เรื่องสั้น นิยาย

^^ก็เพราะ...รัก^^

ฉันกระวนกระวายใจและหงุดหงิดเหลือเกิน กว่า 2 ชั่วโมงแล้วที่แฟนของฉันผิดนัด  แต่ฉันก็จะยังรอ (ก็คนมันรักนิ่)
        ใกล้ค่ำแล้ว ฉันอดทนรอต่อไปไม่ไหว ฉันกำลังจะกลับ แต่แล้วเขาก็วิ่งมาอย่างกระหืดกระหอบ หยุดยิ้มตรงหน้าฉัน  
               "ขอโทษนะที่ผมมาช้า   ไม่โกรธนะ?"
         ใช่! ฉันไม่โกรธเขาเลยสักนิด ฉันดีใจด้วยซ้ำที่เขายังอุตส่าห์มา แต่ฉันต้องทำอะไรสักอย่าง เพื่อให้เขาได้รู้ว่าเขาควรจะแคร์ฉันบ้าง และสิ่งที่ฉันจะทำก็คือ  งอน  ลูกไม้ตื้นๆของผู้หญิงเพื่อให้เขา ง้อ
               "โกรธแล้ว  ไม่ต้องมายิ้มเลยนะ"
              "มีเหตุผลหน่อยสิ  ติดธุระจริงๆ นี่ก็รีบมาแล้วนะ"
               				
 1884    4    0