" แล้วจะแวะมาเยี่ยม " " .............." " อย่าเป็นแบบนี้สิ คุณทำให้ผมใจหาย " " .............." " ไม่ได้ไปไหนไกลนี่นา แล้วจะโทรมาคุยด้วยบ่อย ๆ " " .............." " เอ้า.. ร้องใหญ่เลย.. " ฉันมองหน้าเขา แล้วหัวเราะออกมาเบา ๆ ทั้งที่ดวงตาพร่าพราย.. เต็มไปด้วยสายน้ำตา " ไม่เป็นไรหรอก ฉันเข้าใจชีวิต... ทุกอย่างล้วนอยู่ภายใต้กฎของการเปลี่ยนแปลงทั้งนั้น " แค่รู้สึก... (ฉันกลั้นสะอื้น...) ... ใช่.. แค่รู้สึก.. เศร้า.. เหมือนกับว่า ที่สุดแล้ว.. ฉันไม่เหลือใครสักคนที่จะอยู่เคียงข้าง คนที่เข้าใจและยอมรับในตัวตน ในสิ่งที่ฉันเป็น.. คนเข้าใจยาก เงื่อนไขเยอะในทุกความสัมพันธ์ อ่อนไหวในรายละเอียด... และช่างคิดเล็กคิดน้อยอย่างฉัน น้อยคนนักที่จะเข้าใจ และยอมรับได้ แต่ก็ยังบังเอิญมี.. ผู้ชายที่ชอบใช้สมองซีกซ้ายอันชาญฉลาด อุดมไปด้วยเหตุด้วยผล.. กับผู้หญิงที่ใช้แต่สมองซีกขวาเป็นหลักในการดำรงชีวิตอย่างฉัน ระหว่างเราแทบไม่มีอะไรเหมือนกันเลย... ฉันรู้.. หลายครั้งเรารู้สึกเหนื่อยหนักกับความขัดแย้งทางความคิด กับการกระทำที่ไม่ตรงใจ ซึ่งบางครั้งก็รุนแรงจนแทบจะทนกันไม่ได้.. แต่สุดท้าย.. เราก็ยังคงไม่ไปไหน กว่าสิบปีเชียวนะ.. ที่เรารู้จักกัน แม้บางช่วงเวลา เราอาจห่างหายกันไปบ้างตามธรรมชาติวิถี แต่ที่สุดแล้ว.. เราก็ยังกลับมาเป็นเพื่อน เป็นมิตรภาพ เป็นกำลังใจให้กันและกันจนถึงทุกวันนี้ ฉันเคยนึกขอบคุณฟ้า.. ที่เมตตาต่อชีวิตอันไร้หวังของฉัน ขอบคุณ.. ที่มอบใครบางคนมาให้ฉันได้ "รัก" ขอบคุณที่มอบความรู้สึกพิเศษกับช่วงเวลาอันแสนงดงามไว้ให้ ซึ่งเหล่านี้.. ทำให้ฉันมีกำลังใจ มีพลังต่อสู้กับเรื่องร้าย ๆ ที่ผ่านเข้ามา อย่างไม่รู้สึกเดียวดาย... เพียงแต่อีกไม่นาน... สิ่งเหล่านั้น.. กำลังจะผ่านไป... สิ่งที่สวยงามของชีวิตฉันกำลังจะจากไป... ช่วงเวลาแห่งการร่ำลาต่อจากนี้.. ช่างน่าใจหายเสียจริง ฉันไม่รู้ว่าเขาจะจำคำที่ฉันเคยบอกได้มั้ย.. แต่วันนี้.. ฉันอยากบอกเขาอีกสักครั้ง "คุณเป็นหนึ่งในไม่กี่คนที่ฉันรัก" " ไม่รู้ว่าชีวิตนี้มันสั้นยาวแค่ไหน.. แต่กับทุกวันที่ยังอยู่.. ฉันอยากบอกคุณอย่างนี้ทุกวัน" ๑๐ มีนาคม ๒๕๕๒ เมื่อวันจากลาใกล้มาถึง..
รวี นิชา 10 มี.ค. 2552 16:46 น. - ID 10036 
1315
2
0
10 มีนาคม 2552 17:02 น. - comment id 104289
ไม่ถึง ยังมาไม่ถึงค่ะ
10 มีนาคม 2552 18:38 น. - comment id 104290
อารมณ์ ความรัก ความรู้สึก
10 มีนาคม 2552 23:33 น. - comment id 104292
สวัสดีค่ะ... "ความพลัดพรากจากของรัก ของชอบใจนั้น เป็นธรรมดา หลีกเลี่ยงไม่ได้" พระพุทธเจ้าตรัสกับพระอานนท์ก่อนจะปริณิพาน คิดถึง... รักษาสุขภาพใจ กาย ด้วยห่วงใยเสมอ...
11 มีนาคม 2552 09:24 น. - comment id 104293
ไม่ว่าต่อไปจะเป็นอย่างไร ก็ไม่เคยเสียใจที่ได้รัก.. คิดถึง
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
ช่วยเลือกที่สุดกลอนดีๆ