มองสันคลื่นท้องน้ำยามต้องแสง เคลื่อนตามแรงลมพัดสะบัดไหว สันสว่างท้องมืดสลับไป ดังดวงใจมีสว่างบ้างมืดมน ลมหนอลมเดี๋ยวก็แผ่วเดี๋ยวก็พาล น้ำก็รับพลังงานนั้นเอาไว้ อนุภาคช่างลำบากต้องสั่นไหว เมื่อคลื่นไซร้เคลื่อนไปตามสายลม หากใจเรานั้นไซร้ไหวตามคลื่น คงเคลื่อนขึ้นเคลื่อนลงมิตรงสม แม้นอยู่สันก็สว่างพร่างอารมณ์ แม้นต้องจมอยู่ท้องต้องเศร้าไป นี่แหละหนาชีวิตลิขิตยาก มีความรักบ้างพรากบ้างชิดใกล้ บ้างก็สุขบ้างก็ทุกข์สลับไป อนุภาคหัวใจใช่มั่นคง
หน้าส่วนตัว
957
