"..วาด และ หวัง.."

ฉางน้อย

1..........ก่อนที่จะเขียนเรื่องราวนี้ฉันพยายามนั่งหาคำวา จะตั้งชื่อเรื่องนี้ว่าอย่างไรดี ระหว่าง...
ก. ไซเบอร์ โลกแห่งจินตนาการ แต่เอ ไม่ดีกว่า ชื่อนี้เหมือนเว่อร์ไปนิด หรือ
ข. อินเตอร์เน๊ต โลกออนไลน์ อ่ะ ดูเหมือนเข้าท่าดีนะเนี่ยะ หรือ 
ค. วาดและหวัง อืม.. ชื่อนี้ฟังดูแล้วน่าจะเข้าท่ามากที่สุด สั้นๆแต่มีความหมาย
       ตกลงเป็นอันว่า วาดและหวัง ชื่อนี้ดีกว่า ก็ไม่มีอะไรมากมายเพียงแค่ต้องการบ่นพร่ำเพ้อถึงผู้คนในโลกไซเบอร์แห่งนี้
(ผู้ที่มักยกตัวเองว่าเป็นผู้เจริญแล้ว) ผู้ที่ชอบบอกใครต่อใครว่ามีการเรียนรุ้ด้านวิวัฒนาการใหม่ๆด้านเทคโนโลยี แต่ความจริงหาเป็นเช่นนั้นไม่
     วิทยาการด้านเทคโนโลยีมีความเจริญก้าวหน้าสูงไปมากขึ้นเท่าใด (หรือที่เราเรียกว่า ไฮเทค) กลับทำให้จิตใจของบางคนบางกลุ่มกลับต่ำลงเท่านั้น
      บางคนเสาะแสวงหานำความรุ้ไปใช้ในทางที่ผิด เช่นการเจาะสืบค้นหาข้อมูลเพื่อให้ได้มาซึ่งรหัสผ่านบัตรเครดิตต่างๆ ซึ่งเรื่องเหล่านี้มักสร้างความเดือดร้อนให้ผู้คนทั่วไปได้อย่างมากมา 
     หรือแม้แต่ อินเตอร์เน๊ต โลกไซเบอร์ โลกแห่งจินตนาการ ตามแต่ที่หลายๆท่านหลายๆคนจะเรียกกันไป 
     บางคนบางกลุ่มกลับใช้เครื่องมือเหล่านี้จับกลุ่มหากิ๊ก หาหญิง หาคู่ควงที่ไม่ซ้ำกัน
บ้างก็จับกลุ่มกระทำในสิ่งดีๆมีกิจกรรมที่ดีๆ เช่นการเข้าเสาะหากลุ่ม หรือเวปที่เกี่ยวกับเรื่องสั้น กวีนิพนธ์ บทกลอนที่เราชอบ 
     กลุ่มไหนที่ชอบการท่องเที่ยว ดูนก ตกปลา ก็ตั้งชมรมขึ้นมาเป็นของตัวเอง เพื่อสนองความต้องการเฉพาะบุคคลของกลุ่มตน
...............................................................................................................
2.......... ยุคสมัยนี้ คงไม่มีใครที่ไม่รุ้จักคำว่า อินเตอร์เน๊ต เชื่อเหลือเกินว่า แม้แต่เด็กเล็กๆในวัยอนุบาลพวกหนูๆหรือผุ้ใหญ่อย่างเราๆต่างก็รุ้จักกันดีเชียวล่ะ  
     วัยเด็กตอนเรียนชั้นประถมของคุณ คุณได้เรียนรู้ปัจจัย 4 มีอะไรบ้าง จำได้ไหมคะ ?
     อย่างน้อยก็ อาหาร เครื่องนุ่งห่ม ที่อยู่อาศัย และสุดท้ายก็ยารักษาโรค จำได้ว่า สมัยเด็กๆคุณครูมักสอนมาแบบนี้เสมอๆ
    สมัยต่อมาสิ่งเพิ่มความสะดวกสบายในการดำเนินชีวิต เพื่อความสะดวกที่ดียิ่งๆขึ้นไปนั้นได้แก่ รถ และ มือถือนั่นเอง
     สองอย่างเหล่านี้กลายเป็นสิ่งที่เราๆท่านๆทั้งหลายมักขาดเสียมิได้เช่นกัน หรือใครกล้าปฏิเสธคะ
     และล่าสุดทุกวันนี้ ฉันคิดว่า สิ่งที่เข้ามามีบทบาท มีอิทธิพลต่อการดำเนินชีวิตของพวกเราก็คือ คอมพ์พิวเตอร์ อินเตอร์เน๊ต ซึ่งมักควบคู่กันไปเสมอๆ 
      แรกเริ่มการพบปะกันทางอินเตอร์เน๊ตนั้น อาจมาจากความชอบในสิ่งเดียวกัน ตั้งกระทู้พูดคุยสนทนาในสิ่งที่เราชอบเหมือนกัน 
     กระทั่งคุยโต้ตอบกันไปมา ชักไม่ทันใจ(วุ้ย) เทคโนโลยีความทันสมัยใหม่ด้านการสนทนาเข้ามาแทนที่
     นั่นคือ โปรแกรม Msn นั่นเอง เดี๋ยวค่อยมาพูดถึงโปรแกรมนี้กันน่ะคะ
กระทู้ต่างๆในเวปทั่วๆไป มักเป็นที่มา ที่ทำให้ผุ้คนได้รุ้จักกันมากขึ้น โดยผ่านตัวอักษรที่พวกเขาเหล่านั้นสื่อสารออกมา
     บางคนคิดว่า อ่ะ คนนี้เขียนกลอนเก่งจัง เขียนกลอนน่ารักจัง 
เขียนเรื่องสั้นน่าติดตาม เขียนได้ละเอียด น่าสนใจ 
     ในขณะที่บางคนอาจคิดว่า อ่ะ เขาเขียนกลอนให้เราหรือเปล่า 
เขาเขียนกลอนด่าว่าเราหรือเปล่า หรือเขาเขียนกลอนสื่อออกมาว่า
 อกหักหรือเปล่า 
    เอ หรือเขาชอบเรามั้ง เขาเลยเขียนกลอนจีบเรา สื่อมาให้เรารับรุ้ 
บางคนคิดไปต่างๆนาๆกับถ้อยคำผ่านตัวอักษร
     นั่นละ คือการวาด และหวังของผู้คนในโลกไซเบอร์ล่ะคะ 
วาดว่า คนคนนี้ต้องหล่อ ต้องสวย น่ารัก ต้องมาดแมน 
คืออ่านบทกลอน อ่านเรื่องราวที่เขาเขียนแล้ว
 วาดเองคิดเอง ว่าเขาคนนั้นต้องเป็นแบบนี้ๆๆ 
เธอคนนั้นต้องเป็นอย่างนี้ๆๆ
     เพราะใจคนอ่านไม่แน่นอนอินกับบทละคร อินกับบทกลอนมากเกินไป
 ไม่แน่ใจตัวเอง โลเล ไขว้เขว หวั่นไหว
พยายามสักนิดเถอะคะ จงเป็นตัวของตัวเอง จงมีใจที่หนักแน่น 
อย่าไปคิดว่าคนโน้นต้องชอบเรา อย่าไปคิดว่าคนนั้นต้องเป็นแฟนคนนี้
บ้างก็สืบสอบถามหาข้อมูลเพื่ออยากรุ้เรื่องราวของใครบางคน 
จงหนักแน่น อย่าหวั่นไหวกับใจตัวเอง แล้วคุณจะยิ้มได้อย่างมีความสุขใจ
และยืนอยุ่อย่างทรนงในโลกไซเบอร์นี้ได้อีกนาน
     ผู้หญิงหรือผุ้ชายบางคนก็เช่นกัน อ้างตัวว่ามีลูกที่น่ารัก มีสามี 
หรือภรรยาที่แสนดี เป็นครอบครัวที่แสนจะอบอุ่น 
แต่ไฉนเลยพวกคุณผู้หญิงทั้งหลาย พวกคุณผุ้ชายทั้งปวงถึงได้มานั่งหน้าจอ
ทำตัวเหมือนสาวๆขี้เหงา หัวใจอ่อนไหวในบทกลอน เรื่องสั้นที่คนแปลกหน้าเขียนสื่ออกมา บ้างก็ทำตัวเหมือนหนุ่มๆที่มองหากิ๊กก็ไม่ปาน
บางคนยิ่งหนักเข้าไปใหญ่(แค่บางคนนะคะ)อาศัยไฮ5หรือ ฮิห้า 
เล่นจับจองเป็นเจ้าของคนนั้นคนนี้
โห แม่คุณ พ่อคุณต่างหึงหวงประกาศเป็นเจ้าเข้าเจ้าของ ทำตัวเป็นชะนีหลงไพรเกาะติดไม่ยอมปล่อย ทำให้เจ้าของไฮ5ถึงกับปิดหนีไปเลยก็มี นานาจิตตังคะ 
อันนี้หมายความถึงบางคน บางท่านน่ะคะ ที่เคยอ่านเจอ  
เคยอ่านข่าวเจอ เป็นกิ๊กกันในไฮ 5 สามีจับได้ สั่งให้แม่สาวคนนั้นเป็นนางนกต่อ เรียกกิ๊ก ออกมาฆ่าสังหาร  
นี่แหละคะ ภัยที่เรามองเห็น แต่เราไม่คาดคิด หวังเพียงความสนุก เพียงแค่ครั้งคราว
............................................................................................................
3.......... ผู้คนต่างที่หลงเข้ามาในโลกไซเบอร์แห่งนี้ ต่างก็วาด หวัง วาดเอง คิดเอง เออเอง ไปหมด 
บ้างก็วาดให้คนนี้เป็นงี้ คนนั้นเป็นอย่างนั้น 
คุณจะคิดบ้างไหมว่า ภาพที่คุณวาด หวัง แต่งแต้มเติมป้ายระบายสีนั้น อาจไม่เป็นอย่างที่คุณคิด ภาพอาจเปรอะเปื้อนผลงานโดยที่คุณไม่ได้ตั้งใจ 
อีกเรื่องที่ต้องการพูดถึงก็คือ โปรแกรม Msn หรือโปรแกรมสนทนานั่นเอง 
หรือที่ทั่วไปเรียกว่า คุยเอ็ม ซึ่งได้รับความนิยมไม่สร่างซา แม้ว่าจะมีไฮ 5 เกิดขั้นทีหลังก็ตามที
เพราะโปรแกรมนี้มีความเป็นส่วนตัว สะดวก ง่าย เพียงปลายนิ้วสัมผัส อิอิ 
การคุยเอ็ม เป็นที่นิยมมากขึ้นไม่ว่ากลุ่มวัยรุ่น วัยเรียน 
หรือแม้แต่วัยทำงาน
มีใครบางคนแซวว่า คุยเอ็มล่ะเก่งนักเชียว แต่เป็นไปได้ไงที่ไม่เคย
ใช้แฮนด์ดี้ไดรฟ์ 5555 (ก็คนไม่เคยใช้นี่ เนอะ) 
     การคุยเอ็ม คุณไม่มีโอกาสรุ้ตัวตนที่แท้จริงของคู่สนทนาของคุณหรอกคะ
 สูง ต่ำ ดำ ขาว อ้วน ผอม หญิง หรือ ชาย 
     คุณทำได้เพียงโต้ตอบกันไปมา พิมพ์ส่งผ่านตัวอักษร ให้อีกฝ่ายได้ยิ้มแย้ม หัวเราะ เหมือนเป็นการสร้างภาพว่า ตัวเองสวย น่ารัก หล่อ เด่นดัง ทั้งๆที่ตัวตนจริงๆแล้ว อาจไม่ได้เป็นดั่งที่คุณวาดหวัง
     อย่าคิดว่าฉันใช้คำบ่อย ใช้คำเปลืองนะคะ กับคำว่า วาดหวัง
เพียงแต่ชอบคำนี้จัง เหมือนกับว่า สื่อแทนใจออกมาตรงๆ 
วาด หวัง  อืม.. ชอบจัง คำนี้ อิอิ......
     ก็ไม่แน่อีกเช่นกันหรอกคะ บางคนคุยเอ็มเพียงแค่รุ้จักทักทาย แต่สุดท้ายอาจกลายเป็นความผูกพัน(หรือเปล่า)
     บ้างก็พัฒนาความสัมพันธ์จากความเป็นเพื่อนก้าวสุ่คำว่า 
แฟน กลับกลายเป็นความรักที่สดใส(หรือเปล่า)
     บางคน บางคุ่ก็อีกเช่นกัน บางคนคบกัน คุยกันผ่านตัวอักษร 
อาจรุ้สึกว่าอ่ะ คนนี้ไม่ใช่สำหรับเรา ไม่ใช่คนของเรา หรือ 
     บางคุ่บางคน คุยมากหวังมาก ว่า คนนี้ต้องเป็นแบบนี้
 ต้องใช่สำหรับเรา ต้องใช่สำหรับเขา
     แต่เมื่อไม่ใช่อย่างที่คุณคิดคุณอาจทำเฉย ไม่คุยด้วย 
เพียงเพราะว่า คน คนนั้นไม่ได้เป็นดั่งที่คุณวาด หวัง
     ในที่สุดคุณก็จะถอยออกมา แล้วแสวงหาคนใหม่
คล้ายกับว่า คุณพลาดจากคนโน้น คุณก็โผไปหาคนอื่นอีก
ถ้าเขาไม่ใช่อีก คุณก็อาจจะต้องแสวงหาเรื่อยๆ ไม่มีที่สิ้นสุด
แล้วชีวิตนี้คุณจะรุ้ว่า เหนื่อยแค่ไหนกับการแสวงหาในสิ่งที่มองไม่เห็น 
จะเหนื่อยกับการที่ไม่อาจคาดการณ์ได้ล่วงหน้า 
เหนื่อยใจนะคะ ขอบอก
..........................................................................................................
4.......... ในเมื่อเรารู้จักตัวตนซึ่งกันและกัน รักที่จะคบกัน
 รักที่จะเรียนรุ้นิสัยซึ่งกันและกัน
ก็ต้องอดทน อดกลั้นต่อสิ่งยั่วยุต่างๆ
อย่าหวั่นไหวต่อคนรอบข้าง ต้องมั่นคงต่อกันและกัน
 เพราะ ความรักมีทั้งสุขและทุกข์ 
     ความรักทำให้เราเป็นสุข เพราะเป็นดั่งที่เราคาดหวัง วาดหวัง เป็นดั่งใจปรารถนา 
     ในขณะเดียวกันความรักทำให้เราเป็นทุกข์
ทุกข์เพราะไม่ได้ดั่งใจที่คาดหวัง ไม่ได้ดั่งต้องการ
     คุณล่ะคะ จะยอมอยุ่กับความรักที่เป็นสุข
 หรือความรักที่เป็นทุกข์ เราต้องยอมรับสภาพที่เกิดขึ้นได้ในอนาคต
อย่าวาดหวังอะไรมากมาย อย่าฝันถึงอะไรที่ยังมาไม่ถีง 
     ความฝันบางอย่างทำให้เราเป็นสุข แต่ในขณะเดียวกัน 
     คุณจำต้องเลือกระหว่างความฝันที่สวยงาม
หรือ คุณจะกล้าเผชิญกับความจริงที่เจ็บปวดในโลกไซเบอร์แห่งนี้ไหม
 ความจริงที่ ไม่เป็นดั่งวาดหวังของคุณ
     อย่าทำให้หัวใจคุณเองต้องบาดเจ็บไปมากกว่านี้เลยคะ 
กลับไปสู่โลกแห่งความจริงดีกว่าก่อนที่จะสายเกินไป
....................................................................................
                                 ( ท ะ เ ล ไ ร้ ค ลื่ น )