2 พฤศจิกายน 2547 03:49 น.
เรืองเล่าภาณุวัฒน์
อกพุทโธ มโนชื่นย้าว หันดอกมะป้าว แซมดอกจุ๋มป๋า
แม่ญิงล้านนา ตึงงามนักหนา อ้ายศรีคำมา ขอจ๋าฟู่ถ้อย
สาวแม่ฮ่องสอน ก็หมดซ้อยล้อย น้องอยู่บนดอย สูงนัก
น้องสาวเชียงราย ก็งามยิ่งนัก งามต๋างามหน้า ผ่อกอย
สาวเมืองพะเยา มาเป๋นดีขอย แม่ศรีบัวลอย งามแท้เน่อเจ้า
สาวเชียงใหม่งาม ชุ่มใจ๋แท้เจ้า คำอู้นงเยาว์ ม่วนนัก
สาวงามลำปาง รักจริงแท้ทัก บ่จุ๊หลอกหื้อ โศกา
น้องสาวลำพูน กับข้าวกับปล๋า จัดแจ๋งแต่งดา ไว้ถ้าเน่อเจ้า
สาวงามเมืองแพร่ ปากหวานแท้เจ้า ตัวอ้ายหลงเมา แท้ทัก
และสาวเมืองน่าน ก็งามจ๊าดนัก ขอจ๋าฟู่อู้ คำญิง
สาวเมืองล้านนา งามแท้งามจริ๋ง พี่อยากแอบอิง ตัวนายน้องเหน้า
แต่ก็จ๋นใจ๋ คำชายแท้เจ้า จะเลือกสาวใด ยากนัก
ก็ขอจบค่าว งามแท้งามนัก พักวางลงเท่าอี้ ก่อนแล...
14 สิงหาคม 2547 17:49 น.
เรืองเล่าภาณุวัฒน์
กาสะลองขาวราวสำลีสีสอาด
จะมองผาดมองพิศจิตแจ่มใส
เปรียบดั่งความบริสุทธิ์แห่งดวงใจ
ซึ้งฤทัยยามผลดอกปีบงาม
ซ้ำกลิ่นหอมของเจ้าระรวยรื่น
แช่มชื่นพาจิตคิดวาบหวาม
ใคร่จะเด็ดดอมดมทุกโมงยาม
ดอกไม้งามเด่นไม่ด้อยน้อยหน้าใคร
14 สิงหาคม 2547 07:37 น.
เรืองเล่าภาณุวัฒน์
เสียงซึงอึงอื้ออล พริ้วแผ่วมนต์ดลให้ฟัง
แว่วเพียงสำเนียงดัง เสียงสาวเจ้าเคล้าน้ำตา
เส้นใสเสียงผสม ชวนให้รมย์แผ่วลมมา
เอ่ยอ้อนพริ้วลมพา พาใจชื่นรื่นรื่นรมย์
ผ่านสวนควรชมพฤกษ์ ใจระทึกนึกใจสม
แว่วซึงซึ่งนายพรม ดีดนิ้วไล่ไต่บรรเลง
พุดซ้อนซ่อนความใน พิสุทธิ์ใสนัยขาวเย็น
รื่นรื่นชื่นใจเป็น รสสุคนธ์ซ่อนซ้อนใน
จะพบก็พบว่า ช่อนี้นาพี่เคยให้
เสียบเกล้าเคล้าห่วงใย แม่โฉมเจ้าเจ้าเอียงอาย
พรางจูบลูบพรมหน้า ชวนวิญญาพาใจหาย
จำจากก็จากกลาย เหลือเพียงไว้ให้พี่จำ
บัวตองน้องเคยบาน เหลืองสะคราญกาลเหมันต์
จะร่วงกาลผ่านผัน เหลือให้ก้านต้องอกตรม
ร้อนแรงแข่งตะวัน ทานตะวันพี่นั้นชม
ใจหายไม่คลายมน เจ้าช่างร้อนผ่อนไม่มี
เหลือแต่แม่พุดซ้อน ที่พี่จรลับลาหนี
อภัยนะน้องพี่ ต่อแต่นี้พี่ไม่จร
จะจูบเฝ้าดอมดม พริ้มพักตร์พรมสมสมร
เฝ้าเคล้าเอาภมร คลีงเกษรเช้ายามเย็น
ราตรีก็ราตรี จะไม่หนีไปซ่อนเร้น
พุดซ้อนซ่อนกลีบเด่น ขาวพราวพรั่งดังใจพี่เอย....
13 สิงหาคม 2547 03:44 น.
เรืองเล่าภาณุวัฒน์
วัจนัง แต่งกำม่อนไท้ ต๋างดวงดอกไม้ มาลัยไอศวร
ต๋างดวงดอกทิพย์ สถิตเมืองสรวง ดอกตังปวง อันหอมโลกหล้า
ดอกมะลิเหย หยาดเฟยอยู่หน้า สอดสร้อยมาลา ดอกไม้
ขอแต่งกล๋อนสาร บัวราณก่อนไก๊ ต๋างเอ่ยได้ กำดี
วจี๋ม่อนข้า เป่งจ้าดีหลี ไหว้สาความดี มาต๋าแม่เจ้า
ไหว้สายังกุณ อุดหนุนลูกเต้า บ่เท่าไดเอา เผียบครบ
กุณแม่มาต๋า ไหว้สากราบนบ จบหัตไหว้ ยอกุณ
ม่อนจักกล่าวไว้ บ่ได้หายสูญ หลอนได้เป๋นบุญ กุศลไปหน้า
จักผายโผดยัง คนฟังเจ้าข้า หื้อชื่นอุรา เน้อไท้
กุณแม่มาต๋า ปั๊บสาบอกไว้ มีสิบสองอั้น เนอนาย
ปามานลูกเต้า เมินนานหลวงหลาย เก้าเดือนเนอนาย ทุกข์ไหนเผียบได้
ของเผ็ดของเก็ม บ่หลอนกิ๋นได้ ย้อนกลั๋วเป๋นภัย ลูกฮัก
เตวต๊าเตวตาง ก๋านวาก๋านวัด ได้ยั้งปล๋งได้ วางลง
ปามานลูกหน้อย ระเวเหหน จ๋ำได้อดทน แป๋งใจ๋เที่ยงหมั้น
กันเถิงเวลา เติงมาว่าอั้น เก้าเดือนวัน ไขว้ครบ
เจ็บท้องจะเกิด กำเหนิดมานพ แก้วแก่นไท้ นารี
ลมก๋ำสวาด ลวดเข้ามาตี๋ แต่เก๊าหัวที เจ็บไหนเผียบได้
ลูกหน้อยหงว้ายหัว ปี้นตั๋วล่องใต้ จักออกครรภ์ แม่ไท้
แม่เบ่งบุตต๋า ภัยยาป๋างฮ้าย ดั่งออกได้ ฟันแตง
ดั่งจายออกฮบ ข้าเสิ้กกำแหง จักหมดเสียแฮง นี้ตึงบ่ได้
แม่มานนั้นหนา เปิ้นจ๋าแต๊ไส้ เผียบเหมือนนาย กวานจ๊าง
จักอยู่จักต๋าย จักวายมอดม้าง ไผหาได้ ทำนาย
ลูกเกิดมาแล้ว ดั่งแก้วสีใส ดวงฤทัย พร่างพรายแสงจ้า
ฮักลูกบุตต๋า เหลือแก้วอยู่หน้า อันจักษุต๋า แม่ไท้
เลี้ยงลูกใหญ่มา บ่จ๋าว่าฮ้าย สอนลูกได้ เป๋นคน
ความชั่วฮื้อละ มานะเป๋นผล ฮื้อลูกเป๋นคน ดีงามเป่งป้อย
ฮื้อเป๋นคนดี วจี๋กล่าวถ้อย ฮ่ำเฮียนเอา ลูกฮัก
ความชั่วฮื้อหนี ความดีฮื้อวัก ฮักปี้น้อง แปงปัน
กุณแม่เฮานี้ กล่าวจี๊สัจจั๋ง หาหยังมาตำ เอาเทียบเผียบได้
ขอไหว้ทูลสา กึ๊ดหาใจ้ใจ้ กุณแม่มารดา แก่นไท้
กันแม่ประสงค์ จ๋ำนงไดไว้ ขอสำเร็จได้ ดั่งกำ
อายุไคว้ครบ ร้อยซาวสัจจั๋ง เป๋นไม้โพธิ์ธัง ปกห่มลูกหล้า
ขอกุณปิต๋า มารดาอว่ายหน้า เป๋นดั่งมรรคา เป่งว้าง
ฮื้อเป๋นกุศล บรรดลหน่องรั้ง ฮื้อท่านที่ได้ มาฟัง
อายุวรรณะ พละสุขัง สมวัจนัง กุณมาต๋าเจ้า กุณมาต๋าเจ้า.......
13 สิงหาคม 2547 03:39 น.
เรืองเล่าภาณุวัฒน์
สิบนิ้ววันทา ไหว้สากราบนบ ท่านที่เคารพ พี่น้องวงศา
พระคุณแม่นั้น ยิ่งใหญ่นักหนา บ่มีหยังมา จะปานเปรียบได้
ยามแม่ตั้งครรภ์ กิ๋นหยังบ่ได้ ก็ย้อนตั๋วนาย ลูกฮัก
ของเผ็ดของเค็ม แม่ชอบแม่มัก แม่อดแม่กลั้น เนอนาย
แม่นั้นอุ้มท้อง ได้เก้าเดือนปล๋าย ลุกเหินเดินไป ลำบากแท้เจ้า
ปวดเกล้าเมาหัว ประคองน้องเหน้า จากเช้าฮอดแลง อิดนัก
มันบ่เป๋นหยัง เพื่อตั๋วลูกฮัก แม่นี้ยอมได้ เนอนาย
วันคลอดลูกนั้น แม่เจ็บจะต๋าย เพื่อตั๋วอี่นาย แม่นี้ทนได้
หื้อลูกกิ๋นนม ของแม่ไจ้ไจ้ แม่ก็ยอมอาย แท้ทัก
ลูกบ่สบาย ตั๋วฮ้อนยิ่งนัก แม่พาลูกเข้า โฮงยา
ค่าหยูกยานั้น ตึงแพงนักหนา แม่เซาะเงินมา ฮักษาลูกหน้อย
ความฮักแม่นั้น บ่มีลดหน้อย แม่อยากป่วยแทน ลูกฮัก
แม่ตื่นแต่เช้า นึ่งข้าวหุงหา เพื่อลูกนั้นนา จะได้กิ๋นข้าว
กวาดบ้านถูเฮือน เดินออกเดินเข้า งานบ้านงานครัว นักล้ำ
เยียะไฮ่เยียะนา ตึงบ่เสี้ยงซ้ำ ปลูกข้าวหลกกล้า ตึงวัน
ลูกบ่าวลูกสาว เฮียนสูงไจ้ไจ้ หมั่นพากหมั่นเพียร หื้อนัก
ทางตั๋วลูกสาว อยากได้แท้ทัก มือถือว่าอั้น ของแพง
แม่เสี้ยงเงินนั้น บ่มีกิ๋นแหนง ซื้อหื้อรอมแพง อี่นายลูกหล้า
บ่าอ้ายแหมคน บอกแม่เจ้าข้า อยากได้รถเครื่อง แท้ทัก
แม่เซาะยืมเงิน ซื้อหื้อลูกฮัก หลายหมื่นเน้ออ้าย คำปัน
ทางตั๋วลูกนั้น ตึงผ่อบ่หัน แม่อิดตึงวัน เป๋นสินเป๋นหนี้
วันแม่มาถึง อี่นายลูกฮัก หื้อไปกราบไหว้ ยอกร
กราบเท้าแม่นั้น ที่ช่วยสั่งสอน แม่เคยพร่ำวอน ลูกดีเด่นได้
ลูกมีงานทำ บอกแม่ไจ้ไจ้ เลี้ยงแม่คนดี แท้ทัก
ขอทดแทนคุณ แม่ของลูกฮัก จะหื้อแม่เจ้า อยู่ดี
หื้อตั๋วแม่นั้น ม่วนงันดีหลี กิ๋นได้อยู่ดี ความทุกข์บ่เข้า
ถ้าลูกล่วงเกิ๋น สูมาเต๊อะเจ้า ขอหื้ออภัย ลูกนี้
ค่าวหัวอกแม่ จบลงเท่านี้ ขอหื้อชุท่าน รุ่งเรือง
มโนเนือง สุดเสี้ยงเท่าอี้ เท่านี้เล่าหื้อฟัง ก่อนแลนายเหย
หน้าส่วนตัว
2744
