เหตุเกิดเพราะความหล่อ

ณ ห้องเรียนเอกวิชาท่องเที่ยว มหาวิทยาลัยกันดารแห่งหนึ่ง
 
“อีคิม...อีคิม....เพี๊ยะ!!!”
“โอ๊ยย....อีหนุ่ย..นี่แกจะตีฉันทำไมเนี่ย..เจ็บนะ...”(ตะคอก)
 
“เอ้า..อีนี้...ฉันเรียกตั้งนานไม่ได้ยินน่ะ”
 
“อ้อเหรอ..มีไรย่ะ” 
“สงสัย..นางจะกำลังเพ้อฝันถึงรุ่นพี่สมัยประถม”
 
อีหนุ่ยหันไปหัวเราะกับเพื่อนสาว คิกคัก
“มัธยมแก....เฮ้ย!!ป่าวคิดถึงใครเลย”(ส่ายหน้า)
“เอ้อๆ..แล้วแต่จ้ะ....ไปกินข้าวเที่ยงกัน”
“อะเค..หนุ่ย...”
“อีคิม...เรียกกูว่านุ่น............”
“เอ้อๆ...อีวรนุช...ฮ่าๆ”
“อีปลวกแคระ (เสียงจิก)”
“อือๆ...นุ่นไปกินข้าวกันเถอะค่ะ กูหิวแล้ว...” 
และเรากับเพื่อนๆก็เดินไปกินข้าวที่ห้องอาหารเหมือนเช่นเคย 
หนุ่ยเป็นเพื่อนสาวประเภทสองคนเดียวในห้องเรียน
นางถือว่าเป็นกระเทยที่สวยคนนึงที่ฉันสนิท 
นิสัยดีแต่ปากจัดตามประสากะเทย 
พอเดินมาถึงหน้าห้องอาหาร พวกเราก็ต้องหยุดชะงักเพราะกลุ่มไทยมุง 
เสียงแหลมๆของชะนีสองนางทะเลาะกันลอดออกมาโดยมีผู้ชายตะโกนห้ามอยู่ 
ไม่รอช้า อีหนุ่ยดึงแขนฉันแฉกตัวเข้าไปรวมอยู่ในกลุ่มกับพวกไทยมุง 
 
“นุ่น...กูว่าไปเถอะ กูหิวแล้ว...ก็แค่เรื่องผัวเมีย” (ฉันเขย่าแขนหนุ่ยเบาๆ)
“เด๋ว...อีคิม รอดูชะนีตบกันแย่งผัวก่อน”
“เฮ้ย!!นุ่น....นั่นมันรุ่นพี่เราป่าวว่ะ..นั่นน่ะชะนีผมสั้นน่ะ” 
(ฉันชี้ไปที่ผู้หญิงผมสั้น กระโปรงสั้นเสมอหู
ผ่าหน้าปริ่มกกน. 
ที่ยืนตะเบ็งเสียงแหลมใส่หน้าเด็กปีหนึ่งผมยาวหน้าตาแอ๊บแบ๊ว)
ชะนีผมสั้น: "นี้น้องไม่มีปัญญาหาแฟนเองหรืองัย
ถึงได้ชอบแย่งแฟนชาวบ้าน"( นางกระชากผมฝ่ายตรงข้าม )
ชะนีแอ๊บแบ๊บ: "โอ๊ยยยย....ปล่อยฉันนะ
อีอึ่งอ่างแก่...." ( นางจับมือสะบัดออก)
พวกไทยมุ่งหัวเราะทำด่าของนาง
“ใช่ย่ะ.พี่กุ้งพี่ปีสี่..อุต๊ะ...ตาย..ตาย..ต๊าย
ตบแย่งผัวกับเด็กสุดฤทธิ์จ๊า...”  
(อีหนุ่ยพูดขึ้นเสียงดัง
ขณะที่ทุกคนหันมองตามเสียงนาง 
รุ่นพี่กุ้งหันมาชี้หน้าอีหนุ่ยราวกับจะบอกมันในๆว่า
มึงนั้นแหละรายต้องไป)
"ฮิๆ...โทษที่ค่ะ ทะเลาะกันต่อเลยค่ะ"
บ่นพึมพา..
("อย่านึกนะว่ากูกลัวเมิงน่ะ อีอึ่งอ่าง.. แหมใส่กระโปรงเคยสงสารตะเข็บข้างบางมั้ยนะ อีอ้วน.. ")
“แล้วใครว่ะ ผู้ชายตัวสูงๆหล่อๆที่ยืนห้ามอ่ะ 
ไม่เคยเห็นหน้ามาก่อน” (ฉันกระฉิบหนุ่ยเบาๆ)
“เอ้า.....อีคิมนอกจากรุ่นพี่สมัยประถมของเมิงแล้วเนี่ย เมิงเคยสนใจใครบ้าง...ป่ะ”
“อีหนุ่ย(เน้นเสียง)...มัธยม....แล้วอีกอย่างรุ่นพี่กูเป๊ะเวอร์ไม่มีเรื่องชู้สาวย่ะ ”
“มันเป็นเกย์......”
“เอ้า..อีนี้...ไม่เป็นๆ....ตกลงไอ้หน้าหล่อนั้นเป็นใครย่ะ”
“รุ่นพี่ปีสาม เรียนเอกอังกฤษ พึ่งฝึกงานเสร็จกลับมาได้สองอาทิตย์ 
เรียนเก่งมากๆน่ะเมิงเป็นตัวท็อปตนๆของที่นีเลย 
อย่าบอก...ว่าเมิงไม่รู้จักเขา รูปพี่เขาออกจะติดเต็มบอดกิจกรรม
ขนาดนั้น”
“เอ้อ..กูไม่รู้จัก...แต่จะว่าไปก็หล่อเนอะ  
โธ่..เสียดายไม่น่าเจ้าชู้เลยพ่อหล่อขั้นเทพ...
อีหนุ่ย อีหนุ่ย กูร้อน..หิวก็หิว..
แล้วเมิงจะอยากเผือกเรื่องของชาวบ้านอีกนานไหม
ไปเถอะเด๋วก็งานเข้าอีกหรอก” (โดนลูกหลง)
แล้วฉันก็ลากหนุ่ยเข้าห้องอาหารไป

เรานั่งกินข้าวกันได้สักพัก ไทยมุงก็เริ่มทยอยออกจากหน้าห้องอาหาร 
เนื่องจากอาจารย์กลุ่มหนึ่งเดินมา 
พวกนั้นก็แตกกระจายไปคนล่ะทิศคนล่ะทาง
สักพักเสียงคนนิททาฉากรักสามเศร้า
ของชะนีสองนางกับหนุ่มหล่อก็ดังระงมห้อง
บางก็ว่าชะนีตบแย่งผัว บางก็ว่าแฟนเก่าราวีแฟนใหม่ 
วิจารณ์กันอยากเมามัน
“กูว่ามันก็น่าแย่งอยู่น่ะเมิง...” (อีหนุ่ยพูดขึ้น)
“กูจะฟ้องพี่เอก...อีหนุ่ยมึงโดนผัวซ้อมแน่ ฮ่าๆๆ” 
( ผัวอีหนุ่ยชื่อพี่เอก หล่อมากเป็นผู้ชายทั้งแท่ง 
แต่โหดมากเช่นกัน ขี้หึงเป็นที่หนึ่ง แบบไร้เหตุผลสุดๆ)
“เอ้า...หรือมึงว่าไม่จริง หล่อโอ๊ค...ขนานนั้น”
(ยังไม่หยุดถาม)
“อือ..ก็หล่อดีน่ะ แต่เสียดายเจ้าชู้ว่ะ...ไหวป่ะ?โดนชะนีอื่นตามไร่ตบ..ก็ไม่ไว้ป่าวว่ะ”
“ว่าแต่เมิงระวังดีๆเถอะ 
ไอ้หล่อขั้นเทพเป็นเด็กกิจกรรม ตากล้องมือหนึ่งของมหาลัย 
ยังไงมึงกับเขาต้องรวมงานกันเข้าซักวันและ 
ระวังจะไปตกหลุมพวกนี้เข้า”
“ไม่มีทางย่ะ.....ไม่ใช่มายบอยเฟรนด์ไอดอล กูเชิดใส่”
“สวยเนอะ ปลวกแคระ.......... ระวังขึ้นคานน่ะเมิง อุ๊ปส....”
“ปากนะ อีกะเทยทางช้างเผือก" (ทำตาเหลือกใส่)
ชะนีรุ่นพี่ : กูล่ะเกลียดพวกชอบเสือกชอบนิททา เรื่องของชาวบ้าน 
(นางตะเบ็งเสียงมาทางหน้าหลัง พวกเรา)
"หนุ่ย...พี่กุ้งว่าเมิงเผือกว่ะ"
"เอ้อ...กูได้ยิน" (หันหลังกับ)
"สวัสดีค่ะรุ่นพี่กุ้ง" (หนุ่ยปั้นหน้า
ยิ้มแหยๆ )
ชะนีรุ่นพี่เดินมาข้างๆโต๊ะ กระแทกกระเป๋าลงบนโต๊ะดัง
 "ปั๊ง!!" เหลือบตาใส่
"เอ่อ...โทษนะค่ะคุณพี่
ไม่ทราบว่าวันนี้ไม่มีผู้ชายตกถึงท้องเหรอค่ะ 
ทำไมมองพวกหนูยังกะจะกินกระบานกันขนาดนั้น"
 (หนุ่ยต่อปากต่อคำ)
"อีหนุ่ยใช่เวลาป่ะ ขอโทษค่ะรุ่นพี่"
(ฉันยกมือขึ้นไหว้)
"ไม่เป็นไรคับผม ขอโทษแทนพี่สาวผมด้วยนะ" 
เสียงหนุ่มน่ารักพูดแฉกขึ้น ในขณะที่มีคนเริ่มมองมาที่โต๊ะเรา
หนุ่มน่ารัก: พี่คับไปกินข้าวกันเถอะ ผมหิวแล้ว 
"ไม่เป็นไร ค่ะ"
(อีหนุ่ยยิ้มให้หนุ่มน่ารัก) 
สวนรุ่นพี่ก็ยังทำตาครึ้งใส่พวกเราอยู่ 
 
แต่โชคยังเข้าข้าง ที่มีหนุ่มคนนั้นดึงแขนรุ่นพี่ออกไปก่อน
 
แต่ก่อนนางจะเดินออกไป ยกกระแทกโต๊ะอีกครั้ง 
 
น้ำซุปก๋วยเตี๋ยวในถ้วยแทบกระฉอก อีหนุ่ยหันหน้ามามองฉัน
 
"อีดอก....." ทำปากขมิบขมิบ
 
"หนุ่มหน้าใสคนนัันใครอ่ะ น่ารากอ่ะ"
"น้องมัน..โชคดีที่น้องชายมันมาห้ามไว้ ไม่งั้น 
กูกระโดดถีบอีอึ่งอ่างแกไปแล้ว"(อีหนุ่ยกัดฟัน)
"โอ้โฮ...กระเทยนิทจานะเมิง...แหมปากดีเน๊อะ 
ตะกี้ยังเห็นทำหน้าเสียอยู่เลย" 
"เชอะ..." (อีหนุ่ยเชิดใส่
ทำหน้าอารมณ์เสีย)
"อย่าถือสาเลยนะ คนแบบนั้นน่ะ ยังเราก็หนีพี่เขาไม่พ้น 
เพราะเราก็ต้องอยู่ชมรมเดียวกันกับนาง" (ฉันเอ้ยขึ้น)
"เมิงว่าไงน่ะ นี้เราต้องอยู่ชมรมเดียวกันกับมันเหรอ"
(หนุ่ยทำหน้าตกใจ)
"ใช่ย่ะ....."
"ปั๊ง!!!(ตบโต๊ะ)..งั้นกูขอลาออกจากชมรมวันนี้เลย
อีดอก.." 
"ไม่ได้....คนยิ่งน้อยอยู่ เดี๋ยวชมรมโดดปิด 
ถือว่ากูขอนะ...เพื่อนนุ่นสุดสวย 
แล้วจะชดใช้ให้ เด๋วพาไปเที่ยวคืนนี้ อะเคป่ะ?"
(ฉันเป็นหัวหน้าชมรมท้องเที่ยว 
ก็เลยไม่อยากให้มันปิดตัวเพราะคนไม่พอ 
ในโปรแกรมเรามีคนน้อยมากก็เลยจำเป็นต้องง้อคนมาสมัคร 
และยังต้องหาคนเพิ่มอีก ไม่งั้นโดนสั่งปิดแน่)
"โอ๊ย....เอ้อๆ กะได้ เห็นแกเมิงนะเนี่ย"