เรื่องสั้น นิยาย

White Rose

ปริญดานั่งกอดอกทำหน้าบึ้งอยู่บนม้านั่งในโรงพยาบาลของรัฐแห่งนึง “ปริ๊น” “คะ ปริ๊นเอง ไงค่ะหมอว่าไงมั่ง” เธอยังคงถาม*เขา*ด้วยเสียงไม่สบอารมณ์นักแม้ว่าหน้าตาของเธอจะถูกปรับให้มีรอยยิ้มเจืออยู่แล้วก็ตาม “เออ…ก็ ปริ๊นมาได้ไง” “ขับรถมาสิคะ ว่าไงพี่มีท” “ก็…” “ใครเป็นญาติของคุณเมธีค่ะ” “ดิฉันเองคะ วาไงค่ะ เป็นยังไงบ้าง” “ไม่มีอะไรน่าห่วงนะคะทำใจให้สบายที่ปวดท้องบ่อยๆก็เพราะว่าทานอาหารไม่ตรงเวลาและทานแต่ของหนัก คุณก็ช่วยดูแลเขาในเรื่องอาหารการกินด้วยนะคะ เดี๋ยวเชิญรับยาด้านนั้นเลยคะ” เธอก็จัดแจงรับยาให้เขาเสร็จสรรพ(แต่เงินอ่ะของเขานะ^_^) “เดี๋ยวยาอ่ะเริ่มกินตั้งแต่มื้อเย็นนี้เลยนะ ยาบางตัวอาการไม่มีก็				
 853    0    0