22 กุมภาพันธ์ 2547 13:10 น.
เรียว จิโร
จากวันนั้นถึงวันนี้หนึ่งปีแล้วสินะ ที่ได้รู้จักเธอตอนเจอกันครั้งแรกไม่นึกว่าจะรักเธอเลย แต่ยิ่งได้พูดคุยกับเธอได้ใกล้ชิดเธอมากเท่าไรยิ่งทำให้รักมากขึ้นทุกวัน จนไม่รู้จะว่ารักของฉันที่มีต่อเธอมันมากซะจนล้นใจ เธอเป็นคนที่น่ารักดูสดใสร่าเริง แต่ทำไมวันนี้เธอถึงมาบอกเลิกรากัน รู้ไหมว่าฉันมันรับไม่ได้กับสิ่งนี้ ตลอดเวลาเธอไม่เคยรักกันเลยใช่ไหม ในเมื่อไม่เคยรักกันทำไมเธอถึงต้องบอกว่ารักกัน ให้ความหวังกันทำไม รู้ว่าฉันมันไม่ดีแต่ฉันก็ปรับตัวเข้าหาเธอแล้ว พอฉันปรับตัวได้เธอก็จะมาจากกันไป นี้เหรอสิ่งที่เธอบอกว่า...รัก...
จะเอ่ยคำว่ารักสักเท่าไร
เอ่ยอย่างไรเธอก็ไม่รับฟัง
ความรักฉันมันคงพัง
มันคงฝังไปกับน้ำตา...ลูกผู้ชาย....
ชายคนนี้อาจไม่ดีนัก
แต่ความรักที่มีให้ไม่มีหาย
มันยังคงอยู่แม้ชีวีวาย
มันคงจะหายเมื่อวายชีวัน