...มันชั่งเสียแย่จริงๆ...ที่ใครๆเขาว่าคนเราเมื่อคราวเคราะห์เข้าแล้ว เรื่องเลวร้ายต่างๆมักชอบมาทับถมเราอยู่เรื่อยไป หรือจะเป็นพายุแห่งชีวิตซึ่งแม้แต่ที่จะเกาะยึดยังว่างเปล่า แม้ช่วงเดียวที่มันเกิดขึ้นแต่มันก็ได้โบกธงแห่งชัยชนะอยู่เหนือจิตใจของผม "มันเกิดขึ้นได้อย่างไร" นี่คือคำถามที่เป่าใส่หูผมอย่างแรง ผมไม่มีวันรู้สาเหตุเลยว่าต้นตอแห่งเรื่องเลวร้ายทั้งปวงมันเริ่มเคลื่อนไหวรวมพลกลายเป็นกองทัพอันเกียงไกรทั้งแต่เมื่อใด ขุนพลน้อยๆอย่างผมจะต่อต้านสงครามสิบทิศได้เยี่ยงไร มันมีทางเดียวที่ผมทำได้ คือ แสดงอาการพ่ายแพ้อย่างหมดรูปและเสริมหยดน้ำตาของอ้ายขี้แพ้คนนี้ให้มันดู มันช่างทุเรศนัยน์ตาอะไรเช่น