30 กันยายน 2545 17:18 น.
เรือใบกับสายลม
หาดทรายขาวทอดยาวไปแสนไกล
เสียงคลื่นสาดซัดทรายใกล้ใกล้กรรณ
ลมระเริงลู่หวิวพริ้วผกผัน
มะพร้าวเจ้าคงหวั่นจึงสั่นไหว
ระรอกคลื่นเคลื่อนขึ้นเป็นวงโค้ง
ตะวันสาดแสงส่งคงมีใจ
ต่างแย้มเยื้นเอื้อนยิ้มอย่างเยื่อใย
เป็นประกายพร่างพรายในอุรา
แต่คลื่นเอยเจ้าไม่เคยจะหยุดได้
ไม่ว่าอยู่กับใครในโลกหล้า
ตวัดเกลียวคลื่นลงแล้วจากลา
ไม่เคยคิดหวนมาหรืออาลัย
30 กันยายน 2545 17:11 น.
เรือใบกับสายลม
สุรโสมส่องฟ้าท้าลมหนาว
แม้นเจ็บปวดรวดร้าวราวแหลกเหลว
ยังนวลขับจับฟ้าท้าความเลว
ไม่ตกบ่วงห้วงเหวให้หมองมัว
โอ้ใครว่าราตรีนี้ระทม
ความขื่นขมข่มฟ้าน่าหวาดกลัว
อนิจจาอย่าคิดแต่ทางชั่ว
ใช่จะมืดมิดทั่วทุกทิศทาง
อย่าลืมว่ายังมีจันทร์อันนวลฉาย
และหมู่ดาวพราวพรายใสกระจ่าง
คอยประดับบแสงสรรค์พลันสว่าง
งามอยู่กลางรัตติกาลไม่หว่านเกรง
30 กันยายน 2545 17:00 น.
เรือใบกับสายลม
ระเริงริ้วพริ้วไหวกับสายลม
ระริกรื่นชื่นชมรมณ์ฉ่ำเฉื่อย
ค่อยเคลียเคล้าเย้าหยอกระรอกเรื่อย
ลืมเหน็ดเหนื่อยเนือยเนือยเอื่อยเอื่ยอ่อน
น้ำค้างฝากจากฟ้าสู่หญ้าต่ำ
ให้ล้างความชอกช้ำเมื่อค่ำก่อน
ชโลมไล้ใบดอกออกแผ่วผ่อน
เพียงเพลงพรช่อนช่วยอำนวยชื่น
จิ๊บจิ๊บจิ๊บเจื้อยจี่จี้เจื้อยแจ้ว
ยินแว่วแว่วจิบจาบร้องรับรื่น
ฝูงวิหกผกผิบบินครึกครื้น
เมื่อค่ำคืนเคว้งคว้างเคลื่อนห่างหาย
ตะวันพร้องส่องสาดเป็นสายแสง
ส่งเสริมให้ทุกแห่งสุขสดใส
เติมพลังแก่ความหวังในเช้าใหม่
ผงาดโผนโจนไกลดังใจตน
23 กันยายน 2545 09:25 น.
เรือใบกับสายลม
ลมแผ่วแผ่วพาพัดคลื่นซัดสาด
วาดวงโค้งเข้าหาดไม่ขาดสาย
กระจายเป็นฟองฝอยซึมซ่านทราย
ไม่เคยหายห่างเหินจนเนิ่นนาน
คลื่นที่สาดซัดมาก็ซึมแทรก
ตั้งแต่แรกเริ่มต้นจนวันผ่าน
ทรายก็คอยซับอบู่มิรู้วาน
แล้วค่อยค่อยประสานกันกลมกลืน
หน้าส่วนตัว
944
