจะยอมทำตาม    เพราะเวลาของเรานั้นใกล้จะหมดแล้ว...
   คุณบอกกับผมว่า คุณอยากไปในที่ๆผมอยากพาคุณไป ผมพาคุณไปได้เสมอ ถ้าคุณยังรอได้ ระหว่างที่เราขับรถไป ผมกุมมือคุณแน่น คุณยังดูสลึมสลือ ตัวคุณยังซีด มือคุณยังเย็น ผมรีบขับรถไปให้เร็วที่สุดเท่าที่ผมทำได้ อีกไม่ไกลแล้ว ข้างหน้าเป็นท้องทะเลสีครามสวย ภูเขาที่บิดบังความงดงามของพระอาทิตย์ก็เหมือนกับความลับที่ผมปิดบังซ่อนไว้ แต่รุ่งขึ้น พระอาทิตย์ก็ต้องขึ้น ภูเขาไม่มีทางที่จะบังพระอาทิตย์ไว้ได้....เหมือนความลับของผม 
   ผมรีบจอดรถ มองมาที่คุณ ตอนนี้คุณหมดสติไปแล้ว ชีพจรของคุณเริ่มเต้นเบาขึ้นๆ ๆ ผมอุ้มขึ้นไปที่หาดทรายขาวสะอาด มันสวยงามมากจริงๆ ผมเชื่อว่าถ้าตอนนั้นคุณมีสติอยู่ คุณจะต้องชอบมากแน่ๆ ผมตะโกนขึ้นมาแข่งกับเสียงคลื่นที่พัดเข้าหาชายหาด ว่า ผมรักคุณ แม้ว่าคุณจะไม่เคยรักผมก็ตาม ได้ยินมั้ย ผมรักคุณ..
   เสียง คลื่นยังพัดเข้าหาชายหาด เสียงลมยังกู่ก้อง เสียงหายใจของผมยังมี แต่ตอนนี้ มันขาดแค่เสียงลมหายใจของคุณ......................
   ผมอาจเรียกได้ว่าจดหมายนี้เป็นจดหมายสารภาพบาป คุณคงได้รู้ว่าคุณไม่เคยรักผม แต่คุณก็ได้รู้ว่าผมรักคุณเสมอมา จดหมายนี้มันคงเป็นจดหมายแรก และจดหมายสุดท้ายที่ผมมอบให้คุณ  ........ 
                                                            เจ้าลัคกี้ยังรอคุณอยู่ที่บ้านนะ
                                                            เจ้าผีเสื้อและดอกไม้สวยๆเหล่านั้นยังรอคุณอยู่ที่สวน
                                                            รถเก่าๆของเรามันยังรอให้คุณมานั่งข้างๆผม
                                                            ทะเลสวยๆมันยังรอให้คุณไปสัมผัส 
                                                            ทุกๆอย่าง มันรอคุณ แม้ว่าจะรู้ว่าคุณไม่กลับมาแล้ว
                                   ส่วนผม ผมคงไม่รอคุณ แต่ผมอยากให้คุณ รอผม อีกไม่นานหรอก ผมจะตามไปดูแลคุณ และในเมื่อผมเป็นคนสุดท้ายของคุณ คุณก็จะเป็นคนสุดท้ายของผมเช่นกัน...................
                                                                                                                                                                ผมรักคุณเสมอ
                                                                                                                                                           คนที่รักคุณตลอดมา
  "พรหมลิขิตนำเรามาเจอกัน ปาฏิหารย์ทำให้เราได้รักกัน แต่เส้นบางๆทำให้เราแยกจากกัน"
    จดหมายฉบับเล็กๆ ถูกเผาไปพร้อมกับร่างของหญิงสาวที่นอนอยู่บนไฟที่ลุกลาม ชายคนนึงที่อยู่ในงานนั้นน้ำตาซึม เค้าพยายามกลั้นไว้ไม่ให้ใครเห็น เค้าเชื่อว่าเธอก็คงไม่อยากให้เค้า ร้องไห้ ................................
   วันรุ่งขึ้น ข่าวหนังสือพิมพ์หลายๆฉบับลงพาดหัวข่าวใหญ่ "ชายประสบอุบัติเหตุ ขับรถตกทะเล ตายคาที่" 
                                                            และแล้ว เธอกับเค้า ก็ได้อยู่ร่วมกัน จะไม่มีอะไรพรากเธอกับเค้าได้อีกเลยย
......อืม......อ่านมา.....ลุงแทนก็เลยก๊อบเขามาให้อ่านกันเนาะ