pigstation
ฉันยังคงรอคอยเธออยู่เสมอ ตรงที่เส้นทางสายเดิม ตรงที่เรียงรายไปด้วยกลีบดอกไม้ที่กลายเป็นผืนพรม ตรงที่สายลมโลมไล้ให้หมู่แมกไม้ได้ผงกตัวเบาๆ ส่งเสียงแกรกกรากกลบความเงียบเหงา ในเช้าหนาวหมอกจัดวันนั้นลงคลี่คลุมบรรยากาศ
เธอจะค่อยเดินใกล้เข้ามาพร้อมปิ่นโตขนาดสองชั้นที่มีลวดลายดอกไม้แต่งแต้ม รอยยิ้มเธอจะนำพาความสว่างสวย แล้วดวงแดดก็จะค่อยส่งผ่านรัศมีเล็ดลอดพุ่มไม้ลงมาแตะยังเบื้องล่าง เป็นลำแสงฟุ้งเป็นสีเหลืองทองเจิดจ้า
แล้วเราก็พูดคุยหยอกล้อกันไปจนกระทั่งถึงยังโรงเรียนเล็กๆที่ชนบทแห่งนั้น
ฉันยังจำภาพนั้นเสมอมาแม้วันนี้ ฉันจะนั่งอยู่บนชั้นที่ 23 ของตึกบริษัท แต่จิตใจนั้น มักล่องลอยไปยังสถาน