เรื่องสั้น นิยาย

แล้วเราก็เข้าใจกัน(ตอนที่3)

เรียงร้อยเป็นเรื่องราว

"อรุณสวัสดิ์จ๊ะ" 
    ทัศนัยส่งเสียงทักทายลูกสาว ขณะกำลังตักข้าวต้มกุ้งที่เพิ่งเสร็จใหม่ ๆ ถ่ายใส่ชามใบใหญ่ หวานไม่ได้ทักตอบ พาตัวเองเข้ามานั่งในห้องครัวด้วย อาการที่เศร้าซึม ดวงตาทั้งสองข้างที่บวมเปล่ง แสดงให้เห็นว่าผ่านการร้องไห้มาทั้งคืน 
                    "นี่หนูร้องไห้ทั้งคืนเลยหรอลูก!" 
ทัศนัยส่งเสียงออกมาด้วยความตกใจ แววตาที่มองมายังลูก เต็มไปด้วยความเป็นห่วงเหลือคณา แต่ไฉนเลย แววตาดวงน้อยที่สะท้อนกลับ ดูช่างไม่แยแสนัก 
                "กินข้าวต้มร้อน ๆ กันดีกว่า พ่อทำเองเชียวนา" 
เขาจงใจพูดเพื่อให้น้ำเสียงฟังดูร่าเริง หวังลูกสาวได้คลายความเศร้า แต่เหมือนเปล่าประโยชน์ เมื่อหวานยั				
 587    1    0